Ostatnio nakładem Wydawnictwa SQN ukazał się drugi tom serii „Opowieści z Białej Doliny”, który nosi tytuł „Lato w Białej Dolinie”. To oryginalnie zilustrowana historia, która może się spodobać młodym czytelnikom. Fabuła przenosi nas do tytułowej doliny, gdzie mieszkają wyjątkowi bohaterowie - dziewczynki Mia i Anaszka, które są dla siebie jak siostry, Nadleśniczy Bęben, dziadek Mii i Babcia Bęben, Leśniczy Gałązka, Tata Anaszki, Lisek Pietruszek, Dzik Jarek, Listonoszka Zofia, dwa psiaki. Pewnego dnia do Białej Doliny przybywają obcy i nikt nie wie, kim są. Ich pojawienie się oczywiście budzi lęk mieszkańców. Dzieli ich bariera językowa i kulturowa, nie wiadomo, co to będzie. Do Białej Doliny ma przybyć również słynny reżyser, aby nakręcić film fabularny. Ta wizyta również budzi w mieszkańcach emocje. Część z nich chce wziąć udział w zdjęciach do filmu... Czy brzmi to znajomo? Więcej na blogu: https://ksiazkizabawy.blogspot.com/2023/12/lato-w-biaej-dolinie.html

Ostatnio nakładem Wydawnictwa SQN ukazał się drugi tom serii „Opowieści z Białej Doliny”, który nosi tytuł „Lato w Białej Dolinie”. To oryginalnie zilustrowana historia, która może się spodobać młodym czytelnikom. Fabuła przenosi nas do tytułowej doliny, gdzie mieszkają wyjątkowi bohaterowie - dziewczynki Mia i Anaszka, które są dla siebie jak siostry, Nadleśniczy Bęben,...

Gdzieś na końcu świata, u stóp górskich szczytów znajdziecie niezwykłe miejsce. Białą Dolinę. Mieszkają tu dwie dziewczynki Mia i Anaszka. Choć nie są siostrami to Innocenty Bęben z ochotą nazywa obie swoimi wnuczkami, a Babcia Bęben karmi najlepszymi truskawkowymi konfiturami. 🍓 Zresztą konfitury to specjał znany na całą dolinę. Zajadają się nimi Leśniczy Gałązka, pan Stach właściciel schroniska, stali i nowo przybyli w te okolice mieszkańcy.

Wraz z pierwszymi, jeszcze suto przeplatanymi deszczową aurą, promieniami wiosennego słońca przybywają do doliny Obcy. Skąd? Dlaczego? Trudno zgadnąć. W swych wielkich kapeluszach i płaszczach z mnóstwem kieszeni niosą cały swój dobytek. To imigranci z dalekich krajów. Wielkie poruszenie wywołali wśród ludności, jednak ich dobre i otwarte na bliźniego serca sprawią, że część z nich poczuje się tu jak w domu.

To nie jedyna niespodzianka, jaka zaskoczyła Białą Dolinę. Gdy tylko wiosna zmieniła się w lato z wielkimi planami na nakręcenie arcydzieła przybyła ekipa filmowa pod przewodnictwem znanego reżysera. Wszyscy w dolinie wiedzieli co się świeci i z niecierpliwością czekali na ten moment. Czy to wydarzenie zmieni poczciwych mieszkańców w gwiazdy filmowe?

---
Za sprawą "Lata w Białej Dolinie" przeniosłam się z dziećmi to krainy pachnącej nie tylko truskawkową konfiturą, ale szumiącej leśnym spokojem, zarażającej życzliwością, bliskiej naturze. Tu lisy lubią jeść pietruszki, a dziki zakradać się do łóżka leśniczego 😉.

To nasza pierwsza do niej wyprawa, ale nabraliśmy ochoty na więcej. Przemek Corso kreśli wciągającą, momentami chwytającą za serce, bawiącą dowcipem i pełną prawd życiowych historię. Fabuła płynie spokojnie jak letni dzień w górach, choć nudno nie będzie. Jej lektura przyda się, gdy będziecie szukać trochę wytchnienia w przedświątecznej gorączce.

Gdzieś na końcu świata, u stóp górskich szczytów znajdziecie niezwykłe miejsce. Białą Dolinę. Mieszkają tu dwie dziewczynki Mia i Anaszka. Choć nie są siostrami to Innocenty Bęben z ochotą nazywa obie swoimi wnuczkami, a Babcia Bęben karmi najlepszymi truskawkowymi konfiturami. 🍓 Zresztą konfitury to specjał znany na całą dolinę. Zajadają się nimi Leśniczy Gałązka, pan...

