Czy tworzycie sobie pewne wyobrażenia na temat twórczości autora? Od dłuższego czasu miałam w planach książki autorki , dlatego z przyjemnością sięgnęłam po tę pozycję. Zazwyczaj przy wyborze lektury, kieruje się właśnie autorem i tytułem. Rzadko czytam okładkowe opisy. Dlatego zaskoczeniem dla mnie było to, że jest to zbiór opowiadań.
Uważam, że opowiadania to wbrew pozorom bardzo trudna forma literacka i wyzwanie. Tu akurat wszystkie opowiadania mają wspólny mianownik - dintojra to zemsta.
Dokładnie tak wyobrażałam sobie twórczość autorki. To pewnego rodzaju literacki bunt, który nie bierze jeńców. Momentami niegrzecznie, ale nigdy wulgarnie. Kiedy trzeba krzyknąć, autorka nie owija w bawełnę, ale potrafi też wyciszyć zmysły. Wtedy wkrada się metaforyka i efemeryczność.
Bardzo ciężko mi się ocenia opowiadania, bo każde z nich tworzy odrębny byt. Wiadomo jedne były lepsze, drugie gorsze. Mnie najbardziej chyba spodobało się ostatnie tytułowe. Z przyjemnością sięgnę po dłuższe formy autorki.

IG:@mamazaczytana

Czy tworzycie sobie pewne wyobrażenia na temat twórczości autora? Od dłuższego czasu miałam w planach książki autorki , dlatego z przyjemnością sięgnęłam po tę pozycję. Zazwyczaj przy wyborze lektury, kieruje się właśnie autorem i tytułem. Rzadko czytam okładkowe opisy. Dlatego zaskoczeniem dla mnie było to, że jest to zbiór opowiadań.
Uważam, że opowiadania to wbrew...

Bezkompromisowe, prawdziwe, do szpiku kości kobiece. Opowiadania autorki, która nie idzie na kompromisy. Gwałt to gwałt. Miłość to miłość. Świat jest dla kobiet zdecydowanie trudniejszy. Świetna, feministyczna proza.

Bezkompromisowe, prawdziwe, do szpiku kości kobiece. Opowiadania autorki, która nie idzie na kompromisy. Gwałt to gwałt. Miłość to miłość. Świat jest dla kobiet zdecydowanie trudniejszy. Świetna, feministyczna proza.

Książka trudna dla mnie jako faceta. Naprawdę.
Każdy powinien ją uważnie przeczytać

Książka trudna dla mnie jako faceta. Naprawdę.
Każdy powinien ją uważnie przeczytać

Moim zdaniem niestety przerost formy nad treścią. Na początku próbowałam się wczuć, szukać drugiego dna, ale z czasem zrozumiałam, że przesłania opowiadań są bardzo proste (wręcz banalne). Przy tym sposób ich przedstawienia jest niekiedy na tyle przesadny, że miałam momenty frustracji, złości, że tracę swój czas. W opowiadaniach najbardziej cenię sobie, co mogę wyczytać między wierszami, więc im bardziej oszczędne w formie opowiadanie w zbiorze, tym bardziej mi się podobało.

Moim zdaniem niestety przerost formy nad treścią. Na początku próbowałam się wczuć, szukać drugiego dna, ale z czasem zrozumiałam, że przesłania opowiadań są bardzo proste (wręcz banalne). Przy tym sposób ich przedstawienia jest niekiedy na tyle przesadny, że miałam momenty frustracji, złości, że tracę swój czas. W opowiadaniach najbardziej cenię sobie, co mogę wyczytać...

