Oceniam książkę jako dobrą. Dlaczego tylko dobrą? Bo pozostawia po sobie niedosyt. Z drugiej jednak strony uważam, że na początek jest doskonałym wyborem, dla osób, które są ciekawe tego, co przyniesie przyszłość i znajdziemy w niej tytuły innych książek, po które warto sięgnąć, w przypadku, gdy zechcemy zgłębić dany temat i poszerzyć jeszcze bardziej naszą perspektywę. Wartościowa pozycja, która nie przytłacza czytelnika nadmiarem treści. Jest akurat.
Ku refleksji. A w dalszej kolejności polecam sięgnąć po choćby dzieła Harariego czy innych, wymienionych w tej książce twórców.

Oceniam książkę jako dobrą. Dlaczego tylko dobrą? Bo pozostawia po sobie niedosyt. Z drugiej jednak strony uważam, że na początek jest doskonałym wyborem, dla osób, które są ciekawe tego, co przyniesie przyszłość i znajdziemy w niej tytuły innych książek, po które warto sięgnąć, w przypadku, gdy zechcemy zgłębić dany temat i poszerzyć jeszcze bardziej naszą perspektywę....

Rozmów tu nie ma zbyt wiele. Te, które są, są ciekawe. Poza tym analiza jest pobieżna. Książka jest niezła, ale jednak mam uczucie niedosytu po lekturze.

Rozmów tu nie ma zbyt wiele. Te, które są, są ciekawe. Poza tym analiza jest pobieżna. Książka jest niezła, ale jednak mam uczucie niedosytu po lekturze.

Krótko:
Jeśli znamy twórczość lub działalność przepytywanych, to nic nowego się nie dowiemy. (Ale pamiętajmy, że powtarzanie jest matką nauki!)
Jeśli nie mieliśmy jeszcze przyjemności obcowania z przepytywanymi, to jest to bardzo fajny wstęp do zapoznania się z ważniejszymi książkami ostatnich paru, parunastu lat (czy trochę starszymi, jak w przypadku Huntingtona czy Fukuyamy).

Ot, taki przewodnik, co czytać, kogo znać, o co pytać.

Krótko:
Jeśli znamy twórczość lub działalność przepytywanych, to nic nowego się nie dowiemy. (Ale pamiętajmy, że powtarzanie jest matką nauki!)
Jeśli nie mieliśmy jeszcze przyjemności obcowania z przepytywanymi, to jest to bardzo fajny wstęp do zapoznania się z ważniejszymi książkami ostatnich paru, parunastu lat (czy trochę starszymi, jak w przypadku Huntingtona czy...

Tytuł jest nieco mylący, gdyż rozmów nie ma tutaj aż tylu, a część tekstów to dość pobieżna analiza postrzegania przyszłości wybranych (najczęściej bardzo znanych) autorów. Trochę się na tym zawiodłam, bo myślałam, że faktycznie przeczytam wywiady.
Poza tym wywiady są, przynajmniej dla mnie, intelektualnie stymulujące.
Bardzo zirytowałam się przy wywiadzie z Jackiem Dukajem. Osoba przeprowadzająca wywiad wydawała się naiwna i ślepa na to, co mówił jej rozmówca. Z tego względu wątpię, że Dukaj był bardzo zadowolony z rozmowy, czuć to również w jego słowach.

Tytuł jest nieco mylący, gdyż rozmów nie ma tutaj aż tylu, a część tekstów to dość pobieżna analiza postrzegania przyszłości wybranych (najczęściej bardzo znanych) autorów. Trochę się na tym zawiodłam, bo myślałam, że faktycznie przeczytam wywiady.
Poza tym wywiady są, przynajmniej dla mnie, intelektualnie stymulujące.
Bardzo zirytowałam się przy wywiadzie z Jackiem...

W pierwszym spotkaniu z tą książką człowiek czuje się oszukany, gdzie tu rozmowy z okładki. Zapewne większość czytelników została zachęcona sexy nazwiskami z okładki - nic z tego. Rozmów jest 9, są nawet OK, jednak pozostałe wywody autorki rodem z licealnych rozprawek są straszne i nie nadają się do niczego innego niż hate-reading.