Jeżeli myślicie, że w naszej Białej dolinie już nic więcej nie może się zdarzyć to jesteście w błędzie. Długo czekałam na drugi tom, bo od poprzedniego utożsamiasz się z mieszkańcami tego uroczego miasteczka. Tęskniłam za Miją i Anaszką, i to w jaki sposób odkrywają zagadki świata dorosłych. Obydwie części można czytać oddzielnie, więc z całego serca zachęcam do szybkiego nadrobienia. Jeżeli nie wiesz, co podarować dzieciom, młodzieży a nawet dorosłym to tutaj macie coś wartościowego. Macie jeszcze czas do kupowania i otrzymania przed świętami.
Czy takie książki mogą czegoś nauczyć? Czy mogą pokazać nam świat, w którym każdy otrzyma pomoc i wsparcie? Na to pytanie odpowiedź znajdziecie właśnie w tej, jak i poprzedniej części. Opisów książki jest mnóstwo, więc dla tych, którzy lubią poznać co ich czeka zachęcam do przeczytania.
Ile razy jest tak, że nie znając kogoś, czegoś łatwo przyklejamy łatkę, która w niczym nie odzwierciedla tego, kim jesteśmy, skąd pochodzimy. Sama nieraz, nie dwa zbyt pochopnie oceniłam innych, lecz z czasem, poznając prawdę było mi bardzo głupio. W książce jest rozdział, z którego dowiecie się, że do Białej doliny mają przybyć tajemniczy obcy. Nasze małe bohaterki mają niezłą zagadkę do rozgryzienia i udowodnią, że obcy nie znaczy inny. Chodzą nawet teorie, że ci tajemniczy goście mogą mieć zieloną skórę albo co gorsza, wyłupiaste oczy, ale jaka jest prawda to już sami przekonacie się o tym. Tak na marginesie to był mój ulubiony rozdział, bo wiele nawiązuje do realiów, w jakich żyjemy. Chciałabym zdradzić więcej, ale nie chce pozbawiać was tej radości w odkrywaniu samemu tego, co dany tytuł niesie ze sobą. Uprzedzam, że jak zaczniesz czytać nie oderwiesz się od niej, więc zabezpiecz się w kubek gorącej herbaty, koc itp. Może lubicie czytać dzieciom do snu? Fantastycznie! To będą niezapomniane chwilę.
Kolejną pozytywną wiadomością, jaką chcę wam przedstawić jest fakt, że zwolennicy audiobooków mogą tę i poprzednią część przesłuchać w aplikacji Audioteka.pl która dzięki fantastycznej lektorce przeniesie was do tej urokliwiej doliny, z której bije moc natury, miłości i przyjaźni. Bohaterowie bardzo chcą poznać was i wasze pociechy.
Polecam każdemu bez względu na wiek.

Jeżeli myślicie, że w naszej Białej dolinie już nic więcej nie może się zdarzyć to jesteście w błędzie. Długo czekałam na drugi tom, bo od poprzedniego utożsamiasz się z mieszkańcami tego uroczego miasteczka. Tęskniłam za Miją i Anaszką, i to w jaki sposób odkrywają zagadki świata dorosłych. Obydwie części można czytać oddzielnie, więc z całego serca zachęcam do szybkiego...

Czy literatura dla dzieci może być piękna? Może! Czy może być wartościowa? Oczywiście! I jeszcze jedno, najważniejsze. Może uczyć – a nawet powinna!
„Lato w Białej Dolinie” tak, jak „Opowieści z Białej Doliny”, to książka z przesłaniem. Choć to literatura dziecięca to pozycja bardzo mądra, z której można wiele się nauczyć.
Dzięki dwóm wspaniałym bohaterkom: Mii i Anaszce, dzieci (ale nie tylko one, bo książka nie powinna mieć docelowego wieku) poznają odwagę, odmienność i nauczą się, że przyznanie racji innej osobie to nie porażka, a rozglądanie się trochę dalej niż czubek własnego nosa może przynieść same korzyści.
„Lato w Białej Dolinie” to lektura inspirująca tak dla dzieci, jak i dla rodziców. Na czoło wysuwają się: natura, przygody, natura, wyobraźnia, natura, spontaniczność, natura… Fascynująca, cudowna, tajemnicza. Przepięknie wydana. Ilustracje Marceliny są proste, ale śliczne i wspaniale współgrają z tekstem.
Sześć opowiadań/przygód, które pokazują nam między innymi wyjątkową rodzinę, która wcale nie musi być taka jak wszystkie. Bo przecież inność jest fajna i ciekawsza.
Dzięki mądrościom przekazanym nam w tekście dowiemy się jak się nie poddawać i jak, w gonitwie dnia codziennego zauważać to, co ważne i to, co nam często umyka.

