Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już nieraz pisałam Wam, że lubię sięgać po debiuty. Czasami są średnie, czasami kiepskie, a czasami można trafić na prawdziwą perełkę.
Tym razem w moje ręce trafiła debiutancka książka Eweliny Klimko „Czerwony pamiętnik” i muszę przyznać, że już pierwsze strony rozbudziły moją ciekawość.
Kiedy odchodzi babcia Emilii Michalina, z którą dziewczyna była mocno związana, w jej ręce trafia czerwony pamiętnik, który był schowany w odziedziczonej przez nią biblioteczce. Dzięki niemu poznaje historię kobiety odkrywając, że tak naprawdę niewiele wiedziała o swojej babci.
Czym zajmowała się Michalina vel Jarzębina? Czy przeszłość będzie miała wpływ na teraźniejszość?

Historie dziejącą się na dwóch płaszczyznach czasowych należą do jednych z moich ulubionych. To przenikanie się teraźniejszość z przeszłością i splątanie wątków, które finalnie łączą się w interesującą całość sprawia, że cieżko jest się oderwać od lektury książki.
Ewelina Klimko zaserwowała mi właśnie taką historię, która dzięki wprowadzeniu retrospekcji pozwoliła nam poznać też losy Michaliny. Wraz z nią, czytelnik przenosi się do Lwowa z czasów II wojny światowej, czyta o działaniach konspiracyjnych, odwadze i poświeceniu.
Dużym plusem jest wprowadzenie wątku kryminalnego, który został ciekawie poprowadzony.
Ciekawa fabuła, w której nie brakuje tajemnic, zwroty akcji i lekki, prosty język sprawiają, że książkę czyta się z przyjemnością.

Myślę, że autorka ma duży potencjał i z przyjemnością sięgnę po jej kolejną powieść.

Już nieraz pisałam Wam, że lubię sięgać po debiuty. Czasami są średnie, czasami kiepskie, a czasami można trafić na prawdziwą perełkę.
Tym razem w moje ręce trafiła debiutancka książka Eweliny Klimko „Czerwony pamiętnik” i muszę przyznać, że już pierwsze strony rozbudziły moją ciekawość. ...

Rozwiń

Zwiń

Czy prawda zawsze wychodzi na jaw? Czy skrywane tajemnice uda się ukryć tak głęboko, że nikt ich nie zdoła odkryć?
Jakub Luksemburg, Amerykanin, zajmuje się tropieniem zbrodniarzy wojennych. Trafia na Roztocze, gdzie jego drogi krzyżują się z drogami Róży Halickiej, która wróciła ze stypendium w Izraelu. Dziewczyna oświadczyła rodzinie, że planuje wyjść za mąż za mężczyznę pochodzenia żydowskiego. Zarówno jej dziadek jak i rodzice sprzeciwiają się tym planom. Co do ukrycia ma nestor rodu? Czy tajemnice wyjdą na światło dzienne?

„Utracone światło” to wielowątkowa powieść, która dotyka trudnej historii i jest świadectwem okrucieństw i ludobójstwa, które miało miejsce między innymi w obozie zagłady w Bełżcu. Obozie, o którym niewiele osób wie i do tej grupy należę też i ja. To miejsce hitlerowskich zbrodni miało przyczynić się do zagłady Żydów. Pierwszy transport przybył do niego w 1942 roku, a liczba zamordowanych wyniosła prawdopodobnie około 450 tys. osób.

„Utracone światło” to niezwykle poruszająca historia gdzie autorka niezwykle umiejętnie splotła fakty historyczne z fikcją literacką tworząc wciągającą choć bolesną fabułę. Łączy ze sobą wątek sensacyjny, historyczny i miłosny oraz ciekawie opowiada o Zamościu, jego zakątkach i historii. Bożena Gałczyńska-Szurek stworzyła historię pełną emocji, angażującą czytelnika i niezwykle potrzebną, aby ludzkość miała szansę poznać te wydarzenia i o nich pamiętać.
Polecam.

Czy prawda zawsze wychodzi na jaw? Czy skrywane tajemnice uda się ukryć tak głęboko, że nikt ich nie zdoła odkryć?
Jakub Luksemburg, Amerykanin, zajmuje się tropieniem zbrodniarzy wojennych. Trafia na Roztocze, gdzie jego drogi krzyżują się z drogami Róży Halickiej, która wróciła ze stype...

