Oceniam sam reportaż - ciekawie napisane. Czasem niepotrzebne przetwarzanie wcześniej opisanego wątku.
Nie oceniam historii - to horror.

Oceniam sam reportaż - ciekawie napisane. Czasem niepotrzebne przetwarzanie wcześniej opisanego wątku.
Nie oceniam historii - to horror.

Uff, przebrnęłam. I nie, nie piszę tego, dlatego, że książka była zła. Wręcz przeciwnie - jest to doskonale przygotowana literatura faktu, w której autorzy przedstawili i przeanalizowali zbrodnie Josefa Fritzla kawałek po kawałku, uwzględniając szeroki kontekst historyczny i społeczny. Wydawało mi się, że tę historię znam, że już mnie nic nie zaskoczy, nie poruszy, a jednak Elizabeth z piwnicy mnie prześladowała. Gdy zamykałam oczy, widziałam tę biedną, przerażoną dziewczynę. Gdy odkładałam książkę, by oddać się zwykłym zajęciom, ona stąpała za mną, cicha, przepełniona bólem.
Coś jest w tej historii, co porusza i nie pozwala przejść obojętnie. Coś jest w sposobie napisania tej książki, że nie pozwala przejść obojętnie. Wręcz szarpało mną poczucie niesprawiedliwość pomieszane z niedowierzaniem (czy to mogło się stać naprawdę?).
Być może to "coś" to element pomijany w wielu reportażach i filmach dokumentalnych, a mianowicie osoba ofiary - jej wewnętrzna walka, uczucia, wątpliwości. W tej książce poznajemy Elizabeth całościowo, śledzimy jej cierpienia od jej najmłodszych lat, a później stajemy przed trudnym zadaniem - wyobrażeniem sobie tego, co mogła czuć dziewczyna uwięziona w piwnicy na wieczność. Bo czy 24 lata to już nie wieczność?
Nie znalazłam w całym swoim zainteresowaniu prawdziwymi zbrodniami lepszego opracowania tej sprawy. Sprawy, która, choć minęło tyle lat, nadal boli.

Uff, przebrnęłam. I nie, nie piszę tego, dlatego, że książka była zła. Wręcz przeciwnie - jest to doskonale przygotowana literatura faktu, w której autorzy przedstawili i przeanalizowali zbrodnie Josefa Fritzla kawałek po kawałku, uwzględniając szeroki kontekst historyczny i społeczny. Wydawało mi się, że tę historię znam, że już mnie nic nie zaskoczy, nie poruszy, a jednak...

Przerażające fakty...ale ciekawie napisana.

Przerażające fakty...ale ciekawie napisana.

Doskonałe studium psychologiczne ojca/męża psychopaty. Oprócz tego wnikliwie ukazano relacje w społeczeństwie austriackim, jego rozwój, przemiany, poszanowanie wartości międzyludzkich czy stopień zaufania społecznego w instytucję rodziny. Ta lektura wciąga i daje przestrzeń na autorefleksję. Polecam.

Doskonałe studium psychologiczne ojca/męża psychopaty. Oprócz tego wnikliwie ukazano relacje w społeczeństwie austriackim, jego rozwój, przemiany, poszanowanie wartości międzyludzkich czy stopień zaufania społecznego w instytucję rodziny. Ta lektura wciąga i daje przestrzeń na autorefleksję. Polecam.

Jak dla mnie książka świetna, ukazuje kawał dobrej roboty autorów. Przedstawia historię Josefa Fritzla od podszewki, jego dzieciństwo, młodość aż do nieszczęsnego uwięzienia swojej córki w piwnicy własnego domu. Zatrważające, że takie wydarzenia dzieją się w rzeczywistości. Jakim człowiekiem trzeba być aby zamknąć swoją córkę na 24 lata w piwnicy, przy tym gwałacąc ją i spładzając tyle dzieci? Dla mnie to niewyobrażalne. Książkę czytałem z zapartym tchem, zwłaszcza, że wcześniej, czytałem historię podobną - Nataszy Kampusch i Jej "3096 dni".

Jak dla mnie książka świetna, ukazuje kawał dobrej roboty autorów. Przedstawia historię Josefa Fritzla od podszewki, jego dzieciństwo, młodość aż do nieszczęsnego uwięzienia swojej córki w piwnicy własnego domu. Zatrważające, że takie wydarzenia dzieją się w rzeczywistości. Jakim człowiekiem trzeba być aby zamknąć swoją córkę na 24 lata w piwnicy, przy tym gwałacąc ją i...

Głośna historia dziewczyny, porwanej i więzionej kilka lat w piwnicy przez własnego ojca. Polecam.

Głośna historia dziewczyny, porwanej i więzionej kilka lat w piwnicy przez własnego ojca. Polecam.

Dzięki tej książce można przekonać się, że człowiek jest w stanie prowadzić podwójne życie. Być aktywnym i szanowanym uczestnikiem życia społecznego, a jednocześnie bezwzględnym psychopatą. Książka dla ludzi o mocnych nerwach.