W jakim stylu napisana książka odpowiada wam najbardziej? Ta w której wywyższa się słowo, pokazuje jak można poprawnie się wysławiać, przy czym czytelnik czuje jakby jego inteligencja spadła? Czy raczej napisana przez życie, sugerująca, że autorką jest taki sam człowieka jak my, więc zapewne to, co będzie chciał nam przekazać również może nam się przydać?
W tej historii postać zwraca się bezpośrednio do nas. Opowiada nam co widzi swoimi oczami i jak reaguje na to ona oraz inni. Mówi jak mało obchodzi ją opinia innych i jak ludzie potrafią być fałszywi. Spodobało mi się to, że ona nie owija w bawełnę. Opisuje ludzi, którzy, którzy dopiero doświadczając własnych dramatów, przychodzą do tych, którzy również ich doświadczyli tylko po to, by pokazać im kto ma gorzej. Pokazuje jak ulotne są chwile i jak życie trzeba wykorzystywać do samego końca. Czasami bywa, że zaplanowane życie nam nie wypala. Podążając nieznaną drogą dowiadujemy się, że obecne nowe wyzwania są jak najbardziej dla nas. Nie zawsze u celu swoich marzeń jest ukryte to, co chcielibyśmy osiągnąć. Nieraz droga kieruje nas w nowe wyzwania, które okazują się być strzałem w dziesiątkę.
Dintojra jest książką złożoną z jedenastu opowiadań w których pokazuje nam życie innych ludzi. Co ciekawe, nie ocenia ich. Pozostawia nas jakby w zawieszeniu, byśmy sami ujrzeli prawdy, które za sprawą nierównych w objętości opowiadaniach chce nam ukazać. Opowiada o tych, którzy się stoczyli, oraz tych, którzy uważają się za najważniejszych. O tych, którzy nie przyznają się do swoich orientacji, oraz tych, którzy żyją nienawiścią, bo nie wiedzą, że można żyć inaczej. Opisane postacie mogą być mną lub tobą, bowiem ich problemy są oczywiste. Jedni wizytę u wróżki traktują jako zabawę, inni jej słowa biorą do serca. Nikt nie pomyśli, że narzucając nam pewne zdarzenia sami podświadomie będziemy do nich dążyli, a później to jej przyznamy rację, bo wiedziała, co mówi. Na każdą opowieść można spojrzeć ze swojego punktu widzenia, dlatego jednym się ona spodoba, innym nie. Nie każdy potrafi unieść prawdę na swoich barkach. Według MNIE jest mądra i godna poświęconego czasu, dlatego ją polecam.

W jakim stylu napisana książka odpowiada wam najbardziej? Ta w której wywyższa się słowo, pokazuje jak można poprawnie się wysławiać, przy czym czytelnik czuje jakby jego inteligencja spadła? Czy raczej napisana przez życie, sugerująca, że autorką jest taki sam człowieka jak my, więc zapewne to, co będzie chciał nam przekazać również może nam się przydać?
W tej historii...

Z twórczością Pani Sylwii Chutnik nie miałam okazji do tej pory się poznać. Ze względu na to, że lubię bliżej przyglądnąć się tym, co nie jest, mi znane to chciałabym bliżej odkrywać wypływające treści z przeczytanej książki.

Nie zawsze jest tak, że czytana książka przypadnie od razu do czytelniczego gustu. Postanowiłam dać szansę Pani Sylwii Chutnik, gdyż miałam ochotę zaobserwować jej poglądy, przemyślenia w głównej tematyce, która jest na ogół trudna do zrozumienia tak za pierwszym razem. Należy czasami kilkakrotnie przeczytać daną przedstawioną przez nią historię, aby w pełni wczuwać się w sytuację, z jaką mają się do czynienia bohaterowie tychże skonstruowanych pomysłowo przemyślanych opowiadań w książce pt. ''Dintojra''.

Ciekawiło mnie najbardziej czy autorka potrafi wyczuć emocje bohaterów, dobrać odpowiednie słowa, które po części stanowią tutaj najważniejszą rolę.

Zastanawiałam się, czy we wszystkich opowiadaniach będzie zawarta cząstka wypływającego nadanego jej tytułu i znaczenia, od którego tak wiele zależy w niektórych i nieprzewidywalnych sytuacji dla bohaterów poszukujących w nich siebie połączonych z rozwiązaniem, o ile takie występuje.

Można z łatwością dokonać oceny pozytywnej, jak i negatywnej, której z opisanych historii jest mocno charakterystyczna a nade wszystko pasująca do tytułu książki lub niestety zupełnie ma inne znaczenie.

Zauważyłam, że podczas zapoznawania się ze wszystkimi występującymi bohaterami nie zawsze potrafiłam ich polubić tak od razu, gdyż musiałam wielokrotnie czytać o niełatwym przebiegu losów, które wymagały wnikliwej analizy i wyciągnięcia wniosków podczas dokładnej obserwacji ich zachowań. Zdarzało się, że nie do końca rozumiałam myśli co niektórych bohaterów na temat życia i chwilami byli dla mnie obcy.

Nie podobało mi się, to kiedy bohaterowie potrzebowali wsparcia, w co poniektórych ważnych dla nich sytuacjach to nie otrzymali go od osób, do których mają zaufanie mające dla nich ogromne znaczenie, gdy go potrzebujemy, a chcemy je mieć, aby poczuć, że możemy liczyć na to, że zostaniemy wysłuchani w trudnych momentach życia umiejącego znienacka nas zaskoczyć, nawet gdy się tego nieoczekiwanie nie spodziewamy.

