Przyroda od zawsze obdarowywała wieloma dobrami. Stanowiła schronienie oraz źródło pracy i pożywienia. Na przestrzeni lat coraz lepiej uczono się jak umiejętnie korzystać z jej darów. Bogactwo naturalnych składników i surowców pochodzących zarówno z roślin jak i zwierząt, stanowiło remedium na różne dolegliwości. Ludzie odnosili się do niej z szacunkiem. Doskonale zdawali sobie sprawę z tego, że tak naprawdę przyroda nie potrzebuje człowieka aby istnieć, za to człowiek bez jej obecności ma niewielkie szanse na przetrwanie.

Z publikacji @wydawnictwohaart "Współczesna natura" wyłania się umiłowanie do natury i rozważania nad istotą życia.
Dziennik Dereka Jarmana, brytyjskiego artysty, reżysera filmowego, scenarzysty, poety, pisarza, w którym opisuje okres od stycznia 1989 roku do września 1990 roku. Czas, który spędził w rybackiej chacie na wybrzeżu hrabstwa Kent. Wokół swego ascetycznego domu uprawiał ogród, który do dziś pozostaje jednym z najbardziej osobliwych dzieł życia.

Praca w ogrodzie, jego uprawa miała być lekarstwem na przeciwności losu. Natura stała się schronieniem. Nie tylko obcuje z jej pięknem i nieprzewidywalnością, ale także może się w nią zagłębić. Przeżywa doznania związane z dziką fauną i florą, wykorzystując jej zasoby do egzystencji. I nieustannie tworzy: maluje, pisze, rzeźbi.

"Czas jest rozbity, przeszłość i przyszłość, przyszła przeszłość z teraźniejszością".

Zawarte są tu wspomnienia życiowych doświadczeń i mnóstwo refleksji. Nostalgiczne zapiski codzienności, które są swoistą autobiografią w drodze ku temu co nieuniknione i pomimo, że Derek świadom jest nadchodzącego końca, to ciągle wierzy, ciągle jest pełen optymizmu.

"Sadziłem swój zielnik jako panaceum, czytałem o wszystkich bólach i przypadłościach, które rośliny leczą - i wiem, że nie pomogą. Ogród zawiódł jako farmakopea. Ale w oglądaniu wyrastających roślin jest dreszczyk emocji, który daje mi nadzieję".

Zapiski momentami poruszają i zaskakują odwagą. Jarman nie ukrywa swoich związków i orientacji seksualnej, jak i zakażenia wirusem HIV i choroby. Wybrzmiewa samotność, pustka i tęsknota, które nadchodzą zewsząd.

Wyznaje ekologię queerową, funkcjonowanie w nienormatywny sposób, negując sztywne koncepty. Zafascynowany chwastami i brakiem ich zainteresowania podpoprządkowaniu się do środowiska.

Zachwyt nad tym co otacza staje się inspiracją. Każdy dzień wita z nadzieją i obawą jednocześnie, odczuwając coraz bardziej osłabienie i pogarszający się stan zdrowia.
Polecam.

Przyroda od zawsze obdarowywała wieloma dobrami. Stanowiła schronienie oraz źródło pracy i pożywienia. Na przestrzeni lat coraz lepiej uczono się jak umiejętnie korzystać z jej darów. Bogactwo naturalnych składników i surowców pochodzących zarówno z roślin jak i zwierząt, stanowiło remedium na różne dolegliwości. Ludzie odnosili się do niej z szacunkiem. Doskonale zdawali...

“Prospect Cottage jest ostatnim z długiej listy »domów ucieczkowych«, które zacząłem budować jako dziecko na krańcu ogrodu” - pisze Jarman we “Współczesnej naturze”, dzienniku tworzonym między styczniem 1989 a wrześniem 1990 roku. Swoją ostatnią samotnię stworzył w rybackiej chacie na południowym wybrzeżu Anglii niedługo po tym, jak zdiagnozowano u niego zakażenie wirusem HIV. Poświęcił się tam uprawie roślin (ogrodnictwo od dawna było jego wielką pasją),ale nie zrezygnował z działalności artystycznej: kontynuował pracę nad kolejnymi filmami, malował, pisał wiersze. Nie odciął się również całkowicie od świata zewnętrznego, przy okazji wizyt w mieście prowadząc bogate życie towarzyskie i erotyczne. Jego stan zdrowia ulegał jednak w tym okresie stopniowemu pogarszaniu, erotyzm nieustannie miesza się więc na kartach “Współczesnej natury” z postępującą chorobą.

Oprócz osobistych przeżyć Jarman notował również swoje przemyślenia na temat praw osób homoseksualnych i sytuacji cierpiących na AIDS. Jego dziennik miał być dokumentem zbiorowego doświadczenia, które, jak zauważa, nie doczekało się jeszcze właściwego opisu poza utworami literackimi; “dlaczego beletryzować, skoro to, co najlepsze, jest w naszych żywotach?” - pyta reżyser we fragmencie, w którym określa cel swojej książki. Biorąc pod uwagę, że swój dziennik pisał Jarman z zamiarem wydania, niektóre ustępy robią przykre wrażenie stylizowanych na spontaniczność; momentami razi też nieco jego pretensjonalny, bombastyczny styl. Z drugiej strony imponuje jego uważność na naturę, na jej kolory, zapachy, dźwięki, na drobne, często trudne do uchwycenia zmiany, które codziennie w niej zachodzą. Poruszające są też fragmenty, w których Jarman wspomina umierających na AIDS przyjaciół - pisał przecież te słowa z niewyrażoną wprost świadomością, że i on przegra wkrótce walkę z chorobą.

***

Więcej recenzji na:
https://www.instagram.com/dwa.akapity/
https://www.facebook.com/dwa.akapity/

“Prospect Cottage jest ostatnim z długiej listy »domów ucieczkowych«, które zacząłem budować jako dziecko na krańcu ogrodu” - pisze Jarman we “Współczesnej naturze”, dzienniku tworzonym między styczniem 1989 a wrześniem 1990 roku. Swoją ostatnią samotnię stworzył w rybackiej chacie na południowym wybrzeżu Anglii niedługo po tym, jak zdiagnozowano u niego zakażenie wirusem...