Arabska żona

W tej książce jest WSZYSTKO, co się słyszy o Arabach. Szybka akcja, dobrze się czytało.

W tej książce jest WSZYSTKO, co się słyszy o Arabach. Szybka akcja, dobrze się czytało.

Pokaż mimo to

Przeczytałam mnóstwo książek w swoim życiu. Bywały miesiące, w których pochłaniałam nawet po kilkadziesiąt pozycji. Większości z nich nie pamiętam, albo kojarzę tytuły, ale w ogóle nie wiem, o czym one były. Zdarzało się również, że dopiero podczas czytania oświecało mnie, że znam daną lekturę. "Arabską żonę" czytałam wiele lat temu, ale bardzo mocno utkwiła mi w pamięci. Książka tak mnie wciągnęła, że przeczytałam wszystkie części. Z niecierpliwością wyczekiwałam kolejnych wydawanych tomów.

Tanya Valko zdecydowanie ma dar pisania, działania na wyobraźnię i emocje swoich czytelników. Język jest prosty, a fabuła niezwykle wciągająca. Pamiętam, że zamiast spać po nocach, siedziałam z książką (z pozostałymi częściami oczywiście też), ponieważ byłam ciekawa, co będzie dalej. Niektóre historie były naprawdę przerażające. Zastanawiałam się jak to możliwe, że ludzie mogą być zdolni do takich czynów. Pamiętam również, że oprócz tych strasznych wydarzeń były opisane także cudowne chwile, jakie przeżyła główna bohaterka.

W pewnym momencie zdałam sobie sprawę, że odbieram wszystkie wydarzenia, które opisała autorka w taki sposób, jakby się one faktycznie wydarzyły. I to pomimo tego, że losy głównej bohaterki to fikcja literacka. Może dlatego, że główna bohaterka była Polką, a do tego w podobnym wieku do mnie, kiedy natrafiłam na tę sagę. Mam nawet wrażenie, że losy Doroty i jej rodziny sprawiły, że przez pewien czas bardzo uważnie przyglądałam się wszystkim mężczyznom w moim otoczeniu. Pamiętam jednak, że nieprawdopodobne dla mnie było to, żeby jedna osoba mogła aż tyle przejść w swoim życiu. Jednego jestem pewna po przeczytaniu sagi - nigdy nie pojadę z własnej woli do krajów arabskich.

Książkę polecam wszystkim lubiącym czytać, ponieważ losy głównej bohaterki są opisane naprawdę w bardzo interesujący sposób. Jeszcze raz zaznaczam, że na pierwszej części może się nie skończyć, a w nocy zamiast spać będziecie siedzieli z nosem w książce (albo raczej w kolejnych książkach autorki).

Przeczytałam mnóstwo książek w swoim życiu. Bywały miesiące, w których pochłaniałam nawet po kilkadziesiąt pozycji. Większości z nich nie pamiętam, albo kojarzę tytuły, ale w ogóle nie wiem, o czym one były. Zdarzało się również, że dopiero podczas czytania oświecało mnie, że znam daną lekturę. "Arabską żonę" czytałam wiele lat temu, ale bardzo mocno utkwiła mi w pamięci....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia opowiada o nastolatce o imieniu Dorota, która mieszka w małej miejscowości w Polsce, gdzie pewnego dnia na swojej urodzinowej imprezie poznaje starszego od siebie chłopaka Ahmeda, pochodzącego z Libii. Dziewczyna zaczyna się z nim spotykać i szybko zachodzi w ciążę. Matka, która po rozwodzie sama ją wychowuje, nie jest zachwycona tym, że jej córka spotyka się z obcokrajowcem. Dorota jednak nie przejmuje się opinią matki i bierze z Ahmedem ślub. Niedługo po tym jadą w odwiedziny do jego rodziny do Trypolisu. Krótkie wakacje zamieniają się w długi pobyt i zamieszkują na stałe w Libii. Niestety po przyjeździe Ahmed całkowicie się zmienia, jest agresywny, zaborczy i zaczynają wychodzić na jaw różne rodzinne sekrety. Życie Doroty przeradza się w koszmar.
Historia jest wciągająca, na pewno sięgnę po kolejne części z tej serii.

