World of Warcraft: Illidan

Dla fana Warcrafta książka będzie bardzo dobra... no chyba, że jest wybredny, a dla osób nie znających tego jednak świata książka jak inne może być odebrana jako zbyt prosta i w sumie chaotyczna, bo jednak mamy wytłumaczone kto jest kim, ale o ile prościej czyta się ją znajać gre Warcraft 3 oraz WoW TBC czy Legion, gdzie książka jest wprowadzeniem do tegoż dodatku.

Fabuła miło obrazuje to co działo się z Illidanem pomiędzy dodatkiem do Warcrafta 3 oraz końcówką WoW TBC, i nawet znalazło się kilka smaczków tylko z gry np. demon Kazzak leczył się z poległych wojowników tak samo jak w momencie gdy mogliśmy go 40 osobową grupą bić i nagle jedna osoba pada a demon przywraca sobie 2/3 życia ;)

Ja jednak jako fan odnalazłem wiele miłych historii w tej książce, no i nie oszukujmy się, pozycje z logiem WARCRAFT czyta się dla poznania całej fabuły tegoż wielkiego świata.

Dla fana Warcrafta książka będzie bardzo dobra... no chyba, że jest wybredny, a dla osób nie znających tego jednak świata książka jak inne może być odebrana jako zbyt prosta i w sumie chaotyczna, bo jednak mamy wytłumaczone kto jest kim, ale o ile prościej czyta się ją znajać gre Warcraft 3 oraz WoW TBC czy Legion, gdzie książka jest wprowadzeniem do tegoż dodatku.

Fabuła...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Illidan jest tytułem napisanym w oparciu o fabułę dodatku do gry World of Warcraft, a dokładnie The Burning Crusade.

W trakcie czytania książki luki w czasie uzupełniałem sobie fabułą gry, ale i bez tego Illidan to bardzo dobra książka fantasy. Opowiada o losach niezrozumianego i więzionego 10 000 lat łowcy demonów, który po uwolnieniu nie szczędzi w środkach by pokonać odwiecznego wroga wszystkich żyjących istot, czyli Płonący Legion.

SPOILER
Jest to jedna z niewielu przełożonych na język polski książek, z uniwersum Warcrafta, w której aktywny udział biorą Poszukiwacze Przygód z Azeroth (gracze).

Illidan jest tytułem napisanym w oparciu o fabułę dodatku do gry World of Warcraft, a dokładnie The Burning Crusade.

W trakcie czytania książki luki w czasie uzupełniałem sobie fabułą gry, ale i bez tego Illidan to bardzo dobra książka fantasy. Opowiada o losach niezrozumianego i więzionego 10 000 lat łowcy demonów, który po uwolnieniu nie szczędzi w środkach by pokonać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Któż z nas nie kojarzy Illidana Stormrage’a, znanego fanom polskiego Hearthstone’a jako Burzogniewny? Upadły łowca demonów, obok Thralla i Arthasa, jest najbardziej rozpoznawalną i lubianą postacią uniwersum Warcrafta. Nic więc dziwnego, że Blizzard zdecydował się ożywić swego herosa i ponownie posłać do walki ku uciesze fanów. Czy postąpił właściwie?

Nowa krew

Napisanie książki o Illidanie, będącej zapowiedzią jego powrotu, zlecono Williamowi Kingowi – szkockiemu pisarzowi fantasy, kojarzonemu do tej pory z serią powieści ze świata Warhammera. Nie znałem wcześniej jego twórczości, więc podchodziłem do lektury neutralnie (nie licząc obawy, że cały WoW:Illidan jest jedynie skokiem na kasę i koncertową grą na sentymencie starszych graczy…), z pewną nadzieją na jakąś zmianę. Z całym szacunkiem dla Christie Golden, doceniam jej wkład w rozwój tego uniwersum, ale ostatnie jej książki za bardzo zalatywały tanimi romansidłami. Wiek? Jakieś skrywane pragnienia? Z miłym zaskoczeniem przyjąłem ten powiew świeżości, tym bardziej, że już po pierwszej stronie powieści widać znaczną różnicę w stylu pisania Williama Kinga. Szkot pisze krótkimi, prostymi zdaniami, wybijając nimi pewien klimatyczny rytm, kojarzący się momentami z marszem wojennym lub kroczeniem skazanego ku zagładzie. Sprawdza się to świetnie w scenach rozważań Illidana, pełnych niepewności i rozbieganych myśli. Gdzieś po połowie książki ta prostota zaczynała mnie chwilowo męczyć, ale i tak za nic nie wymieniłbym jej na opisy skrzących, pełnych miłości spojrzeń Durotana i Draki by Ch.G. .
Duży plus należy się Kingowi również za swobodę narracji i różne spojrzenia na świat bohaterów. Świetnym pomysłem był podział części pojedynków na króciutkie podrozdziały, w których walczący zamieniali się rolami, stając się naprzemiennie głównymi bohaterami opisu. Momentami wspominałem z rozczuleniem opisy walk z książek R.A. Salvatore (fani Drizzta Do’Urdena wiedzą o kim mowa) i chociaż Kingowi trochę brakuje do kunsztu jednego z czołowych pisarzy Forgotten Realms, czerpałem z jego opisów sporo radości, tym bardziej, że jest w nich…

