"Układ" przeczytałam po raz pierwszy wiele lat temu będąc uczennicą liceum, czyli około 20 lat minęło od pierwszego spotkania z Kazanem. Gdy zabierałam się do ponownego czytania pamiętałam tylko tyle, że ta powieść zrobiła na mnie ogromne wrażenie, że bardzo identyfikowałam się z bohaterem, że mówił to, co ja myślałam. Tylko tyle. Nie pamiętałam treści, tematu, imion, środowiska, w którym rzecz się dzieje, nic nie pamiętałam, tylko to podniosłe uczucie utożsamienia się z główną postacią. Gdy zaczęłam czytać szybko przypomniałam sobie, dlaczego tak bliska jest mi ta powieść! Ten bunt wobec ogólnie przyjętych zwyczajów w świecie biznesu i zależności koleżeńsko-towarzyskich, to świadome wyobcowanie i decyzja o odejściu z koła zakłamania, nawet za cenę zejścia na boczny tor i braku środków do życia! To musiało podobać się nastolatce! Toż to były moje ówczesne poglądy, to ja zmieniająca świat na lepsze, to ja, która za wszelką cenę chciała wszem i wszędzie mówić tylko prawdę. Szybko przypomniałam sobie uczucia, jakie wtedy mną targały. Dziś może inaczej odbieram losy Eddiego, niemniej jednak nadal porusza mnie jego odwaga i desperacja w próbach oderwania od układów, w których chcąc nie chcąc żyjemy. Dziś mam inny bagaż doświadczeń niż tamta nastolatka, dziś już nie jestem taka pewna, czy można tak łatwo wyjść z układów, albo i nie bardzo chyba chciałabym, ale podskórne pragnienie ideału nie do końca we mnie wymarło.
Na koniec trochę dziegciu. Odnoszę wrażenie, że autorowi zabrakło pomysłu na dobre zakończenie losów Eddiego. Opowieść jest jakby z każdą kolejną setką stron coraz słabsza, żeby zakończyć się marazmem i zastojem w stadle-układzie, podobnym, z jakiego bohater uciekł był. Tak, zdecydowanie nie tego się spodziewałam. Ale polecam mimo to.

"Układ" przeczytałam po raz pierwszy wiele lat temu będąc uczennicą liceum, czyli około 20 lat minęło od pierwszego spotkania z Kazanem. Gdy zabierałam się do ponownego czytania pamiętałam tylko tyle, że ta powieść zrobiła na mnie ogromne wrażenie, że bardzo identyfikowałam się z bohaterem, że mówił to, co ja myślałam. Tylko tyle. Nie pamiętałam treści, tematu, imion,...