Hm, więc tak. Skończyłam czytać jakieś grube tomiszcze i zaczęłam zastanawiać się co bym mogła teraz czytać. I nie mam zielonego pojęcia skąd nagle w mojej głowie pojawił się "Zmierzch", niespodziewanie tak bardzo chciałam to przeczytać... Co prawda oglądałam wszystkie części filmów i nie powiem, dość mi się podobają, lubię to oglądać, mimo że wiem iż jest to wszystko dość przesłodzone i nierealne (nie biorąc pod uwagę tego całego wampirzyctwa). Powiem jedno, chwała tym z produkcji filmu i scenarzyście, że nieco zmienili tą historię tak by się to lepiej oglądało, że Bella w filmie była bardziej cicha i dziwna niż lekko głupawa. Dobrze też, że wiele wątków ze sobą zmieszali, jakiś ma to większy sens gdy się zestawi z pierwotną treścią książki. Nawet naruszenie wiele istotnych wątków i zmiana całkowicie niektórych rzeczy mi nie przeszkadza, bo mam wrażenie że robiąc ten "bałagan" w stosunku do książki, wprowadzili pewien porządek. Jedynie żałuję, że został pominięty wątek pochodzenia Alice (uwielbiam jej filmową postać, taka specyficzne). I szkoda, że w książce postaci nie są trochę starsze, bo wizualnie w filmie wszyscy się wydają na co najmniej 3 do 15 lat starsi. I uważam, że to było by najlepsze i sprawiało, że cała ta historia jest bardziej... możliwa. Niestety jesteśmy skazani jak zwykle na nastolatków, jak w 3/4 każdej amerykańskiej powieści. Ale co do samej książki - to pierwsze dzieło Meyer i o niebo lepsze (jeżeli można tak to ująć co do tego rodzaju pisarstwa) niż ostatnia książka "Intruz", gdzie była nudna i powolna jak nie wiem. Ale jestem zaskoczona, bo wcale nie wydawała mi się aż tak tragiczna jak się o tej książce mówi. No oczywiście bohaterka zawsze musi być w wieku jakimś niewspółmiernym do takich uczuć, myśli jak "amerykańska nastolatka", którą jest. Jest słodko, uroczo, dramatycznie - atmosfera w sam raz dla nastolatek. Ale szczerze mówiąc czytałam dużo gorsze książki, które uważana są za lepsze i tam to dopiero była tkliwość i słodycz miłości. Nie wiem co sprawiło, że nie wydaje mi się ta książka tak ostatecznie beznadziejna, a nawet nadająca się do przeczytania. No i jeszcze fakt, że chyba już dawno nic mi się tak lekko i szybko nie czytało. Zanim się obejrzałam byłam już w połowie. Co więcej do treści - ciężko mieć tu jakieś odczucia czy mi się podobało, bo czytałam tą książkę z ciekawości i żeby móc porównać do filmu. No więc film jest nawet fajny, książka może być. Jedyne co mogę się naprawdę uczepić to język - nie taki zły, ale nie wiem czy to wina tłumaczenia czy stylu pisarki, ale czasem było jakoś po prostu nie gramatycznie, nie po ludzku oraz jakaś dziwna konstrukcja wypowiedzi, że nie wiedziałam o co chodzi i musiałam czytać kilka razy. Poza tym było naprawdę nie najgorzej. Jednak czytałam tę książkę w domu bo wstyd mi było czytać ją w pociągu czy gdzieś miedzy ludźmi. Wolę literaturę bardziej wymagającą i zwyczajnie lepszą, ale fakt faktem coś w sobie tak książka ma, ze czyta się ją bez większej męki, a nawet miło pomimo tego miłosnego uniesienia, która wylewa się człowiekowi uszami i aż się przewraca oczami samemu do siebie. Mogło być gorzej.

Hm, więc tak. Skończyłam czytać jakieś grube tomiszcze i zaczęłam zastanawiać się co bym mogła teraz czytać. I nie mam zielonego pojęcia skąd nagle w mojej głowie pojawił się "Zmierzch", niespodziewanie tak bardzo chciałam to przeczytać... Co prawda oglądałam wszystkie części filmów i nie powiem, dość mi się podobają, lubię to oglądać, mimo że wiem iż jest to wszystko dość...