Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mimo całej miłości do Cyku Anielskiego, muszę stwierdzić, że ten tom jest po prostu słaby. Fabuły starczyłoby tu na 50 stron, dialogów nie ma wcale, a akcja nie posunęła się nawet o cal. Po pierwszym tomie (w którym akcja tez nie powalała), można by spokojnie przejść do trzeciego i nikt by nie zauważył, że coś pominął.
Po świetnym Zbieraczu burz, z kapitalnymi dialogami ("zna się na tym, jak Mojżesz na orientacji w terenie" ;)) tutaj nie ma właściwie żadnych dialogów. Za to manewr wewnętrznego monologu bohaterów, głównie z wyrzutami pod swoim adresem (zwłaszcza u Daimona) jest już właściwie niestrawny. Na dokładkę nieprzytomnie spowalnia akcję. Zanim Daimon zrobi kolejny krok mamy trzy strony samooskarżeń. Już w Zbieraczu burz było tego ciut za dużo, ale tutaj to już naprawdę przesada.
Bardzo czekałam na ten tom i bardzo się zawiodłam. Szkoda. Mam nadzieję, że trzeci tom (znowu rok czekania?!) będzie lepszy.

Mimo całej miłości do Cyku Anielskiego, muszę stwierdzić, że ten tom jest po prostu słaby. Fabuły starczyłoby tu na 50 stron, dialogów nie ma wcale, a akcja nie posunęła się nawet o cal. Po pierwszym tomie (w którym akcja tez nie powalała), można by spokojnie przejść do trzeciego i nikt by nie zauważył, że coś pominął.
Po świetnym Zbieraczu burz, z kapitalnymi dialogami...

Bardzo dobry początek nowego podcyklu dziejącego się w świecie Valdemaru. Początek przypomina nieco "Strzały królowej" (historia Talii). Jest wszystko, za co lubię świat Valdemaru: ciekawe postacie, interesującą historię, złych ludzi i dużo dobrych ludzi. Ale przede wszystkim pozytywne przesłanie. Czytanie tej książki to ulga, bo obecni autorzy stawiają sobie za cel opisanie świata w jak najmroczniejszych barwach, przekonując, że wszyscy ludzie są nieuczciwi, chciwi, wredni itp., itd.
Niestety, jest też łyżka dziegciu. Nie jest to jednak wina autorki, ale wydawnictwa. Tłumaczka (oraz redaktor) nie zadali sobie trudu, żeby przeczytać jakikolwiek wcześniej wydany tom. Zwłaszcza przydałoby się, by tłumaczka znała Trylogię Ostatniego Maga Heroldów. Wtedy wiedziałaby jak nazywać ościenne narody i nie tłumaczyłby słowa "priest" jako ksiądz! Nic na to nie poradzę, ale ksiądz po polsku, to zdecydowanie kapłan katolicki, co w książce fantasy (a zwłaszcza w Valdemarze) kompletnie nie ma sensu. Co więcej, jak wiadomo, w Valdemarze religii jest bez liku a większość politeistyczna.
Błędy w tłumaczeniu są dość irytujące i psują odbiór, skądinąd, bardzo dobrej książki.

Bardzo dobry początek nowego podcyklu dziejącego się w świecie Valdemaru. Początek przypomina nieco "Strzały królowej" (historia Talii). Jest wszystko, za co lubię świat Valdemaru: ciekawe postacie, interesującą historię, złych ludzi i dużo dobrych ludzi. Ale przede wszystkim pozytywne przesłanie. Czytanie tej książki to ulga, bo obecni autorzy stawiają sobie za cel...

Ciekawy zbiór opowiadań, ale trochę mnie rozczarował. Niektóre są naprawdę dobre i stanowią jakąś całość, jednak część jest jakby urwana, a niektóre tak krótkie, że ciężko to w ogóle nazwać opowiadaniem.
Generalnie, miła lektura, ale spodziewałam się więcej.

Ciekawy zbiór opowiadań, ale trochę mnie rozczarował. Niektóre są naprawdę dobre i stanowią jakąś całość, jednak część jest jakby urwana, a niektóre tak krótkie, że ciężko to w ogóle nazwać opowiadaniem.
Generalnie, miła lektura, ale spodziewałam się więcej.