Moim zdaniem, zdecydowanie najsłabsza z opublikowanych uprzednio części cyklu. Autor zachowuje wprawdzie część dotychczasowych atutów: żywe, jędrne dialogi, cyniczne, nie pozbawione humoru podejście do świata prezentowane przez głównego bohatera, wartką akcję. Zarazem jednak akcja ta i cały pomysł powieści wydają się z gruntu nielogiczne. Może to dlatego, że osią fabuły stają się nielogiczne poczynania żony bohatera, Cawti, która ni stąd ni zowąd angażuje się w ruch o charakterze wywrotowo-rewolucyjnym, przez co naraża się na duże niebezpieczeństwo utraty życia. Sam bohater też nie rozumie poczynań żony, uważa je za absurdalne, pomimo tego stara się ją chronić (wbrew woli samej zainteresowanej, jak łatwo się domyślić). Taki „męski” punkt widzenia, zamierzony zapewne przez Autora, można by jeszcze zrozumieć, gdyby nie to, iż nagła fascynacja Cawti rewolucją społeczną pozostaje w całkowitej sprzeczności z dotychczasowym wizerunkiem tej postaci (było nie było, zawodowej zabójczyni),wykreowanym w poprzednio opublikowanych tomach. A na dokładkę nijakie, mdłe zakończenie. Z dużej chmury mały deszcz.

Moim zdaniem, zdecydowanie najsłabsza z opublikowanych uprzednio części cyklu. Autor zachowuje wprawdzie część dotychczasowych atutów: żywe, jędrne dialogi, cyniczne, nie pozbawione humoru podejście do świata prezentowane przez głównego bohatera, wartką akcję. Zarazem jednak akcja ta i cały pomysł powieści wydają się z gruntu nielogiczne. Może to dlatego, że osią fabuły...

Wchodzi szybko, czyta się łatwo, jeden dzień i łyknięte.
Nie jest oczywiście książka pozbawiona wad (które są bardziej widoczne niż w poprzednim tomie, a pierwszego nie pamiętam). Miejscami próbuje udawać głęboką, mówi o polityce i kryzysie małżeństwa. Doceniam próbę, ale... bez przesady. Końcówka jest trochę zbyt łatwa, a i rozważania GB są chyba tylko marną próbą nadania mu głębi. Chociaż ustalmy, że sama jego relacja z żoną, jest nawet sprawnie poprowadzona, a happy end nie aż tak cukierkowy.
Ach, ale za dużo dziur w fabule, nie opisanych, bo nie mam pojęcia dlaczego. Bohaterowie patrzą na siebie i wszystko wiedzą, czytelnik nie ma pojęcia do końca książki i nie jest to zręczny chwyt, tylko nieumiejętność budowania tajemnicy.

Wchodzi szybko, czyta się łatwo, jeden dzień i łyknięte.
Nie jest oczywiście książka pozbawiona wad (które są bardziej widoczne niż w poprzednim tomie, a pierwszego nie pamiętam). Miejscami próbuje udawać głęboką, mówi o polityce i kryzysie małżeństwa. Doceniam próbę, ale... bez przesady. Końcówka jest trochę zbyt łatwa, a i rozważania GB są chyba tylko marną próbą nadania...

Wyczuwalnie słabszy tom, tak pod względem konstrukcji fabuły, jak i ogólnie akcji oraz humoru. W dodatku tak naprawdę tylko udający fantasy, bo po wycięciu kilku nie mających większego znaczenia magicznych sztuczek (głównie chodzi o teleport) i zdemontowaniu parawanu obcego świata (mikra obecność elfów/Dragaerian, klava zamiast kawy) rzecz mogłaby uchodzić za mocno przeciętną, historyzującą opowiastkę obyczajową o narodzinach ruchu rewolucyjnego wśród miejskiej biedoty.

Bo co my tu mamy? Płatnego zabójcę i zarazem "opiekuna" burdeli, domów gier oraz paserów z niedużego rejonu Adrilankhi, stolicy Imperium, niepokojącego się, że żona, notabene również płatna zabójczyni, coraz rzadziej bywa w domu, włączywszy się w ruch mający na celu zrzucenie jarzma uciskających prosty lud wielmożów. Bohater martwi się o bezpieczeństwo żony, gryzie się rozpadem małżeństwa i kombinuje, jak dopaść faceta, który wziął sobie na celownik członków ruchu, a przy okazji i bohatera. I tyle. Tu naprawdę nic więcej nie ma.

Owszem, szereg elementów jest tutaj dość oryginalnych (opisywanie zdarzeń według plam i uszkodzeń z ubrań, poświęcanie sporej części uwagi codziennym czynnościom, wliczając w to kąpiele, ścieranie kurzu i posiłki),a kwestia oddalania się od siebie małżonków potrafi ująć wielowymiarowością potraktowania tematu, jednak jako fantasy "Teckla" rozczarowuje, a jako historia obyczajowa - niespecjalnie zachwyca intrygą, prostą jak drut i tak naprawdę mocno błahą, bo nie prowadzącą do konkretnego rozstrzygnięcia.

