Kim jest Doktor?

Tajemnicza postać alkoholo-diabolicznego Doktora, której brak przez większość powieści jest kluczowa. Nie będę rozwodził się nad strukturą powieści, by nie zdradzać ewentualnej rozkoszy rozkminiania autorskiego zamysłu, ale fakt jest taki, że Doktor pojawia się, znika i znowu się pojawia. Wszak jest to tango. Tango szatańskie.

Beznadzieja, która zieje z kart tej książki jest jak czarna dziura. Wyje wichura, siąpi październikowy deszcz, zamieniający w breję wszystkie drogi, prowadzące do zagubionej wsi. Odcięci od świata ludzie przypominają raczej swoje cienie. W gorącej, zadymionej gospodzie spotykają się postaci, które wyglądają jakby były na siebie skazane.

Tak wyobrażam sobie piekło - ciasne i duszne pomieszczenie wypełnione ludźmi, których nie cierpiałem za życia. Przez wieczność. Kara za nienawiść.

Tak i ci bohaterowie, czy lepiej antybohaterowie "Szatańskiego tanga" są na siebie skazani. Wydaje się, że ta piekielna perspektywa beznadziei jest już na zawsze.

I wtedy powraca Irimias. Wszyscy myśleli, że umarł, ale chyba, na to wygląda, że, ni mniej ni więcej, tylko, a raczej aż zmartwychwstał. Był jednym z nich, więc jak to możliwe, że udało mu się uciec? Nikogo to specjalnie nie zdziwiło, że zginął. Byli świadkowie. Ale On, nie dość że uciekł, to powraca i zapowiada przebaczenie win oraz nowy porządek - ład, sprawiedliwość i dostatek. Potrafi ożywić martwe serca mieszkańców tej miejscowości, którą znamy i tutaj. Ten krajobraz przypomina umierający popegeerowski pejzaż, znany nam choćby z filmu "Arizona" Ewy Borzęckiej.Takie samo wrażenie przychodzi z syberyjskich reportaży Jacka Hugo-Badera. I wtedy, jak przypadkiem pokojarzymy, zaczynamy wierzyć, że świat z "Szatańskiego tanga" nie jest tylko kafkowską wizją, ale istnieje naprawdę.

Przestrzeń świata przedstawionego powieści to marionetkowy teatr, świat bezwolnych kukieł, wstawionych na scenę póki trwa ich czas, którego trzymają się ile sił, bo co im innego pozostało. Instynkt samozachowawczy to najsilniejszy impuls. Tylko on może uchronić przed`autodestrukcją z otaczającej beznadziei rozkładu. Tylko instynkt samozachowawczy pozwoli przetrwać nadziei i sprawi, że Irimias przybędzie i ich zbawi.

Doktor powraca.

Kim jest Doktor?

Tajemnicza postać alkoholo-diabolicznego Doktora, której brak przez większość powieści jest kluczowa. Nie będę rozwodził się nad strukturą powieści, by nie zdradzać ewentualnej rozkoszy rozkminiania autorskiego zamysłu, ale fakt jest taki, że Doktor pojawia się, znika i znowu się pojawia. Wszak jest to tango. Tango szatańskie.

Beznadzieja, która zieje z...