World of Warcraft: Illidan

Moja pierwsza książka z uniwersum Warcraf'a.
Idealna dla fanów grających w World of Warcraft, chcący znać historię (lore) postaci. Bardzo dobrze opisuje historię tytułowej postaci jak i bohaterów z nim związanych. Przez opisywanie przeszłości wyjaśnia niejasne wydarzenia.
Jedna z najlepszych książek tego uniwersum.

Moja pierwsza książka z uniwersum Warcraf'a.
Idealna dla fanów grających w World of Warcraft, chcący znać historię (lore) postaci. Bardzo dobrze opisuje historię tytułowej postaci jak i bohaterów z nim związanych. Przez opisywanie przeszłości wyjaśnia niejasne wydarzenia.
Jedna z najlepszych książek tego uniwersum.

Pokaż mimo to

Historia książki łączy że sobą wydarzenia po Warcrafcie 3 oraz w czasie trwania dodatku The Burning Crusade.
Bardzo ciekawie opisana jest tutaj historia z perspektywy samego Illidan. Jesteśmy w stanie spojrzeć na wszystko z jego perspektywy, co przynajmniej w moim przypadku zmieniło postrzeganie tego bohatera. Książkę czyta się lekko i jeżeli ktoś zna doskonale świat Outlandów odnajdzie się w książce bez problemu. Bardzo ciekawie opisana jest również postać Akamy, o którego przeszłości nie zbyt wiele wiedziałem.

Historia książki łączy że sobą wydarzenia po Warcrafcie 3 oraz w czasie trwania dodatku The Burning Crusade.
Bardzo ciekawie opisana jest tutaj historia z perspektywy samego Illidan. Jesteśmy w stanie spojrzeć na wszystko z jego perspektywy, co przynajmniej w moim przypadku zmieniło postrzeganie tego bohatera. Książkę czyta się lekko i jeżeli ktoś zna doskonale świat...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawie zaprezentowany świat z gry. Właściwie nie da się nic zarzucić. Czytelnik nie może się nudzić a książka jest nieprzewidywalna. (Przynajmniej dla czytelnika który nie grał w warcrafta). I chociaż końcówka książki niejako zmusza nas do zagrania w grę to jestem w stanie wybaczyć bo to w końcu jest dobra gra z masą mięsistych historii.

Ciekawie zaprezentowany świat z gry. Właściwie nie da się nic zarzucić. Czytelnik nie może się nudzić a książka jest nieprzewidywalna. (Przynajmniej dla czytelnika który nie grał w warcrafta). I chociaż końcówka książki niejako zmusza nas do zagrania w grę to jestem w stanie wybaczyć bo to w końcu jest dobra gra z masą mięsistych historii.

Pokaż mimo to

jeśli jesteś fanatykiem gry WoW albo lubisz ten klimat to książka zainteresuje Cię na pewno. nie tak obstawiałem zakończenie ale warto zabrać sie za ten egzemplarz, polecam. Ilidan ma swoje zdanie w WoW'ie

jeśli jesteś fanatykiem gry WoW albo lubisz ten klimat to książka zainteresuje Cię na pewno. nie tak obstawiałem zakończenie ale warto zabrać sie za ten egzemplarz, polecam. Ilidan ma swoje zdanie w WoW'ie

Pokaż mimo to

Illidan - jedna z kluczowych postaci uniwersum Warcraft. Fabularnie książka w głównej mierze obejmuje czasy dodatku do WoW:The Burning Crusade oraz kilka wydarzeń z Warcraft 3. Czyta się ją bardzo przyjemnie, można trochę się dowiedzieć o motywach i postępowaniach głównych bohaterów jak Illidan, Maiev, czy Akama. Spodziewałem się, że będzie trochę przynudzać, ale miło się rozczarowałem, gdyż ciągle czytając chce się dowiedzieć co będzie dalej. Dla fanów świata Warcafta można powiedzieć, że pozycja obowiązkowa, za to fanom fantasy, co nie znają uniwersum odradzam, gdyż ciężko będzie się odnaleźć. Ode mnie 7.5 / 10

