😭😭 (chce zeby mama Aleda smazyla sie w piekle)

😭😭 (chce zeby mama Aleda smazyla sie w piekle)

Znajdziecie tu tematy takie jak przyjaźń, ambicje i akceptacja siebie, które sprawiają, że czytelnik powinien z łatwością się identyfikować z bohaterami.
Książka jest w porządku, aczkolwiek ja mam z nią jakiś problem. Miałam wrażenie, że już kiedyś coś takiego czytałam (i było lepsze niż to). Nie potrafiłam się wciągnąć w fabułę, a momentami zmuszałam się do dalszego czytania. Pomysł na historię ciekawy, ale znowu - miałam wrażenie, że coś takiego już istnieje. Nie poczułam, że jest to coś nowego i innego. Od tak książka, którą zaraz zapomnę
No smutno mi. Co mam powiedzieć. Miałam nadzieję, że będzie ciut lepsza.
~
sylwiaczyta

Znajdziecie tu tematy takie jak przyjaźń, ambicje i akceptacja siebie, które sprawiają, że czytelnik powinien z łatwością się identyfikować z bohaterami.
Książka jest w porządku, aczkolwiek ja mam z nią jakiś problem. Miałam wrażenie, że już kiedyś coś takiego czytałam (i było lepsze niż to). Nie potrafiłam się wciągnąć w fabułę, a momentami zmuszałam się do dalszego...

Bardzo fajna młodzieżówka. Szybko się czyta i nie sposób się od niej oderwać. Naprawdę polecam.

Bardzo fajna młodzieżówka. Szybko się czyta i nie sposób się od niej oderwać. Naprawdę polecam.

TRIGGER WARNING: znęcanie się nad zwierzęciem


Właściwie to żałuję nawet tego, że ta książka nie istniała, kiedy byłam w wieku bohaterów. Bo książka ta rozłożyła mnie na łopatki, rozgrzebała we mnie pół mojego życia dzięki podobnym doświadczeniom kilku bohaterów: rozpoczynając od bycia niedopasowanym do żadnych roli płciowych, przez bycie dobrym w nauce sekretnym nerdem, przez to jak ludzie obdzierają z własnego głosu w sieci tylko dlatego, że masz pasować do ich wzorca, stany lękowe i depresyjne, eksploatowanie parasola aseksualizmu, niebezpieczeństw nienadawania nazw relacjom, aż do zwyczajnej próby bycia sobą. Nie wiem jak wam to opisać, po prostu czułam się totalnie rozgrzebana, zrozumiana, otulona i pobita przez tę książkę jednocześnie. Ona była dla mnie i o mnie, nie byłam żadnym z bohaterów i nimi wszystkimi. Napisałabym wam "Chcecie mnie lepiej poznać? Przeczytajcie Radio Silence". Teraz siedzę z kacem po tej książce, mimo, że dla niejednej osoby mogłaby to być po prostu przeciętna młodzieżówka. Dla mnie nie była.

TRIGGER WARNING: znęcanie się nad zwierzęciem


Właściwie to żałuję nawet tego, że ta książka nie istniała, kiedy byłam w wieku bohaterów. Bo książka ta rozłożyła mnie na łopatki, rozgrzebała we mnie pół mojego życia dzięki podobnym doświadczeniom kilku bohaterów: rozpoczynając od bycia niedopasowanym do żadnych roli płciowych, przez bycie dobrym w nauce sekretnym nerdem,...

✨ Książka opowiada o Frances - z pozoru nudnej i cichej kujonce, która nie ma żadnego hobby prócz nauki. Tak się jednak składa, że w zaciszu swojego pokoju (i na profilu Tumblr) rozwija ona swój talent malarski. Wszystkie prace bazuje na ukochanym podcaście, którego autora nikt nie zna. Ale co jeśli znajduje się on/ona bliżej niż mogłoby się zdawać? Co się stanie, gdy jego tożsamość wyjdzie na jaw?
⠀
✨ ,,Radio Silence” jest przede wszystkim skierowana do młodzieży i uważam, że to fantastyczny zabieg, ponieważ uczy ona wielu mądrych rzeczy, choć z pozoru napisana jest językiem prostym i przyjemnym (nie wiadomo wręcz kiedy umykają kolejne strony). Świetne jest zaznaczenie na początku powieści, że między główną bohaterką a nowo poznanym przyjacielem nie powstanie relacja miłosna- bo w końcu nie zawsze tak to się musi kończyć!
⠀
✨ Spotkasz tu za to inne miłostki, a także wagę znajdywania własnego „ja”, pozytywnej i negatywnej relacji z rodzicem, spełniania marzeń wbrew oczekiwaniom tłumu i wielu wielu innych. Ważne dla mnie jest również to, że mimo iż pewną znaczącą rolę gra wątek LGBT to jest on wpleciony zupełnie naturalnie, co bardzo cenię, bo nie udaje się to większości autorów 🏳️‍🌈.

