Wspaniała zawiera wiele cennych myśli mądrych ludzi. Serdecznie polecam

Wspaniała zawiera wiele cennych myśli mądrych ludzi. Serdecznie polecam

Kompromitująca książka! 19 wywiadów, które są zapisem tego co dwadzieścia lat temu uchodziło za mądre, głębokie i dostojne, a dziś jest nieznośne, wsobne i dyskryminujące. Padają wielkie słowa: "Prawda", "wędrówka", "zagłada", "moralność", "stworzenie". Żeby o nich porozmawiać Katarzyna Janowska i Piotr Mucharski zwrócili się do 19 osób. Rzut oka na nazwiska powie wszystko: nie ma tu kobiet, jest 19 mężczyzn, a w tym aż 4 duchownych. Wstęp też napisał mężczyzna. Wśród autorytetów niemal sami starcy, najwięcej duchownych lub ludzi związanych z Kościołem, poza tym paru poetów, dwaj reżyserzy filmowi, jeden malarz. Najmłodszym rozmówcą jest Krzysztof Piesiewicz, który jest pytany o nagość i wstyd. Mówi wiele wzniosłych słów, kilkanaście lat później zostanie nagrany jak wciąga koks i zabawia się z prostytutkami. Ogólne wrażenie po lekturze: jeśli tak wyglądała świadomość polskich elit to dobrze, że ten wiek się skończył.

Kompromitująca książka! 19 wywiadów, które są zapisem tego co dwadzieścia lat temu uchodziło za mądre, głębokie i dostojne, a dziś jest nieznośne, wsobne i dyskryminujące. Padają wielkie słowa: "Prawda", "wędrówka", "zagłada", "moralność", "stworzenie". Żeby o nich porozmawiać Katarzyna Janowska i Piotr Mucharski zwrócili się do 19 osób. Rzut oka na nazwiska powie wszystko:...

Można uznać za ogromne szczęście, że przyszło nam żyć w okresie kiedy dobiega końca jedno a zaczyna się drugie tysiąclecie. Jest to taki szczególny czas. Kiedyś wywoływał on ogromną ekscytację i niepokoje. Przełom pierwszego tysiąclecia po Chrystusie związany był z mocno zakorzenioną w ówczesnym średniowiecznym społeczeństwie świadomością millenarną odnoszącą się do chrześcijańskiej koncepcji końca czasów i przyjścia Chrystusa. Oczekiwanie na Jego objawienie wynikało z określonej wiedzy, błędnych interpretacji tekstów biblijnych ale i mentalności ludzi tamtych czasów przesiąkniętej sprawami ducha pochłaniającymi im czas, bo stanowiły sedno ich codziennego życia. Mimo, że ludzka natura tak dziś, jak i wtedy, skażona grzechem pierworodnym, jest słaba i grzeszna to jednak to, co różnicuje nasze pokolenie przełomu od tamtego, to to, że my dziś tkwimy bardzo mocno w postoświeceniowym racjonalizmie, który na tyle mocno zdominował nasze sprawy, że nie jesteśmy w stanie od niego się wyzwolić. Podczas gdy nasi przodkowie żyli w epoce silnego spirytualizmu i głębokiej wiary i dla nich były to niezwykle ważne elementy ich wizji świata. Chrześcijaństwo swoim zasięgiem sięgało do wszystkich zakatów znanego świata i choć wkraczało w nowe tysiąclecie wewnętrznie skłócone i rozbite, a za chwilę i podzielone, to mimo owych różnic i toczących się polemik życie człowieka zostało zakorzenione w wymiarze duchowym i ono determinowało wszystkie inne działania. Toczące się dysputy pełne ognia i żywiołowości sięgały do tematów teologicznych, rodząca się idea wypraw krzyżowych odnosiła się do pragnienia religijnego jakim miało być wyzwolenie ziemi świętej z rąk niewiernych, a udział w nich gwarantował zbawienie w wypadku śmierci, a przy pozostaniu przy życiu bogactwo i szczęście. Zmartwienia materialne nie istniały, w końcu życie na ziemi to jedynie krótki etap, po którym następuje życie wieczne twarzą w twarz z Bogiem. Przy mniejszej wiedzy i świadomości religijnej większe było oddanie i zaangażowanie w sferę ducha, to ona wyznaczała i określała całe życie. Dziś na odwrót, poza aktywnymi ruchami parareligijnymi typu New Age Kościół i wspólnoty osób wierzących wchodzą w nowe tysiąclecie z mniejszą energią i entuzjazmem, zsekularyzowany i zeświecczony świat odsuwa sferę religii na bok podważając jej sensowność i nierzadko szydząc z osób wierzących. Wszyscy rozmówcy, niezależnie od tego jaką przestrzeń zawodową realizują dostrzegają, że nadchodzące tysiąclecie niesie ze sobą szereg wyzwań i zagrożeń a otwartość człowieka na doświadczenie wiary, jeśli nawet się nie zmniejszyło, to jest na pewno inne, bardzo wymagające i ostrożne. Szukamy nie nauczycieli ale świadków i tylko tacy są w stanie pociągnąć nas do Kościoła. O niełatwych dylematach i wielu problemach na drodze do wiary na przełomie opowiadają znane postaci życia politycznego, społecznego, kulturalnego i kościelnego. Niebanalne pytania i szczere odpowiedzi. Ciekawa lektura.

