Bardzo doceniam znajomość kultury antycznej, od opisów bitew morskich nie mogłam się oderwać. Ale główna postać męska jest niemożliwie naiwna i megalomańska, chwilami aż ręce opadają.

Bardzo doceniam znajomość kultury antycznej, od opisów bitew morskich nie mogłam się oderwać. Ale główna postać męska jest niemożliwie naiwna i megalomańska, chwilami aż ręce opadają.

Jest to moja 4-ta książka autora po "Egipcjaninie Sinuhe" oraz 2 tomowej powieści o Mikaelu. Niestety "Turms Nieśmiertelny" jest powieścią nudną, w której nie do końca wiadomo o co chodzi a akcji jest zbyt mało. Książka nie wciąga. Zauważyłem też u autora, że jego bohaterowie są jakby kopią jeden drugiego (Turms, Mikael, Sinuhe): słabi fizycznie ale bardzo inteligentni .... i każdego z nich zdradza/wykorzystuje kobieta, a oni mimo swojej inteligencji tego nie widzą i wychowują nie swoje dzieci.

Jest to moja 4-ta książka autora po "Egipcjaninie Sinuhe" oraz 2 tomowej powieści o Mikaelu. Niestety "Turms Nieśmiertelny" jest powieścią nudną, w której nie do końca wiadomo o co chodzi a akcji jest zbyt mało. Książka nie wciąga. Zauważyłem też u autora, że jego bohaterowie są jakby kopią jeden drugiego (Turms, Mikael, Sinuhe): słabi fizycznie ale bardzo inteligentni .......

Świetna książka, naprawdę zafascynowała mnie kultura Etrusków. Moja ulubiona powieść Waltari

Świetna książka, naprawdę zafascynowała mnie kultura Etrusków. Moja ulubiona powieść Waltari

Druga, po Egipcjaninie, najlepsza powieść Waltariego.

Druga, po Egipcjaninie, najlepsza powieść Waltariego.

Kto pokochał Sinuhe, pokocha i Turmsa. Skromniejsze objętościowo dzieło mistrza Waltariego nie zawodzi, wciąga od pierwszych zdań. Świetnie nakreślone postaci, tło historyczne, odrobina niesamowitości - oto przepis na powieść, od której ciężko się oderwać.
Aha, okładka zamieszczona na lubimyczytać.pl słabiutka, trąci harequinem, nijak się ma do pięknej grafiki ze starszego wydania https://antykwariat-torun.pl/pl/p/Turms-niesmiertelny-Mika-Waltari-/19121

Kto pokochał Sinuhe, pokocha i Turmsa. Skromniejsze objętościowo dzieło mistrza Waltariego nie zawodzi, wciąga od pierwszych zdań. Świetnie nakreślone postaci, tło historyczne, odrobina niesamowitości - oto przepis na powieść, od której ciężko się oderwać.
Aha, okładka zamieszczona na lubimyczytać.pl słabiutka, trąci harequinem, nijak się ma do pięknej grafiki ze starszego...

Świetna powieść z czasów starożytnych. Basen morza Śródziemnego. Miłość zdrada, przygoda i wojna. 😉

Świetna powieść z czasów starożytnych. Basen morza Śródziemnego. Miłość zdrada, przygoda i wojna. 😉

Intrygująca historia, napisana w sposób swoiście filozoficzny: oto główny bohater po rażeniu piorunem traci pamięć i szuka swojej tożsamości. Wyrocznie kierują go na zachód. Tam też podąża, przeżywając mnóstwo przygód i poznając niezwykłych ludzi. Wraz z jego dojrzewaniem, lepszym poznawaniem siebie, zmienia się narracja: na miejsce czarnego humoru wchodzą fragmenty podszyte chrześcijaństwem (piejący kogut jako symbol zmartwychwstania, nieznany Bóg, potężniejszy od greckich, etruskich czy kartagińskich i inne),przeniesionym do pierwszej połowy V wieku p.n.e.
Powieść nietypowa, jakże inna od np. rzymskiej trylogii Bena Kane'a. Więcej filozofii, uwag o Grecji i Grekach, życiu, prawdzie, miłości. Mniej wydarzeń, perypetii, więcej ludów - mniej batalistyki. Łączą zaś motywy etruskie. Intrygująca, ale i wymagająca podróż do starożytnego świata, zdominowanego przez Grecję i Persję. Napisana w sposób czasem irytujący: czarny humor w opowiadaniu o zdobyciu Segesty, powodował, że miałem wrażenie jakbym czytał walki o Blablację, a jeszcze ten święty pies, uciekający Sikanowie (właściwie Sykanowie). Później narracja poważnieje.
Powieść niesie uniwersalne przesłanie, np. o upadaniu niezwyciężonych potęg (Persja to faszystowskie Niemcy?, biorąc pod uwagę alegoryczny charakter twórczości Waltariego),wierności swym korzeniom (Etruskowie, Sykanowie),konieczności poszukiwania siebie (Turms),Dużo ciekawych sentencji.