Dużo z Arthasa, a nawet więcej!

Nigdy nie rozumiałem fenomenu bestselleru Christie Golden. Arthas: Rise of the Lich King, stał się jedną z ulubionych pozycji na półkach graczy Warcrafta. U nas również, gdy tylko pojawia się zapytanie o polskie wydania książek, wraz z nim internet zalewają prośby o przetłumaczenie Arthasa. Zawsze mnie to dziwiło, bo, o ile uwielbiałem tę postać, a książkę czytało się całkiem przyjemnie, była to jednak w 90% kalka jego przygód z kampanii Przymierza z Warcrafta III. Owszem, pojawiało tam się trochę nowości jak np. dokładny opis jego romansu z Jainą (gdzieżby Christie mogła go pominąć!) oraz wizytowanie obozów internowanych orków. Jednak w zamian poskąpiono nam zdobywania Dalaranu i walki z Sapphironem. Lektura przyjemna, zwłaszcza dla fanów gry, ale czegoś w niej brakowało. Ten niedosyt rekompensuje w pełni Illidan. Pierwsze rozdziały opowiadają historię znaną z Wacrafta III: Reign of Chaos & Frozen Throne. Przyznaję, że miło było znowu powrócić myślami do dawnych czasów, gdy zagrywałem się w kultową już grę, chociaż zapisane dialogi znałem na pamięć. Jednak wizje z przeszłości pozostały ze mną tylko do końca pierwszej części książki, do momentu aż zaczęło się to, czego zabrakło mi w Arthasie – głównego, nieznanego do tej pory bliżej wątku walki Illidana z Płonącym Legionem.

Burning Crusade od zaplecza

Wielu z nas ma w pamięci długie godziny spędzone w Outlandach, czyli w polskiej Rubieży. Gdy armie Przymierza i Hordy przekroczyły Mroczny Portal, wyrąbując sobie drogę przez rzesze demonów, nikt nawet nie przypuszczał, że stał się pionkiem w grze, bezmyślnie rzuconym w wir wydarzeń. Gracze powoli zdobywali kolejne przyczółki wojsk Illidana, odnajdując w końcu uwięzioną Maiev i wspólnie z Akamą przynosząc kres despotycznym rządom Pana na Rubieży. Do tej pory myśleliśmy, że Strażniczka Shadowsong została pojmana w czasie odbicia Illidana przez Kaela i Vashj, jednak byliśmy w błędzie. Maiev i część jej wojsk zdołała uciec z zasadzki. Zagubiona w obcym i niegościnnym świecie nie poddała się i rozpoczęła długą wędrówkę w poszukiwaniu sprzymierzeńców na tyle mocnych, żeby dać jej szansę na wymierzenie Zdrajcy sprawiedliwości. Musiała się śpieszyć, gdyż Illidan również nie próżnował, powiększając swe szeregi i szkoląc nowych łowców demonów. Ten wyścig zbrojeń stanowi wspaniałe uzupełnienie historii i został idealnie wkomponowany w historię. Aż dziw, że Blizzard zdecydował się dopiero teraz zapełnić lukę w życiu Illidana powstałą od walki z Arthasem o Tron Mrozu do Płonącej Krucjaty. Na marginesie – osoby, które uważają, że Illidan powinien zginąć w Northrend pod koniec Warcrafta III, śpieszę z wyjaśnieniem, że z nieznanych przyczyn wycięto z gry ostatnie słowa Arthasa, z których dowiadujemy się, że łowca demonów jednak przeżył.

Porzućcie wszelką nadzieję, wy, którzy tu wchodzicie.

