#WyzwanieLC2024 na kwiecień: Przeczytam książkę, która przeniesie mnie w inne miejsce.

W Londynie giną bardzo młode kobiety. Chwilami nic się nie dzieje, aż tu nagle ... jakiś nijaki pomysł inspektora. Opisana teraźniejszość z przeszłością. Wątek może ciekawy, ale styl autora nie przekonuje mnie, żeby sięgnąć po dalsze części. Nie wciągnęła mnie tak i często gubiłam wątek. Pod koniec dopiero czułam "niepokój".

#WyzwanieLC2024 na kwiecień: Przeczytam książkę, która przeniesie mnie w inne miejsce.

W Londynie giną bardzo młode kobiety. Chwilami nic się nie dzieje, aż tu nagle ... jakiś nijaki pomysł inspektora. Opisana teraźniejszość z przeszłością. Wątek może ciekawy, ale styl autora nie przekonuje mnie, żeby sięgnąć po dalsze części. Nie wciągnęła mnie tak i często gubiłam wątek....

Drugi tom opowieści o policjancie Thornie napisany jest na podobnym poziomie i w podobnym stylu jak tom pierwszy. Thorne zdobywa sympatię czytelnika, tyle że znowu odnosimy wrażenie, że to nie on staje się głównym graczem w decydującym starciu z psychopatą. Wcześniej wykazuje się gamoństwem w pewnej istotnej scenie, gdy ktoś ważny mu umyka.
Czy Brytole nie badają swoich policjantów okresowo na obecność narkotyków? Dziwne to. Nie wiem, jak to jest zresztą u nas w Polsce, ale takie badanie powinno być comiesięczne i obowiązkowe.
Co się dzieje w tych więzieniach u Brytoli? Marksiści mają usta pełne praw człowieka, a hipokryzja wyłazi, jak słoma z butów. Jestem za karą śmierci dla seryjnych morderców, ale jeśli społeczeństwo w jakikolwiek sposób nie wyraża zgodę na karę śmierci i obowiązuje w tym kraju dożywocie, jako najwyższy wymiar kary, to prawdziwe spełnienie realizujące prawa człowieka zobowiązuje państwo do zapewnienia więźniom bezpiecznej odsiadki, gdzie nie będą pobici, ani tym bardziej zamordowani. Uważam, że więzień taki powinien mieć prawo do odsiadki w izolatce (na jego wyraźne życzenie),jeśli to zapewnia mu bezpieczeństwo przed innymi psychopatami. Brak kary śmierci powoduje, że więźniowie na dożywociu mogą bezkarnie mordować i torturować współwięźniów, bo już gorszej kary nie dostaną. Są przecież już na dożywociu. Trzymanie ich razem w celach to sytuacja niemożliwa do skontrolowania przez strażników, a na dodatek najgorsi psychopaci na tym korzystają, bo mają kim pomiatać i kogo mordować.
To jest chore.

Drugi tom opowieści o policjancie Thornie napisany jest na podobnym poziomie i w podobnym stylu jak tom pierwszy. Thorne zdobywa sympatię czytelnika, tyle że znowu odnosimy wrażenie, że to nie on staje się głównym graczem w decydującym starciu z psychopatą. Wcześniej wykazuje się gamoństwem w pewnej istotnej scenie, gdy ktoś ważny mu umyka.
Czy Brytole nie badają swoich...

Moje drugie i ostatnie spotkanie z autorem . Ta część była na pewno ciekawsza niż pierwsza , jednak nie przekonałam się do całości na tyle by kontynuować przygodę z bohaterami. Pomysły nie ukrywam sa ciekawe , jednak wykonanie wg mnie trochę słabsze. Ciagla mi się ta pozycja długo, jak również domyśliłam się kto jest morderca dosc szybko . Czy polecam, szczerze mówiąc to tak średnio.

Moje drugie i ostatnie spotkanie z autorem . Ta część była na pewno ciekawsza niż pierwsza , jednak nie przekonałam się do całości na tyle by kontynuować przygodę z bohaterami. Pomysły nie ukrywam sa ciekawe , jednak wykonanie wg mnie trochę słabsze. Ciagla mi się ta pozycja długo, jak również domyśliłam się kto jest morderca dosc szybko . Czy polecam, szczerze mówiąc...

Okładka
brzydka
skąd
biblioteka
Moja opinia
Mroczny klimat,tej książki towarzyszy mi przez cały czas. Świetne realia.Lat 80,czasów obecnych.
Może,nie jest to szczególnie straszna książka.Ale klimat jest bardzo Londyński.

Okładka
brzydka
skąd
biblioteka
Moja opinia
Mroczny klimat,tej książki towarzyszy mi przez cały czas. Świetne realia.Lat 80,czasów obecnych.
Może,nie jest to szczególnie straszna książka.Ale klimat jest bardzo Londyński.

