Bardzo ciekawa historia. Bez zaskoczenia, ale warto przeczytać.

Bardzo ciekawa historia. Bez zaskoczenia, ale warto przeczytać.

Tak wiele z nas ma swoich dziadków w pamięci lub ci z Was, którzy mają szczęście nadal obok siebie. Są to starsze, stateczne osoby, doświadczone przez życie, pełne ciepła i zrozumienia. Osoby z gołębim włosem, nieco przerzedzonym, nierzadko ze sztuczną szczęką i zmarszczkami na twarzy. Znamy ich młodzieńczą powierzchowność ze zdjęć. Jednak czy tak naprawdę kiedykolwiek zatroszczyliśmy się o to aby ICH POZNAĆ!? Zastanawialiście się jacy oni byli w wieku dwudziestu bądź trzydziestu lat? Niekiedy bywa to rudne do wyobrażenia. Nieprawdaż?
Takie samo trudne wyobrażenie o młodości swojej babci miały Justyna i Zosia, bohaterki debiutu Karoliny Wasielewskiej noszącego tytuł „Uczucie prawdy”. Co się kryje za owym tytułem? Każdy z Was będzie go odkrywał i interpretował we własny sposób. Dla mnie to uczucie, że dopóki dziewczyny nie wyjechały na Kociewie, po babcinej śmierci, tak naprawdę tylko miały „uczucie”, że ją znają. Dlaczego wnuczki Marianny zdecydowały się na ten krok? W czasie porządków w jednej z ulubionych babcinych torebek znalazły stary list wraz ze zdjęciem, które prezentowało młodego, przystojnego mężczyznę a nie był nim ich dziadek. Nawet inicjały się nie zgadzały. Wobec tak ważnych dla babci rzeczy nie mogły przejść obojętnie. Doskonale pamiętały jak zmarła pilnowała zawsze owej torebki w której dokonały wielkiego odkrycia.
Po dotarciu do Kociewia, siostry powolutku zaczynają prowadzić swoje małe śledztwo. Rozmawiają z miejscowymi. Odwiedzają miejsca w których na pewno lub być może przebywała Marianna. Dowiadują się tego jaka była za młodu, o jej pasjach i marzeniach. I zaczynają ją poznawać. Ale tak naprawdę. Bo do jej odejścia znały ją tylko powierzchownie. Z rodzinnych obiadków, pysznego ciasta i miłości, którą je obdarzała. Tylko, że to nie była cała ona. Przecież była kiedyś młoda, była kiedyś piękna. Kochała i była kochaną. Cierpiała. Dokonywała trudnych wyborów. A musimy wiedzieć, że za czasów młodości Marianny szalała IIWŚ. Młodzi mężczyźni szli na front lub okupanci nierzadko robili sobie z ludności żywe tarcze strzelnicze o czym wiemy z przekazów lub lekcji historii.
To jest waśnie wartością tej powieści, że wnuczki chcą czegoś w końcu dowiedzieć się o niej. Bo przecież jeśli dobrze znamy swoich najbliższych to lepiej jest nam zrozumieć samych siebie.
Jeśli was zaintrygowałam to zachęcam do lektury bo naprawdę warto.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Tak wiele z nas ma swoich dziadków w pamięci lub ci z Was, którzy mają szczęście nadal obok siebie. Są to starsze, stateczne osoby, doświadczone przez życie, pełne ciepła i zrozumienia. Osoby z gołębim włosem, nieco przerzedzonym, nierzadko ze sztuczną szczęką i zmarszczkami na twarzy. Znamy ich młodzieńczą powierzchowność ze zdjęć. Jednak czy tak naprawdę kiedykolwiek...

