"Melancholia" profesora Antoniego Kępińskiego to obszerne studium depresji i zaburzeń z nią powiązanych, w szczególności psychozy maniakalno – depresyjnej. Nie jest to lektura łatwa, chwilami autor operuje pojęciami z dziedziny psychologii czy filozofii nie znanymi przeciętnemu czytelnikowi. Posługuje się również dość skomplikowaną, choć dobrze wyjaśnioną teorią metabolizmu informacyjnego. A jednocześnie doskonale i niezwykle plastycznie oddaje stany psychiczne człowieka cierpiącego na te schorzenia. Opisuje je wręcz jak ktoś, kto depresji osobiście doświadczył.

Profesor Kępiński jawi się tu nie tylko jako doskonały lekarz i uznany naukowiec, ale przede wszystkim głęboki humanista, człowiek który potrafi współczuć choremu, wejść w jego świat i przy nim być. Jest on również niezwykłym erudytą, który płynnie i swobodnie porusza się w materii filozofii, kultury, sztuki i odnosi ją do zagadnień, o których traktuje książka. Znajduje to również odzwierciedlenie w języku, w jakim została ona napisana, tak różnym od suchych, technicznych podręcznikowych wykładów.
Dlatego też zawarte w niej koncepcje są niezwykle humanistyczne, bliskie człowiekowi, pełne nie tylko lekarskiej rzetelności i profesjonalizmu, ale również zwykłego ludzkiego ciepła i zrozumienia.

Depresja to choroba straszna i autor doskonale potrafi oddać jej grozę. A jednocześnie szczegółowo analizuje jej przyczyny, przebieg, różne oblicza i metody leczenia. Niektóre z nich, jak elektrowstrząsy, są dziś rzadziej stosowane, pojawiły się również nowe generacje leków, ale zasadnicze zręby terapii, pomimo upływu lat, pozostają wciąż takie same. Co ważne, autor preferuje podejście całościowe, interdyscyplinarne, nie ograniczając się jedynie do medycznej, "technicznej", strony leczenia.

Ostatni rozdział autorstwa Jana Mitarskiego przedstawia genezę pojęcia i historyczne postrzeganie melancholii. Odbiega on znacznie stylem od części napisanej przez profesora Antoniego Kępińskiego i stanowi jedynie uzupełnienie zasadniczego wywodu.

"Melancholia" to pozycja niewątpliwie warta przeczytania, szczególnie dla osób, które same zmagają się z depresją, bądź dotyka to ich bliskich. Może być również przydatna dla zainteresowanych bliżej tą tematyką. Choć nie jest to łatwa literatura popularnonaukowa, wymaga czasu i skupienia, to niewątpliwie jest dziełem ważnym i niezwykle potrzebnym.

"Melancholia" profesora Antoniego Kępińskiego to obszerne studium depresji i zaburzeń z nią powiązanych, w szczególności psychozy maniakalno – depresyjnej. Nie jest to lektura łatwa, chwilami autor operuje pojęciami z dziedziny psychologii czy filozofii nie znanymi przeciętnemu czytelnikowi. Posługuje się również dość skomplikowaną, choć dobrze wyjaśnioną teorią metabolizmu...