Tom poprzedni, "Dwie Wojowniczki", naprawdę mnie zachwycił. Czy teraz moje zdanie się zmieniło? No, może minimalnie.
Przede wszystkim powrót do Świata Wynurzonego sprawił mi ogromną frajdę. Tak, jakbym odwiedzała starych znajomych, a to dość szokujące, ze względu na to, że trylogii nie znam od dawna. Wszystko rozpoczyna się naprawdę dobrze, mamy akcję podzieloną na trzy, a właściwie nawet cztery części (Dubhe i Theana, Lonerin i Sennar, Ido i San, Learchos Yeshol i Dohor). Akcja jest wartka i jak to w ostatnich częściach trylogii bywa zmierza do efektywnego zakończenia. Na szczęście do ostatnich stron napotykamy niewiarygodne zwroty akcji i zostajemy zaskakiwani sprytem autorki. Naprawdę brawa za pomysł i realizację!
Niestety, znalazło się też coś, co mnie lekko odrzuciło. Mówię to z ciężkim sercem, bo naprawdę wszystkim polecam książki pani Troisi. I tak właśnie zostałam niemiło zaskoczona nowym wątkiem miłosnym. Tak to jest, jak już się przekonało do danej pary, a nagle pojawia się coś nowego, człowiek nie jest do końca zachwycony. Nie znaczy to, że krytykuję posunięcia autorki, bo fabularnie wszystko się wspaniale ułożyło dzięki temu, jednak jako kobieta odczułam lekkie zawiedzenie. Bo za nową miłością przyszła również zmiana głównej bohaterki. Tak ją podziwiałam za tą siłę i determinację, a teraz dostałam dość często (oczywiście jak na TAKĄ kobietę) szlochającą Dubhe. A szkoda.
Jednak minusów nie ma wiele. Czytelnik dostaje świetne podsumowanie trylogii, na koniec nie sposób nie uronić łzy. Wspaniale rozwiązana historia Astera, Shervy. Postacie Theany i wnuka Sennara ciekawie się rozwijają. I przede wszystkim ogromnie zainteresowałam się dalszymi losami Świata Wynurzonego i Sana, które można znaleźć w kolejnej trylogii - Legendach Świata Wynurzonego ;]

Czy polecam? Jak najbardziej. Fani fantastyki powinni po lekturze być bardzo zadowoleni ze spędzonego czasu nad książką. Reszcie również polecam, może akurat im się spodoba, spróbować zawsze warto!

Tom poprzedni, "Dwie Wojowniczki", naprawdę mnie zachwycił. Czy teraz moje zdanie się zmieniło? No, może minimalnie.
Przede wszystkim powrót do Świata Wynurzonego sprawił mi ogromną frajdę. Tak, jakbym odwiedzała starych znajomych, a to dość szokujące, ze względu na to, że trylogii nie znam od dawna. Wszystko rozpoczyna się naprawdę dobrze, mamy akcję podzieloną na trzy, a...