Rozwiń

Zwiń

„O północy w Berlinie” to nowa odsłona Joanny Jax, a także pierwsza część dylogii Czas zapomnienia ( druga również jest już dostępna ).
Berlin, koniec lat czterdziestych. To tu dochodzi do pozornie niepowiązanych ze sobą morderstw. Erik Weber odkrywa, że ofiary w czasie wojny przebywały w Afryce Północnej. Co łączy zabitych mężczyzn i dlaczego musieli umrzeć? Czy prawda wyjdzie na jaw?
„O północy w Berlinie” to historia wielowątkowa, w której możecie poznać zarówno powojenny Berlin, jak i Egipt. Autorka ciekawie nakreśliła obraz tamtych czasów i opowiedziała o kolonizacji Afryki przez Niemców. O ludach Herero i Namaqua i ludobójstwie na nich dokonanym. Przyznam, że poruszyła mnie ich historia.
„O północy w Berlinie” to połączenie sensacji, przygody i romansu. Joanna Jax stworzyła interesującą fabułę z ogromną dbałością o szczegóły dotyczące faktów historycznych oraz ciekawie wykreowanymi bohaterami.
Niestety, ich dość duża ilość jak i miejsc oraz przeskoki czasowe sprawiają, że historia wymaga skupienia uwagi co bywało momentami męczące i trochę odbierało przyjemność z czytania. Żałuję ogromnie, bo bardzo lubię książki autorki. Niestety „O północy w Berlinie” nie będzie moją ulubioną powieścią Joanny Jax, jednakże nie powstrzyma mnie to przed sięgnięciem po jej kolejne książki.

„O północy w Berlinie” to nowa odsłona Joanny Jax, a także pierwsza część dylogii Czas zapomnienia ( druga również jest już dostępna ).
Berlin, koniec lat czterdziestych. To tu dochodzi do pozornie niepowiązanych ze sobą morderstw. Erik Weber odkrywa, że ofiary w czasie wojny przebywały w...

Rozwiń

Zwiń

Beata i Agnieszka. Przyjaciółki pochodzące z nizin społecznych, na których drodze stanęła kobieta o przysłowiowym złotym sercu. Wspierała je finansowo i pomagała w zdobyciu wykształcenia, aby mogły wieść lepsze życie. Jej syn, Piotr udzielał im korepetycji i między nim a Beatą zaczęło rodzić się uczucie. Niestety to nie ona zostaje jego żoną, a Agnieszka.
Kiedy kilkanaście lat później Agnieszka umiera, a w ręce Beaty trafiają listy, przekazane jej przez męża zmarłej, kobieta przeżywa szok. Jaką Agnieszkę pozna Beata zagłębiając się w korespondencję? Jakie sekrety zostały ukryte na kartkach papieru?
„Najlepsza przyjaciółka” to kolejna książka Joanny Jax, która w ostatnim czasie trafiła w moje ręce. Pełna emocji, poruszająca i skłaniająca do refleksji historia o relacjach międzyludzkich, przyjaźni, lojalności i tajemnicach.
Wciągająca i angażująca czytelnika opowieść o prawdzie, która wychodzi na jaw po latach i podjętych decyzjach, które mają wpływ nie tylko na nasze życie.
Autorka niezwykle interesująco splotła teraźniejszość z przeszłością. Dzięki listom, które Agnieszka zostawiła Beacie, mamy możliwość poznać tę historię również z jej perspektywy. Krok po kroku zagłębiamy się w nią coraz bardziej, coraz częściej zadając sobie pytanie, jak ja bym postąpiła, czy potrafiłabym wybaczyć.
Tło historyczne, chociaż nie wybija się na pierwszy plan, to jest nieodzowną częścią tej historii, bo to właśnie wydarzenia z tamtego okresu miały ogromny wpływ na losy i decyzje bohaterów.
Myślę, że „Najlepsza przyjaciółka” to książka, która trafi w Wasz gust czytelniczy. Polecam.

Beata i Agnieszka. Przyjaciółki pochodzące z nizin społecznych, na których drodze stanęła kobieta o przysłowiowym złotym sercu. Wspierała je finansowo i pomagała w zdobyciu wykształcenia, aby mogły wieść lepsze życie. Jej syn, Piotr udzielał im korepetycji i między nim a Beatą zaczęło rodz...