Intrygująca historia, napisana w sposób swoiście filozoficzny: oto główny bohater po rażeniu piorunem traci pamięć i szuka swojej tożsamości. Wyrocznie kierują go na zachód. Tam też podąża, przeżywając mnóstwo przygód i poznając niezwykłych ludzi. Wraz z jego dojrzewaniem, lepszym poznawaniem siebie, zmienia się narracja: na miejsce czarnego humoru wchodzą fragmenty...

"Tylko ten, co sam nauczył się słuchać może pewnego dnia rozkazywać" (str 279)
Nie jest to łatwa lektura, trzeba się skupić by odebrać ją należycie. Prócz historii w niej zawartej, filozoficznych rozważań bohaterów nad istotą człowieka jego życiem, dążeniami i przeznaczeniem, elementów mistycznych przenosimy się do czasów przed naszą erą do krajów śródziemnomorskich. Poznajemy życie tamtejszych ludzi, ich zwyczaje, tradycje, poglądy, zmagania się z codziennością.Jest to pełna przygód wędrówka do ziemi obiecanej morzem, lądem z grupą przyjaciół i samotnie.Główny bohater syn pioruna, wybraniec bogów usiłuje poznać swoje pochodzenie i historię wplątując się w różne wydarzenia często z narażeniem życia.Dążył do osiągnięcia rzeczy niedostępnych dla człowieka, lecz sam nie potrafił dokładnie tego sprecyzować.Szuka siebie i swojej tożsamości.To także historia o męskiej przyjaźni, zachwianej przez perfidną i zdradziecką naturę kobiecą.Historia miłości do kobiety nie zasługującej na nią. Kult bogów i momenty zwątpienia w nich.Poznawanie ludzkiej natury.Okrutne żniwo ludzkiej chciwości i zachłanności w dążeniu do władzy i bogactwa.

"Tylko ten, co sam nauczył się słuchać może pewnego dnia rozkazywać" (str 279)
Nie jest to łatwa lektura, trzeba się skupić by odebrać ją należycie. Prócz historii w niej zawartej, filozoficznych rozważań bohaterów nad istotą człowieka jego życiem, dążeniami i przeznaczeniem, elementów mistycznych przenosimy się do czasów przed naszą erą do krajów śródziemnomorskich....

Waltari jest wedlug mnie pieknie piszacym historyczne powiesci pisarzem.
Jego Egipcjanin Sinuhe, to klasyk, ktory mozna czytac ponownie i znowu, i znowu...Bohatreowie sa zywi i ciepli. Taka sama umiejetnosc okazuje Waqltari w Turmsie. Mozna polecic nawet osobom niekoniecznie lubiacym badania przeszlosci...

Waltari jest wedlug mnie pieknie piszacym historyczne powiesci pisarzem.
Jego Egipcjanin Sinuhe, to klasyk, ktory mozna czytac ponownie i znowu, i znowu...Bohatreowie sa zywi i ciepli. Taka sama umiejetnosc okazuje Waqltari w Turmsie. Mozna polecic nawet osobom niekoniecznie lubiacym badania przeszlosci...

Starożytne światy, kraje i ludzie żyją w wyobraźni pisarzy już od dawna.Mika Waltari to jeden z tych opowiadaczy, który jak nikt inny umie opowiadać o tych zamierzchłych czasach.

Mam przed sobą książkę Turms, Nieśmiertelny.
Główny bohater oskarżony o podpalenie świątyni w Sardes musi uciekać z miasta.
Przebywając w Delfach odwiedza słynną wyrocznię, która oświadcza mu, że jego uczynek ma daleko idące konsekwencje.
Mistyczne doświadczenie sprawia, że nasz bohater postanawia wyjaśnić zagadkę swego pochodzenia i kierować swoim życiem wbrew słowom wyroczni oraz losowi.

Wraz z poznanym w Delfach Spartaninem wyrusza w podróż, która jak ma nadzieję doprowadzi go do poznania swoje przeznaczenia, a także pozwoli mu znaleźć swoje miejsce na ziemi.
Po drodze spotyka go wiele mrożących krew w żyłach przygód, a także pozna miłość swojego życia.

Książkę mimo swych rozmiarów czyta się bardzo szybko, nie ma nużących opisów, ani zastojów w akcji.
Wszystko sprowadza się do jednego.
Jeśli ktoś lubi książki historyczne, to tylko Mika Waltari potrafi tak poprowadzić swoją historię, że czytelnikowi nie pozostaje nic innego tylko sięgnąć po kolejne pozycje tego autora.

Polecam jak najbardziej.
Wydawnictwu Publicat dziękuję za udostępnienie mi tej pozycji.

Starożytne światy, kraje i ludzie żyją w wyobraźni pisarzy już od dawna.Mika Waltari to jeden z tych opowiadaczy, który jak nikt inny umie opowiadać o tych zamierzchłych czasach.

Mam przed sobą książkę Turms, Nieśmiertelny.
Główny bohater oskarżony o podpalenie świątyni w Sardes musi uciekać z miasta.
Przebywając w Delfach odwiedza słynną wyrocznię, która oświadcza mu, że...