Uważam, że przy bliższej obserwacji zdarzeń losowych, które przeżywali, główni bohaterowie mogą wiele zyskać lub dużo stracić na wartości, gdyż istnieje możliwość akceptacji i dania im drugiej szansy, aby mogli naprawić życie i zapomnieli o dokonaniu zemsty, bo ona niekoniecznie musi być wykonana i jakie przyniesie efekty po jej realizacji? Tego nikt nie wie jedynie ten, kto podejmuje się je, ale musi się dobrze zastanowić czy jest to konieczne lub nie.

W książce tej przeczytamy 11 historii, w których to autorka zdecydowała się opisać odważne i trudne życiowe dramaty ludzi przedstawiając ich w różnym tak naprawdę świetle zdarzeń, jakie im się wydarzyły i co czuli, znajdując się w nich.

Należy, po zapoznaniu się z nimi można zadać sobie pytanie:

Co byśmy zrobili, gdy spotkała nas podobna sytuacja, z którą musieli zmierzyć się bohaterowie?

Wydawnictwu Znak dziękuje za możliwość przeczytania książki pt. ''Dintojra'' autorstwa Pani Sylwii Chutnik.

Polecam przeczytać tę książkę.

Z twórczością Pani Sylwii Chutnik nie miałam okazji do tej pory się poznać. Ze względu na to, że lubię bliżej przyglądnąć się tym, co nie jest, mi znane to chciałabym bliżej odkrywać wypływające treści z przeczytanej książki.

Nie zawsze jest tak, że czytana książka przypadnie od razu do czytelniczego gustu. Postanowiłam dać szansę Pani Sylwii Chutnik, gdyż miałam ochotę...

"Dintojra" to opowieść o ludziach, którzy stawiają czoła życiowym trudnościom na własnych zasadach. Autorka Sylwia Chutnik w swojej najnowszej książce zaprasza nas w podróż przez emocjonalne labirynty, gdzie zemsta miesza się z desperacją, a nadzieja bije się z własnymi demonami.
Chutnik jako mistrzyni opowieści ukazuje nam świat bohaterów, zwykłych ludzi, których życie kręci się wokół złamanych serc, samotności i marzeń o lepszej przyszłości. Od sprzedawcy z sexshopu po zakochaną dziewczynę, każdy bohater próbuje odnaleźć swoje miejsce w świecie, próbując zemścić się za krzywdy, które ich dotknęły. "Dintojra" to nie tylko zemsta, to pasja, determinacja i walka o lepsze jutro.
Przyznam się, że lektura "Dintojry" choć pozornie skromna objętościowo, stanowiła dla mnie wyzwanie. Być może było to spowodowane niepełnym zrozumieniem przekazu lub głębokimi emocjami w niej zawartymi. Ta książka porusza, inspiruje i pozostawia czytelnika z długotrwałymi refleksjami. Sylwia Chutnik w mistrzowski sposób ukazuje różne oblicza zemsty i wskazuje, że czasem największym zwycięstwem jest po prostu przeżycie. Polecam "Dintojrę" każdemu, kto poszukuje głębokiej, poruszającej lektury, która skłania do refleksji nad sensem życia i ludzkimi relacjami. Czas sięgnąć po tę książkę i odkryć, jak wiele ukrytych emocji może drzemać w nas samych.

"Dintojra" to opowieść o ludziach, którzy stawiają czoła życiowym trudnościom na własnych zasadach. Autorka Sylwia Chutnik w swojej najnowszej książce zaprasza nas w podróż przez emocjonalne labirynty, gdzie zemsta miesza się z desperacją, a nadzieja bije się z własnymi demonami.
Chutnik jako mistrzyni opowieści ukazuje nam świat bohaterów, zwykłych ludzi, których życie...

„W ogólnym rozrachunku samotność staje się darem, który tylko uwypukla to, co podejrzewałam już wcześniej. Że chodzi o ten moment, kiedy cień wędruje po ścianie i zaspokaja nasze wszelkie potrzeby estetyczne.
Tylko tyle.”

„Dintojra” Sylwii Chutnik to zbiór jedenastu opowiadań. Każde z nich jest niczym wycinek z czyjegoś życia. Każde dotyka ludzkiej egzystencji w różnych jej aspektach. Bohaterami są zwykli ludzie, tacy jakich codziennie spotykamy w autobusie, w sklepie, w parku. A każdy z nich niesie swój niewidzialny krzyż, niezdolny do głośnego wołania o pomoc. Autorka dostrzega ludzi, którzy w swojej zwyczajności wydają się być przezroczyści. Opisuje ich ułomności i smutki, ale także te małe radości, które sprawiają, że warto żyć.

