„Szczurojorczycy” to historia dobrze znana z filmu „Szczęśliwego Nowego Jorku”. I po jej przeczytaniu mam kilka wniosków. Po pierwsze obejrzenie filmu skutkuje tym, że wyobraźnia z góry nakłada twarze aktorów pod konkretne postaci i widzimy tak naprawdę nie to co sobie wyobrażamy czytając powieść, ale to co zobaczyliśmy kiedyś w kinie czy telewizji. Drugi wniosek jest przeciwstawny- można się bardzo zdziwić, gdy zakończenie filmu jest znacząco odmienne od zakończenia filmu. Wniosek jest jeden- przeczytać książkę zawsze warto, obejrzeć film- już niekoniecznie.

Przede wszystkim przy odczytywaniu „Szczurojorczyków” skupić się na tym, jak wyglądało lub wygląda życie naszych rodaków na emigracji. Zamieniać się w szczura na obczyźnie, naginać kark po to, aby dolar pomógł w lepszym życiu w kraju. To przykre, ale ten łańcuszek jest oczywisty: Polak pracuje za marne pieniądze w Stanach, wykonując te zadania, których nie podejmie się Amerykanin. W Polsce tanią siłą roboczą są przybysze z dawnych krajów bloku sowieckiego. Tak działa siła sprawcza pieniądza. Dziś powieść trąci nieco myszką, gdyż niewiele słyszy się o Polakach chcących emigrować do USA, jednak czy w Anglii, Niemczech, czy w jakimkolwiek innym kraju problemy pracy ponad siły, zniechęcenia, oszustów udających przyjaciół nie dotyczą Polaków? Kto nie zna języka, nie ma siły przebicia albo końskiego zdrowia do wielogodzinnej pracy fizycznej, ten zwykle napotka problemy, które można było zaobserwować u Redlińskiego.

Czy w takim razie warto wyjeżdżać? Autor nie udziela jednoznacznej odpowiedzi. Pokazuje ludzi, którym się powiodło i ludzi, którzy przegrali. Wnioski wyciągnie każdy sam, a malowniczość postaci, z których każda jest inna powoduje, że książkę czyta się szybko, a towarzyszą temu uczucia od śmiechu, przez zachwyt nad możliwościami spełnienia amerykańskiego snu (from „zero to hero”) po obrzydzenie czy przerażenie. Mnie ta Ameryka odrzuciła, nie kupiłem stwierdzenia, że lepiej jest być szczurołapem za dolary w USA niż wojewodą za złotówki w Polsce.

„Szczurojorczycy” to historia dobrze znana z filmu „Szczęśliwego Nowego Jorku”. I po jej przeczytaniu mam kilka wniosków. Po pierwsze obejrzenie filmu skutkuje tym, że wyobraźnia z góry nakłada twarze aktorów pod konkretne postaci i widzimy tak naprawdę nie to co sobie wyobrażamy czytając powieść, ale to co zobaczyliśmy kiedyś w kinie czy telewizji. Drugi wniosek jest...