Można uznać za ogromne szczęście, że przyszło nam żyć w okresie kiedy dobiega końca jedno a zaczyna się drugie tysiąclecie. Jest to taki szczególny czas. Kiedyś wywoływał on ogromną ekscytację i niepokoje. Przełom pierwszego tysiąclecia po Chrystusie związany był z mocno zakorzenioną w ówczesnym średniowiecznym społeczeństwie świadomością millenarną odnoszącą się do...

Wracam do tego, bo patrze jak ci ludzie znikaja, jak jest ich co roku mniej a wraz z nimi zanika nadzieja bo nikt nie odwazyl sie ich zastapic. Madrosc z wiekiem przychodzi i z wiekiem odchodzi literalnie a my wciaz tacy glupi i zagubieni...

Wracam do tego, bo patrze jak ci ludzie znikaja, jak jest ich co roku mniej a wraz z nimi zanika nadzieja bo nikt nie odwazyl sie ich zastapic. Madrosc z wiekiem przychodzi i z wiekiem odchodzi literalnie a my wciaz tacy glupi i zagubieni...

Sięgnąłem po tę książkę mimo osobistej niechęci do wydawnictw typu „pani Henia mówi, jak żyć”. Rozczarowałem się nad wyraz pozytywnie. Trudno przywołać już konkretne idee czy cytaty z drukowanych rozmów (nie wywiadów!),ale ich lektura pozwoliła poczuć rodzaj obcowania z sensowną kompozycją mądrych ludzi.

Sięgnąłem po tę książkę mimo osobistej niechęci do wydawnictw typu „pani Henia mówi, jak żyć”. Rozczarowałem się nad wyraz pozytywnie. Trudno przywołać już konkretne idee czy cytaty z drukowanych rozmów (nie wywiadów!),ale ich lektura pozwoliła poczuć rodzaj obcowania z sensowną kompozycją mądrych ludzi.

Książki są niejako pokłosiem zainteresowania programem telewizyjnym, który pod tym samym tytułem był emitowany, co drugą środę, w programie pierwszym TVP, i o ile mnie pamięć nie myli - w wersji powtórkowej - w niedzielne południe. Wybrane rozmowy i teksty były publikowane w Tygodniku Powszechnym. Prowadzący: Katarzyna Janowska i Piotr Mucharski, pozostaną w mojej pamięci, jako persony (tak mi się zdaje),które w delikatny i subtelny sposób wywoływały trudne tematy z pogranicza filozofii. Jak dla mnie - na tamten czas - doskonały pomysł, doskonały program, perfekcyjni prowadzący.

Powróciłam do tej pozycji ze względu na wypowiedź Jerzego Pomianowskiego. W rozdz."O tajemnicy Rosji" przywołał On słowa Josifa Brodskiego, w brzmieniu: "Rosja jest teatrem absurdu na wywrot". Wywołane wówczas zdanie uzasadnił spostrzeganiem świata na to, co dzieje się wewnątrz granic tego państwa. Ja sama, mając na pamięci te słowa i będąc równocześnie obserwatorem sceny spraw zagranicznych - mam nieodparte wrażenie, że tragedia Kurska i niedawna katastrofa lotnicza pod Smoleńskiem, mają relatywny wymiar wypowiedzianych słów. Bo, rzeczywiście - realność tych faktów poruszyła cały świat i choć logika nakazywałaby inny kierunek rozstrzygania przyczyn tych tragedii, to, jakby na przekór, zaserwowano nam jakiś nakrecony, medialny teatr absurdu; Nam - jako telewizyjnym gapiom.

Chciałabym jeszcze przytoczyć dialog z dominikaninem Janem A. Kłaczkowskim. W rozmowie "O nowej erze", w prosty sposób wyjaśnił jak proces sekularyzacji "podkopał świat wyobraźni chrześcijańskich".Ale to, co potem powiedział o człowieku, poszukującym wymiaru głębi w "innych religiach", to było swoistym zrozumieniem jego imperatywu dążeniowego w poszukiwaniu sensu życia. Jakże zmieniło sie życie w ciągu ostatnich 10 lat, jak zmieniło sie życie wielu ludzi w tym czasie, nie ma konieczności przekonywania. Dążenia, myśli i duchowość, u niejednych zreformował współczesny styl życia, zrewidował czas doświadczeń, przewartościował świat byłych ideałów.

Myslę, że formuła programu K. Janowskiej i P. Mucharskiego zebrałaby kolejną widownię w podróż, na kolejne dziesięciolecie. Dziś jednak, dociekliwość autorów musiałaby znaleźć ujście w dialogach nad "duchowością ateistyczną", niejako dokonaną.

Książki są niejako pokłosiem zainteresowania programem telewizyjnym, który pod tym samym tytułem był emitowany, co drugą środę, w programie pierwszym TVP, i o ile mnie pamięć nie myli - w wersji powtórkowej - w niedzielne południe. Wybrane rozmowy i teksty były publikowane w Tygodniku Powszechnym. Prowadzący: Katarzyna Janowska i Piotr Mucharski, pozostaną w mojej pamięci,...