Haters gonna hate, ale co z tego. Ja miałam z 11 lat, jak to przeczytałam, podobało mi się, a co ważniejsze - sporo pamiętam, choć to było dawniej, niż połowa życia, zatem... niczego nie żałuję.
#teamOpal, zawsze.

Haters gonna hate, ale co z tego. Ja miałam z 11 lat, jak to przeczytałam, podobało mi się, a co ważniejsze - sporo pamiętam, choć to było dawniej, niż połowa życia, zatem... niczego nie żałuję.
#teamOpal, zawsze.

Trzy młode dziewczyny Jade, Opal i Ambre, pochodzące z różnych środowisk, w dniu swych czternastych urodzin dowiadują się, że były adoptowane. Starodawne proroctwo zmusza je do porzucenia domów rodzinnych, by mogły wypełnić pewną misję w dalekim Królestwie.

Książka ok, ale średnio napisana. Polecam dla trochę młodszych czytelników dla których ta lektura może być ciekawa.

Trzy młode dziewczyny Jade, Opal i Ambre, pochodzące z różnych środowisk, w dniu swych czternastych urodzin dowiadują się, że były adoptowane. Starodawne proroctwo zmusza je do porzucenia domów rodzinnych, by mogły wypełnić pewną misję w dalekim Królestwie.

Książka ok, ale średnio napisana. Polecam dla trochę młodszych czytelników dla których ta lektura może być ciekawa.

Książka była ciekawa i dobrze się ją czytało. Nie za bardzo podobały mi się fragmenty dziejące się w prawdziwym świecie, ale nie jest to duży minus.

Książka była ciekawa i dobrze się ją czytało. Nie za bardzo podobały mi się fragmenty dziejące się w prawdziwym świecie, ale nie jest to duży minus.

Kiedy czytałem to dobre parę lat temu wydawało mi się genialne. Z biegiem czasu dostrzegałem lekką kiczowatość i infantylność, jednak wciąż polecam, bo to naprawdę miła lektura.

Kiedy czytałem to dobre parę lat temu wydawało mi się genialne. Z biegiem czasu dostrzegałem lekką kiczowatość i infantylność, jednak wciąż polecam, bo to naprawdę miła lektura.

Jedyne co pamiętam, że nie podobała mi się kreacja Śmierci

Jedyne co pamiętam, że nie podobała mi się kreacja Śmierci

Jedna z książek, które sprawiły, że zaczęłam czytać. Trudno mi dziś wydać jej ocenę, ale kiedy miałam jakieś piętnaście lat nie widziałam poza nią świata. Nie pamiętam ile razy ją czytałam, ale pamiętam uczucie, jakie towarzyszyło mi podczas lektury. Byłam szczęśliwa. Polecam wszystkim młodym czytelnikom, oby spodobała się wam tak, jak mnie kiedyś.

Jedna z książek, które sprawiły, że zaczęłam czytać. Trudno mi dziś wydać jej ocenę, ale kiedy miałam jakieś piętnaście lat nie widziałam poza nią świata. Nie pamiętam ile razy ją czytałam, ale pamiętam uczucie, jakie towarzyszyło mi podczas lektury. Byłam szczęśliwa. Polecam wszystkim młodym czytelnikom, oby spodobała się wam tak, jak mnie kiedyś.

Czytałam jako dzieciak. Podobało mi się i to jest najważniejsze. Niemniej jednak, teraz nic z tego nie pamiętam, więc fabuła nie była porywająca.
Co najwyżej, książka dobra.

Czytałam jako dzieciak. Podobało mi się i to jest najważniejsze. Niemniej jednak, teraz nic z tego nie pamiętam, więc fabuła nie była porywająca.
Co najwyżej, książka dobra.

Trzy dziewczyny z zupełnie różnych środowisk i zupełnie inaczej wychowane podróżują do wyroczni. Po drodze muszą nawet odwiedzić Śmierć. Na końcu książki wyskakują z okna budynku, żeby przekazać swój dar -Nadzieję- armii Światła przegrywającej z armią Mroku, a mogą to zrobić zabijając się. Gdy miały rozbić się o ziemie, ptaki łapią je i bezpiecznie stawiają na ziemię. Po tej przygodzie same decydują o swojej przyszłości. Oczywiście w WIELKIM skrócie. Polecam ;)

Trzy dziewczyny z zupełnie różnych środowisk i zupełnie inaczej wychowane podróżują do wyroczni. Po drodze muszą nawet odwiedzić Śmierć. Na końcu książki wyskakują z okna budynku, żeby przekazać swój dar -Nadzieję- armii Światła przegrywającej z armią Mroku, a mogą to zrobić zabijając się. Gdy miały rozbić się o ziemie, ptaki łapią je i bezpiecznie stawiają na ziemię. Po...

"Harry Potter w spódnicy" to może nie najtrafniejsze określenie, jednak książka reprezentuje sobą zaskakująco wysoki poziom. Trzy dziewczyny zostały wybrane do walki ze złem. Początkowo nieufne wobec siebie, zdystansowane i zbuntowane przeciw proroctwu, rozpoczynają walkę w obronie Czaroświata i całego dobra na świecie. Ich losy to podróż przez świat pełen magii i stawianie czoła własnym słabościom.
Wszystko to odgrywa się w śnie śmiertelnie chorej, opuszczonej w jednym z paryskich szpitali Joanny. Sen jest jedynym co zostało jej w życiu. Jednak kiedy historia trzech młodych dziewcząt daje jej nadzieję, powraca jej wola życia.
Książką miła, ciekawa, ale poza tym niesie ze sobą przesłanie, zadziwiające swoją siłą i dojrzałością. W sposób jednocześnie stary i nowy przypomina dziecięcą prawdę, że w życiu liczy się wiara w niemożliwe. Pomyśleć, że autorka ma zaledwie 17 lat.

"Harry Potter w spódnicy" to może nie najtrafniejsze określenie, jednak książka reprezentuje sobą zaskakująco wysoki poziom. Trzy dziewczyny zostały wybrane do walki ze złem. Początkowo nieufne wobec siebie, zdystansowane i zbuntowane przeciw proroctwu, rozpoczynają walkę w obronie Czaroświata i całego dobra na świecie. Ich losy to podróż przez świat pełen magii i stawianie...

geniala leprzej nie czytałam

geniala leprzej nie czytałam