Rozwiń

Zwiń

Za mną ponowne spotkanie z twórczością Darii Kaszubowskiej, która i tym razem zapewniła mi ciekawie spędzony czas. Bo kto inny, jak nie ona, potrafi z taką pasją pisać o Kaszubach. O miejscach, ludziach i historii. Pewnie się powtórzę, ale w jej książkach po prostu czuć miłość do tego regionu.

Stoltmanowie, to rodzina której losy śledzę od pierwszego tomu tej sagi. Przyszło im żyć w niełatwych czasach. Najpierw jedna wojna, później druga. Los ich nie oszczędzał. Musieli dokonać trudnych wyborów, ponieśli straty, które odcisnęły na nich piętno, a każdy dzień był walką zarówno o lepszy los, jak i przetrwanie.

„Walka” to kolejna cześć nasiąknięta emocjami, pełna dramatycznych, momentami krwawych wydarzeń. W bardzo realistyczny sposób ukazuje codzienny strach, cierpienie i lęk o jutro towarzyszące bohaterom. Każdy kolejny dzień to jedna wielka niewiadoma.
Jak wciągająca jest to historia wie tylko ten, kto miał już okazję ją czytać. Daria Kaszubowska pięknie snuje tę trudną opowieść, pokazując dumę Kaszubów, patriotyzm i miłość do miejsca z którego pochodzą.
Serdecznie polecam Wam całą sagę.

Za mną ponowne spotkanie z twórczością Darii Kaszubowskiej, która i tym razem zapewniła mi ciekawie spędzony czas. Bo kto inny, jak nie ona, potrafi z taką pasją pisać o Kaszubach. O miejscach, ludziach i historii. Pewnie się powtórzę, ale w jej książkach po prostu czuć miłość do tego regi...

Rozwiń

Zwiń

Czy przypadki rządzą naszym życiem? Czy wspólnie spędzone, chociaż krótkie chwile, mogą odmienić czyjeś życie?
Daria i Dawid spotykają się na szlaku. Oboje mają uporządkowane życie, dziewczyna wkrótce ma wyjść za mąż. Niespodziewanie dla obojga okazuje się, że nawiązuje się między nimi nić porozumienia. Decydują się na kolejne spotkanie za rok. I tak co roku, aż do czasu kiedy Daria nie pojawia się. Dawid postanawia odnaleźć kobietę, która niespodziewanie zaczęła dla niego znaczyć więcej.
Tym razem Joanna Szarańska zabrała mnie na górskie szlaki, pozwalając poczuć się jak wędrowiec i oczami wyobraźni zobaczyć piękno Tatr. Poczuć wolność, ukojenie i tę pewność, że jest się we właściwym miejscu.
„Do zobaczenia za rok” to słodko-gorzka historia, która pokazuje jak często ulegamy innym i stawiamy własne potrzeby na końcu tracąc swoje prawdziwe ja. Kiedy rok po roku tkwimy w toksycznym małżeństwie, w którym jest zbyt tłoczno, a miłość zaczyna umierać.
Wypełniona emocjami, niesamowicie życiowa i pełna wzruszeń. Zmusza do refleksji i uświadamia, że życie jest jak górskie szlaki. Czasami biegną w górę, innym razem w dół, raz są pełne zakrętów, a innym razem łatwe do pokonania. Jednakże zawsze warto sprawdzić co jest za kolejnym zakrętem czy wzniesieniem, bo nigdy nie wiadomo, czy nie czeka tam na nas coś dobrego, co pozwoli wyglądać kolejnego dnia z nadzieją i uśmiechem.

Czy przypadki rządzą naszym życiem? Czy wspólnie spędzone, chociaż krótkie chwile, mogą odmienić czyjeś życie?
Daria i Dawid spotykają się na szlaku. Oboje mają uporządkowane życie, dziewczyna wkrótce ma wyjść za mąż. Niespodziewanie dla obojga okazuje się, że nawiązuje się między nimi ni...

