W przeciwieństwie do pierwszej części; tutaj mamy dłuższą historię zamiast zbioru niepowiązanych ściśle opowiadań. Historia opowiada o ataku rasy szczuroludzi (tytułowych skavenów) na jedno z większych miast ludzi.
Mniej zostałem urzeczony niż pierwszą częścią, Gotrek ma jeszcze mniej charakteru niż w pierwszej części (o ile to możliwe) stając się wyłącznie niezniszczalną maszynką do zabijania, ciągłe spiski i antyspiski wśród skavenów były schematyczne i przewidywalne jak bajka o trzech świnkach; ogólnie pod każdym względem była gorsza od jedynki.
Mimo wszystko - przymykając oko na te mankamenty i patrząc na te książkę wyłącznie jako prostą rozrywkę; to bardzo fajne, lekkie opowiadanie dla fanów Warhammera i miło się czytało mimo poczucia, że książka niczym nie zaskoczy oraz za dużo lore nie zdradzi.

W przeciwieństwie do pierwszej części; tutaj mamy dłuższą historię zamiast zbioru niepowiązanych ściśle opowiadań. Historia opowiada o ataku rasy szczuroludzi (tytułowych skavenów) na jedno z większych miast ludzi.
Mniej zostałem urzeczony niż pierwszą częścią, Gotrek ma jeszcze mniej charakteru niż w pierwszej części (o ile to możliwe) stając się wyłącznie niezniszczalną...

Przygody Gotreka i Felixa są dla mnie najlepszą serią osadzoną w świecie Warhammera są jego kanonem. W drugiej części nasi bohaterowie przebywają w mieście Nulna gdzie musza się zmierzyć ze spiskami i atakami ze strony tajemniczej rasy skavenów. Głównym ich przeciwnikiem staje się Szary Prorok Thanguola. Nasi bohaterowie będą musieli zmierzyć się z przedstawicielami wszystkich klanów podstępnych Skavenów. Książka jak zawsze trzyma poziom i bardzo lekko się ją czyta. Bohaterowie są po prostu wyśmienici.

Przygody Gotreka i Felixa są dla mnie najlepszą serią osadzoną w świecie Warhammera są jego kanonem. W drugiej części nasi bohaterowie przebywają w mieście Nulna gdzie musza się zmierzyć ze spiskami i atakami ze strony tajemniczej rasy skavenów. Głównym ich przeciwnikiem staje się Szary Prorok Thanguola. Nasi bohaterowie będą musieli zmierzyć się z przedstawicielami...

Moja skala: 8,1

Jakość Williama Kinga broni się sama. Rasa Skavenów i jej opisanie to majstersztyk i każdy fan sagi musi znać Thanquola, Lurka czy Heskita Jednookiego. Jedna z najlepszych części sagi i absolutny top Williama Kinga.

Moja skala: 8,1

Jakość Williama Kinga broni się sama. Rasa Skavenów i jej opisanie to majstersztyk i każdy fan sagi musi znać Thanquola, Lurka czy Heskita Jednookiego. Jedna z najlepszych części sagi i absolutny top Williama Kinga.

Tak jak w pierwszej części, tu również mamy od strony fabularnej prostą, czarno-białą opowieść. Niemniej historia jest dynamiczna, a świat przedstawiony barwny i wciągający. Postać Gotreka jest jakością samą w sobie i ciągnie całą sagę. Także sposób przedstawienia skavenów jest fenomenalny (uroczy i krwiożerczy mitomani). Czytając tę książkę nie osiągniesz może katharsis, ale na pewno będziesz się dobrze bawił. Książka (i cały cykl) jest raczej dla facetów ze względu na styl macho, ale to nie jest zarzut - takie książki też są potrzebne.

Tak jak w pierwszej części, tu również mamy od strony fabularnej prostą, czarno-białą opowieść. Niemniej historia jest dynamiczna, a świat przedstawiony barwny i wciągający. Postać Gotreka jest jakością samą w sobie i ciągnie całą sagę. Także sposób przedstawienia skavenów jest fenomenalny (uroczy i krwiożerczy mitomani). Czytając tę książkę nie osiągniesz może katharsis,...

O zgrozo! Zaczynając tą pozycję nie nastawiałem się na to, żeby dać tej pozycji tak wysoką ocenę. Ktoś może powie: Zaraz, Canthar, dlaczego "siódemka" jest dla Ciebie wysoką oceną. Drogi słuchaczu, otóż z kilku powodów. Przede wszystkim dlatego, że jeśli już czytasz drugi tom przygód Gotreka i Felixa, to prawdopodobnie jesteś świadom, że literatura, z którą masz okazję obcować... No powiem tak, Nabokov, ani Dostojewski to nie jest, ani blisko siebie nie należałoby tego kłaść na półce. Z tego też powodu książka, która od pierwszego tomu wręcz krzyczy ostrzegawczo o tym, że nie jest wybitna wywołuje o wiele cieplejszą radość jeśli coś ciekawego uda się jej przemycić. Zakończmy jednak te przydługie wstępy i przejdźmy wreszcie ad rem!