Illidan - jedna z kluczowych postaci uniwersum Warcraft. Fabularnie książka w głównej mierze obejmuje czasy dodatku do WoW:The Burning Crusade oraz kilka wydarzeń z Warcraft 3. Czyta się ją bardzo przyjemnie, można trochę się dowiedzieć o motywach i postępowaniach głównych bohaterów jak Illidan, Maiev, czy Akama. Spodziewałem się, że będzie trochę przynudzać, ale miło się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moja pierwsza z uniwersum World of Warcraft. Znajduje się w niej sporo smaczków nawiązujących do wydarzeń z gry oraz sam proces transformacji w DH. Lektura obowiązkowa dla każdego kto chce się wczuć w postać Demon Huntera.

Moja pierwsza z uniwersum World of Warcraft. Znajduje się w niej sporo smaczków nawiązujących do wydarzeń z gry oraz sam proces transformacji w DH. Lektura obowiązkowa dla każdego kto chce się wczuć w postać Demon Huntera.

Pokaż mimo to

Książkę tę kupiliśmy synowi jakiś czas temu, gdyż jest fanem gier komputerowych. Wspólnie całą rodziną obejrzeliśmy również w kinie Warcraft: Początek. Ja osobiście gry nie znam, ale film był w miarę ciekawy i fajnie się go oglądało. Dlatego mimo, że syn książki w końcu nie przeczytał, sam po nią sięgnąłem licząc na lekką i przyjemną lekturę.
Niestety bardzo mocno się zawiodłem. Gdyby nie ciekawość, który z głównych bohaterów - Illidan, czy Maiev jest tą pozytywną postacią w książce i kto ostatecznie zwycięży lub czy połączą swe siły, pewnie nie dotrwałbym do końca powieści. Jedynie ta niepewność i zakończenie, którego się nie spodziewałem spowodowało, że książka dostała ode mnie dwie gwiazdki. Bez tego pewnie byłaby jedna. Jej akcja, szczególnie dla osoby, która nie zetknęła się z grą komputerową to niekończący się bełkot. Żaden z bohaterów nie budzi sympatii, a sceneria w której akcja się dzieje jest praktycznie nieznana i przez autora nie opisana. Za to wszystko jest "tytaniczne" - ulubione słowo autora oraz jest "skondensowaną energią" - ulubiony zwrot.
Nie wiem, czy to zasługa autora, czy tłumacza ale książka ta jest dla mnie antyliteraturą, a stylu nie potrafię nazwać inaczej niż grafomanią.

Książkę tę kupiliśmy synowi jakiś czas temu, gdyż jest fanem gier komputerowych. Wspólnie całą rodziną obejrzeliśmy również w kinie Warcraft: Początek. Ja osobiście gry nie znam, ale film był w miarę ciekawy i fajnie się go oglądało. Dlatego mimo, że syn książki w końcu nie przeczytał, sam po nią sięgnąłem licząc na lekką i przyjemną lekturę.
Niestety bardzo mocno się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dla fana Warcrafta książka będzie bardzo dobra... no chyba, że jest wybredny, a dla osób nie znających tego jednak świata książka jak inne może być odebrana jako zbyt prosta i w sumie chaotyczna, bo jednak mamy wytłumaczone kto jest kim, ale o ile prościej czyta się ją znajać gre Warcraft 3 oraz WoW TBC czy Legion, gdzie książka jest wprowadzeniem do tegoż dodatku.

Fabuła miło obrazuje to co działo się z Illidanem pomiędzy dodatkiem do Warcrafta 3 oraz końcówką WoW TBC, i nawet znalazło się kilka smaczków tylko z gry np. demon Kazzak leczył się z poległych wojowników tak samo jak w momencie gdy mogliśmy go 40 osobową grupą bić i nagle jedna osoba pada a demon przywraca sobie 2/3 życia ;)

Ja jednak jako fan odnalazłem wiele miłych historii w tej książce, no i nie oszukujmy się, pozycje z logiem WARCRAFT czyta się dla poznania całej fabuły tegoż wielkiego świata.