„Opowieści z Białej Doliny” miały w sobie nutę kryminału, bo chodziło o kradzież lasu. „Lato w Białej Dolinie” to zgoła inna historia, jednak niemniej tajemnicza, bo mają przyjechać OBCY. I choć wszyscy o tym mówią, to tak naprawdę nikt nie wie, co się za tym kryje. Kim są OBCY? Czego chcą? Skąd przyjeżdżają? Przyda się tolerancja i życzliwość, której na szczęście mieszkańcom Białej Doliny nie brakuje, a my możemy się naprawdę sporo od nich nauczyć.
Ale to nie koniec sensacji, bo oto w Białej Dolinie ma pojawić się słynny reżyser, by nakręcić film. Każdy jest rozemocjonowany do tego stopnia, że chciałby stać się jednym z aktorów. Ale jak to się skończy, to na razie pozostanie moją słodką tajemnicą, a dla Was do momentu przeczytania tej wspaniałej lektury.

Ta książka to również galeria wspaniałych postaci (tak ludzkich, jak i zwierzęcych) i cudownych charakterów: Nadleśniczy Bęben, dziadek Mii i Babcia Bęben; Leśniczy Gałązka; Tata Anaszki – to ten od dynksów i tentegesów; oswojony Lisek Pietruszek; Dzik Jarek – wcale nie taki dziki; dwie suczki: Izera i Heksa; Listonoszka Zofia.

Realizm magiczny zapakowany w najbardziej kolorowy papier na świecie i udekorowany humorem, jednak nie stroniący od ważnych i bardzo mądrych treści, które podane w innej formie znudziłyby. Wielkie brawa dla Autora za pomysł, bo ten jest po prostu wyśmienity.

Wyrosłam już z książek dla dzieci, choć czasem czytam, by całkowicie nie zardzewieć. Te książki, obie, są świeże, piękne i wyróżniają się na tle innych dzisiaj wydawanych propozycji dla dzieci. Nie mówię, że tamte nie są mądre, tylko, że te są inne. Szczególne. I żeby to zrozumieć, trzeba przeczytać.
I ważna informacja dla tych z Was, którzy nie czytali „Opowieści z Białej Doliny”. Choć szczerze zachęcam do lektury, to bez znajomości pierwszej części nie pogubimy się czytając „Lato w Białej Dolinie”.

I jeszcze jedno. Święta tuż tuż, a pod choinką na pewno znajdzie się miejsce na jeszcze jedną paczuszkę. To może włóżcie do niej jedną albo dwie książki Przemka Corso. Gwarantuję świetną i mądrą zabawę całej rodzinie. A przy okazji Wydawnictwo SQN od każdego sprzedanego egzemplarza przekazuje 10 złotych (do końca roku) na Dom Dziecka w Szklarskiej Porębie. Można więc nie tylko sprawić radość sobie, ale także innym. Pomyślcie o tym!

Czy literatura dla dzieci może być piękna? Może! Czy może być wartościowa? Oczywiście! I jeszcze jedno, najważniejsze. Może uczyć – a nawet powinna!
„Lato w Białej Dolinie” tak, jak „Opowieści z Białej Doliny”, to książka z przesłaniem. Choć to literatura dziecięca to pozycja bardzo mądra, z której można wiele się nauczyć.
Dzięki dwóm wspaniałym bohaterkom: Mii i Anaszce,...

Tęsknie do Białej Doliny. Do tej z książek Przemka Corso i Marceliny (liczę na kolejny tom!),ale też do tej swojej własnej. Do miejsca, w którym wszystko jest dokładnie takie, jakie być powinno. W którym każdy jest sobą i nie musi się nawet nad tym zastanawiać. W którym nikt się nie dziwi, jeśli wolisz spędzać czas ze swoimi psami, niż z ludźmi (jak Leśniczy Gałązka). Nikt też nie zabrania dzieciom być dziećmi (trzeba tylko pamiętać o bezpieczeństwie),ani lisom zajadać się pietruszkami. A nawet jeśli komuś wpadnie do głowy pomysł, aby zmieniać innych, to ostatecznie dochodzi do wniosku, że najlepiej, gdy jednak każdy jest sobą. "Opowieści z Białej Doliny" i "Lato w Białej Dolinie" to książki, które przytulam mocno, bo po ich lekturze po prostu lepiej się czuję sama ze sobą.

