Życie to ciągła droga. Bywa przewrotna, a w tej przewrotności wiele trudu, bólu i piękna zarazem. Ma w sobie tajemnicę i jedno jest pewne: kiedyś się skończy. To pewnik, którego nie da się pominąć w istocie życia. Wiele jest tych dróg, a są one wynikiem naszych decyzji. Każda prowadzi do nowych rozwidleń. Czasem trzeba się cofnąć, czasem usiąść, poczekać i nabrać sił do dalszej wędrówki.
Łatwo jest iść jeśli wiadomo dokąd się zmierza.

Zagubiony, zgorzkniały mężczyzna, pełen rozterek i tęsknoty za tym co się nie wydarzyło, a może się jeszcze zdarzyć "z rozpaczliwym zniechęceniem tęskni za życiem. Pragnie samotności, a zarazem jej nienawidzi ", wędruje po życiowych ścieżkach galaktyki w poszukiwaniu spełnienia. Podróż do wnętrza siebie, sięgającą odległych planet i tej jedynej nieznanej. Krąży po korytarzach, gdzie pojawia się wiele refleksji i egzystencjalnych pytań. Zaczyna inaczej postrzegać rzeczywistość.

Tajemne dźwięki mamią miłością, spokojem, dając nadzieję. Nieprzewidywalne życie przemija niepostrzeżenie, a one zachęcają jakby wiedziały co może przynieść ukojenie. Śmierć przenika do otulonego samotnością świata, czas umyka nieuchronnie, nie zaczeka. Przemija i jest go w tej podróży coraz mniej. Można tak łatwo się zgubić, ale warto sprawdzić każdą ścieżkę i zobaczyć dokąd poprowadzi.

"...bo wszystko składa się z dźwięków. Świat jest dźwiękiem (...) dźwięki płaczu, gdy drga z bezsilności, dźwięk zawodu, gdy zgrzyta o marzenie".

Autor przenosi nas na wyżyny wyobraźni, gdzie możemy zatrzymać się i zastanowić nad tym co istotne. Historia pewnej podróży. Akcja rozgrywa się w przestrzeni kosmicznej pośród wielu przystanków. Galaktyka fascynuje i niesie wielką niepewność. A cała pustka i bezsens życia, uderzają w chwilach nieopatrznego uwolnienia bolesnych wspomnień.

Opowieść, w której chce się trwać i doświadczać. Proza otula, jest w niej nostalgia, która przyciąga.
Wkroczcie w ten niemalże bajkowy świat. Polecam bardzo!

Życie to ciągła droga. Bywa przewrotna, a w tej przewrotności wiele trudu, bólu i piękna zarazem. Ma w sobie tajemnicę i jedno jest pewne: kiedyś się skończy. To pewnik, którego nie da się pominąć w istocie życia. Wiele jest tych dróg, a są one wynikiem naszych decyzji. Każda prowadzi do nowych rozwidleń. Czasem trzeba się cofnąć, czasem usiąść, poczekać i nabrać sił do...

Jan Bliźniak to autor znany głównie z książek dla dzieci i młodzieży. W 2021 roku został laureatem Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej im. Kornela Makuszyńskiego za książkę “Śrubek i tajemnice Maszynerii”, a 19 lutego premierę miało jego kolejne dzieło zatytułowane „Dźwięki z Ha'Tun”.

Po przeczytaniu tej książki przyszedł mi na myśl cytat Jo Nesbo „Ludzie boją się tego, czego nie rozumieją, a tego, czego się boją nienawidzą”, który odnosi się do jednej z bohaterek o imieniu Ele. To właśnie ona posiada pewien dar, który dla jednych mógłby być błogosławieństwem, dla innych staje się przekleństwem. Ten dar powoduje to, że matka Ele zaczyna się jej bać, a w wykonywanych przez nią prostych czynnościach dopatruje się szaleństwa. Zamiast zrozumieć i wesprzeć córkę, decyduje się odesłać dziewczynę i tym samym pozbyć się problemu.

Ele odbywa kosmiczną podróż pełną niebezpieczeństw w eskorcie wydawałoby się przyjaznych jej osób do miejsca, które nie wiadomo czy w ogóle istnieje. To miejsce to Ha'Tun i tam podobno leczy się beznadziejne przypadki. Podróżnicy przemieszczając się pomiędzy kolejnymi planetami trafiają na niezwykłe postaci mające wpływ na powodzenie ich misji. Czy Ha'Tun istnieje i czy Ele stanie się częścią czegoś większego? Przekonajcie się sami!

Wyjątkowa to lektura, napisana specyficznym językiem, który trafił do mnie. Fabuła pozostawiła po sobie bliżej nieokreślone odczucia bo nigdy wcześniej nie spotkałem się z czymś podobnym. Polecam!

Jan Bliźniak to autor znany głównie z książek dla dzieci i młodzieży. W 2021 roku został laureatem Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej im. Kornela Makuszyńskiego za książkę “Śrubek i tajemnice Maszynerii”, a 19 lutego premierę miało jego kolejne dzieło zatytułowane „Dźwięki z Ha'Tun”.

Po przeczytaniu tej książki przyszedł mi na myśl cytat Jo Nesbo „Ludzie boją się tego,...