Jestem zafascynowany biografią Napoleona. Niepozorny, zamyślony generał rzucił do swych nóg połowę Europy. O jego dokonaniach świadczy obecny król Szwecji, który jest potomkiem francuskiego marszałka Bernadotta. Ten za zasługi został "obdarowany" przez cesarza koroną Szwecji. Te informacje nie wzbudziły we mnie tak wielkiego szoku. Jednak to, że "Fouche w okresie władzy cesarza Napoleona był francuskim ministrem policji. Nieformalnie pan minister współpracował z wywiadem angielskim i austriackim, będąc zarazem szeregowym agentem wywiadu rosyjskiego"* Pikanterii tym okolicznościom dodaje to, że jako wysoki dygnitarz walczył z wywiadem antynapoleońskim. Zarazem z nim współpracował(sic!) Byłem świadomy, iż okres I Cesarstwa był burzliwą epoką. Jednak opisane wydarzenia wprawiły mnie w stan osłupienia.
Szachista to nie jest typowa powieść o genialnych posunięciach Wielkiej Armii. To znamy z kart historii. Łysiak na podstawie notatek Memoriału, które opisują te wydarzenia wiernie udokumentował przebłysk inteligencji Cesarza Francuzów. On otaczając się takimi ludźmi jak generał ochrony Savary, asa wywiadu wszechczasów Karola Ludwika Schlumeister, marszałków Douvota i Neya. Umożliwili Napoleonowi życie w poczuciu komfortu psychicznego. Były to jego oczy i uszy. Zwłaszcza za sprawą Savarego i Schlumeistera, których dokonania stały się kanwą książki. Kiedy to w Londynie triumwirat (lord Castlereagh, hrabia Perceval i Henry Bathurst) uknuli porwanie Napoleona. Jego miejsce miał zastąpić sobowtór. Sam pomysł wydaje się nie do zrealizowania. Do czasu, gdy na scenie pojawia się znawca Szekspira Beniamin Bathurst. Sprawy się komplikują i od tej chwili nic nie jest proste. Na przełomie 1806/1807 roku mają porwać Napoleona. Samego cesarza, gdy go powiadomiono o tym był zainteresowany wziąć osobisty udział. Generał Savary ostrzegał go, że to zły pomysł, ale władca się upierał. Napoleona o szczegółach planów zamachu uświadomiono dopiero 1809. Pomysł usunięcia cesarza był świetny. Znając zamiłowanie Napoleona do gry w szachy sprowadzono dla niego do Szamotuł nieopodal Poznania mechanicznego "Turka", który stworzony przez barona von Kempelena miał być "jedynym na świecie" androidem grającym z szachistami. To było jednak oszustwo, gdyż urządzenie było skonstruowane by pomieścić wybitnego szachistę. Jak się domyślamy to on wygrywał ze śmiałkami rzucającymi wyzwania "Turkowi".
Czy Napoleon skusił się na grę w szachy? Czy to odmieniło bieg historii? Zdradzając to pozbawiłbym was wiele przyjemności z czytania książki. Nie jest łatwa w odbiorze, ale szczerze polecam by poznać łańcuch śmierci oplatający bohaterów powieści.

tamże, str 269

Jestem zafascynowany biografią Napoleona. Niepozorny, zamyślony generał rzucił do swych nóg połowę Europy. O jego dokonaniach świadczy obecny król Szwecji, który jest potomkiem francuskiego marszałka Bernadotta. Ten za zasługi został "obdarowany" przez cesarza koroną Szwecji. Te informacje nie wzbudziły we mnie tak wielkiego szoku. Jednak to, że "Fouche w okresie władzy...