Pragnienie wyzwolenia się z choroby, która lokuje poza marginesem społecznym, jest główną osią tej książki. Przynosi krzepiące wnioski. Szczerość wypowiedzi sprawia, że autor i bohater zarazem (Claire Berman pomagała przy pisaniu autobiografii Kena Steele'a)jest wiarygodny i nie stanowi kolejnego ckliwego dowodu na spełnienie "american dream". Jego zmagania z losem, który obdarzył go nie tylko ciężką chorobą ale i nieczułymi rodzicami ( w moim przekonaniu daleko bardziej upośledzonymi psychicznie niż on) śledziłam z narastającym podziwem.
Kto nie szuka jedynie czystej rozrywki pochyli się nad przypadkiem Kena z życzliwym uznaniem. Schizofrenia przeraża, bo mało o niej wiemy. Przeciętny człowiek nie dysponuje informacjami rodem z publikacji Antoniego Kępińskiego.Styka się z nią w książkach o seryjnych mordercach, którzy cierpią na różne postacie psychopatii. w filmach o przebiegłych kanibalach z imponującym ilorazem inteligencji i jeśli podziwia obrazy van Gogha, który w szale obciął sobie ucho.
Ta historia uczy pokory wobec zjawisk i ludzi, o których mało wiemy, dlatego budzą w nas lęk i skłaniają do odwracania wzroku. Nie operuje medycznym żargonem, tylko oswaja z tragedią człowieka, który się nie poddał chorobie i nie zaakceptował wykluczenia.

Pragnienie wyzwolenia się z choroby, która lokuje poza marginesem społecznym, jest główną osią tej książki. Przynosi krzepiące wnioski. Szczerość wypowiedzi sprawia, że autor i bohater zarazem (Claire Berman pomagała przy pisaniu autobiografii Kena Steele'a)jest wiarygodny i nie stanowi kolejnego ckliwego dowodu na spełnienie "american dream". Jego zmagania z losem, który...