Wyjątkowo jestem w stanie zgodzić się, że średnia ocena tej książki na LC (6,5 gwiazdki) jest w pełni zasłużona i usprawiedliwiona.
Książka Pałkiewicza jest dobra - nie wybitna, nie olśniewająca, ale uczciwie i porządnie dobra. Przypomina trochę bardzo szczegółowy, pięknie zilustrowany przewodnik po Angkorze, po wielkich i małych świątyniach starej Kambodży. Być może z przewodnika turystycznego można dowiedzieć się o tym, o czym Pałkiewicz nie pisze (o historii politycznej i społecznej państwa Khmerów, o dziejach ich kultury i sztuki), ale nie sądzę, żeby gdzieś jeszcze można zobaczyć tak piękne fotografie.
"Angkor" zostawił mi pewien niedosyt pod względem merytorycznym, chociaż rozumiem, że źródła dotyczące państwa Khmerów są fragmentaryczne i wiele z dziejów tego państwa pozostaje zagadką. Pałkiewicz posługuje się jednak bardzo miłą w odbiorze polszczyzną, miejscami gawędziarką, miejscami poetycką. To właśnie sprawia, że opisy zatopionych w dżungli kamiennych miast mogą pobudzać wyobraźnię.
Mam tylko takie zastrzeżenie, że w niektórych miejscach brakuje konsekwencji. Jeśli autor czuje się tak zatroskany losami miast dosłownie rozdeptywanych przez turystów, dlaczego zachęca licznych czytelników, aby sami udali się podziwiać kamienne cuda Kambodży?

A pomijając już wszystko inne - zachęcam, żeby tę książkę obejrzeć. Nawet nie przeczytać, ale obejrzeć. Grafik, który przygotował tę edycję, miał pomysł prosty i zadziwiająco efektowny. Miła odmiana po innych albumach podróżniczych.

Wyjątkowo jestem w stanie zgodzić się, że średnia ocena tej książki na LC (6,5 gwiazdki) jest w pełni zasłużona i usprawiedliwiona.
Książka Pałkiewicza jest dobra - nie wybitna, nie olśniewająca, ale uczciwie i porządnie dobra. Przypomina trochę bardzo szczegółowy, pięknie zilustrowany przewodnik po Angkorze, po wielkich i małych świątyniach starej Kambodży. Być może z...