Historia opowiada o nastolatce o imieniu Dorota, która mieszka w małej miejscowości w Polsce, gdzie pewnego dnia na swojej urodzinowej imprezie poznaje starszego od siebie chłopaka Ahmeda, pochodzącego z Libii. Dziewczyna zaczyna się z nim spotykać i szybko zachodzi w ciążę. Matka, która po rozwodzie sama ją wychowuje, nie jest zachwycona tym, że jej córka spotyka się z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę zonk.
Nie wiem czy dostałam jakiś wybrakowany plik z książką czy faktycznie tak jest, ale nagle Dot ma rodzić, bach-koniec rozdziału i przenosimy się na pustynię-bach-przenosimy się do spotkania z Marysią po latach. [może ktoś mnie w wiadomości priv olśni czy faktycznie tak było, czy brak mi kilku rozdziałów] - jeśli to jest faktyczne zakończenie książki to n i e p o l e c a m

Poza tym małym mankamentem który nie daje mi spokoju, pierwsze rozdziały książki wzbudziły we mnie takie nastoletnie odczucia (odkąd jestem w stałym związku) unikam takich książek bo sprawiają że czuję się nieszczęśliwa, napędzają kołowrotek mrzonek o idealnej miłości.
Potem nagle po przyjeździe do Libii następuje zwrot akcji a wspaniałemu mężowi o którym każda kobieta marzy nagle odbija - łapię się za głowę CO TU SIĘ DZIEJE?!? Miejsce gdzie brat gwałci siostrę, piękne Europejki tyją, rodzina wykonuje ci skrobankę twojego dzidziusia, a mąż kręci kołowrotki palcem udając że jego żona jest szalona - oto właśnie codzienność naszej głównej bohaterki.

Mam bardzo mieszane odczucia odnośnie opisanej historii i nie wiem czy chcę brać się za kolejny tom. Z jednej strony wchłonęłam opowieść prawie za jednym zamachem, poruszone jest wiele ciekawych i istotnych kwestii, ale z drugiej strony główna bohaterka bywała tak naiwna, nierozgarnięta że aż przykro się robiło.
Za to coś co bardzo mnie urzekło w tej książce - pokazanie (szczególnie) polskich tradycji od tej złej strony, dla wyrównania efektu tych tragedii muzułmańskich kobiet.
Matka na weselu przelewa litry wódki i serwuje schaboszczaki swojemu zięciowi który tych rzeczy ze względów religijnych nie może spożywać - przykre. Dotarło do mnie jak bardzo ludzie potrafią być okropni dla bliźniego.
Też książka była dla mnie o tyle ciężka, że 2 tygodnie temu miałam przeprowadzić się do kraju Arabskiego, niestety z wielu względów się nie udało, więc na książka była gwoździem do mojej trumny rozpaczy ;v

Trochę zonk.
Nie wiem czy dostałam jakiś wybrakowany plik z książką czy faktycznie tak jest, ale nagle Dot ma rodzić, bach-koniec rozdziału i przenosimy się na pustynię-bach-przenosimy się do spotkania z Marysią po latach. [może ktoś mnie w wiadomości priv olśni czy faktycznie tak było, czy brak mi kilku rozdziałów] - jeśli to jest faktyczne zakończenie książki to n i e p...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