Jeżeli chcesz zobaczyć więcej to zapraszam Cię na mojego książkowego Instagrama @ksiazka_z_pazurkiem https://www.instagram.com/p/C39m0r6tsd8/ :)!

✨ Książka opowiada o Frances - z pozoru nudnej i cichej kujonce, która nie ma żadnego hobby prócz nauki. Tak się jednak składa, że w zaciszu swojego pokoju (i na profilu Tumblr) rozwija ona swój talent malarski. Wszystkie prace bazuje na ukochanym podcaście, którego autora nikt nie zna. Ale co jeśli znajduje się on/ona bliżej niż mogłoby się zdawać? Co się stanie, gdy jego...

Początek nie zapowiadał tego, że Radio Silence stanie się moją ulubioną książką Alice Oseman i jednocześnie jedną z bardziej wartościowych młodzieżówek jakie czytałam.

Ci co znają styl pisarski Alice wiedzą, że jest niezwykle lekki i nawet kiedy porusza trudne tematy, robi to w bardzo taktowny sposób i Radio nie stanowiło wyjątku pod tym względem. Zawarte w książce fragmenty podcastu, rozmowy bohaterów na messengerze itp, sprawiają że książkę nie tylko czyta się szybko, ale jest ona bardziej autentyczna w odbiorze, bo to wszystko zbliża nas do bohaterów. A jednego z nich fani Oseman na pewno znają - Aleda, najlepszego przyjaciela Charliego. Płynność postaci i wydarzeń z różnych książek u Alice (tutaj na przykład wzmianka o pożarze szkoły, który miał miejsce w Solitaire) to prawdziwa gratka!

Ale wracając do fabuły. Tym razem autorka postanowiła wziąć na tapetę tematy takie jak siłę przyjaźń, miłość która nie ma jednej definicji, presję narzucaną nie tylko przed środowisko, rodzinę, ale także siebie samych. Coś co jednak uderzyło mnie najmocniej to niespełnione ambicje rodziców przelewane na dziecko.

Jestem szczęściarą, bo nigdy nie doświadczyłam takiego okrucieństwa. Moi rodzice zawsze pozwalali mi na to, abym była sobą, podejmowała własne decyzje i wspierała się ich radą kiedy będę tego potrzebować.
W Radio Silence została przedstawiona rzeczywistość dziecka pozbawionego tego wsparcia. Dziecka, które musi zasłużyć na wszystko swoimi ocenami, wynikami w nauce. Dziecka, które jest obdarte z wolności podejmowania własnych, życiowych wyborów. Wiedząc, że to nie jest to tylko fikcja literacka, a rzeczywistość wielu dzieci i nastolatków nie mogłam nie przeżywać tego o wiele bardziej, zwłaszcza teraz gdy sama jestem rodzicem.

Radio Silence jest ważnym głosem wśród literatury młodzieżowej i warto dać jej szansę.

Początek nie zapowiadał tego, że Radio Silence stanie się moją ulubioną książką Alice Oseman i jednocześnie jedną z bardziej wartościowych młodzieżówek jakie czytałam.

Ci co znają styl pisarski Alice wiedzą, że jest niezwykle lekki i nawet kiedy porusza trudne tematy, robi to w bardzo taktowny sposób i Radio nie stanowiło wyjątku pod tym względem. Zawarte w książce...

Alice Oseman pisze powieści bardzo niepozorne. Napisane dość prostym językiem, akcja rozwija się w nich raczej powoli, stopniowo wchodzimy w świat przedstawiony, który ze strony na stronę coraz bardziej nas uderza.

„Radio Silence” to historia o poszukiwaniu własnej ścieżki, mierzeniu się z oczekiwaniami i presją, o marzeniach, o traumie i przenoszeniu niespełnionych ambicji na dzieci.