Jak wiele wiemy o naszych najbliższych? O ich przeszłości, marzeniach czy tajemnicach?
Justyna i Zosia bardzo lubiły odwiedziny u babci Marianny. Kiedy po jej śmierci ponownie odwiedzają jej dom, znajdują stary list miłosny oraz zdjęcie i decydują się poznać skrywaną przez babcię tajemnice. Są przekonane, że to nie dziadek napisał ten list, bo był on osobą trudną we współżyciu i zaglądającą do kieliszka. Decydują się wybrać w rodzinne strony babci Marianny. Co przyniesie ta podróż? Czy uda im się rozwikłać zagadkę?
„Uczucie prawdy” Karoliny Wasilewskiej, to historia poprowadzona na dwóch płaszczyznach czasowych, które przeplatając się ze sobą, tworzą opowieść zajmującą i angażującą czytelnika. Opowieść, w której nie brakuje emocji, ciekawie skonstruowaną i z dobrze wykreowanymi bohaterami, a do tego żwawo płynącą akcją, która nie pozwala się nudzić.
Autorka zabiera czytelnika do Kociewia, ukazując jego czar, piękno jezior i niepowtarzalny klimat, sprawiając, że narasta w nim ochota do odwiedzenia tych wszystkich opisywanych miejsc.
„Uczucie prawdy” to książka, która spełniła moje czytelnicze oczekiwania. Odnalazłam w niej to, co najbardziej lubię, czyli emocje, tajemnicę i wciągającą fabułę. Sprawiła, że cieżko było mi ją odłożyć chociażby na chwilę.
Takie debiuty, to ja bardzo lubię i polecam Wam serdecznie.

Jak wiele wiemy o naszych najbliższych? O ich przeszłości, marzeniach czy tajemnicach?
Justyna i Zosia bardzo lubiły odwiedziny u babci Marianny. Kiedy po jej śmierci ponownie odwiedzają jej dom, znajdują stary list miłosny oraz zdjęcie i decydują się poznać skrywaną przez babcię tajemnice. Są przekonane, że to nie dziadek napisał ten list, bo był on osobą trudną we...

Atmosfera i klimat tej opowieści są niesamowite. Dzięki zanurzeniu się w świat dwóch sióstr: Justyny i Zosi, możemy przeżyć fascynującą podróż w czasie, do okresu II wojny światowej i lat tuż po wojnie. Współcześnie odkrywamy malo znaną część Polski-Kociewie. Ta nazwa, z niczym mi się nie kojarzyła. Natomiast opisy malowniczych, bardzo romantycznych chwil nad jeziorami Borów Tucholskich, to już brzmialo dużo lepiej.
W tej historii urzekła mnie postać bohaterki babci - Marianny, jakże odmiennej, od często idealizowanych nestorek rodów. Kobiety, która żyła i kochała całą sobą. Postawiła na miłość do Jerzego, która nie miala prawa się spełnić. Niestety, odwagi zabrakło naszej bohaterce na ostatniej prostej; przez co cierpiała do ostatnich dni swojego życia.
"Uczucie prawdy" jest książką z barwnymi, wyrazistymi bohaterami. Są to postaci bardzo często naznaczone trudnym, bolesnym losem. Żadna z nich nie jest tylko biała czy tylko czarna. Uczymy się od nich codziennego zmagania z losem, sztuki wyboru drogi życiowej oraz rezygnacji dla dobra ogółu z ...miłości tej jedynej i na całe życie.
Gdy dotarłam do końca lektury nie wierzyłam autorce, dziękującej w posłowiu za wybór jej ksiażki, że to jej pierwszy tytuł w karierze.
Dla mnie i sądze, że stanie się to udziałem wielu czytelników , powieść jest "pełna". Wzbudza mnóstwo emocji, a nade wszystko jest zwierciadłem ,w którym każdy z nas może sie przejrzeć ze swoimi lękami, emocjami, przeżyciami oraz wyobrażeniem uczucia na całe życie.
"Czlowiek lubi idealizować i nie jest skory do poświęceń i wyrzeczeń, obce są mu kompromisy...
Jerzy był tego zaprzeczeniem. Kochał Mariannę z całym bagażem jej doświadczeń, lęków i niepewności. Przy nim dojrzewala i rozkwitała. Nabierala życiowej mądrości. Stawała się lepszym człowiekiem. Przede wszystkim wierzyła we własne możliwości i niezłomną siłę ducha. Pobudzał ją do działania i dawał wiarę, że sama wszystko może osiagnąć, że wszystko jest na wyciągnięcie ręki. Dzięki niemu zrodziła sie taka silna i wszystko przetrwała."
Uważam, że dużum atutem powieści są nie tylko dwa wątki chronologiczne: wojenny i współczesny, ale także listy babci Marianny do swojej przyjaciółki Trudy. Dzięki nim poznajemy emocje i decyzje, których moglibyśmy sie tylko domyślać. I tylko wielka szkoda, że obecnie, już prawie nikt z nas, nie pisze listów i nie wysyła w kopertach do bliskich osób...

