Są takie książki, które miesiącami czekają na półce na swoją kolej, a kiedy w końcu już weźmiemy się za taką pozycję, dziwimy się, że wcześniej nie zwróciliśmy na nią należytej uwagi. Autobiografia węgierskiego pisarza, Arthura Koestlera, należy właśnie do takich książek.
Opowieść ta jest fascynującą podróżą przez Europę i Azję lat 20-tych i 30-tych. Pod względem geograficznym książka ta jest niebywale wszechstronna. Koestler przebywał w Palestynie jako żydowski osadnik, brał udział w wyprawie na Biegun Północny, podróżował po Związku Radzieckim(zwłaszcza w tym kontekście ciekawe są opisu Kaukazu i Azji Środkowej), był w Hiszpanii w czasie domowej, ponadto mieszkał i pracował w Berlinie i Paryżu, co jak widać świadczy o szerokim spektrum tematów podejmowanych przez autora. Oczywiście głównym tematem rozważań jest komunizm, a właściwie rozczarowanie nim, Koestler bowiem był członkiem Komunistycznej Partii Niemiec, ale po kilku latach opuścił partię i zerwał z komunizmem.
Polska edycja książki jest wyborem tekstów z czterech tomów autobiografii. Sporą zaletą książki jest to, że nie trzeba znać twórczości Koestlera, aby śledzić jego losy z zaczerpniętym tchem. Przyznam szczerze, że kojarzyłem nazwisko autora z różnych prac historycznych, jednak nigdy nie miałem z nim do czynienia pod kątem literackim. Anegdotyczny styl sprawia, że książkę czyta się naprawdę przyjemnie i czasem, pomimo ponurych czasów, można się uśmiechnąć przy niektórych stwierdzeniach autorach, ot choćby tych, jak próbował zakładać żydowskie kolonie na Biegunie Północnym. Trzeba też wspomnieć, że lektura autobiografii Koestlera jest również wstrząsającym przeżyciem. Pobyt w celi śmierci podczas wojny domowej w Hiszpanii odcisnął swoje piętno na autorze. Fragmenty "Rozmowy ze śmiercią" są chyba najlepszym fragmentem autobiografii. Zwłaszcza wrażenie zrobiła na mnie postać milicjanta Nicolasa, który przed rozstrzelaniem mówił, że chciałby się po wojnie nauczyć czytać, żeby móc sięgnąć po Tołstoja.
Podsumowując, autobiografia Koestlera jest warta przeczytania zarówno pod kątem historycznym, ale także dziennikarskim. Autor wszak był reporterem i myślę, że z jego prac, można sporo się dowiedzieć na temat warsztatu ówczesnych dziennikarzy.

Są takie książki, które miesiącami czekają na półce na swoją kolej, a kiedy w końcu już weźmiemy się za taką pozycję, dziwimy się, że wcześniej nie zwróciliśmy na nią należytej uwagi. Autobiografia węgierskiego pisarza, Arthura Koestlera, należy właśnie do takich książek.
Opowieść ta jest fascynującą podróżą przez Europę i Azję lat 20-tych i 30-tych. Pod względem...