John Grisham tym razem mnie nie zaskoczył. „Prawnik” to kolejna typowa produkcja mistrza thrilleru prawniczego . Książka według mnie jest swoistą komplikacją wcześniejszej i dużo słynniejszej powieści pisarza pod tytułem „Firma”, z nieco inną, mniej znaną książką Grishama „Ułaskawienie”. W tej pierwszej mamy opis procesu osaczania młodego zdolnego człowieka przez szpony zaborczej międzynarodowej korporacji prawniczej. W drugiej książce motywem przewodnim jest opis metod inwigilacji i prześladowania zaszczutej ofiary przez profesjonalną organizację wywiadowczą. Spojenie tych dwóch motywów stanowi kanwę dla fabuły książki „Prawnik”. Dla mnie, jako osoby dość dobrze obeznanej z książkami Grishama, lektura była schematyczna, przewidywalna, miejscami nudna. Ale jednak była w tym wszystkim ręka mistrza, która spowodowała, że całość była relatywnie przyjemna i wciągająca. Po prostu czytałem ją tak, jakbym oglądał po raz kolejny ten sam ulubiony film.
Tak na marginesie wydaje mi się, że autor, który ze swego pisarstwa uczynił stałe źródło dochodu, ale także zobowiązań, miał zapewne narzucone jakieś terminy i wymagania przez swoich wydawców. Wiadomo, że z weną i geniuszem bywa różnie i nie można jej w sobie wywołać na życzenie kogoś z zewnątrz. Nawet największe talenty mają okresy „posuchy”. Co rozbić w takiej sytuacji, gdy wydawca po raz kolejny dzwoni i pyta się o rękopis? To proste, stworzyć coś wtórnego, ze swojego wielkiego dorobku, nieco przyprawić dla niepoznaki innym wątkiem i produkcja książkowa leci bez przestojów dalej. Jeżeli ktoś szuka smaczków z twórczości Johna Grishama zdecydowanie polecam „Firmę”, a „Prawnika” można sobie odpuścić.

John Grisham tym razem mnie nie zaskoczył. „Prawnik” to kolejna typowa produkcja mistrza thrilleru prawniczego . Książka według mnie jest swoistą komplikacją wcześniejszej i dużo słynniejszej powieści pisarza pod tytułem „Firma”, z nieco inną, mniej znaną książką Grishama „Ułaskawienie”. W tej pierwszej mamy opis procesu osaczania młodego zdolnego człowieka przez szpony...