Ciekawa chociaż ciężka seria. Dużo postaci i zdarzeń wprowadza z początku chaos ale po 400 stronach wszystko powoli się wykrarowuje :)

Ciekawa chociaż ciężka seria. Dużo postaci i zdarzeń wprowadza z początku chaos ale po 400 stronach wszystko powoli się wykrarowuje :)

Druga część Powrotu Karmazynowej Gwardii jest zdecydowanie bardziej dynamiczna i dużo ciekawsza. Wątki rozwijają się w interesującym kierunku, część się kończy (chciałoby się w niektórych przypadkach krzyczeć z żalu i bezradności) a niektóre pozostają ciągle otwarte. Tak jak pierwsza część przeleciała przez moją głowę, tak druga już mocniej się w niej odcisnęła. Żałuję, że polski wydawca nie stanął na wysokości zadania i nie sięgnął po dalsze tomy. Ale jestem zachęcona drugą częścią, autorowi udało się związać mnie z wieloma postaciami i zaintrygowana ich dalszymi losami będę musiała spróbować swoich sił z książkami w oryginale...

Druga część Powrotu Karmazynowej Gwardii jest zdecydowanie bardziej dynamiczna i dużo ciekawsza. Wątki rozwijają się w interesującym kierunku, część się kończy (chciałoby się w niektórych przypadkach krzyczeć z żalu i bezradności) a niektóre pozostają ciągle otwarte. Tak jak pierwsza część przeleciała przez moją głowę, tak druga już mocniej się w niej odcisnęła. Żałuję, że...

Kontynuacja podzielonego na polskim rynku, drugiego spin-offu Malazańskiej Księgi Poległych. Mimo niewielkich umiejętności pisarskich autora tych pobocznych części, poprzednia połowa tomu jako tako się rozkręcała i dawała pewną frajdę tak aby tutaj doprowadzić do epickiej kulminacji. Praktycznie cały tom to jedna wielka bitwa, epicka to prawda, ale także niesamowicie chaotyczna i z masą naprawdę naciąganych momentów i rozwiązań. Zwłaszcza widać to gdy skrajni wrogowie nagle od tak zawiązują trudne do uzasadnienia sojusze bo na polu bitwy pojawia się coś dużo straszniejszego. Tylko po to aby zaraz zawiązać sojusz z tym właśnie czymś bo zza pagórka wyskoczyło coś jeszcze paskudniejszego. Ale nagle i z tym czymś trzeba by się dogadać bo właśnie przyteleportowało się coś jeszcze gorszego i rany braaama do chaaaosuu się otwieeerraaa..... To ta bitwa w skrócie - prawie bez spojlerów. Dziesiątki tysięcy porozczłonkowywanych żołnierzy dookoła, krwawe dramaty gdzie nie spojrzeć, a tu jeden z drugim dowódcą - to co zgoda na chwilkę? Całość tomu to połamanie z poplątaniem do kwadratu rozpisane na dziesiątki papierowych uczestników. Masa wątków jest urwana, albo wydaje się zupełnie nie na miejscu. O wielu bohaterach, których perspektywy dopiero co śledziliśmy autor nagle zapomina i nie wraca już do nich ani razu. Ostatecznie triumfują epizodyczne (w kontekście danej książki) postacie, które miały dla siebie ledwie parę stron. Zwracam uwagę, że tak to wygląda dla wkręconego czytelnika głównego cyklu. Bez bieżącej znajomości Malazańskiej Księgi do tomu 7 włącznie żaden czytelnik nie ma tutaj czego szukać gdyż nic nie będzie klarowne, a celowo utrudniająca zrozumienie akcji narracja podwójnie frustrująca. Z drugiej strony jest tu opisana masa wydarzeń arcyciekawych z punktu widzenia całości cyklu i fani, mimo niskiej jakości, nie powinni sobie tego tomu odpuszczać. Niektóre wydarzenia są tak istotne i doniosłe, że aż dziw bierze, że nie znalazły się w głównej serii (co jest raczej winą Eriksona, który budując pewne wątki tak długo, odpuścił sobie ich domknięcie). Inna sprawa to czy te momenty są fabularnie satysfakcjonujące? Ja się tutaj zawiodłem. Mam też nadzieję, że w świetle pozostałych głównych tomów będziemy mogli ujrzeć je jeszcze w nieco innym świetle. Tylko dla fanatyków cyklu, pozostali nie tykajcie.

Kontynuacja podzielonego na polskim rynku, drugiego spin-offu Malazańskiej Księgi Poległych. Mimo niewielkich umiejętności pisarskich autora tych pobocznych części, poprzednia połowa tomu jako tako się rozkręcała i dawała pewną frajdę tak aby tutaj doprowadzić do epickiej kulminacji. Praktycznie cały tom to jedna wielka bitwa, epicka to prawda, ale także niesamowicie...

Pierwsza część jeszcze mi się podobała a czasami nawet bardzo. Fantasy zbliżone do historii spod pióra Glena Cooka, akcja widziana z "żołnierskiego punktu widzenia". Ale tom drugi to dla mnie coś strasznego. Ciężko było mi dotrwać do końca. Trudno mi powiedzieć dlaczego tak było, ale wyraźnie było coś nie tak. Fabuła się zagmatwała, bohaterów się namnożyło, którzy również często ginęli. Z żadnym z nich nie mogłem się związać. Ot pojawił się i zginął. Żadna strata. Pomimo iż jestem wielkim fanem fantasy to była jedna z tych książek, nad którą zastanawiałem się czy nie odłożyć jej nieprzeczytanej. Nie wiem czy warto czytać. Z jednej strony szkoda nie dokończyć historii, ale z drugiej szkoda psuć sobie tom pierwszy.

Pierwsza część jeszcze mi się podobała a czasami nawet bardzo. Fantasy zbliżone do historii spod pióra Glena Cooka, akcja widziana z "żołnierskiego punktu widzenia". Ale tom drugi to dla mnie coś strasznego. Ciężko było mi dotrwać do końca. Trudno mi powiedzieć dlaczego tak było, ale wyraźnie było coś nie tak. Fabuła się zagmatwała, bohaterów się namnożyło, którzy również...

dialogi, dialogi, dialogi, dialogi, dialogi, multum postaci i kompletny chaos, trudno to nazwać książką, nie da się tego czytać

dialogi, dialogi, dialogi, dialogi, dialogi, multum postaci i kompletny chaos, trudno to nazwać książką, nie da się tego czytać