Te książki to powiew świeżości wśród czytelniczych propozycji dla dzieci. Wyróżnia je wyjątkowa szczerość w narracji, może nawet momentami naiwność, ale taka, która rozczula autentycznością. Zaglądamy bowiem do Białej Doliny i poznajemy niektórych jej mieszkańców. Są tu Mia i Anaszka, dziewczynki, które mają czas na leśne wyprawy, na zajadanie się babcinymi naleśnikami i na przyglądanie się z dystansem życiu dorosłych z podwórkowego trzepaka. Są też babcia Bęben (która daje dzieciom dużo swobody) i dziadek Bęben - charyzmatyczny nadleśniczny. Jest tata artysta i gapowaty leśniczy Gałązka. Pojawią się Obcy, a nawet słynny filmowy reżyser. Jest tu też natura - szumiący las, jeleń albinos, udomowiony lis i nie tak dziki dzik.

Książki o Białej Dolinie są jak literacki czasowstrzymywacz. A na pewno przynajmniej spowalniają czas, bo uświadamiają, że "czasami trzeba się cieszyć z prostych rzeczy". Udowadniają też istotną teorię wyższości poranków nad wieczorami. Dlatego więc warto je celebrować! To historie przepełnione wdzięcznością, która jest w nich absolutnie naturalna i przekonaniem o akceptacji każdej żywej istoty. Choćby wydawała się najbardziej obca i z końca świata.

To zaledwie część tego, co wyczytasz z tych kapitalnych opowiadań. I pamiętaj, że nikt kto lubi konfitury truskawkowe i książki, nie może być złym człowiekiem!

Tęsknie do Białej Doliny. Do tej z książek Przemka Corso i Marceliny (liczę na kolejny tom!),ale też do tej swojej własnej. Do miejsca, w którym wszystko jest dokładnie takie, jakie być powinno. W którym każdy jest sobą i nie musi się nawet nad tym zastanawiać. W którym nikt się nie dziwi, jeśli wolisz spędzać czas ze swoimi psami, niż z ludźmi (jak Leśniczy Gałązka). Nikt...

"Lato w Białej Dolinie" to uroczy i pełen ciepła zbiór opowiadań, który w magiczny sposób łączy świat dziecięcej wyobraźni z subtelnością dorosłych tematów. Autorzy, Przemek Corso i Marcelina Misztal, ponownie przenoszą nas do malowniczej Białej Doliny, gdzie spotykamy się z niezwykłymi postaciami i rozpoczynamy przygodę pełną tajemnic i emocji.

Bohaterkami tej uroczej opowieści są dwie nieodłącznie związane przyjaciółki - pięcioletnia Mia i dwuletnia starsza Anaszka. Ich niewinność, ciekawość świata i niezłomna przyjaźń są sercem tej historii. Opowieść rozpoczyna się od ogłoszenia przez rozentuzjazmowanego Dziadka Bębna, że do Białej Doliny przybywają tajemniczy Obcy. Ta tajemnica owija miasteczko w emocje i ciekawość. Listonoszka Zofia, z charakterystycznym urokiem, podsyca zaciekawienie dziewcząt, zdradzając, że Obcy nie są takimi, jakich się spodziewają. Jest to zabieg literacki, który otwiera okno do ważnych tematów, wprowadzając do opowieści subtelny wątek migracyjny. Przybysze, ubrani w długie płaszcze i kapelusze, niosą ze sobą tajemnicę, która porusza serca czytelników i otwiera przestrzeń do refleksji.

Wartościowe przesłanie o przyjaźni, miłości, odwadze i akceptacji samego siebie splata się z lekkim humorem i błyskotliwością dialogów. Autorska finezja sprawia, że każde z opowiadań stanowi samodzielną całość, a jednocześnie wpisuje się w spójną historię. Choć "Lato w Białej Dolinie" to druga część cyklu "Opowieści z Białej Doliny," czytelnik może śmiało sięgnąć po nią nawet bez znajomości pierwszej, czując się zachęconym do odkrywania magicznego świata.