Frances uczy się jak szalona i ma jasno postawiony cel: dostać się na Cambridge. Wszystkie problemy spycha na dalszy plan i skupia się wyłącznie na tym. Jej największą pasją jest tworzenie grafik do swojego ukochanego podcastu sci-fi i tak się składa, że w pewnym momencie poznaje jego twórcę, Aleda. Dziewczyna po raz pierwszy w życiu ma prawdziwego przyjaciela. Za Aledem biegną jednak jego własne demony.

Ta książka jest przeraźliwie smutna. Obserwujemy jak bohaterowie działają wbrew sobie i swoim pasjom, tylko i wyłącznie po to, żeby spełnić wygórowane oczekiwania swoje, bądź swojego otoczenia. Mamy tu też niesamowicie toksyczną relację rodzic-dziecko. Toksyczna to w zasadzie za mało powiedziane, mamy tu przemoc psychiczną na odstręczającym wręcz poziomie. Za każdym razem, gdy pojawiał się ten wątek, czułam się zwyczajnie fizycznie źle. W opozycji stoi tutaj mama Frances, która staje za swoją córką murem, więc tym bardziej uderza nas okropna sytuacja Aleda.

Bardzo podobała mi się ta historia. Zakończenie wypada oczywiście dużo bardziej pozytywnie i zostawia nas z myślą, że warto zawalczyć o siebie i o swoje marzenia, nawet jeśli mamy podążać mniej utartym szlakiem. Ja poznałam tę książkę z perspektywy osoby dorosłej, ale myślę, że wielu młodych ludzi mogłoby się utożsamić z tymi bohaterami. Pogubionymi, za bardzo przejmującymi się opinią innych, stojących na skraju dorosłości. Nie raz przemknęła mi przez głowę myśl: „O! To byłam ja jeszcze kilka lat temu”. Oseman pisze o ludziach i dla ludzi, w prosty sposób, ale wywołujący mnóstwo emocji. Bardzo Wam polecam.

Alice Oseman pisze powieści bardzo niepozorne. Napisane dość prostym językiem, akcja rozwija się w nich raczej powoli, stopniowo wchodzimy w świat przedstawiony, który ze strony na stronę coraz bardziej nas uderza.

„Radio Silence” to historia o poszukiwaniu własnej ścieżki, mierzeniu się z oczekiwaniami i presją, o marzeniach, o traumie i przenoszeniu niespełnionych...

Współpraca z Wydawnictwo Jaguar

Trzeba przyznać, że książki Alice Oseman są nietuzinkowe. Zawarte w nich wątki,
są zawsze bardzo przemyślane, a fabuła dopracowana.
Każda powieść autorki skłania do refleksji, za co bardzo je lubię.
Czytając „Radio Silence” tak na prawdę nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Słyszałam o niej już dawno dawno kilka pozytywnych recenzji, więc postanowiłam sprawdzić co takiego w sobie ma ta historia.

Powiem szczerze, że gdybym miała opisać tę książkę jednym słowem, powiedziałabym że jest dziwna. Poznając kolejne strony powieści nadal miałam w głowie „no dobra, ale o co tak na prawdę chodzi?”
Ale po przeczytaniu całości i przemyśleniu wielu wątków, uważam, że „Radio Silence” to historia złożona, z wielu aspektów, które mają sens w całości. To powieść, która pokazuje,że marzenia mogą zmienić się z wiekiem, a żyjąc tylko by spełnić to najważniejsze , może nas wiele ominąć i tu powstaje pytanie, czy to jest tego warte?

Frances to dziewczyna, która od dawna wie, jaką drogą chcę podążać. Od dawna wie gdzie chcę studiować, chodź niekoniecznie wie co. Ciągle dąży do wyznaczonego celu,do czasu, aż dowiaduję się, kto jest twórcą jej ulubionego podcastu. To sprawia, że poznaje swoje życie na nowo. Nagle plany, które były na pierwszym miejscu, okazują się już nie tak ważne.