Wyczuwalnie słabszy tom, tak pod względem konstrukcji fabuły, jak i ogólnie akcji oraz humoru. W dodatku tak naprawdę tylko udający fantasy, bo po wycięciu kilku nie mających większego znaczenia magicznych sztuczek (głównie chodzi o teleport) i zdemontowaniu parawanu obcego świata (mikra obecność elfów/Dragaerian, klava zamiast kawy) rzecz mogłaby uchodzić za mocno...

Kontynuacji przygód zawodowego ludzkiego zabójcy w świecie elfów, o pardon, Dragerian poszukiwałam świadomie. Na wakacjach u kuzynów wpadł mi w ręce jeden z tomów w języku oryginału. Oczywiście ciotka uznała, że to nie lektura dla dziewczynki i nim doczytałam do końca odebrała mi książkę. Byłam zafascynowana, głównie Cawti i dwoma jheregami. Wręcz marzyło mi się takie zwierzątko domowe. No a przyjaźń z następczynią tronu. Rozumiecie, że może działać na wyobraźnię dziecięcia.
Po latach wyszło i parę tomów u nas, szkoda, że nie całość.

Kontynuacji przygód zawodowego ludzkiego zabójcy w świecie elfów, o pardon, Dragerian poszukiwałam świadomie. Na wakacjach u kuzynów wpadł mi w ręce jeden z tomów w języku oryginału. Oczywiście ciotka uznała, że to nie lektura dla dziewczynki i nim doczytałam do końca odebrała mi książkę. Byłam zafascynowana, głównie Cawti i dwoma jheregami. Wręcz marzyło mi się takie...

Takie podsumowanie...Kolejny rozpoczety o zostawiony przez wydawnictwa cykl..Po polsku jest dostepnych 5 tomow - wiem ze w oryginale jest dostepnych 14 a kolejne 3 w przygotowaniu . Z jeden strony super - bo ksiazki naprawde niezle , bo wygrzebalam i przeczytalam..podobalo mi sie . Z drugiej strony diabli biora ewidentnie bo na - ciag dalszy nastapi po polsku - raczej nie mam co liczyc w tym zyciu . A potem wielkie kampanie antypirackie i sciganie przez wydawnicze karne komanda nieoficjalnych tlumaczen udostepnianych za friko na serwisach spolecznosciowych...Ech, szkoda gadac...

Takie podsumowanie...Kolejny rozpoczety o zostawiony przez wydawnictwa cykl..Po polsku jest dostepnych 5 tomow - wiem ze w oryginale jest dostepnych 14 a kolejne 3 w przygotowaniu . Z jeden strony super - bo ksiazki naprawde niezle , bo wygrzebalam i przeczytalam..podobalo mi sie . Z drugiej strony diabli biora ewidentnie bo na - ciag dalszy nastapi po polsku - raczej nie...

To akurat jeden ze słabszych tomów serii, ale i tak warto.

To akurat jeden ze słabszych tomów serii, ale i tak warto.

„Teckla” to trzeci tom przygód Vlada Taltosa, jeśli brać pod uwagę kolejność ich wydawania, ale szósty w porządku chronologicznym. Z tych, które dotąd przeczytałem, ten właśnie podobał mi się najmniej.
 
Stolica Imperium Adrilankha. Ludzie i elfy z Domu Teckli mieszkają w slumsach i traktowani są, jak obywatele drugiej kategorii – w najlepszym przypadku – bo zwykle ich los nie interesuje nikogo. Baronet Vlad Taltos z Domu Jherega i jego żona Cawti (była zawodowa zabójczyni),żyją wygodnie i dostatnio zajmując się swoimi sprawami. W przypadku Vlada oznacza to kontrolę nad pewnym terenem i prowadzoną tam działalnością – taki średniej klasy capo mafioso.
Kiedy Cawti postanawia przyłączyć się do ruchu o charakterze typowo komunistycznym (oczywiście to określenie w książce się nie pojawia, to nie ta planeta) i wygłasza bzdurne slogany o uciskanych masach ludu pracującego miast i wsi, Vlad staje przed poważnym wyborem: pozwolić, by jego żonę zabito w imię ideałów, które jej zaszczepił jakiś demagog, albo wystąpić przeciw przywódcom rewolucji i narazić się na nienawiść i pogardę żony.
 
Napisałem, że ten fragment przygód Taltosa podoba mi się umiarkowanie, bo nie przepadam za czytaniem o tym, jak moi bohaterowie znaleźli się w sytuacji właściwie bez wyjścia. Poza tym przygoda kończy się, ale jakby niezupełnie, a tego też nie lubię.

„Teckla” to trzeci tom przygód Vlada Taltosa, jeśli brać pod uwagę kolejność ich wydawania, ale szósty w porządku chronologicznym. Z tych, które dotąd przeczytałem, ten właśnie podobał mi się najmniej.
 
Stolica Imperium Adrilankha. Ludzie i elfy z Domu Teckli mieszkają w slumsach i traktowani są, jak obywatele drugiej kategorii – w najlepszym przypadku – bo zwykle ich los...