Wracając jednak do podwładnych Illidana, chociaż proces, jakim poddawano kandydatów na łowców demonów, owiany był tajemnicą, mogliśmy domyślać się, że nie należał do najprzyjemniejszych. Po lekturze dzieła Kinga stwierdzam, że był znacznie potworniejszy, niż się spodziewałem. Ciężko uwierzyć, że ktoś o zdrowych zmysłach chciałby dobrowolnie poddać się tej kaźni. Ci, którzy zdecydowali się na ten los, stracili wszystko, co mieli – rodzinę, dom, przyjaciół. Legion odebrał im wszystko. Pozostała im już tylko zemsta. Chociaż sama przemiana w łowcę demonów wydaje się potworna, historie osób, które się na nią zdecydowały są jeszcze gorsze. Stwierdzam z pełnym przekonaniem, że to najmroczniejsza z książek, jakie do tej pory wyszły pod szyldem Warcrafta. Elfka nosząca w torbie spalone zwłoki swego dziecka będzie mi się śnić po nocach…

Ziarenko goryczy, ale miodem oblane

Jedyne, co nie podoba mi się w Illidanie, to sugerowanie jego przyszłych losów. Jakoś ciężko mi wyobrazić go sobie jako <tu wstawicie sobie odpowiednie słowo po przeczytaniu książki ;) >, chociaż w planowanym kiedyś opowiadaniu fan fiction sam zastanawiałem się nad podobnym rozwiązaniem. Na szczęście ten mały zgrzyt autor zrekompensował mi niezwykle klimatycznym zakończeniem i brakiem wazeliny w opisie ostatecznej walki Illidana z graczami. Bałem się patetycznej przemowy o największych z najlepszych herosów, co ostatnio spotyka mnie w WoWie na każdym niemal kroku, ale na szczęście King zna umiar i nie wszyscy przeżyli konfrontację ze Zdrajcą. Poza tym, autor, pomimo sugestii, że Illidan stanie kiedyś po naszej stronie, nie próbował go usilnie wybielić. Owszem, głównym celem Stormrage’a jest walka z Płonącym Legionem, ale szykując się do rozprawienia ze znienawidzonym przeciwnikiem nie przebiera w środkach, odrzucając na bok moralność i wszelkie skrupuły. Jeśli ceną za pokonanie Legionu byłoby życie wszystkich istot zamieszkujących Azeroth, Illidan zapewne przyjąłby ofertę bez mrugnięcia okiem. Może i jego metoda byłaby skuteczna, ale na myśl o niej przypomina mi się dawny sposób leczenia trądu za pomocą arszeniku... Cóż, ale może rzeczywiście lepiej zwalczać ogień ogniem?

miecz zabijaki vs. paradna dragonka

Jeśli miałbym porównać książkę Williama Kinga do płodów Christie Golden, powiedziałbym, że różnią się od siebie tak, jak wysłużony w wielu bitwach miecz doświadczonego wojownika – prosty, toporny, z wieloma szczerbami, ale ostry jak brzytew – oraz paradna szabla ze stroju galowego – błyszcząca, pełna pięknych i zawiłych zdobień, ze złotym chwostem u rękojeści, lecz niewyważona i nienaostrzona. Czy jest ładniejsza i bardziej cieszy oko? Pewnie, że tak, ale zastanówcie się, która z tych dwóch broni lepiej sprawdzi się w świecie Rzemiosła Wojny?
W szkolnej skali 6-stopniowej, dałbym bez wahania Illidanowi mocne 4+, ale po ostatnich książkach, które niezbyt przypadły mi do gustu, z radością witam nowego pisarza i licząc, że zostanie z nami dłużej, w końcowej ocenie World of Warcraft:Illidan otrzymuje pełną 5, co w przeliczeniu na naszą skalę daje, powiedzmy, 9.

Któż z nas nie kojarzy Illidana Stormrage’a, znanego fanom polskiego Hearthstone’a jako Burzogniewny? Upadły łowca demonów, obok Thralla i Arthasa, jest najbardziej rozpoznawalną i lubianą postacią uniwersum Warcrafta. Nic więc dziwnego, że Blizzard zdecydował się ożywić swego herosa i ponownie posłać do walki ku uciesze fanów. Czy postąpił właściwie?

Nowa krew

Napisanie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To bardzo dobra książka W. Kinga. Naprawdę, dla mnie, fanki Wowa to jedna z najlepszych pozycji jakie się ukazały. Wciąga, zaskakuje i dobrze buduje napięcie. Chętnie będą wracała do tej pozycji/ Naprawdę warto. Polecam

To bardzo dobra książka W. Kinga. Naprawdę, dla mnie, fanki Wowa to jedna z najlepszych pozycji jakie się ukazały. Wciąga, zaskakuje i dobrze buduje napięcie. Chętnie będą wracała do tej pozycji/ Naprawdę warto. Polecam

Pokaż mimo to

Dla kogo jest książka World of WarCraft: Illidan?