Nie będę ukrywał, że były momenty, w których książka mi się nieco dłużyła. Miałem wrażenie jakbym na nowo przechodził ścieżkę fabularną zbliżoną do pierwszej części Assasin's Creed z powtarzającym się schematem. Pojawia się widmo przeciwnika, należy poszukać informacji o nim, znaleźć go i pokonać. Udało Ci się? Świetnie! Możesz zacząć robić to jeszcze raz. Co prawda, przeciwnicy są różni, lecz schemat fabularny jest dosyć powtarzalny z jedynie kilkoma wątkami, które rozwijają się przez całą powieść.

Może jednak to, co przed chwilą było tak nużące i monotonne jest jednocześnie sporym atutem tej pozycji. Zapewnia to, bowiem bardzo uporządkowaną strukturę przez co jeżeli nie masz ochoty czytać całości na "raz" bez problemu możesz przyswajać ją moduł po module i raczyć się takimi kąskami zamiast być łakomczuchem.

Tak jak w pierwszej części miałem wrażenie, że skupiamy się bardziej na tym jakim to niewiarygodną postacią jest Zabójca Trolli, tak w drugiej części seria odzyskała dużą część ludzkiej twarzy przez odsunięcie krasnoluda na dalszy plan i skoncentrowaniu się na postaci Felixa. Pozwoliło to odnieść dwa skutki - pierwszy to taki, że mogły zostać poruszone wątki i dylematy, które przy gruboskórnym Gotreku raczej nie miały miejsca bycia, a więc delikatne problemy i rozterki zarówno miłosne, jak i kwestie wierności wyrzeczeniom, a wzgardzenia rodzinną fortuną. Pozwoliło to również na to, aby książka nie stała się kolejnym hack'n'slash w serii, a intrygi mogły w niej zagościć. Drugi skutek przesunięcia ciężkości to fakt, że tajemnica jaką owiana jest przeszłość Gotreka wciąż pcha do przodu, aby sięgnąć kolejny tom, no bo cóż... Czy można zostawić tajemnicę tak barwnej postaci bez odpowiedzi?

Moja ocena pewnie byłaby niższa gdyby nie finał książki. Spodziewałem się, nauczony doświadczeniami przeszłości kolejnego schematycznego podejścia, a otrzymałem trzymające w napięciu sfinalizowanie. Choć jak teraz się zastanawiam to może ma na to wpływ też to, że po dwóch książkach bohaterowie stali się już dla mnie nieco bliscy? Nieważne, końcówka była świetna! Akcja jest wartka, a dynamizm przebija ze stron pozycji. Ostatnie strony czytałem podskakując na krześle ze zdenerwowania, że nie przykładałem się na kursie szybkiego czytania.

Ostatni atut jest chyba dosyć dobrze znany. Znakomicie opisany świat Warhammera i oddany klimat Starego Świata (choć może bohaterowie zdecydowanie giną poniżej przeciętnej, a chyba wykorzystali już wszystkie punkty przeznaczenia). W każdym razie barwne opisanie miasta, poprzez różne dzielnice i lokacje, w których toczą się kolejne przygody bohaterów sprawiają, że pozycja jest gratką dla każdego przyjaciela Sigmara, albo innych mniej wspaniałych bogów. W dodatku bardzo szczegółowe opisanie społeczności Skavenów, ich struktur, charakteru i intryg zasługuje na plus.

Wiecie, zapomniałbym o Skavenach. Jestem chyba wyjątkowo nierozgarnięty, bo przecież ogromną różnicą z poprzednią częścią był fakt, że połowę historii poznaliśmy z perspektywy dwójki naszych bohaterów, a drugą mogliśmy śledzić ze szczurzych móżdżków rasy, która czaiła się w kanałach pod Nuln.

Kończąc wciąż się zastanawiam czy nie zmienić oceny, ale nie... Chyba tak zostanie. Może dlatego, że te tłumy szczurów pod miastem wywołują u mnie nutę nostalgii i przypominają mi piękny Wrocław.

O zgrozo! Zaczynając tą pozycję nie nastawiałem się na to, żeby dać tej pozycji tak wysoką ocenę. Ktoś może powie: Zaraz, Canthar, dlaczego "siódemka" jest dla Ciebie wysoką oceną. Drogi słuchaczu, otóż z kilku powodów. Przede wszystkim dlatego, że jeśli już czytasz drugi tom przygód Gotreka i Felixa, to prawdopodobnie jesteś świadom, że literatura, z którą masz okazję...