Pisarka zapowiada kontunuację, po którą z wielką przyjemnością, na pewno sięgnę.

Polecam ten tytuł, zarówno tym szukającym pięknego uczucia, jak również poranionym i wątpiącym w moc miłości.
Moim zdanie lektura tej ksiażki jest Wam potrzebna.
Rekomenduję!

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Atmosfera i klimat tej opowieści są niesamowite. Dzięki zanurzeniu się w świat dwóch sióstr: Justyny i Zosi, możemy przeżyć fascynującą podróż w czasie, do okresu II wojny światowej i lat tuż po wojnie. Współcześnie odkrywamy malo znaną część Polski-Kociewie. Ta nazwa, z niczym mi się nie kojarzyła. Natomiast opisy malowniczych, bardzo romantycznych chwil nad jeziorami...

MĘŻCZYZNA Z FOTOGRAFII

Mówi się żeby nie oceniać książki po okładce, ale jak przejść obojętnie obok takiej cudnej grafiki, która przyciąga wzrok i pobudza wyobraźnię. Nie da się. Dlatego gdy tylko ujrzałam "Uczucie prawdy" w klubie recenzenta serwisu nakanapie.pl od razu się na nie zdecydowałam. Karolina Wasielewska jest dziennikarką i autorką bloga, wydała też już jedną swoją książkę. Pomyślałam więc, że fajnie będzie poznać jej sposób pisania. I w ten sposób trafiłam na zaskakująco dobrze napisaną i ciekawie skonstruowaną opowieść, którą czyta się jednym tchem i która pozostawia po sobie same miłe wrażenia. Odnalazłam w niej też pewną świeżość, elementy zaskoczenia i całe mnóstwo emocji.

Poznajcie zatem Zosię i Justynę - dwie siostry, które porządkując rzeczy po swojej zmarłej babci Mariannie Dobrowolskiej odnajdują w jej torebce pewne zdjęcie sprzed lat. Tajemniczy mężczyzna o inicjałach J.K. widniejący na fotografii zaintrygował przede wszystkim młodszą z kobiet. Justyna namawia bardziej sceptyczną Zosię na wyjazd na Kociewie do miejscowości Okarpiec skąd pochodziła babcia. Bohaterki zatrzymują się w jednym z pensjonatów urokliwie położonym nad jeziorem Kałębie nazywanym Kociewskim Morzem u przesympatycznej gospodyni - pani Marty. Siostry postanawiają odnaleźć mężczyznę ze zdjęcia i przy okazji poznać lepiej tajemniczą przeszłość babci, o której seniorka nie chciała opowiadać. Udaje im się odnaleźć najlepszą przyjaciółkę Marianny - Gertrudę Piórkowską, która dzieli się z Justyną i Zosią wyjątkową opowieścią o Marysi - jej trudnym życiu, pięknej miłości i żarliwej namiętności, która odmienia człowieka i czyni go zdolnym do największych poświęceń.

