Cholernie obawiałem się tej książki, bowiem przyzwyczaiłem się, do tego, że Jeff VanderMeer, podobnie, jak M. John Harrison, lubuje się w "dręczeniu" czytelnika na wiele rozlicznych sposobów: od prowadzenia fabuły niezwykle splątanymi ścieżkami - którymi podążając, nie wolno w żadnym wypadku pozwolić sobie na rozproszenie uwagi, należy zachować pełną koncentrację i czujność - poprzez kreację bohaterów, których motywacje są niejasne, losy zagmatwane a czyny irracjonalne, aż do doprowadzania do kompletnego "skołowacenia" w końcówce, w której nie wiemy, co jest prawdą a co tylko imaginacją tychże postaci.

A jednak udało się autorowi całkowicie zawładnąć wyobraźnią - "Shriek: Posłowie" jest doskonałym uzupełnieniem "Miasta szaleńców i świętych" a jednocześnie jestem pewien, że ponownie sięgnięcie po pierwszą z książek z cyklu o Ambergis, całkowicie zmieniłoby jej odbiór, nadałoby nowy sens i głębię temu, co zostało tam wcześniej spisane.

Ponadto książka jest - oczywiście - bardziej spójna (w przeciwieństwie do "Miasta szaleńców i świętych" mamy tu do czynienia z bardziej tradycyjną formą opowieści, która mimo zaburzeń chronologii i narracji w często polemicznym dwugłosie, ma swój wstęp, swoje rozwinięcie i zakończenie), bardziej wciągająca fabularnie (zwłaszcza w drugiej połowie) i "okraszona" licznymi nawiązaniami do "Miasta..." (znani bohaterowie pojawiają się w dalszym, lub bliższym tle, znane wydarzenia poznajemy z nowej, często zaskakującej perspektywy). Wszystko to sprawiło, że po raz kolejny dałem się porwać VanderMeerowi w tą oniryczną podróż do Ambergis. Chociaż, trzeba dodać, do najłatwiejszych ta wycieczka nie należała.

I jeszcze drobna uwaga: uważam, że "Shriek: Posłowie", można czytać bez znajomości "Miasta szaleńców i świętych", a kto wie, czy nawet nie lepszym zabiegiem byłoby zacząć właśnie od drugiej książki? Tego jednak, niestety, już się nie dowiem...

Cholernie obawiałem się tej książki, bowiem przyzwyczaiłem się, do tego, że Jeff VanderMeer, podobnie, jak M. John Harrison, lubuje się w "dręczeniu" czytelnika na wiele rozlicznych sposobów: od prowadzenia fabuły niezwykle splątanymi ścieżkami - którymi podążając, nie wolno w żadnym wypadku pozwolić sobie na rozproszenie uwagi, należy zachować pełną koncentrację i czujność...