Wspaniałą wartością dodaną są piękne ilustracje, które ubarwiają czytelniczą podróż, dodając książce estetycznego uroku. Również fotografie, wkomponowane w narrację, przysparzają tej pozycji dodatkowego waloru.

"Lato w Białej Dolinie" to uroczy i pełen ciepła zbiór opowiadań, który w magiczny sposób łączy świat dziecięcej wyobraźni z subtelnością dorosłych tematów. Autorzy, Przemek Corso i Marcelina Misztal, ponownie przenoszą nas do malowniczej Białej Doliny, gdzie spotykamy się z niezwykłymi postaciami i rozpoczynamy przygodę pełną tajemnic i emocji.

Bohaterkami tej uroczej...

Poznajcie dwie małe dziewczynki Mii i Anaszkę, które choć nie są spokrewnione są dla siebie jak siostry. Obie mieszkają w Białej Dolinie i dużo czasu spędzają u dziadków Bęben, którzy obie traktują jak rodzone wnuczki 😊

Do Białej Doliny z krańca świata przybywają Obcy ! Nikt nie wie kim są nowi przybysze, a ich przybycie budzi lęk wśród mieszkańców. Na całe szczęście lokalna społeczność wykazuje się dużą życzliwością wobec nowych. Choć dzieli ich bariera językowa i kulturowa to szybko znajdują nić porozumienia. To wspaniała lekcja tolerancji.

Do Białej Doliny ma przybyć również słynny reżyser i nakręcić film fabularny. Ta wizyta budzi w mieszkańcach wiele emocji. Spora ich część pragnie wziąć udział podczas zdjęć do filmu. A co z tego wyniknie musicie sprawdzić koniecznie 😊

To ciepła i lekka powieść o przyjaźni, miłości, tolerancji, empatii oraz odwadze. Książka przenosi nas do świata gdzie czerpie się radość z życia w zgodzie z naturą. Kolorowe ilustracje dodają powieści uroku.

Poznajcie dwie małe dziewczynki Mii i Anaszkę, które choć nie są spokrewnione są dla siebie jak siostry. Obie mieszkają w Białej Dolinie i dużo czasu spędzają u dziadków Bęben, którzy obie traktują jak rodzone wnuczki 😊

Do Białej Doliny z krańca świata przybywają Obcy ! Nikt nie wie kim są nowi przybysze, a ich przybycie budzi lęk wśród mieszkańców. Na całe szczęście...

,, Dopiero co próbowano sprzedać Białą Dolinę jakimś Obcym i ledwośmy się uratowali, ja? No to teraz oddamy ją za darmo jakimś innym Obcym! Sami sobie to zrobimy! Wspomnicie moje słowa! Nawet dwa łosie albinosy nam nie pomogą! Żaden zagrożony gatunek nam nie pomoże, bo to my jesteśmy zagrożeni. "

,, Nawet jeśli nie zrozumiemy ich mowy, to się jej nauczymy. "

Ja czytałam już kiedyś książkę autora ,,Podziemne miasto" to był tom pierwszy. Następnych nie kupiłam, bo jakoś tak później nie miałam pieniędzy, ale to już wtedy tamta książka bardzo mi się spodobała. I powód był ten sam, co teraz. Wiecie, jak nie znoszę polityki, nie oglądam, tylko słucham jak mąż w drugim pokoju patrzy. Wspominam o tym, bo autor w sposób bardzo sprytny przemyca nam ją w każdej książce. Jednak nie pisze tego, co kto w telewizji powie, tylko zmienia to w opowieści miłe dla oka, tym samym dla spostrzegawczych, przemyca prawdę tego, co dzieje się na świecie. Po cytatach, które wybrałam chciałam byście sami się domyślali o kogo może chodzić. Bowiem Białą Dolinę mają nawiedzić Obcy. Nikt ich nie zna, tylko gdybają na ich temat. Jest tu jednak postać sklepikarza, który mówi prawdę, której my początkowo nie chcieliśmy dostrzec. Podkreśla, że jak przyjadą, to pewnie wykupią cały jego dżem domowej roboty. Rodzina, której to tłumaczy nie widzi w tym nic złego. Nawet twierdzą, że powinien się z tego cieszyć, bo wzrośnie mu sprzedaż. On jednak zauważa, że jeśli wykupią to co ich, swojskie, to dla nich rzeczy dobrych zabraknie. To była taka prosta i zwyczajna rozmowa, a tak mądra. Poruszali jeszcze wiele wartościowych tematów, które warto poznać. To jest bajka, więc czasami kiedy dziecko zadaje tu błahe pytania, czytający pomyśli, że nie jest to ważne. Jednak spójrzcie na to pod innym kontem, gdyby postać dziecka zamienić na dorosłego, wyjdzie sama mądra prawda naiwnych ludzi. Tych, którzy robili co mogli, by ugościć tych Obcych. Czy są teraz z tego zadowoleni? Jak dalej potoczy się ta historia? Co spotka tutaj mieszkańców Białej Doliny i jak sobie z tym poradzą? Książka zawiera rysunki lekko karykaturalne, czyli idealnie dopasowane do treści. Duży druk ułatwia czytanie, choć przekaz jaki za sobą niesie powinien być nagłośniony. Najlepiej, gdyby nie oglądać telewizji, wtedy włączyło by się w nas automatyczne myślenie, które nakierowane jest pod dobro nasze, a nie Obcych. Taka mądra bajka z widocznym, choć ukrytym apelem. Bardzo, ale to bardzo ją polecam!