Karolina Wasielewska podzieliła się z czytelnikami przepiękną, nad wyraz realistyczną opowieścią o ludziach, którzy kochali na przekór wszystkim przeciwnościom, o życiu, które potrafi brutalnie zaskakiwać, o miłości, która wymaga wyrzeczeń i o decyzjach, których skutki dotykają wielu osób. Jestem zauroczona tą przepiękną historią. Książka tak bardzo wpisała się w mój gust czytelniczy, że aż mnie samą to zaskoczyło.

Aby ciekawie wykreować powieściową rzeczywistość autorka posłużyła się dwoma planami czasowymi. Wydarzenia dotyczące teraźniejszości pozwalają nam poznać lepiej obie siostry, ich przemyślenia oraz codzienne problemy. Przeszłość natomiast została w całości poświęcona Mariannie Dobrowolskiej. Poznajemy lata jej młodości, smutny okres wojennej okupacji i potem dorosłe życie jeszcze na Kociewiu, a następnie w Mieroszowie na Śląsku. Jest to jedna z tych nielicznych powieści, gdzie obie płaszczyzny zainteresowały mnie w równym stopniu i nie umiem powiedzieć, która otrzymałaby wyższą ocenę - obie okazały się nietuzinkowe i bardzo mi się spodobały.

Fabuła intryguje i oddaje realizm powieści. Świat utkany z marzeń i pragnień przeplata się z brutalną codziennością tak bardzo odbiegającą od ideału, że aż boli. Autorka postawiła na szczerość bez upiększeń, bez retuszu, bez fałszu i to się bardzo dobrze sprawdziło. Akcja biegnie dość wartko, nie ma dłużyzn, nie ma nudy, za to czeka na nas sporo niespodzianek. Historia wzbudza wiele emocji. Ich przekaz jest bardzo czytelny i jednoznaczny.

I co ważne... Karolinie Wasielewskiej udało się oddać urok, czar i niepowtarzalność Kociewia, piękno tamtejszych jezior oraz wyjątkowość niektórych miejsc, które warto byłoby odwiedzić z mapą w ręku. Bohaterowie tworzą klimat, jakiego nie znajdziecie w żadnym innym zakątku naszego kraju. Odnajdziecie tu wierność ludowej tradycji, mądrość życiową, gościnność na co dzień oraz mnóstwo pozytywnych wibracji. Czujcie się zaproszeni w okolice jeziora Kałębie, gdzie można miło spędzić czas o każdej porze roku.

MĘŻCZYZNA Z FOTOGRAFII

Mówi się żeby nie oceniać książki po okładce, ale jak przejść obojętnie obok takiej cudnej grafiki, która przyciąga wzrok i pobudza wyobraźnię. Nie da się. Dlatego gdy tylko ujrzałam "Uczucie prawdy" w klubie recenzenta serwisu nakanapie.pl od razu się na nie zdecydowałam. Karolina Wasielewska jest dziennikarką i autorką bloga, wydała też już jedną...

Zamknij oczy. Wyobraź sobie, że poznałaś/eś swoją bratnią duszę, pokochałaś/eś ją całym sercem i wiesz, że właśnie z tą osobą chcesz budować wspólną przyszłość. I nagle wszystko się zmienia... Przychodzi wojna, która na zawsze odciśnie piętno na tobie i twojej przyszłości. Wraz z wojną przychodzi złamane serce i strata, ta najgorsza jaka istnieje, bo strata najważniejszej dla ciebie osoby. Co wtedy zrobisz? Poddasz się czy znajdziesz nowy cel dla którego warto będzie wstawać codziennie rano by walczyć o przetrwanie?


