O książce dowiedziałam się z kilku blogów. Ogólnie chwalona, autorka jest laureatką jakiejś nagrody, więc spodziewałam się wiele. Przeliczyłam się, ale tragedii nie było.
Przede wszystkim naprawdę świetny pomysł. Wstrząsnęła mną wiedza, że każdy z nas może mieć gdzieś tam zapisany numer i nic go nie może zmienić. Gdy wychodziłam na ulicę zastanawiałam się ile poszczególne osoby mają czasu oraz ile mi zostało. Zazwyczaj o takich rzeczach nie myślimy, natomiast ta lektura nas na to naprowadza.
Niestety reszta fabularnie była już słabsza. Nastolatkowie, którzy uciekają tak naprawdę przed niczym. Po prostu chcieli im zadać kilka pytań, a oni zaczęli kraść, włamywać się i robić inne dziwne rzeczy.
Do tego wszystko napisane jest prostym językiem, który mnie nie porwał. Za to czytało się szybko.
Bohaterowie byli całkiem w porządku, niestety główna postać mnie irytowała. A to chyba źle rokuje, skoro jest to narracja pierwszoosobowa. No, ale. I pająk i jego babcia nadrabiają charakterami.
Przyznam, że końcówka była dość mocna i podciągnęła ocenę. Cukierkowatość tutaj zniszczyłaby całość, a tak wyszło dość zgrabnie. Ostatnie zdania pozwoliły autorce na napisanie kontynuacji, po którą zapewne kiedyś sięgnę.

O książce dowiedziałam się z kilku blogów. Ogólnie chwalona, autorka jest laureatką jakiejś nagrody, więc spodziewałam się wiele. Przeliczyłam się, ale tragedii nie było.
Przede wszystkim naprawdę świetny pomysł. Wstrząsnęła mną wiedza, że każdy z nas może mieć gdzieś tam zapisany numer i nic go nie może zmienić. Gdy wychodziłam na ulicę zastanawiałam się ile poszczególne...