Rozwiń

Zwiń

Hania po skończonych studiach medycznych przenosi się do Wielkopolski, gdzie rozpoczyna staż medyczny. Poprzednie miejsce zamieszkania przywoływało zbyt wiele trudnych i bolesnych wspomnień. Strata jakiej doznała odcisnęła na niej trwałe piętno. W nowym miejscu czekają na nią nowe wyzwania. Poznaje tam też mężczyznę, tylko czy to jest ten właściwy? A może znajdzie się ktoś inny, komu być może uda się uleczyć serce dziewczyny?
Katarzyna Janus wie jak to zrobić. Wie jak wykreować życiową fabułę pełną emocji, zawrzeć w niej trudne tematy i przykuć uwagę czytelnika.
Jej „Ocalić siebie” to historia która tak naprawdę pokazuje marzenia większości z nas. Mieć koło siebie kogoś bliskiego, kto zapewni nam poczucie bezpieczeństwa, bliskości, otoczy troską i miłością i będzie szczery. Wchodząc w związek wierzymy, że będzie oparty na wzajemnym szacunku, prawdomówności i zbudowany na miłości. Bo to przecież od niej wszystko się zaczyna i chcemy aby trwała cały czas.
„Ocalić siebie” to mądra historia o poszukiwaniu siebie, trudnych wyborach i nowych początkach. Napisana bardzo przyjemnym językiem dzięki czemu, pomimo zawartych w niej trudnych tematów, czyta się ją szybko i z ogromną przyjemnością.
Tym, którzy znają twórczość autorki, pewnie nie muszę jej polecać, a tych, którzy jeszcze nie mieli okazji czytać książek Katarzyny Janus, szczerze zachęcam do lektury tej powieści.

Hania po skończonych studiach medycznych przenosi się do Wielkopolski, gdzie rozpoczyna staż medyczny. Poprzednie miejsce zamieszkania przywoływało zbyt wiele trudnych i bolesnych wspomnień. Strata jakiej doznała odcisnęła na niej trwałe piętno. W nowym miejscu czekają na nią nowe wyzwania...

Rozwiń

Zwiń

Od jakiegoś czasu życie dość mocno doświadcza Łucję. Zdrada narzeczonego z siostrą Łucji, strata dziecka, a później strata pracy. A przecież zaciągnięty na dom kredyt sam się nie spłaci. Nie jest lekko, ale Łucja ma swój sposób na stres. Lepi pierogi. Ze wszystkim. Zamrażarka w jej domu jest zawsze pelna.
Kiedy przed drzwiami mieszkania znajduje dwóch mężczyzn, w tym jednego o kulach, jest zaskoczona. A jeszcze bardziej, kiedy dowiaduje się, że przysłała ich jej przyjaciółka, podając sie za jej menadżerkę. Jak się okazuje, jednym z nich jest znany piłkarz, którego biografię ma napisać właśnie ona. Co prawda, już dość dawno nie pisała, ale być może ta propozycja rozwiąże jej finansowe problemy.
Czy Łucja podoła temu zadaniu i czy będzie w stanie spełnić wszystkie warunki umowy, dowiedzieć się możecie z książki „Miłość, pierogi i inne nieszczęścia”.
To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Michaliny Kowolik, a historia, która trafiła w moje ręce jest raczej z gatunku tych lekkich, nie wymagających zbyt wiele od czytelnika. Dość przewidywalna, bez zaskakujacych zwrotów akcji, ale przyjemna w odbiorze i napisana lekkim stylem. Co warto podkreślić, autorka pod tą lekką fabułą ukryła ważny przekaz. Szczerość w związku, rozmowa i wsparcie, to coś najważniejszego, a zawiedzione zaufanie cieżko jest odbudować. Nawet w przypadku relacji siostrzanych, gdzie zdrada boli jeszcze bardziej, szczególnie kiedy brakuje skruchy i przeprosin.
„Miłość, pierogi i inne nieszczęścia” to książka, w której znajdziecie też odrobinę pikanterii. Mi ona nie przeszkadzała, ale wiem, że nie każdy ją lubi/toleruje. Za to tempo w jakim rozwijała się relacja pomiędzy bohaterami było, według mnie, za szybkie.
Co mi się podobało, to sposób, w jaki autorka wykreowała postać Madzi, przyjaciółki rzekłabym idealnej. Myślę, że każdy chciałby taką mieć. Oddaną, szczerą i wspierającą.

Jeżeli szukacie czegoś lekkiego i niezobowiązującego, to ta historia może przypaść Wam do gustu.