Dla fana Warcrafta książka będzie bardzo dobra... no chyba, że jest wybredny, a dla osób nie znających tego jednak świata książka jak inne może być odebrana jako zbyt prosta i w sumie chaotyczna, bo jednak mamy wytłumaczone kto jest kim, ale o ile prościej czyta się ją znajać gre Warcraft 3 oraz WoW TBC czy Legion, gdzie książka jest wprowadzeniem do tegoż dodatku.

Fabuła...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Illidan jest tytułem napisanym w oparciu o fabułę dodatku do gry World of Warcraft, a dokładnie The Burning Crusade.

W trakcie czytania książki luki w czasie uzupełniałem sobie fabułą gry, ale i bez tego Illidan to bardzo dobra książka fantasy. Opowiada o losach niezrozumianego i więzionego 10 000 lat łowcy demonów, który po uwolnieniu nie szczędzi w środkach by pokonać odwiecznego wroga wszystkich żyjących istot, czyli Płonący Legion.

SPOILER
Jest to jedna z niewielu przełożonych na język polski książek, z uniwersum Warcrafta, w której aktywny udział biorą Poszukiwacze Przygód z Azeroth (gracze).

Illidan jest tytułem napisanym w oparciu o fabułę dodatku do gry World of Warcraft, a dokładnie The Burning Crusade.

W trakcie czytania książki luki w czasie uzupełniałem sobie fabułą gry, ale i bez tego Illidan to bardzo dobra książka fantasy. Opowiada o losach niezrozumianego i więzionego 10 000 lat łowcy demonów, który po uwolnieniu nie szczędzi w środkach by pokonać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Któż z nas nie kojarzy Illidana Stormrage’a, znanego fanom polskiego Hearthstone’a jako Burzogniewny? Upadły łowca demonów, obok Thralla i Arthasa, jest najbardziej rozpoznawalną i lubianą postacią uniwersum Warcrafta. Nic więc dziwnego, że Blizzard zdecydował się ożywić swego herosa i ponownie posłać do walki ku uciesze fanów. Czy postąpił właściwie?

Nowa krew

Napisanie książki o Illidanie, będącej zapowiedzią jego powrotu, zlecono Williamowi Kingowi – szkockiemu pisarzowi fantasy, kojarzonemu do tej pory z serią powieści ze świata Warhammera. Nie znałem wcześniej jego twórczości, więc podchodziłem do lektury neutralnie (nie licząc obawy, że cały WoW:Illidan jest jedynie skokiem na kasę i koncertową grą na sentymencie starszych graczy…), z pewną nadzieją na jakąś zmianę. Z całym szacunkiem dla Christie Golden, doceniam jej wkład w rozwój tego uniwersum, ale ostatnie jej książki za bardzo zalatywały tanimi romansidłami. Wiek? Jakieś skrywane pragnienia? Z miłym zaskoczeniem przyjąłem ten powiew świeżości, tym bardziej, że już po pierwszej stronie powieści widać znaczną różnicę w stylu pisania Williama Kinga. Szkot pisze krótkimi, prostymi zdaniami, wybijając nimi pewien klimatyczny rytm, kojarzący się momentami z marszem wojennym lub kroczeniem skazanego ku zagładzie. Sprawdza się to świetnie w scenach rozważań Illidana, pełnych niepewności i rozbieganych myśli. Gdzieś po połowie książki ta prostota zaczynała mnie chwilowo męczyć, ale i tak za nic nie wymieniłbym jej na opisy skrzących, pełnych miłości spojrzeń Durotana i Draki by Ch.G. .
Duży plus należy się Kingowi również za swobodę narracji i różne spojrzenia na świat bohaterów. Świetnym pomysłem był podział części pojedynków na króciutkie podrozdziały, w których walczący zamieniali się rolami, stając się naprzemiennie głównymi bohaterami opisu. Momentami wspominałem z rozczuleniem opisy walk z książek R.A. Salvatore (fani Drizzta Do’Urdena wiedzą o kim mowa) i chociaż Kingowi trochę brakuje do kunsztu jednego z czołowych pisarzy Forgotten Realms, czerpałem z jego opisów sporo radości, tym bardziej, że jest w nich…

Dużo z Arthasa, a nawet więcej!