A mogłaby to być porywająca lektura. Niestety tak się nie stało. Dlaczego? Tematyka mnie nie zaskoczyła, znam trochę świat muzułmański z racji wykonywanego zawodu. Autorka pięknie wykorzystała swoją wiedzę, niestety styl i fabuła bardzo mnie rozczarowały. Książkę otrzymałam w prezencie, więc wypadało przeczytać. Już pierwsze strony zniechęcały mnie do poznawania losów młodej Polki. Bohaterka denerwuje swoją głupotą, bo że się zakochała do nieprzytomności w przystojnym i bogatym Libijczyku, to akurat mogę zrozumieć. Serce nie sługa, jednak jej naiwność, lenistwo, wygodnictwo i wspomniana głupota, spowodowało, że w połowie odłożyłam książkę, myśląc, że dalej nie przebrnę. Udało się w końcu przeczytać do końca, ale zachowanie głównej bohaterki wywołało u mnie niesmak, irytację i wściekłość. Można przewidzieć, że w zderzeniu z kulturą arabską cudów raczej nie będzie, chociaż i takie się zdarzają, ale nie w tym przypadku. Nasza Dorotka kocha swojego libijskiego męża, nie przeszkadzają jej jego dziwne interesy z którymi nie kryje się już w Polsce, chyba lubi od czasu do czasu mieć przetrzepaną przez męża skórę, nie wyciąga żadnych wniosków i nie robi nic w tym kierunku. W Libii przeciąga się znudzona na łóżku, niczym się praktycznie nie zajmuje, nawet własnym dzieckiem. Gdy wspaniali ludzie pomagają jej i znajduje ciekawe zajęcie, rezygnuje z niego. Wspaniały mąż w nagrodę urządza jej luksusowo dom, zapewnia wygodę, zatrudnia służbę i oczywiście stara się o powiększenie rodziny. Nie chciałabym zdradzać fabuły, ale naszą bohaterkę czeka jeszcze dużo złego. Nie wywołuje to we mnie współczucia, a raczej rozbawienie. Bo jeżeli nie przeszkadzało jej bicie do nieprzytomności, widok męża gwałcącego własną siostrę (gwałt jest zresztą później dla bohaterki żadną nowością), nie wykorzystanie możliwości poprawy swojego życia, a nawet ucieczki, więc cała sytuacja wydarzyła się na jej własne życzenie. Na koniec dobija mnie jeszcze pewien Romeo na pustyni... Szkoda, ponieważ to mogłaby być wspaniała książka, niestety dla mnie nie jest i nie sięgnę po następne pozycje tej sagi.

A mogłaby to być porywająca lektura. Niestety tak się nie stało. Dlaczego? Tematyka mnie nie zaskoczyła, znam trochę świat muzułmański z racji wykonywanego zawodu. Autorka pięknie wykorzystała swoją wiedzę, niestety styl i fabuła bardzo mnie rozczarowały. Książkę otrzymałam w prezencie, więc wypadało przeczytać. Już pierwsze strony zniechęcały mnie do poznawania losów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dorota to typowa polska nastolatka. Do czasu, kiedy w swoje 18-urodziny po raz pierwszy wybiera się do klubu. Tam poznaje przystojnego Ahmeda. Zakochuje się w libijczyku od pierwszego wejrzenia. Kiedy okazuje się że jest w ciąży, szybko staje się żoną. Para początkowo wiedzie w miarę spokojnie życie w Polsce, jednak po kilku latach para decyduje się na wakacje w Libii. Kiedy wakacje mijają, Dorota, nazywana przez wszystkich Blondi poznaje prawdziwą naturę męża. To despota, tyran, ktory nie ma szacunku do kobiet. Chwilowa poprawa w relacjach małżeńskich Dot i Ahmeda doprowadziła do narodzin Darin. Niestety, nie rozwiązało to problemów w ich małżeństwie. Blondi dąży uczuciem męża do czasu kiedy ten sprzedaje ją.
To ciekawa, aczkolwiek nie porywająca historia.

Dorota to typowa polska nastolatka. Do czasu, kiedy w swoje 18-urodziny po raz pierwszy wybiera się do klubu. Tam poznaje przystojnego Ahmeda. Zakochuje się w libijczyku od pierwszego wejrzenia. Kiedy okazuje się że jest w ciąży, szybko staje się żoną. Para początkowo wiedzie w miarę spokojnie życie w Polsce, jednak po kilku latach para decyduje się na wakacje w Libii....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

początek dobrej serii, ciekawe zakończenie naglące do sięgnięcia do drugiej części "Arabskiej córki".

początek dobrej serii, ciekawe zakończenie naglące do sięgnięcia do drugiej części "Arabskiej córki".