Jeśli ktoś chce znaleźć kawał przyzwoitego, niezbyt skomplikowanego heroic fantasy, skąpanego w mrocznym, krwawym i plugawym świecie Warhammera, to niema na to lepszej recepty, niż podróż z najbardziej znanym duetem bohaterów Starego Świata - zabójcą Gotrekiem i jego "spamiętywaczem" Felixem.
Tym razem niebezpieczne przygody prowadzą ich do spotkania z Szarym Prorokiem i siłami Rogatego Szczura.

Jeśli ktoś chce znaleźć kawał przyzwoitego, niezbyt skomplikowanego heroic fantasy, skąpanego w mrocznym, krwawym i plugawym świecie Warhammera, to niema na to lepszej recepty, niż podróż z najbardziej znanym duetem bohaterów Starego Świata - zabójcą Gotrekiem i jego "spamiętywaczem" Felixem.
Tym razem niebezpieczne przygody prowadzą ich do spotkania z Szarym Prorokiem i...

Jedna z moich ulubionych części cyklu, zwłaszcza przez postać Szarego proroka Thanquola. Bardzo przypadła mi również dzieżka, duszna i przytłaczająca do gustu atmosfera miasta Nuln. Dokładnie tak wyobrażałem sobie miasta w Warmlotku.

Jedna z moich ulubionych części cyklu, zwłaszcza przez postać Szarego proroka Thanquola. Bardzo przypadła mi również dzieżka, duszna i przytłaczająca do gustu atmosfera miasta Nuln. Dokładnie tak wyobrażałem sobie miasta w Warmlotku.

- przeczytana drugie raz (2010)

- przeczytana drugie raz (2010)

Jak jeden z wcześniejszych recenzentów przeczytałem "Zabójcę Skavenów" bardzo wiele lat temu gdy byłem jeszcze nastolatkiem lubującym się w grach ze stajni Games Workshop. Zgadzam się, że nie jest to wielka literatura a zwykłe "czytadło" w klimatach fantasy. Jednak w tym swoistym klimacie książkowego "hack`n`slash" ta książka jest naprawdę dobra! Fajnie pokazuje klimat imperialnego miasta Nuln, jeśli mnie pamięć nie myli. Pod tym miastem, jak i pod wszystkimi innymi, podstępni Skaveni knują zniszczenie ludzkiej rasy i przejęcie władzy nad światem (Pinky i Mózg?). Skaveni są rasą mutantów ludzko-szczurzych w stylu mistrza Splintera z Żółwi Ninja i w swych atakach charakteryzują się tchórzliwością i wiarą w szaloną technologię i skaveńską magię. Archetypem Skavena jest Szary Prorok (mag) Thanquol, który jest głównym protagonistą Gotreka i Felixa. Gotrek oczywiście idzie przed siebie jak burza i morduje Skavenów całymi setkami - ale kto czytał choć jedną książkę z tej serii niezawodnie o tym wie.
Przechodząc do meritum: jeśli oczekujesz głębokiej i skomplikowanej książki fantasy to lepiej przeczytaj co innego. Jeśli zaś chcesz szybką rozrywkę w stylu książkowego McDonaldsa - przeczytaj sobie "Zabójcę Skavenów". ;)

Jak jeden z wcześniejszych recenzentów przeczytałem "Zabójcę Skavenów" bardzo wiele lat temu gdy byłem jeszcze nastolatkiem lubującym się w grach ze stajni Games Workshop. Zgadzam się, że nie jest to wielka literatura a zwykłe "czytadło" w klimatach fantasy. Jednak w tym swoistym klimacie książkowego "hack`n`slash" ta książka jest naprawdę dobra! Fajnie pokazuje klimat...

Gortek i Felix w najlepszej formie, czyli dwóch gości którzy zawsze są tam gdzie coś się dzieje. Standard serii ale ze świetnym opisem społeczeństwa skevenów. Szary Prorok na szczęście jeszcze wróci niemniej to chyba najlepszy antybohater warhammera.
Książka oczywiście to sztampa, wiadomo kto wygra, niemniej czyta się bardzo przyjemnie.

Gortek i Felix w najlepszej formie, czyli dwóch gości którzy zawsze są tam gdzie coś się dzieje. Standard serii ale ze świetnym opisem społeczeństwa skevenów. Szary Prorok na szczęście jeszcze wróci niemniej to chyba najlepszy antybohater warhammera.
Książka oczywiście to sztampa, wiadomo kto wygra, niemniej czyta się bardzo przyjemnie.