Uwielbiam różnorodność pisarską Waltariego. Sięgając po jego książkę wiem, że na pewno mnie zaskoczy. Nie inaczej było i tym razem. Trzy mikropowieści zawarte w "Coś w człowieku" zostały, moim zdaniem, ułożone w kolejności od najgorszej do najlepszej. Pierwszy, tytułowy utwór jest mało spójny i nielogiczny. Mam wrażenie, jakby autor pędził pisząc go. Np. w jednej chwili główny bohater rozmawia na wojnie z kapitanem, po czym zostaje ranny, kapitan ginie, główny bohater zdrowieje, Finowie przegrywają wojny, bohater odchodzi ze służby i dostaje odprawę, po czym kończą mu się pieniądze z odprawy, a to wszystko, uwaga, na JEDNEJ STRONIE. Na szczęście kolejna pozycja z tego zbioru, "Nie doczekać jutra", jest o wiele lepsza. Przypomina mi "Złotowłosą" i opowiada o tym, jak kara zawsze odnajdzie winnego. Ostatnia mikropowieść, "Cztery zmierzchy", całkowicie mnie pochłonęła. Melancholijna, oniryczna, subtelna, przypominająca momentami "Sklepy cynamonowe" Schulza. "Cztery zmierzchy" zawiera wątki autobiograficzne, nieco fantastyczne, urozmaicone wzniosłymi opisami przyrody i otaczającego świata. Warto przeczytać tę książkę, chociażby tylko dla trzeciej, najlepszej pozycji.

Uwielbiam różnorodność pisarską Waltariego. Sięgając po jego książkę wiem, że na pewno mnie zaskoczy. Nie inaczej było i tym razem. Trzy mikropowieści zawarte w "Coś w człowieku" zostały, moim zdaniem, ułożone w kolejności od najgorszej do najlepszej. Pierwszy, tytułowy utwór jest mało spójny i nielogiczny. Mam wrażenie, jakby autor pędził pisząc go. Np. w jednej chwili...

+ "Nie doczekać jutra"

+ "Nie doczekać jutra"

https://pikkuvampyyrinkirjamaailma.blogspot.com/2017/02/82-mika-waltari-cos-w-czowieku.html

Mika Waltari to fiński pisarz, znany w Polsce głównie dzięki powieściom historycznym, chociaż w swoim dorobku ma ogromną ilość dzieł w wielu gatunkach. Autor zaskakuje mnogością uprawianych gatunków. Bez wątpienia jest to także najbardziej płodny pisarz fiński, po którego książki chętnie sięga się również poza granicami Suomi, stąd też jego dzieła zostały przetłumaczone na czterdzieści języków.

Swoją przygodę z tym pisarzem rozpoczęłam nietuzinkowo, bo od "Chińskiego kota"- pierwszej jego bajki zaprezentowanej w języku polskim. Pozostawiła we mnie dobry smak, więc tym razem postanowiłam sięgnąć po coś bardziej wymagającego. Wybór padł na "Coś w człowieku".

O treści kryjącej się pod tytułem nie wiedziałam w zasadzie nic, więc ze zdziwieniem odkryłam, że jest to zbiór trzech opowiadań.

Czytając pierwsze, tytułowe opowiadanie, w głowie miałam fiński marazm, marność, melancholię, upór i pierwotną dzikość państw północnych, a więc ogólną fińską cechę, jaką jest sisu. Jest to historia pewnego młodzieńca i jego dziwnej, pokręconej, a nawet niezdrowej miłości. Z całą pewnością w naszej kulturze ciężko o tak pokrętny schemat uczuć, więc było to ciekawe doświadczenie czytelnicze.

Opowiadanie "Nie doczekać jutra" stało się bezsprzecznie moim ulubionym, nie tylko wpośród trzech w tym tomie, ale w ogóle czytanych przeze mnie lektur. Poznajemy w nim mężczyznę, który potrąca małego chłopca podczas przejażdżki samochodem ze swoją kochanką. Autor koncentruje się w nim na odczuciach bohaterów po tym wydarzeniu. Chociaż mężczyzna na swoim koncie ma niejedno istnienie przez swoją wojskową przeszłość, jego odczucia koniec końców zaskakują i jego. Cudowne opowiadanie o wartościach w życiu człowieka, a także o jego sumieniu.

