Siegalem po ksiazki Arturo tylko wtedy, kiedy mialem ochote na lekka, ale przyzwoita przygodowke. No i teraz mozecie sie posmiac, gdyz siegajac po "Terytorium Komanczow" bylem swiecie przekonany, ze czeka mnie osadzony w westernowych realiach tekst o indianach i kowbojach - zenujaca ignorancja, przyznaje sie :)
Ku mojemu zaskoczeniu zostalem postawiony przed seria niezle opisanych migawek wojennych z czasu konfliktu na Balkanach. I uwierzcie mi na slowo: na wojnie jest dokladnie tak, jak pisze Arturo: mozna sie zapatrzec na cudowne cycki dziennikarki, ktora zasnela topless, mozna wpierdzielic sie jeepem na ziemie niczyja i nie zostac postrzelonym, mozna spotkac oficerow w ramach kontyngentu ONZ, ktorzy nawet nie wiedza, ze to do nich strzelaja, mozna czekac w podnieceniu na wysadzenie mostu...
Wojna, jej bezsens, jej wciagajaca adrenalina, jej podniecenie, jej czarny humor...
Ta ksiazka to nie arcydzielo napisane dla potomnych, to migawki w glowie czlowieka, ktory tam byl i, jak mi sie wydaje, zaczal sie rozliczac z historia w swojej glowie.

Siegalem po ksiazki Arturo tylko wtedy, kiedy mialem ochote na lekka, ale przyzwoita przygodowke. No i teraz mozecie sie posmiac, gdyz siegajac po "Terytorium Komanczow" bylem swiecie przekonany, ze czeka mnie osadzony w westernowych realiach tekst o indianach i kowbojach - zenujaca ignorancja, przyznaje sie :)
Ku mojemu zaskoczeniu zostalem postawiony przed seria niezle...