W pierwszym spotkaniu z tą książką człowiek czuje się oszukany, gdzie tu rozmowy z okładki. Zapewne większość czytelników została zachęcona sexy nazwiskami z okładki - nic z tego. Rozmów jest 9, są nawet OK, jednak pozostałe wywody autorki rodem z licealnych rozprawek są straszne i nie nadają się do niczego innego niż hate-reading.

Książka składa się z dziewięciu wywiadów i jedenastu analiz dotyczących konkretnego zagadnienia(ekonomii, przyszłości medycyny, klimatu). Zasłużonym autorom udzielono głosu w wielu istotnych sprawach , których właściwe rozwiązania nie są oczywiste, a..błąd może słono kosztować. Nie myślę tutaj jednak o kwestiach materialnych, a raczej świadomościowych.

Czy lektura straszy? Osoby oporne na zmiany, nie rozumiejące świata udzieliłyby pewnie twierdzącej odpowiedzi. Mogą one stanowić problem. Dlaczego? O ile na polu prywatnym można bronić idei stanowiących życiową dyscyplinę, o tyle ciągłe parcie do przodu pogłębi jeszcze bardziej różnice społeczne. Właśnie to będzie kłopot czasów, których jeszcze nie znamy.

Po przeczytaniu wywiadów zainteresował mnie przeprowadzony z Martinem Caparrosem „Kto nie chce nakarmić świata”. Zachęcił mnie do przeczytania reportażu „Głód”. Wymienię jeszcze dwa godne uwagi: „Czy zmiana klimatu równa się apokalipsa”, a także „Kim są popiśmienni?”.

Ciekawa forma, jak na pozycję popularnonaukową, choć znajdą się pewnie głosy krytykujące, czy tylko ja tak przypuszczam…

Książka składa się z dziewięciu wywiadów i jedenastu analiz dotyczących konkretnego zagadnienia(ekonomii, przyszłości medycyny, klimatu). Zasłużonym autorom udzielono głosu w wielu istotnych sprawach , których właściwe rozwiązania nie są oczywiste, a..błąd może słono kosztować. Nie myślę tutaj jednak o kwestiach materialnych, a raczej świadomościowych.

Czy lektura...

Nie chce mi się dochodzić z czyjego polecenia przeczytałem tą książkę. Być może z polecenia Joli Szymańskiej, czyli wiadomix środowisko Gazety Wyborczej, stąd takie raczysko, ale może nie. Polecam dwa wywiady:
"Skąd przyjdzie katastrofa?" i "Kim są popiśmienni?", ewentualnie (ale to juz dość naciągane) "Spokojnie, nieśmiertelność nam nie grozi" czy "Kto nie chce nakarmić świata?". Reszta książki, a zwłaszcza fragmenty w któych nie ma wywiadu tylko rozumiem, że ta trójka autorów pisze swoje jakieś takie tekściki - to mega słabe momenty. Plus straaaasznie irytująca osoba która przeprowadza wywiad. Jeśli to była pani Janowska to współczuje. Zachowywała się jak naiwna 20latka, a ma 50tkę na karku.

Nie chce mi się dochodzić z czyjego polecenia przeczytałem tą książkę. Być może z polecenia Joli Szymańskiej, czyli wiadomix środowisko Gazety Wyborczej, stąd takie raczysko, ale może nie. Polecam dwa wywiady:
"Skąd przyjdzie katastrofa?" i "Kim są popiśmienni?", ewentualnie (ale to juz dość naciągane) "Spokojnie, nieśmiertelność nam nie grozi" czy "Kto nie chce nakarmić...

Doskonałe podsumowanie wizji największych współczesnych twórców. Świetnie było skonfrontować własne przemyślenia po lekturze ich książek z komentarzem autorytetów w wielu dziedzinach.
Nie ma tam jednoznacznych odpowiedzi dokąd zmierzamy jako cywilizacja, warto jednak sięgnąć do tej pozycji za jakiś czas i zweryfikować aktualność jej założeń.
Niemniej, niezależnie od wizji, czuję, że przyszłość może być ekscytująca!

Doskonałe podsumowanie wizji największych współczesnych twórców. Świetnie było skonfrontować własne przemyślenia po lekturze ich książek z komentarzem autorytetów w wielu dziedzinach.
Nie ma tam jednoznacznych odpowiedzi dokąd zmierzamy jako cywilizacja, warto jednak sięgnąć do tej pozycji za jakiś czas i zweryfikować aktualność jej założeń.
Niemniej, niezależnie od wizji,...