Zawsze są dwie ofiary, w dwóch różnych miejscach. Czy to jeden morderca czy duet. Inspektor Tom Thorne musi rozwiązać tą zagadkę, aby zapobiec następnym śmierciom.
I co ja mam napisać ... chyba tylko to, że książka mnie nie zaciekawiła, strasznie mnie wymęczyła, chciałam żeby już się skończyła. Brawo dla mnie, dobrnęłam do końca. Mimo tej krytycznej oceny, przeczytam "Ofiary", następną z cyklu. Zaznaczam, że nie jest to pierwsza książka tego autora przeczytana przeze mnie, ale pierwsza którą tak nisko oceniam.

Zawsze są dwie ofiary, w dwóch różnych miejscach. Czy to jeden morderca czy duet. Inspektor Tom Thorne musi rozwiązać tą zagadkę, aby zapobiec następnym śmierciom.
I co ja mam napisać ... chyba tylko to, że książka mnie nie zaciekawiła, strasznie mnie wymęczyła, chciałam żeby już się skończyła. Brawo dla mnie, dobrnęłam do końca. Mimo tej krytycznej oceny, przeczytam...

Drugi tom przygód inspektora Toma Thorne'a. Książka bardzo dobra, o ciekawej fabule ale momentami gubiłam się i musiałam się cofać do wcześniejszych stron. Mimo tego nie mogę doczekać się już kolejnego tomu, bo Mark Billingham pomaga przenieść się w specyficzny świat, do którego szarej rzeczywistości naprawdę daleko :)

Drugi tom przygód inspektora Toma Thorne'a. Książka bardzo dobra, o ciekawej fabule ale momentami gubiłam się i musiałam się cofać do wcześniejszych stron. Mimo tego nie mogę doczekać się już kolejnego tomu, bo Mark Billingham pomaga przenieść się w specyficzny świat, do którego szarej rzeczywistości naprawdę daleko :)

Kolejna książka Marka Billinghama z cyklu o inspektorze Tomie Thorne'ie, którą miałam przyjemność przeczytać. I tym razem autor zabiera nas w świat interesującej wykładni psychologicznej dotyczącej wpływu zdarzeń i spotkanych w przeszłości osób. W tym akurat przypadku inspektor Thorne podąża śladem nie jednego, lecz dwóch seryjnych zabójców, którzy jednakowoż są ze sobą w jakiś sposób powiązani. Jak się okazuje więzi te wytworzone w czasach nastoletnich są znacznie bardziej skomplikowane niżby się mogło wydawać. Jest tu osoba zabójcy, zdecydowanie dominującego, przebiegłego, toczącego własną grę i ciągle nienasyconego. Jest też osoba zabójcy uległego, podporządkowanego temu pierwszemu poprzez uczucie zarówno strachu jak i w pewnym sensie uwielbienia. Autor co jakiś czas powraca w swej narracji do czasów wcześniejszych, dzięki czemu możemy łatwiej zrozumieć w jaki sposób powstała ta niezwykła więź pomiędzy dwoma zabójcami. Jednocześnie z niezwykłą jasnością głosem jednej z postaci konstatuje, że gdyby nie to spotkanie w czasach nastoletnich być może jeden z nich nigdy nie skrzywdziłby drugiego człowieka. Tymczasem został ukształtowany przez niewłaściwą osobę. Przyznam, że miałam podejrzenie odnośnie tego kim będzie ów dominujący zabójca, tym niemniej nie spodziewałam się takiej formy zakończenia. Z przyjemnością sięgnę po kolejną powieść Pana Billinghama.

Kolejna książka Marka Billinghama z cyklu o inspektorze Tomie Thorne'ie, którą miałam przyjemność przeczytać. I tym razem autor zabiera nas w świat interesującej wykładni psychologicznej dotyczącej wpływu zdarzeń i spotkanych w przeszłości osób. W tym akurat przypadku inspektor Thorne podąża śladem nie jednego, lecz dwóch seryjnych zabójców, którzy jednakowoż są ze sobą w...

bardzo fajna,chociaz początek mnie nie wciągnał,jak inne ksiązki i już ją miałam odłożyć,coś sie ruszyło i poszłooo:):)

bardzo fajna,chociaz początek mnie nie wciągnał,jak inne ksiązki i już ją miałam odłożyć,coś sie ruszyło i poszłooo:):)

Świetna. Trzyma w napięciu do samego końca, a co najważniejsze - czytasz i już myślisz że wiesz kto zabił, a tu niespodzianka - jest to ktoś kogo wcale nie brałam pod uwagę. Zdecydowanie polecam!:)

Świetna. Trzyma w napięciu do samego końca, a co najważniejsze - czytasz i już myślisz że wiesz kto zabił, a tu niespodzianka - jest to ktoś kogo wcale nie brałam pod uwagę. Zdecydowanie polecam!:)

brawo dla mnie, że dotrwałam do końca.

brawo dla mnie, że dotrwałam do końca.