Od jakiegoś czasu życie dość mocno doświadcza Łucję. Zdrada narzeczonego z siostrą Łucji, strata dziecka, a później strata pracy. A przecież zaciągnięty na dom kredyt sam się nie spłaci. Nie jest lekko, ale Łucja ma swój sposób na stres. Lepi pierogi. Ze wszystkim. Zamrażarka w jej domu je...

Rozwiń

Zwiń

Weronika to pielęgniarka. Ukraińska pielęgniarka, której mąż trafił na front, a ona została sama z dwójką dzieci. Kiedy znika jej syn Wałyk, kobieta jest przerażona. Wraz z nastoletnią córką Liliją zrobią wszystko, aby odnaleźć chłopca. Z czym będą musiały się zmierzyć? Czy uda im się odnaleźć chłopca i szczęśliwie wrócić do domu?

„Symfonia potworów” to historia inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, w której wojna ukraińsko-rosyjska jest tłem dla tej poruszającej powieści, przedstawiającej dramat wielu ukraińskich rodzin, ich codzienną walkę o przetrwanie i strach. Porusza temat porwań ukraińskich dzieci do Rosji, aby je zrusyfikować. Mają zapomnieć o swoim kraju i rodzinie. Mają stać się Rosjanami.
Marc Levy otwiera nam oczy, szokuje i dostarcza mnóstwa emocji. To nie jest łatwa książka. To historia, która nie pozostawia obojętnym. Niezwykle przejmująca, jednakże napisana w przystępny sposób, przedstawia historię z kilku perspektyw, dzięki czemu mamy jej lepszy obraz.
Historia Wałyki porusza, bo wiemy, że to historia wielu ukraińskich dzieci. Jestem przekonana, że po przeczytaniu, nie zapomnicie o niej szybko. Zostanie zarówno w Waszych myślach jak i sercach.

Weronika to pielęgniarka. Ukraińska pielęgniarka, której mąż trafił na front, a ona została sama z dwójką dzieci. Kiedy znika jej syn Wałyk, kobieta jest przerażona. Wraz z nastoletnią córką Liliją zrobią wszystko, aby odnaleźć chłopca. Z czym będą musiały się zmierzyć? Czy uda im się odn...

Rozwiń

Zwiń

Tomek zakończył nieudane małżeństwo i po wielu latach wraca do Polski, do rodzinnego miasta. Przywozi ze sobą córkę, Karin. Jak się okazuje, jej nauczycielką jest nastoletnia miłość mężczyzny. Czy ta licealna miłość, która rozpadła się przez dzielące młodych ludzi kilometry, jeszcze się gdzieś w nich tli?

Czasami życie zatacza koło i to, co jest nam pisane i tak do nas trafi. Czy tak faktycznie jest?
„Przerwana lekcja angielskiego” to życiowa, ale też dość nostalgiczna historia ukazująca skomplikowane relacje międzyludzkie. Tomasz Kieres pozwala nam śledzić przemyślenia bohaterów, poznać ich uczucia, a dzięki zastosowanej retrospekcji, poznać też ich nastoletnią miłość.
Ci, którzy znają twórczość autora, wiedza, że jego książki cechuje pewna niespieszność. Podobnie jest i w przypadku tej powieści. Nie znajdziecie tu nagłych zwrotów akcji czy wybuchów namiętności, ta historia toczy się swoim rytmem.
„Przerwana lekcja angielskiego” to opowieść o jednej miłości, ale w dwóch odsłonach. Nastoletniej i tej dojrzałej. To też również opowieść o miłości rodzicielskiej. Miłości, jaką Tomasz darzy swoją córkę. Ich relacja to coś, co przykuło moją uwagę w trakcie czytania tej powieści.
Jeżeli chcecie się przekonać, czy Tomasz Kieres słusznie jest przez niektórych nazywany polskim Nicholasem Sparksem, to powinniście siegnąć po tę książkę.

Tomek zakończył nieudane małżeństwo i po wielu latach wraca do Polski, do rodzinnego miasta. Przywozi ze sobą córkę, Karin. Jak się okazuje, jej nauczycielką jest nastoletnia miłość mężczyzny. Czy ta licealna miłość, która rozpadła się przez dzielące młodych ludzi kilometry, jeszcze się gd...

Rozwiń

Zwiń