Właśnie czegoś podobnego doświadczyła Marianna w swojej młodości. Za życia jednak nigdy nie opowiadała swoim wnuczkom, Justynie i Zosi, jak wyglądały jej młodzieńcze lata, które spędziła na rodzimym Kociewiu. Jednakże po jej śmierci, wnuczki trafiają na pewien list z przeszłości, który na pewno nie został napisany przez ich dziadka Zygmunta. To znalezisko wywołuje u dziewcząt ogromną ciekawość kim była ich kochana babcia, gdy sama była młodą kobietą, jak wyglądało jej życie na Kociewiu z rodzicami, gdy wybuchła wojna oraz najważniejsze pytanie na które musiały poznać odpowiedź - kim był młody mężczyzna ze zdjęcia, które znalazły w babcinej torebce? Z tymi rozterkami i ciekawością wybrały się na Kociewie by poszukać jakiś informacji w miejscach gdzie urodziła się Marianna. Tam poznają osoby, które znały albo słyszały coś o ich babci i zaczynają powoli odkrywać całą historię kobiety, która wcale nie była usłana różami. Jednakże jednej rzeczy Justyna i Zosia są pewne - ich babcia kochała i była kochana i to tak naprawdę najszczerszą i najprawdziwszą miłością.
Książkę czyta się z ogromnym zaciekawieniem, ale czytelnikowi towarzyszą też inne emocje. Momentami można się wzruszyć, zezłościć a nawet roześmiać. Autorka w piękny sposób opowiada historię życia Marianny, pozwalając nam przeżywać te same rozterki co ona. Możemy też zobaczyć piękne Kociewie, którego opisy sprawiają, że można zakochać się w tym miejscu. Dla mnie ta książka była wielkim odkryciem i na długo pozostanie w mojej pamięci. Naprawdę serdecznie polecam!

Zamknij oczy. Wyobraź sobie, że poznałaś/eś swoją bratnią duszę, pokochałaś/eś ją całym sercem i wiesz, że właśnie z tą osobą chcesz budować wspólną przyszłość. I nagle wszystko się zmienia... Przychodzi wojna, która na zawsze odciśnie piętno na tobie i twojej przyszłości. Wraz z wojną przychodzi złamane serce i strata, ta najgorsza jaka istnieje, bo strata najważniejszej...

Dziadek Zygmunt zmarł kilka lat wcześniej od babci Marianny. Był człowiekiem raczej ponurym i często zaglądał do kieliszka. Za to babcia Marianna była spokojna, łagodna i co tydzień gościła u siebie Justynę i Zosię świeżym plackiem. Kiedy babcia Marianna zmarła dziewczyny postanowiły uporządkować jej mieszkanie. Na dnie szafy znajdują małą, czarną torebkę, z którą babcia chodziła na wszelkie uroczystości rodzinne. W tej torebce znajduje się zdjęcie mężczyzny z podpisem J.K. i czułymi słowami skierowanymi do babci Marianny. Justyna i Zosia postanawiają pojechać w rodzinne strony babci i odszukać człowieka ze zdjęcia. Przy okazji dowiadują się wielu interesujących rzeczy. Cudowna, ciepła książka, która pokazuje nam jak mało wiemy o najbliższych.

Dziadek Zygmunt zmarł kilka lat wcześniej od babci Marianny. Był człowiekiem raczej ponurym i często zaglądał do kieliszka. Za to babcia Marianna była spokojna, łagodna i co tydzień gościła u siebie Justynę i Zosię świeżym plackiem. Kiedy babcia Marianna zmarła dziewczyny postanowiły uporządkować jej mieszkanie. Na dnie szafy znajdują małą, czarną torebkę, z którą babcia...