Nigdy nie rozumiałem fenomenu bestselleru Christie Golden. Arthas: Rise of the Lich King, stał się jedną z ulubionych pozycji na półkach graczy Warcrafta. U nas również, gdy tylko pojawia się zapytanie o polskie wydania książek, wraz z nim internet zalewają prośby o przetłumaczenie Arthasa. Zawsze mnie to dziwiło, bo, o ile uwielbiałem tę postać, a książkę czytało się całkiem przyjemnie, była to jednak w 90% kalka jego przygód z kampanii Przymierza z Warcrafta III. Owszem, pojawiało tam się trochę nowości jak np. dokładny opis jego romansu z Jainą (gdzieżby Christie mogła go pominąć!) oraz wizytowanie obozów internowanych orków. Jednak w zamian poskąpiono nam zdobywania Dalaranu i walki z Sapphironem. Lektura przyjemna, zwłaszcza dla fanów gry, ale czegoś w niej brakowało. Ten niedosyt rekompensuje w pełni Illidan. Pierwsze rozdziały opowiadają historię znaną z Wacrafta III: Reign of Chaos & Frozen Throne. Przyznaję, że miło było znowu powrócić myślami do dawnych czasów, gdy zagrywałem się w kultową już grę, chociaż zapisane dialogi znałem na pamięć. Jednak wizje z przeszłości pozostały ze mną tylko do końca pierwszej części książki, do momentu aż zaczęło się to, czego zabrakło mi w Arthasie – głównego, nieznanego do tej pory bliżej wątku walki Illidana z Płonącym Legionem.

Burning Crusade od zaplecza

Wielu z nas ma w pamięci długie godziny spędzone w Outlandach, czyli w polskiej Rubieży. Gdy armie Przymierza i Hordy przekroczyły Mroczny Portal, wyrąbując sobie drogę przez rzesze demonów, nikt nawet nie przypuszczał, że stał się pionkiem w grze, bezmyślnie rzuconym w wir wydarzeń. Gracze powoli zdobywali kolejne przyczółki wojsk Illidana, odnajdując w końcu uwięzioną Maiev i wspólnie z Akamą przynosząc kres despotycznym rządom Pana na Rubieży. Do tej pory myśleliśmy, że Strażniczka Shadowsong została pojmana w czasie odbicia Illidana przez Kaela i Vashj, jednak byliśmy w błędzie. Maiev i część jej wojsk zdołała uciec z zasadzki. Zagubiona w obcym i niegościnnym świecie nie poddała się i rozpoczęła długą wędrówkę w poszukiwaniu sprzymierzeńców na tyle mocnych, żeby dać jej szansę na wymierzenie Zdrajcy sprawiedliwości. Musiała się śpieszyć, gdyż Illidan również nie próżnował, powiększając swe szeregi i szkoląc nowych łowców demonów. Ten wyścig zbrojeń stanowi wspaniałe uzupełnienie historii i został idealnie wkomponowany w historię. Aż dziw, że Blizzard zdecydował się dopiero teraz zapełnić lukę w życiu Illidana powstałą od walki z Arthasem o Tron Mrozu do Płonącej Krucjaty. Na marginesie – osoby, które uważają, że Illidan powinien zginąć w Northrend pod koniec Warcrafta III, śpieszę z wyjaśnieniem, że z nieznanych przyczyn wycięto z gry ostatnie słowa Arthasa, z których dowiadujemy się, że łowca demonów jednak przeżył.

Porzućcie wszelką nadzieję, wy, którzy tu wchodzicie.