„Miasto przenika skórę. Działa nie jak ekskluzywny krem na zmarszczki, ale jak smoła pokrywająca dach. Zakleja pory, nie daje swobodnie oddychać.”

Lektura „Dintojry” była dla mnie lekturą trudną. Na pierwszy rzut oka to mała książeczka i kilkanaście niedługich opowiadań. Jednak jej przekaz emocjonalny jest tak ogromny, że nie mogłam czytać więcej niż jedno lub dwa dziennie. Właściwie każde z nich wymagało przemyślenia i każde skłaniało do pewnych refleksji. Poza tym Chutnik nie owija w bawełnę i jeśli trzeba to potrafi walić prawdy prosto z mostu, czym robi na czytelniku takie wrażenie, że trzeba przystanąć w lekturze i wziąć głęboki oddech przed kolejnym akapitem. Najczęściej staje w obronie tych wykluczonych i zapomnianych. Otwiera oczy. A to przecież jest cechą literatury przez wielkie „L”.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Znak.

„W ogólnym rozrachunku samotność staje się darem, który tylko uwypukla to, co podejrzewałam już wcześniej. Że chodzi o ten moment, kiedy cień wędruje po ścianie i zaspokaja nasze wszelkie potrzeby estetyczne.
Tylko tyle.”

„Dintojra” Sylwii Chutnik to zbiór jedenastu opowiadań. Każde z nich jest niczym wycinek z czyjegoś życia. Każde dotyka ludzkiej egzystencji w różnych...

Sylwia Chutnik w pełni swojego talentu. Krótkie formy opowiadań służą autorce, która w swojej najnowszej książce skupia się na prozie życia. Mamy tu historie i herstorie ludzi którym możemy spotkać w sąsiedniej klatce naszego bloku. Co ich łączy? Ciężkie przeżycia i to że je przeżyli. A największą zemstą jest właśnie czasem przeżyć. Tytułowa DIntojra to nie tylko zemsta, ale też próba uratowania samego siebie. A tematy poruszane przez autorkę nie są łatwe...Serdecznie polecam

Sylwia Chutnik w pełni swojego talentu. Krótkie formy opowiadań służą autorce, która w swojej najnowszej książce skupia się na prozie życia. Mamy tu historie i herstorie ludzi którym możemy spotkać w sąsiedniej klatce naszego bloku. Co ich łączy? Ciężkie przeżycia i to że je przeżyli. A największą zemstą jest właśnie czasem przeżyć. Tytułowa DIntojra to nie tylko zemsta,...

Książka Sylwii Chutnik to zbiór 11 opowiadań. Tworzą je historie różnych ludzi, z różnych środowisk i na różnych etapie życia. Nie są to jednak historie oderwane od rzeczywistości lecz takie, które wydarzają się na codzień,
mogą dotyczą naszych bliskich, sąsiadów czy współpracowników. Możemy znaleźć tam również siebie, swoje obawy, lęki, problemy.

Jestem osobą, która ceni sobie taką formę książek jak zbiory opowiadań. Czasem w krótszych formach zawrzeć można więcej niż w wielustronnicowych, opasłych tomach. Mnie osobiście wszystkie historie jednak nie porwały. Niektóre bardziej chwyciły za serce może właśnie z powodu podobnych przeżyć, czasu w których się wydarzyły czy podobnych rozmyślań.
Tematy jakie zostały poruszane to m.in. samotność, odrzucenie, zagubienie, poszukiwanie szczęścia, miłość, trauma, strata, gwałty.

Odnosząc się do tytuły. Dintojra to wg słownikowej regułki: sąd lub krwawa rozprawa w środowisku przestępczym.
Szczerze mówiąc nie znalazłam jej w tej książce w takim stopniu jak oczekiwałam. Może spowodowane jest to złym nastawieniem lub niezrozumieniem do końca przekazu. Ja jednak po lekturze pozostałam raczej w nastroju przygnębienia i przybicia.

Mimo to nie da się jej odmówić, że pozycja ta skłania do refleksji i przemyśleń.

"Nie wiadomo, co zrobić z przeszłością, zwłaszcza cudzą. Nie ma sensu wiedzieć wszystkiego, ale jednak korci."
Sylwia Chutnik, Dintojra

Książka Sylwii Chutnik to zbiór 11 opowiadań. Tworzą je historie różnych ludzi, z różnych środowisk i na różnych etapie życia. Nie są to jednak historie oderwane od rzeczywistości lecz takie, które wydarzają się na codzień,
mogą dotyczą naszych bliskich, sąsiadów czy współpracowników. Możemy znaleźć tam również siebie, swoje obawy, lęki, problemy.

Jestem osobą, która ceni...