(tekst znajduje się na www.rudymspojrzeniemnaswiat.blogspot.com)

Słuchając Morderstwa na Rue Morque przypomniałam sobie, jak bardzo lubię XIX-wieczny klimat. Język, atmosferę i prowadzenie fabuły. Genialne po prostu! Dodatkowo w tym przypadku czytający Andrzej Warcaba i efekty dźwiękowe, sprawiały, że chociaż spacerowałam ulicami mojego osiedla, to miałam wrażenie, że wraz z bohaterami jestem w Paryżu.

Utwór jest przykładem nowelki kryminalnej – gatunku, który zapoczątkował właśnie Edgar Poe. To krótkie opowiadanie, gdzie narrator występuje w pierwszej osobie, co pozwala czytelnikowi jeszcze głębiej wniknąć w zaistniałą sytuację. A co się stało? Na Rue Morque w Paryżu dokonane zostaje brutalne morderstwo dwóch kobiet. Ciała są zmasakrowane, mieszkanie zdemolowane. Najdziwniejsze jednak jest to, że pomimo tego, że na miejscu zbrodni bardzo szybko znaleźli się ludzie to morderca nie został ujęty na gorącym uczynku. Dopiero po jakimś czasie jeden ze świadków zostaje aresztowany.

Takie działanie policji natomiast staje się punktem, który mobilizuje C. Auguste Dupina do podjęcia próby rozwiązania zagadki, ponieważ uważa on, że zatrzymano niewłaściwą osobę. Oprowadzając narratora po pokoju, w którym dokonano zabójstwa dokładnie przedstawia swój proces myślowy, który doprowadził go do wykrycia mordercy. Informacji o zeznaniach świadków dostarczały mu gazety, a dzięki znajomościom mógł wejść do mieszkania na Rue Morque. Wynik jest zaskakujący, ale każdy krok wytłumaczony przez detektywa amatora jest logiczny oraz wsparty dokładną obserwacją i dedukcją.

Morderstwo na Rue Morque sprawiło, że zaczęłam się zastanawiać, na ile sama potrafiłabym zaobserwować i dojść do rozwiązania. Myślę, że byłoby ciężko, chociaż z moją spostrzegawczością źle nie jest. A z drugiej strony sposób, w jaki autor pokazuje nam, jak rozwiązał zagadkę morderstwa, wydaje się banalnie prosty.

(tekst znajduje się na www.rudymspojrzeniemnaswiat.blogspot.com)

Słuchając Morderstwa na Rue Morque przypomniałam sobie, jak bardzo lubię XIX-wieczny klimat. Język, atmosferę i prowadzenie fabuły. Genialne po prostu! Dodatkowo w tym przypadku czytający Andrzej Warcaba i efekty dźwiękowe, sprawiały, że chociaż spacerowałam ulicami mojego osiedla, to miałam wrażenie, że wraz...