Dzięki tej książce można przekonać się, że człowiek jest w stanie prowadzić podwójne życie. Być aktywnym i szanowanym uczestnikiem życia społecznego, a jednocześnie bezwzględnym psychopatą. Książka dla ludzi o mocnych nerwach.

Zastanawiałam się, czy oceniać tę książkę. Bo jaką skalę zastosować, kiedy czytamy o tak ohydnej zbrodni? Jak ocenić ból, traumę, zniewolenie ofiar i brak ludzkich uczuć u kata? Ale zdałam sobie sprawę, że ta książka wywołała we mnie tak silne emocje, że muszę ją ocenić. Ocenić wysoko.

Niemal same suche fakty, prosty język i dogłębne zbadanie sprawy przez autorów dało mi bardzo jasny obraz przeżyć ofiar Josefa Fritzla. Życiorys kata może podsunąć czytelnikowi pewne wytłumaczenia jego zachowania, może pozwolić zrozumieć. Ale ja ani nie znalazłam usprawiedliwienia dla tych potworności, ani nie próbowałam zrozumieć. Dlaczego więc sięgnęłam po tę książkę? Może dlatego, że chciałam jakoś dopasować twarz staruszka z gazet do zbrodni. Nie mieściło mi się w głowie, że normalny człowiek jest w stanie zrobić coś takiego.

I kiedy wreszcie wkroczyłam do piwnicy, kiedy czytałam o niewyobrażalnej krzywdzie i latach niewoli, okrucieństwa oraz poniżeń, kiedy dowiedziałam się o masie zaniedbań dotyczących zaginięcia Elisabeth oraz o mrocznym życiu Josefa, to łapałam się za głowę z przerażenia i budziła się we mnie wściekłość, a dłonie same zaciskały mi się w pięści z bezsilności. Nie ma zresztą słów, by opisać, co czułam podczas czytania. Nie pojmuję jak mogło dojść do czegoś podobnego! Nie rozumiem, że nie znalazł się nikt, kto choćby miał cień podejrzeń!

Czy czegoś mi tu brakowało? Większego skupienia się na Elisabeth, stoi ona trochę w cieniu Fritzla i samej zbrodni. Rozumiem jednak, że książka miała dotyczyć głównie kata, dlatego nie było to dla mnie jakoś bardzo rażące. Ogólnie była to lektura trudna (choć czyta się szybko) i mocno mną wstrząsnęła. I warto przeczytać tę książkę choćby po to – by nadać złu twarz i zrozumieć, że nie musimy schodzić do piekła, by spotkać potwora bez sumienia.

Zastanawiałam się, czy oceniać tę książkę. Bo jaką skalę zastosować, kiedy czytamy o tak ohydnej zbrodni? Jak ocenić ból, traumę, zniewolenie ofiar i brak ludzkich uczuć u kata? Ale zdałam sobie sprawę, że ta książka wywołała we mnie tak silne emocje, że muszę ją ocenić. Ocenić wysoko.

Niemal same suche fakty, prosty język i dogłębne zbadanie sprawy przez autorów dało mi...

Historia Josefa Fritzla, psychopaty przetrzymującego swoją córkę w piwnicy przez 24 lata. Napisana w przystępny sposób, tak by zaspokoić ciekawość ciekawskich i nie zgorszyć zgorszonych. Moim zdaniem, Josef Fritzl jest przykładem człowieka, którego trudne dzieciństwo było inhibitorem psychopatycznych zachowań w dorosłym życiu. Oczywiście nie ma dla niego usprawiedliwienia, wyrządził zbyt dużą krzywdę swoim bliskim. Ta historia powinna jednak wskazać właściwą drogę współczesnemu społeczeństwu. Przede wszystkim, byśmy mieli oczy szeroko otwarte i nauczyli się reagować na cudzą krzywdę póki nie jest za późno. Być może unikniemy wtedy rzeszy niekochanych i skrzywdzonych w dzieciństwie, którzy karzą za swoje krzywdy niewinnych ludzi.

Historia Josefa Fritzla, psychopaty przetrzymującego swoją córkę w piwnicy przez 24 lata. Napisana w przystępny sposób, tak by zaspokoić ciekawość ciekawskich i nie zgorszyć zgorszonych. Moim zdaniem, Josef Fritzl jest przykładem człowieka, którego trudne dzieciństwo było inhibitorem psychopatycznych zachowań w dorosłym życiu. Oczywiście nie ma dla niego usprawiedliwienia,...

Książka napisana niesamowicie. Wszystkie szczegóły zawarte. Bez owijania w bawełnę. Podczas czytania miałam wrażenie, że przenoszę się w świat fantasy, a gdy uświadamiałam sobie, że to się działo naprawdę to za każdym razem przeżywałam szok.

Książka napisana niesamowicie. Wszystkie szczegóły zawarte. Bez owijania w bawełnę. Podczas czytania miałam wrażenie, że przenoszę się w świat fantasy, a gdy uświadamiałam sobie, że to się działo naprawdę to za każdym razem przeżywałam szok.