Wracając jednak do podwładnych Illidana, chociaż proces, jakim poddawano kandydatów na łowców demonów, owiany był tajemnicą, mogliśmy domyślać się, że nie należał do najprzyjemniejszych. Po lekturze dzieła Kinga stwierdzam, że był znacznie potworniejszy, niż się spodziewałem. Ciężko uwierzyć, że ktoś o zdrowych zmysłach chciałby dobrowolnie poddać się tej kaźni. Ci, którzy zdecydowali się na ten los, stracili wszystko, co mieli – rodzinę, dom, przyjaciół. Legion odebrał im wszystko. Pozostała im już tylko zemsta. Chociaż sama przemiana w łowcę demonów wydaje się potworna, historie osób, które się na nią zdecydowały są jeszcze gorsze. Stwierdzam z pełnym przekonaniem, że to najmroczniejsza z książek, jakie do tej pory wyszły pod szyldem Warcrafta. Elfka nosząca w torbie spalone zwłoki swego dziecka będzie mi się śnić po nocach…

Ziarenko goryczy, ale miodem oblane

Jedyne, co nie podoba mi się w Illidanie, to sugerowanie jego przyszłych losów. Jakoś ciężko mi wyobrazić go sobie jako <tu wstawicie sobie odpowiednie słowo po przeczytaniu książki ;) >, chociaż w planowanym kiedyś opowiadaniu fan fiction sam zastanawiałem się nad podobnym rozwiązaniem. Na szczęście ten mały zgrzyt autor zrekompensował mi niezwykle klimatycznym zakończeniem i brakiem wazeliny w opisie ostatecznej walki Illidana z graczami. Bałem się patetycznej przemowy o największych z najlepszych herosów, co ostatnio spotyka mnie w WoWie na każdym niemal kroku, ale na szczęście King zna umiar i nie wszyscy przeżyli konfrontację ze Zdrajcą. Poza tym, autor, pomimo sugestii, że Illidan stanie kiedyś po naszej stronie, nie próbował go usilnie wybielić. Owszem, głównym celem Stormrage’a jest walka z Płonącym Legionem, ale szykując się do rozprawienia ze znienawidzonym przeciwnikiem nie przebiera w środkach, odrzucając na bok moralność i wszelkie skrupuły. Jeśli ceną za pokonanie Legionu byłoby życie wszystkich istot zamieszkujących Azeroth, Illidan zapewne przyjąłby ofertę bez mrugnięcia okiem. Może i jego metoda byłaby skuteczna, ale na myśl o niej przypomina mi się dawny sposób leczenia trądu za pomocą arszeniku... Cóż, ale może rzeczywiście lepiej zwalczać ogień ogniem?

miecz zabijaki vs. paradna dragonka

Jeśli miałbym porównać książkę Williama Kinga do płodów Christie Golden, powiedziałbym, że różnią się od siebie tak, jak wysłużony w wielu bitwach miecz doświadczonego wojownika – prosty, toporny, z wieloma szczerbami, ale ostry jak brzytew – oraz paradna szabla ze stroju galowego – błyszcząca, pełna pięknych i zawiłych zdobień, ze złotym chwostem u rękojeści, lecz niewyważona i nienaostrzona. Czy jest ładniejsza i bardziej cieszy oko? Pewnie, że tak, ale zastanówcie się, która z tych dwóch broni lepiej sprawdzi się w świecie Rzemiosła Wojny?
W szkolnej skali 6-stopniowej, dałbym bez wahania Illidanowi mocne 4+, ale po ostatnich książkach, które niezbyt przypadły mi do gustu, z radością witam nowego pisarza i licząc, że zostanie z nami dłużej, w końcowej ocenie World of Warcraft:Illidan otrzymuje pełną 5, co w przeliczeniu na naszą skalę daje, powiedzmy, 9.

Któż z nas nie kojarzy Illidana Stormrage’a, znanego fanom polskiego Hearthstone’a jako Burzogniewny? Upadły łowca demonów, obok Thralla i Arthasa, jest najbardziej rozpoznawalną i lubianą postacią uniwersum Warcrafta. Nic więc dziwnego, że Blizzard zdecydował się ożywić swego herosa i ponownie posłać do walki ku uciesze fanów. Czy postąpił właściwie?

Nowa krew

Napisanie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to