(...) teraz chciałbym otrzymać od życia to, czego nigdy nie miałem, smak, jaki z pewnością posiada.”

Zostałam oczarowana tak niespiesznie i tak skutecznie - że nadal pozostaję w przyjemnym zachwycie nad tą powieścią. Jest to powieść bardzo wartościowa, a mimo ironii – bardzo romantyczna. Zresztą, zawsze uważałam, że prawdziwa miłość dla własnej ochrony, potrzebuje choć trochę ironii, by ukryć się przed szyderstwem lub okrucieństwem.

Autor ma duże poczucie humoru i ogromną wiedzę, co pozwalało mu po mistrzowsku posługiwać się ironią. Jako narrator – autor nie pozwalał o sobie zapomnieć! Ta ironia, cudowna ironia autora, błyskała co chwilę. A wszystko zaczęło się od śmiechu i uznania, kiedy autor napisał o śmierci niewinnych świnek z Pisma Świętego, w których Jezus umieścił demony prześladujące ludzi i które zostały strącone w przepaść, by czarująco porównać, że nie umarł ŻADEN ze strąconych z niebios, zbuntowanych aniołów, przemienionych w diabły, choć znacznie większy był ich upadek:). Od tej chwili, już wiedziałam, że powieść przeczytam, w skupieniu i powoli.

Lubiłam Raimunda, ceniłam jego myśli i charakter, i z przyjemnością przyglądałam się jego życiu. Budzenie się bohatera do życia i miłości zostało wspaniale i subtelnie ujęte. Powieść toczy się powoli. Przy scenie, kiedy Raimundo waha się, czy wykręcić numer telefonu – aż westchnęłam – to było takie prawdziwe:) A rozmowa telefoniczna to ARCYDZIEŁO!:)

Lubiłam także momenty opisu oblężenia, oczywiście po zmianach:), choć akurat w tej powieści, wątek historyczny jest tylko metaforą, swoistym odniesieniem do rzeczywistości lub pretekstem, aby ukazać coś innego. Chyba od razu wiadomo kim są Mogueime i Ouroana:), ale almuadem też miał swój urok:). Jeśli jednak ktoś liczył na rozbudowany wątek historyczny i ukazanie Rekonkwisty, to będzie zawiedziony, bo nie o historię chodzi.

Chciałabym nauczyć się od Jose Saramago mistrzowskiego stawiania przecinków i obywania się bez myślników:)!

(...) teraz chciałbym otrzymać od życia to, czego nigdy nie miałem, smak, jaki z pewnością posiada.”

Zostałam oczarowana tak niespiesznie i tak skutecznie - że nadal pozostaję w przyjemnym zachwycie nad tą powieścią. Jest to powieść bardzo wartościowa, a mimo ironii – bardzo romantyczna. Zresztą, zawsze uważałam, że prawdziwa miłość dla własnej ochrony, potrzebuje choć...