Pani Marianna doczekała się wielu wnuków, a nawet prawnuków. Jednak po jej śmierci tak naprawdę cierpiały dwie z nich – Justyny i Zosi. Młode kobiety doskonale pamiętają odwiedziny u babci, które naprawdę uwielbiały. Teraz gdy umarła, postanawiają udać się do jej mieszkania, powspominać, posprzątać jej rzeczy. Dla nich dzień pogrzebu nie jest zwykłym dniem, w którym „odbębnią” co trzeba i tyle.
Podczas porządków dziewczyny odnajdują torebkę, z którą ich babcia się nie rozstawała. Jednak nie spodziewały się, co kryje. Na jej dnie była tajemnicza kartka oraz miłosny list podpisany inicjałami zupełnie innymi niż ich dziadka. Justyna postanawia go odnaleźć i poznać historię ich babci. Chociaż Zosia początkowo jest sceptycznie nastawiona, w końcu tak naprawdę nie wiedzą nic, w końcu się zgadza. Młode kobiety wyruszają do rodzinnej miejscowości babci, gdzie wynajmują pokoje u pewnej pani i zamierzają dowiedzieć się, jak wyglądała przeszłość ich babci. Czy im się uda? Czego się dowiedzą? Kogo poznają? Czy „grzebanie” w przeszłości było dobrą decyzją?

Książkę czytamy z dwóch perspektyw czasowych. Tym sposobem poznajemy historię sióstr Justyny i Zosi, a także cofamy się w czasie i poznajemy historię ich babci. Mnie obie się podobały i to bardzo.
Książka wciągnęła mnie praktycznie od pierwszych stron i nie pozwoliła się od siebie oderwać aż do samego końca. To historia o miłości, życiu, które potrafi nieźle dać w kość, decyzjach, od których zależy szczęście wielu osób. Akcja sprawnie poprowadzono, ze zwrotami, które potrafiły mnie zaskoczyć.

Bohaterowie ciekawi, dobrze wykreowani. Nie są idealni, mają wady i zalety, czasami popełniają błędy, jednak to czyni z nich bardziej realistycznych.

„Uczucie prawdy” to książka, w której poznajemy ciekawą, wciągającą historię dwóch sióstr, a także ich babci, dla której życie nie było łaskawe. Ze swojej strony polecam.

Recenzja książki pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2024/02/uczucieprawdywydawnictwonovaeres.html

Pani Marianna doczekała się wielu wnuków, a nawet prawnuków. Jednak po jej śmierci tak naprawdę cierpiały dwie z nich – Justyny i Zosi. Młode kobiety doskonale pamiętają odwiedziny u babci, które naprawdę uwielbiały. Teraz gdy umarła, postanawiają udać się do jej mieszkania, powspominać, posprzątać jej rzeczy. Dla nich dzień pogrzebu nie jest zwykłym dniem, w którym...

Opowieść pełna emocji, w dodatku łączy sobie tajemnice z przeszłości
z teraźniejszością, może nawet zatacza koło? ...

Czyta się szybko, z ciekawością. Poznajemy dwie siostry, które
wyruszają na Kociewie by szukać odpowiedzi na pewne pytania dotyczące przeszłości ich babci, dziadka i tajemniczego mężczyzny ze znalezionego zdjęcia.

Kociewie zauroczy ich swoim klimatem, do tego pewne spotkania, ludzie, odkryte tajemnice otworzą im serca i oczy na wiele spraw. czy tego się spodziewały? Czy miłość zawsze przynosi radość? Czy ludzie sobie przeznaczeni na pewno zawsze odnajdą drogę do swojego serca i czy pewne wybory są dobre?

Emocje, emocje, marzenia, wspomnienia i sekrety, które ukazują świat innym, niż do tej pory ...

Justyna i Zosia, wnuczki Marianny, Gertruda - przyjaciółka Marianny,
Marta - gospodyni z Kociewia, dziadek Zygmunt i jeszcze dwaj mężczyźni - oni wszyscy grają tu ważne role, ukazują świat marzeń, zalet i wad, sekrety i takie a nie inne wybory, co wpływa na nich, na kolejne pokolenia a czytelnik niczym w kalejdoskopie wszystko obserwuje i być może na chwilę nad czymś się zastanowi, bo wiele tu nadziei, uczuć, ale tez i smutku, niespełnionych marzeń ...