Dla mnie książka mało interesująca, nie opisuje jakoś szczególnie tego co się może wydarzyć w przyszłości. Dodatkowo jasno wskazuję, w którą stronę skierowana jest autorka - lewą, więc narzeka na rząd. Nie zagłębiam się w politykę i dlatego nie lubię jak w książkach ktoś jasno zaznacza swój stosunek, do którejś ze stron.

Dla mnie książka mało interesująca, nie opisuje jakoś szczególnie tego co się może wydarzyć w przyszłości. Dodatkowo jasno wskazuję, w którą stronę skierowana jest autorka - lewą, więc narzeka na rząd. Nie zagłębiam się w politykę i dlatego nie lubię jak w książkach ktoś jasno zaznacza swój stosunek, do którejś ze stron.

Miały być rozmowy, miało być o przyszłości, miałam znaleźć w tej książce odpowiedzi na wiele pytań. No cóż, nie znalazłam. A i rozmów zbyt wiele też nie przeczytałam. 'Rozmowy o przyszłości' to zbiór 9 rozmów i 12 esejów /opisów idei i myśli większości postaci z okładki. Jest to dość zwodniczy zabieg, bo czytelnik oczekuje zupełnie czegoś innego, widząc taką okładkę. Oczekuje błyskotliwych rozmów, zaskakujących rozwiązań, kontrowersyjnych myśli, fascynujących idei. I faktycznie, rozmowy są najciekawszą częścią tej książki, jednak i one jej nie wybroniły. Eseje są wtórne, zbyt uproszczone i nie wnoszą zbyt wiele, bo przez tę skróconą wersję streszczeń idei futurystycznych czytelnikowi wiele umyka. Mamy na przykład omówienie Yuvala Harariego na 7 czy 8 stronach. Mamy eseje o twórczości Houellebecqa i Atwood o takiej samej liczbie stron z dużą czcionką i interlinią. Mamy nawiązanie do mowy noblowskiej Olgi Tokarczuk. I o tyle o ile te rozmowy czyta się całkiem nieźle, tak odtwórczość i skrótowość analiz nasuwa jedynie wniosek, jakoby w jednym worze miało się zmieścić jak najwięcej nazwisk, idei i filozofii. Ale niestety z marnym skutkiem, bo czytelnik nie bardzo jest w stanie wyciągnąć zbyt wiele wniosków, poza zebraniem bazowych informacji, np. o wyjątkowym timingu Houllebecqa w kwestii poruszanych tematów w wydawanych książkach (to wiemy),przedstawieniem świata mizoginii i przemocy w dziełach Atwood (to wiemy) czy obawach Tokarczuk związanych z groźbą globalnej katastrofy klimatycznej (i to też wiemy). Podobała mi się rozmowa z profesorem Dariuszem Jamielniakiem, który mówi o swoich obawach dotyczących manipulacji i siania dezinformacji jako o zagrożeniu związanym z przyszłością. O problemie nadmiaru danych mówił też Ryszard Kapuściński, któremu poświęcony jest jeden esej. Podobały mi się też polemiki z ideami głoszonymi przez Harari'ego w wykonaniu wspomnianego już prof. Jemielniaka czy Grzegorza Lindenberga. Choć i one nie były w wystarczającym stopniu rozwinięte. Książka bazuje na cyklu rozmów przeprowadzonych podczas Festiwalu Conrada w Krakowie w 2018 roku (omówienia idei wielkich nazwisk pojawiły się w książce właśnie jako odniesienie do tych rozmów) i wydaje mi się, że w tej formie ten pomysł mógł być dużo bardziej przyswajalny i interesujący. Bo podejrzewam, że owe rozmowy nie były opatrzone wiekimi nazwiskami, które po prostu pojawiły się w trakcie wywiadów. Co niestety miało być chyba wabikiem dla książki, która w większej części składa się właśnie z tych opisów.

Miały być rozmowy, miało być o przyszłości, miałam znaleźć w tej książce odpowiedzi na wiele pytań. No cóż, nie znalazłam. A i rozmów zbyt wiele też nie przeczytałam. 'Rozmowy o przyszłości' to zbiór 9 rozmów i 12 esejów /opisów idei i myśli większości postaci z okładki. Jest to dość zwodniczy zabieg, bo czytelnik oczekuje zupełnie czegoś innego, widząc taką okładkę....