Następna książka mego ulubionego pisarza, kandydata (obok takich jak Kundera, Murakami) do Nobla, tym razem przykra dla polskiego czytelnika, bo dotyczy polskiego antysemityzmu. Powieściowy Żyd - wieczny tułacz, raz jedyny w życiu płacze, gdy po stworzeniu wolnego państwa Izrael z palestyńskiej kolonii Anglików, po 2 000 lat tułaczki, pełnej ciągłych upokorzeń, może wreszcie pozwolić sobie na chwilę słabości i płaczu nad swoim losem. Nim o tym napiszę, muszę niestety podzielić się dziwną uwagą. Okazuje się, że prawdopodobnie istnieją dwie książki wydane pod tym tytułem, bo profesjonalni panowie redaktorzy stwierdzają na LC, że.....:

" - "Pantera w piwnicy" jest opowieścią o dorastaniu Profiego i o dziecięctwie Izraela. Opowieścią prostą i głęboką, lekką i poważną, ironiczną i czułą. Oz pisze tak, że czasy i miejsca ożywają, a świat, w który nas wprowadza, jest prawdziwy i namacalny - ma smak, kolor i zapach."

Musiałem powyższe napisać, bo to ni diabła nie koresponduje z moją starą recenzją, którą tu kopiuję:
"Wstrząsająca opowieść.. Ostatni rok okupacji angielskiej w Izraelu, wycofanie się Anglików i wojna z Transjordanią. 12-letni bohater poznaje życie i prawdę o nim. I ostatnia scena, jego ojciec-mędrzec płacze po obwieszczeniu przez ONZ o powstaniu państwa Izrael. Płacze nad sobą i ludem Izraela, płacze ten jedyny raz w życiu, bo w wolnym państwie może wreszcie przekazać synowi leitmotif jego życia tzn UPODLENIA JEGO I JEGO OJCA PRZEZ POLAKÓW. Przed II w.św., w małym miasteczku polskim, w gimnazjum, koledzy Polacy rozebrali go do naga w obecności dziewcząt, by pokazać jego „circumcission”. Gdy następnego dnia jego ojciec udał się z interwencją do dyrektora gimnazjum, ci sami „hoodlums” (młodociani chuligani) rozebrali go, czyli dziadziusia naszego bohatera, by bezkarnie naśmiewać się z jego obrzezania.
I co tu pieprzyć o „drzewkach sprawiedliwych”, które są przecież wyjątkiem potwierdzającym REGUŁĘ, którą jest POLSKI ANTYSEMITYZM - sława tego pobożnego ludu".

Następna książka mego ulubionego pisarza, kandydata (obok takich jak Kundera, Murakami) do Nobla, tym razem przykra dla polskiego czytelnika, bo dotyczy polskiego antysemityzmu. Powieściowy Żyd - wieczny tułacz, raz jedyny w życiu płacze, gdy po stworzeniu wolnego państwa Izrael z palestyńskiej kolonii Anglików, po 2 000 lat ...