Ostatnie były "Cztery zmierzchy", które okazały się największym rozczarowaniem i nad którym męczyłam się dość długo. Skłonna byłam nawet przerwać czytanie, jednak ciekawość dalszych losów okazała się większa. Motyw serca męża, które żona pieczołowicie przez lata przed nim chowała zaintrygował mnie aż nadto. Ostatecznie jednak wykonanie było mizerne i niepotrzebnie rozciągnięte na zbyt wiele stron.

Waltari zaskoczył mnie swoim unikatowym stylem, choć nie czytało się tej pozycji zbyt lekko. Fragmenty były dla mnie zbyt męczące i monotonne, szczególnie przez skłonność autora do powtarzania pewnych części zdań. Być może wymagały tego owe opowiadania, więc mam nadzieję, że w kolejnych przeczytanych przeze mnie powieściach tego twórcy nie spotkam się już z takim oporem. Jednocześnie pozycję czytało się miło, a przez dokładne opisy niejednokrotnie miałam wrażenie, że sama w jakiś magiczny sposób przeniosłam się do Finlandii i jestem obserwatorem opisywanych zdarzeń. Poza tym byłam zadziwiona faktem pojawienia się ironii i sarkazmu, czego jestem absolutną fanką.

Nie mogłam znaleźć wspólnego mianownika opowiadań, przez który zostały umieszczone w jednym tomie. Fiński nastrój artystyczny, melancholijność na pograniczu smutku i charakterystyczny styl autora nie były czynnikami wystarczającymi. Podobno powodem jest motyw miłości. Faktycznie, jest to prawda. Jednak ja w opowiadaniach doszukiwałam się głębszej prawdy, szczególnie w "Nie doczekać jutra", więc powtarzalność motywu miłości nie od razu rzuciła mi się w oczy.

Jeśli ktoś jest chętny do zaznajomienia się w fińską obyczajowością i kulturą, zbiór "Coś w człowieku" autorstwa tamtejszego klasyka jest do tego idealny. W moim odczuciu opowiadanie "Nie doczekać jutra" powinno się jednak znaleźć w kanonie lektur każdego szanującego się czytelnika, bez względu na jego kulturowe zainteresowania.

https://pikkuvampyyrinkirjamaailma.blogspot.com/2017/02/82-mika-waltari-cos-w-czowieku.html

Mika Waltari to fiński pisarz, znany w Polsce głównie dzięki powieściom historycznym, chociaż w swoim dorobku ma ogromną ilość dzieł w wielu gatunkach. Autor zaskakuje mnogością uprawianych gatunków. Bez wątpienia jest to także najbardziej płodny pisarz fiński, po którego książki...

Dobrze, że "Cztery zmierzchy" zostały umieszczone jako ostatnie w tym zbiorze. Mogłyby zniechęcać do sięgnięcia po pozostałe opowiadania. "Coś w człowieku" 5/10, "Nie doczekać jutra" 7/10, "Cztery zmierzchy" 4/10, dlatego 5/10 za całość.

Dobrze, że "Cztery zmierzchy" zostały umieszczone jako ostatnie w tym zbiorze. Mogłyby zniechęcać do sięgnięcia po pozostałe opowiadania. "Coś w człowieku" 5/10, "Nie doczekać jutra" 7/10, "Cztery zmierzchy" 4/10, dlatego 5/10 za całość.

I znowu mnie zaskoczył:) rewelacja.

I znowu mnie zaskoczył:) rewelacja.

jedna z fajniejszych książek które przeczytałem do tej pory
Styl trochę jak Dostojewski ale to co innego .

jedna z fajniejszych książek które przeczytałem do tej pory
Styl trochę jak Dostojewski ale to co innego .

coś w człowieku 7/10; nie doczekać jutra 8/10; cztery zmierzchy 4/10.

coś w człowieku 7/10; nie doczekać jutra 8/10; cztery zmierzchy 4/10.

"cztery zmierzchy" to kolejna książka w mojej bibliotece, do której lubię wracać, żeby poszukać serca zasypanego naftaliną gdzieś w czeluściach szuflady komody :)

"cztery zmierzchy" to kolejna książka w mojej bibliotece, do której lubię wracać, żeby poszukać serca zasypanego naftaliną gdzieś w czeluściach szuflady komody :)