Pokaż mimo to

"Arabska żona" to historia Doroty i Ahmeda. Historia typowa. Historia trudna. Historia, która zapewne wciąż przytrafia się wielu kobietom, które decydują się na związek z mężczyzną wychowanym w całkowicie innej kulturze. Sięgając po te książkę oczekiwałam swego rodzaju prawdziwości i przede wszystkim burzy emocji. Niestety obu tych rzeczy mi tutaj zabrakło. Dostałam natomiast 550 stron trudnej, choć i momentami intrygującej miłości i związku muzułmanina z Polką. Brakowało mi typowego w takich historiach mocnego zderzenia kulturowego. Chciałam wejść w świat muzułmańskiej kultury, a obracałam się tylko w małym światku i dostałam zaledwie jego szczątki
Tematyka niezwykle ciekawa i intrygująca, choć potencjał, moim zdaniem został jednak zaprzepaszczony .

"Arabska żona" to historia Doroty i Ahmeda. Historia typowa. Historia trudna. Historia, która zapewne wciąż przytrafia się wielu kobietom, które decydują się na związek z mężczyzną wychowanym w całkowicie innej kulturze. Sięgając po te książkę oczekiwałam swego rodzaju prawdziwości i przede wszystkim burzy emocji. Niestety obu tych rzeczy mi tutaj zabrakło. Dostałam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Byl czas, gdy zaczytywalam sie w ksiazkach o tej tematyce, ale kazda kolejna pozycja na rynku powodowala coraz wiekszy przesyt i zniecierpliwienie - ta byla jedna z ostatnich, ktora w pewniej mierze mnie zaciekawily, aczkolwiek niezupelnie porwaly. Kolejne, podobne pozycje powodowaly juz tylko zmeczenie materialu - co za duzo to niezdrowo.

Byl czas, gdy zaczytywalam sie w ksiazkach o tej tematyce, ale kazda kolejna pozycja na rynku powodowala coraz wiekszy przesyt i zniecierpliwienie - ta byla jedna z ostatnich, ktora w pewniej mierze mnie zaciekawily, aczkolwiek niezupelnie porwaly. Kolejne, podobne pozycje powodowaly juz tylko zmeczenie materialu - co za duzo to niezdrowo.

Pokaż mimo to

Naiwność głównej bohaterki mnie przytłoczyła. Styl rodem z taniego romansu, historia jak większość tego typu historii, gdzie wiemy jakie będzie zakończenie.
Bo wiemy jakie będzie i przypuszczamy co się stanie- a dlaczego? Bo tak a nie inaczej traktowane są kobiety w krajach muzułmańskich. Koniec. Kropka. Styl i język książki: - dla nastolatek, które prawdopodobnie postąpiłyby identycznie jak główna bohaterka nie bacząc na doświadczenia innych kobiet. Jeśli kogoś interesują tematy kobiety w krajach muzułmańskich, polecam sięgnąć po wspomnienia i autobiografie, pisane od serca, przerażające szczerością.
Autorka jedyne co zrobiła to...zarobiła na tej sadze rodem z harlequina. Po prostu wykorzystała "modny temat".
Z chorobliwej ciekawości sięgnęłam po drugi tom i ...nie warto. Tania sensacja.

Naiwność głównej bohaterki mnie przytłoczyła. Styl rodem z taniego romansu, historia jak większość tego typu historii, gdzie wiemy jakie będzie zakończenie.
Bo wiemy jakie będzie i przypuszczamy co się stanie- a dlaczego? Bo tak a nie inaczej traktowane są kobiety w krajach muzułmańskich. Koniec. Kropka. Styl i język książki: - dla nastolatek, które prawdopodobnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to