Biorąc do ręki Terna, wiedziałam, że będzie to typowe fantasy z kreowaniem fantastycznego swiata od podstaw. I ja takie właśnie książki lubię. Może nie najbardziej, ale bardzo.
Świat wymyślony i opisany przez Pierumowa jest całkowicie różny od naszego - począwszy na roślinności i zwierzętach, na różnych rasach kończąc. Ludzi w tej książce było najmniej, z istot rozumnych mamy reprezentowanych sidchów (mnie bardzo one kojarzyły się z elfami), gnomy, demony, dhuss - nasz główny bohater. Spotkałam się z porównaniem do Tolkiena, ale Pierumow jest stanowczo lżejszy i dlatego też dużo lepiej się go czyta. Nie odmawiając wielkości i artyzmu Tolkienowi, przyznaję, że jego trylogię męczyłam. Tutaj też jest drużyna wędrująca przez magiczny świat w konkretnym celu, lecz cel ten na razie jawi się jako dużo mniejszego kalibru niż tolkienowski.


Pierumowa przeczytałam z przyjemnością. Uroku całości dodaje potraktowanie demona Krojona z przymrużeniem oka - okazało się, że demon "też człowiek" i ma swoje słabostki, potrzebuje psychicznego wsparcia i pomocy. Owszem, jest silny i wielki, ale nie radzi sobie zawsze i ze wszystkim.
Kolejnym atutem książki są trafne spostrzeżenia natury ogólnoludzkiej, np.
To, czy uważamy słowa za puste, lub przeciwnie, pełne sensu, zależy tylko od nas." s. 135
Lubię znajdować w książkach takie rzeczy, wynotowywać sobie, przechowywać. Dzięki temu wciąż się uczę.
Muszę w tym miejscu jeszcze odnotować pochwałę pod adresem tłumacza - świetna robota. Nie wyczułam nigdzie pozostałości po rosyjskiej stylistyce i składni, co często spotykam w książkach tłumaczonych z rosyjskiego. Tłumaczenie z języka obcego to trudna praca, bo nie wystarczy przetłumaczyć słowa i frazy. trzeba jeszcze myślowo przestawić się na polską melodykę, co jest już dużo trudniejsze. Wiem, co mówię. A książki tłumaczone z rosyjskiego często mają w sobie ten zaśpiew. Tutaj tego nie spotkałam - brawo.
Na zakończenie dodam, że odniosłam wrażenie, że dopiero pod koniec książki autor przechodzi do sedna. Dopiero w 2 tomie zacznie się właściwa akcja, dlatego muszę przeczytać "Aliedorę", co napisawszy, oddalam się w celu odszukania tejże. Podobno już się ukazała.

Biorąc do ręki Terna, wiedziałam, że będzie to typowe fantasy z kreowaniem fantastycznego swiata od podstaw. I ja takie właśnie książki lubię. Może nie najbardziej, ale bardzo.
Świat wymyślony i opisany przez Pierumowa jest całkowicie różny od naszego - począwszy na roślinności i zwierzętach, na różnych rasach kończąc. Ludzi w tej książce było najmniej, z istot rozumnych...