Polecam, niech oczaruje Was Kociewie i niech historia Marianny i innych bohaterów poruszy Wasze serca.

Opowieść pełna emocji, w dodatku łączy sobie tajemnice z przeszłości
z teraźniejszością, może nawet zatacza koło? ...

Czyta się szybko, z ciekawością. Poznajemy dwie siostry, które
wyruszają na Kociewie by szukać odpowiedzi na pewne pytania dotyczące przeszłości ich babci, dziadka i tajemniczego mężczyzny ze znalezionego zdjęcia.

Kociewie zauroczy ich swoim klimatem, do...

Prawdziwa miłość, gdy nas spotka, nigdy nie pozwoli o sobie zapomnieć. Wciągnie nas całkowicie, sprawiając, że będziemy w stanie oddać wszystko, by być tylko z ukochaną osobą. Problemem staje się sytuacja, gdy pojawiają się komplikacje. Czasem rozum mówi jedno, a serce drugie. Tylko w którą wówczas pójść stronę?
Zosia i Justyna to dwie młode kobiety, które sprzątając mieszkanie po babci odnajdują zdjęcie tajemniczego mężczyzny. Zaintrygowane znaleziskiem postanawiają wyruszyć do rodzinnej miejscowości babci, by poznać nieco jej historię. Czego dowiedzą się dziewczyny?

"Uczucie prawdy" to debiutancka powieść autorstwa Karoliny Wasielewskiej. Autorka opowiada w niej historię życia Marianny, babci wspomnianych wcześniej dziewczyn. Przybliża jej losy praktycznie od nastoletnich lat, nawiązując przy tym do pierwszej miłości. Następnie przechodzi przez kolejne etapy jej życia, wplatając w tle wojnę, miłość, poświęcenie i rodzinę. Wszystko to idealnie łączy, stwarzając jedną zgraną, pięknie opowiedzianą życiową drogę młodej zakochanej kobiety, która w cieniu wojny jest zmuszona podjąć trudne decyzje. Następstwa tych decyzji ciągną się za nią przez lata, a ona sama ciągle wraca myślami do przeszłości. Co takiego spotkało Mariannę?

Karolina Wasielewska w swoim dziele porusza ważne życiowe tematy. Opowiada o prawdziwej miłości, tłumionych uczuciach oraz poświęceniu do jakiego zdolny jest człowiek dla dobra innych. W delikatny sposób przytacza również temat wojny, ukazując realia ówczesnych lat. Pokazuje, jak wyglądało życie wielu rodzin, jak wojna wpłynęła na ludzi. Pięknie opowiedziana historia, dająca odczuć czytelnikowi niesamowity klimat powieści.

Osobiście, książka "Uczucie prawdy" wywołała u mnie masę emocji. Sprawiła, że bardzo wczułam się w fabułę, wręcz stając się świadkiem wszystkich wydarzeń. Klimat pięknego Kociewia udzielił mi się, zachęcając do odwiedzenia tego urokliwego miejsca. Bardzo polubiłam również bohaterów, a ich historie z pewnością zostaną na długo w mojej pamięci. Styl pisania autorki był bardzo przyjemny w odbiorze, a sama akcja rozwijała się płynnie. Opowiedziana przez nią historia została na tyle dobrze przedstawiona, że brzmi niczym historia z życia wzięta. Genialny debiut, jeden z najlepszych, jakie miałam okazję przeczytać. Zasłużone 10/10.

https://www.carrrolinablog.com

Prawdziwa miłość, gdy nas spotka, nigdy nie pozwoli o sobie zapomnieć. Wciągnie nas całkowicie, sprawiając, że będziemy w stanie oddać wszystko, by być tylko z ukochaną osobą. Problemem staje się sytuacja, gdy pojawiają się komplikacje. Czasem rozum mówi jedno, a serce drugie. Tylko w którą wówczas pójść stronę?
Zosia i Justyna to dwie młode kobiety, które sprzątając...