,, Dopiero co próbowano sprzedać Białą Dolinę jakimś Obcym i ledwośmy się uratowali, ja? No to teraz oddamy ją za darmo jakimś innym Obcym! Sami sobie to zrobimy! Wspomnicie moje słowa! Nawet dwa łosie albinosy nam nie pomogą! Żaden zagrożony gatunek nam nie pomoże, bo to my jesteśmy zagrożeni. "

,, Nawet jeśli nie zrozumiemy ich mowy, to się jej nauczymy. "

Ja czytałam...

"Lato w Białej Dolinie" to książka w której spotkamy nietuzinkowych bohaterów: przyjaciółki Mię i Anaszkę, nadleśniczego Bębna i jego żonę, leśniczego Gałązkę, a także niemalże udomowionego lisa.
Spokojne życie mieszkańców burzy informacja o rychłym przybyciu obcych. Odtąd każdy snuje domysły. Jak nowo przybyli będą się prezentować, czy znają język, czy są dobrzy, a może wręcz przeciwnie i należy się ich obawiać?
Gdy przybywają w przeciwdeszczowych płaszczach i ogromnych kapeluszach, nawet nieznajomość języka nie stanowymi problemu. Wszak wystarczy ciepły kąt, kawa i kilka słoików dżemu.
Po czasie miejscowością wstrząsa kolejna wieść. Znany reżyser wybiera się do Białej Doliny, by kręcić nowy film. Wiele mieszkańców pragnie wziąć udział w castingu. Czy realizacja dojdzie do skutku?
Sprawdźcie koniecznie na kartach tej niebanalnej książki.
Autor Przemek Corso przypomina czytelnikom w tej publikacji , że chęć okazania pomocy nie wymaga od nas znajomości języka, kultury i sytuacji życiowej "obcych". Bezwarunkowa pomoc wymaga jedynie szeroko otwartych drzwi i wrażliwych serc.
Różnorodność bohaterów skłania do refleksji i zastanowienia się nad tym, za czym my tak właściwie codziennie gonimy, dlaczego chcemy być ciągle lepsi, doskonalsi i czy aby na pewno jest nam ta pogoń potrzebna do szczęśliwego spokojnego życia.
Książka, mimo iż porusza ważne społecznie kwestie, przepełniona jest słownym i graficznym humorem. Doskonała lektura do czytania w leniwe jesienne popołudnie. To także dobra baza do rozmowy.
Czytajcie, bo naprawdę warto!

"Lato w Białej Dolinie" to książka w której spotkamy nietuzinkowych bohaterów: przyjaciółki Mię i Anaszkę, nadleśniczego Bębna i jego żonę, leśniczego Gałązkę, a także niemalże udomowionego lisa.
Spokojne życie mieszkańców burzy informacja o rychłym przybyciu obcych. Odtąd każdy snuje domysły. Jak nowo przybyli będą się prezentować, czy znają język, czy są dobrzy, a może...

Rewelacyjny drugi tom wspaniałej serii dla dzieci. Tak powinny być pisane książki dla przedszkolaków. Z ich punktu widzenia, prosto, wzruszająco, z mądrym przekazem. Nie mogę się doczekać, kiedy przeczytam to dziecku.

Rewelacyjny drugi tom wspaniałej serii dla dzieci. Tak powinny być pisane książki dla przedszkolaków. Z ich punktu widzenia, prosto, wzruszająco, z mądrym przekazem. Nie mogę się doczekać, kiedy przeczytam to dziecku.