W dniu 30 sierpnia 2016 r. ukazał się kolejny dodatek do gry World of WarCraft. Jak zatem firma Blizzard mogła przygotować swoich wiernych fanów na to wydarzenie? Oczywiście wypuszczając kolejną niezwykłą książkę, opowiadającą o losach upadłego elfa, niejakiego Illidana Stormrage'a — Zdrajcy. Zapraszam na Biblioteczkę Gracza #26, gdzie opowiem kilka słów o tym, czy właśnie książka World of WarCraft: Illidan, przekonała mnie, by zacząć obcować z wielkim światem WOW`a. Rzecz jasna tym książkowym.

Więcej na https://gameplay.pl/news.asp?ID=103775

Dla kogo jest książka World of WarCraft: Illidan?

W dniu 30 sierpnia 2016 r. ukazał się kolejny dodatek do gry World of WarCraft. Jak zatem firma Blizzard mogła przygotować swoich wiernych fanów na to wydarzenie? Oczywiście wypuszczając kolejną niezwykłą książkę, opowiadającą o losach upadłego elfa, niejakiego Illidana Stormrage'a — Zdrajcy. Zapraszam na Biblioteczkę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uwielbiam uniwersum World of Warcraft a jeszcze bardziej uwielbiam postać Illidana! Genialnie poprowadzona opowieść, polecam z całego serca.

Uwielbiam uniwersum World of Warcraft a jeszcze bardziej uwielbiam postać Illidana! Genialnie poprowadzona opowieść, polecam z całego serca.

Pokaż mimo to

Dla miłośników dobrej literatury fantasy. W grę nie grałem, ale sama postać łowcy demonów dla mnie jest prześwietna. Zwroty akcji wywoływały u mnie głośne reakcje. Książka jest lekka i przyjazna dla przeciętnego czytelnika. Przekonaj się sam, czy Płonący Legion zatriumfuje, czy Illidan spełni swoją wizję i czy Maiev dokona zemsty.

Dla miłośników dobrej literatury fantasy. W grę nie grałem, ale sama postać łowcy demonów dla mnie jest prześwietna. Zwroty akcji wywoływały u mnie głośne reakcje. Książka jest lekka i przyjazna dla przeciętnego czytelnika. Przekonaj się sam, czy Płonący Legion zatriumfuje, czy Illidan spełni swoją wizję i czy Maiev dokona zemsty.

Pokaż mimo to

Pierwsza książka, która wpadła w moje ręce z uniwersum World of Warcraft. Podchodzę do niej bardzo sentymentalnie i z pewnością muszę przyznać że są lepiej pisane książki z tego świata. Mimo to pozycja obowiązkowo dla fanów Illidana oraz osobiście ona mnie wciągnęła w całe to uniwersum. Polecam samemu sprawdzić gdyż opinie są mocno podzielone.

Pierwsza książka, która wpadła w moje ręce z uniwersum World of Warcraft. Podchodzę do niej bardzo sentymentalnie i z pewnością muszę przyznać że są lepiej pisane książki z tego świata. Mimo to pozycja obowiązkowo dla fanów Illidana oraz osobiście ona mnie wciągnęła w całe to uniwersum. Polecam samemu sprawdzić gdyż opinie są mocno podzielone.

Pokaż mimo to

Tak się złożyło, że jestem fanką uniwersum Warcrafta, a Illidan jest moją ulubioną postacią. Książkę przeczytałam za szybko.
Bardzo fajnie napisana, dla fanów WoWa na pewno za krótka. Jeden dzień i po sprawie.
Nie wszystkie książki o Warcrafcie są napisane lekkim piórem, ale na Panu Kingu się jeszcze nie zawidołam.

Tak się złożyło, że jestem fanką uniwersum Warcrafta, a Illidan jest moją ulubioną postacią. Książkę przeczytałam za szybko.
Bardzo fajnie napisana, dla fanów WoWa na pewno za krótka. Jeden dzień i po sprawie.
Nie wszystkie książki o Warcrafcie są napisane lekkim piórem, ale na Panu Kingu się jeszcze nie zawidołam.

Pokaż mimo to

Druga najgorsza książka Warcrafta, ale wcale nie znaczy, że nie jest dobra.

Druga najgorsza książka Warcrafta, ale wcale nie znaczy, że nie jest dobra.

Pokaż mimo to