Za dużo nie da się powdziec o watkach jakie wydatkują w książce, bo to może zabrać wam radość z czytania. Ciężko też powiedzieć mi o tej historii coś konkretnego, by nie zaspoilerować wam czegoś. Ale mogę powiedzieć, że dla fanów „Heartstopper” czeka pewna niespodzianka!🤭

Podsumowując te chaotyczną wypowiedź..
„Radio Silence” to powieść, która nie była łatwa w czytaniu. By zrozumieć jej sens trzeba się w nią zagłębić. To powieść, która daje do myślenia, która wzrusza i bawi. Jednak nie jest to książka, po którą jeszcze kiedyś sięgnę. Absolutnie nie odradzam sięgnięcia po nią, ponieważ jak każda książka Alice jest z tych ważnych. Jednak nie podawała mnie tak, jak na to liczyłam.

Współpraca z Wydawnictwo Jaguar

Trzeba przyznać, że książki Alice Oseman są nietuzinkowe. Zawarte w nich wątki,
są zawsze bardzo przemyślane, a fabuła dopracowana.
Każda powieść autorki skłania do refleksji, za co bardzo je lubię.
Czytając „Radio Silence” tak na prawdę nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Słyszałam o niej już dawno dawno kilka pozytywnych...

„Radio Silence” to książka Alice Oseman wydana przez Wydawnictwo Jaguar [współpraca reklamowa].

Frances ma jeden cel w życiu – uczyć się najlepiej na świecie, żeby dostać się na wymarzoną, elitarną uczelnię. Pochłania wiedzę bardzo szybko, nic nie jest dla niej wyzwaniem. Jest Szkolną Frances, która jak robot przyswaja wszystko, co tylko się da. Jednak jest coś, co jest ważniejsze dla Frances, a w zasadzie bliższe jej sercu – podcast Universe City. Dziewczyna jest fanką numer jeden, zna wszystkie odcinki niemalże na pamięć, towarzyszy bohaterom od początku, a do tego rysuje grafiki inspirowane UC. Pewnego dnia los uśmiecha się do Frances za sprawą jednej, krótkiej wiadomości. To autor Universe City zwraca się bezpośrednio do niej…

Aled, twórca podcastu, „otwiera drzwi do prawdziwej Frances”. Dziewczyna na nowo poznaje siebie, doświadcza prawdziwej przyjaźni, odkrywa inną rzeczywistość. Problem w tym, że aktualnie w dziewczynie zderzają się dwa zupełnie inne światy i nie jest już ona pewna, czego tak naprawdę chce od życia.

Książka porusza wiele ważnych tematów, jak to na Alice Oseman przystało. Poszukiwanie siebie, udawanie kogoś, kim się nie jest, poznawanie otoczenia i różnych grup, orientacja seksualna i jej określanie lub właśnie brak konieczności tego robienia, nauka, szkoła, wybór studiów i podjęcie decyzji, czy aby na pewno chce się w ogóle studiować, problemy rodzinne, wsparcie rodziców lub ich toksyczne zachowania, strata przyjaciół. Do tego dochodzi wątek główny, czyli ten internetowy - publikowanie treści w Internecie, korzyści i jednocześnie konsekwencje publikacji, prywatność i jej utrata, budujące i motywujące do działania zachowania fanów oraz wsparcie z ich strony, ale i wszechobecny hejt. Książka jest mocno problemowa, jednak nie ruszyła mnie tak bardzo, jak inne książki Alice. (Poruszył mnie za to rozdział „Spalała go powoli”, co było dla mnie zdecydowanym too much i nie spodziewałam się tego, że taki rozdział zamieszczony będzie w książce autorki).

„Radio Silence” czytało mi się bardzo dobrze do pewnego momentu. Później zaczęłam się irytować i przestałam dopiero za spoooro stron. Bardzo przeszkadzało mi zachowanie jednego z bohaterów. Mimo, że rozumiem cały kontekst sytuacji, tak osobiście jestem fanką konfrontacji i mówienia wprost, aby coś naprawić, jeśli mi na kimś zależy. Później sytuacja lekko się naprawiła i potem znowu zetknęłam się z własnym niezrozumieniem zamysłu autorki pod koniec książki, ponieważ wydaje mi się, że tę końcówkę dość mocno spłyciła.

Plusem zaś są emocje bohaterów i właśnie problemowość książki. Podobało mi się to, że mimo wielu poważnych kwestii, bohaterowie nie podejmowali jakichś skrajnych decyzji. Te myśli postaci były bliskie myślom nastolatków. Nie ma tu rzeczy heroicznych, jest normalne życie człowieka wkraczającego w dorosłość, związanego z problemami szkolnymi, rówieśniczymi i internetowymi. Sądzę, że dla wielu młodych osób ta książka będzie bardzo adekwatna, gdy stoją oni przed wyborem szkoły, uczelni, chcą zaplanować jakoś swoją przyszłość lub utwierdzić się w przekonaniu, że robić tego wcale nie muszę. Plusem też jest ogólnie postać pomocnej Raine i niesamowitej mamy Frances, która zasługuje na nagrodę mamy roku.

