Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Drabina” to powieść wielowymiarowa, ukazująca zderzenie dwóch różnych światów. Z jednej strony świat osób, które uciekając przed wojną, porzucają całe swoje dotychczasowe życie, zaś z drugiej świat człowieka, który również w pewnym sensie dążył do odcięcia się od swojej przeszłości i zbudowania swojego życie na nowo w Hiszpanii. Jednakże im bardziej to pragnienie jest mocniejsze, tym silniej te korzenie przypominają o sobie. Autorka w plastyczny sposób poprzez język opisujący zwykłą szarą codzienność zwraca uwagę czytelnika na bardzo istotne aspekty, dotyczące tożsamości i poczucia tożsamości człowieka – przeszłość kształtuje przyszłość. I mimo że usilnie próbujemy stworzyć siebie na nowo, to jednak  czasami odzywa się ta dziwna tęsknota za czymś znanym, oswojonym i bliskim. Powieść porusza również inne kwestie związane z przyjęciem różnych perspektyw postrzegania wojny na Ukrainie i także często braku zrozumienia jej istoty dla osób, które muszą się bezpośrednio mierzyć z jej okropnościami. I poczuciem samotności wśród tych, dla których wojna owszem kojarzy się z tragicznymi wydarzeniami, ale wydaje się czymś tak odległym, że aż nierealnym. A to może przyczynić się do zatarcia granic między współczuciem a litością i zrozumieniem a ignorancją.