Osobiście polubiłam „Radio Silence” najmniej ze wszystkich książek autorki, ale to raczej ze względu na to zirytowanie w którymś momencie i brak czegoś, co by faktycznie mnie jakoś mocniej przekonało do wszystkiego. Tak to jest to dobra książka z dobrym przekazem, wciągająca, wspierająca młodsze osoby i otwierająca oczy starszym. Ja czułam pewnego rodzaju niedosyt sponiewierania emocjonalnego, na który liczyłam po poruszanej problematyce, aczkolwiek i tak pochłonęłam książkę w chwilę.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Jaguar.

„Radio Silence” to książka Alice Oseman wydana przez Wydawnictwo Jaguar [współpraca reklamowa].

Frances ma jeden cel w życiu – uczyć się najlepiej na świecie, żeby dostać się na wymarzoną, elitarną uczelnię. Pochłania wiedzę bardzo szybko, nic nie jest dla niej wyzwaniem. Jest Szkolną Frances, która jak robot przyswaja wszystko, co tylko się da. Jednak jest coś, co jest...

"Radio Silence" było moim pierwszym spotkaniem z prozą Alice Osman (nie wliczając tworzonych przez nią komiksów),więc z ogromną radością przyjęłam wiadomość o wznowieniu tej książki w okładce pasującej do reszty jej powieści. Z chęcią sięgnęłam po nią po raz drugi, żeby przekonać się, czy po paru latach nadal będę miała o niej równie pozytywne zdanie. Czy tak się stało?

Frances jest od zawsze pewna swojej przyszłości. Marzy o studiowaniu na Cambridge i stara się zrobić wszystko, by osiągnąć swój cel. W szkole nie jest zbyt popularna, dla wielu jest po prostu kujonką. Jednak w domu ma swoją sekretną miłość, którą ukrywa przed światem- podcast, który prowadzi człowiek o pseudonimie Radio Silence. W pewnym momencie Frances otrzymuje propozycję tworzenia grafik do kolejnych odcinków ukochanego dzieła. Decyzja dziewczyny o pomocy Twórcy odmieni całe jej dotychczasowe życie.

Po ponownym przeczytaniu książki, mój entuzjazm do niej wcale nie opadł. Uważam, że Alice jak mało kto potrafi tworzyć postacie z krwi i kości, szczególnie dobrze oddając sylwetki nastolatków, stojących na rozdrożu. Frances jest naprawdę świetną bohaterką, z którą zdecydowanie można się użsamić.
W tej pozycji poruszony jest niezwykle ważny temat, związany z koniecznością wyboru studiów i presji co do kierunku, która może bardzo destrukcyjnie wpływać na młode osoby.

Powieść porusza też temat toksycznego rodzicielstwa i fandomu i tego, jak w niektórych momentach może być toksyczny i niebezpieczny. Ten element skojarzył mi się trochę z "I was born for this", ale było to skojarzenie jak najbardziej pozytywne. Znajdziemy tu też kilka niewielkich nawiązań do "Hearstoppera", które za pierwszym razem mi umknęły, a stanowiły naprawdę fajny smaczek.

Jak zawsze przez książkę Alice dosłownie popłynęłam, zanurzając się w świecie bohaterów i ich realistycznych problemów. Nie tworzy ona szablonowych historii i to, co wydaje się oczywiste na początku, zupełnie obraca się wraz z biegiem fabuły. Naprawdę cenię sobie jej książki i będę z niecierpliwością wyczekiwała na jej kolejne utwory.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Jaguar.

"Radio Silence" było moim pierwszym spotkaniem z prozą Alice Osman (nie wliczając tworzonych przez nią komiksów),więc z ogromną radością przyjęłam wiadomość o wznowieniu tej książki w okładce pasującej do reszty jej powieści. Z chęcią sięgnęłam po nią po raz drugi, żeby przekonać się, czy po paru latach nadal będę miała o niej równie pozytywne zdanie. Czy tak się...