Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyroda od zawsze obdarowywała wieloma dobrami. Stanowiła schronienie oraz źródło pracy i pożywienia. Na przestrzeni lat coraz lepiej uczono się jak umiejętnie korzystać z jej darów. Bogactwo naturalnych składników i surowców pochodzących zarówno z roślin jak i zwierząt, stanowiło remedium na różne dolegliwości. Ludzie odnosili się do niej z szacunkiem. Doskonale zdawali sobie sprawę z tego, że tak naprawdę przyroda nie potrzebuje człowieka aby istnieć, za to człowiek bez jej obecności ma niewielkie szanse na przetrwanie. Z publikacji @wydawnictwohaart "Współczesna natura" wyłania się umiłowanie do natury i rozważania nad istotą życia. Dziennik Dereka Jarmana, brytyjskiego artysty, reżysera filmowego, scenarzysty, poety, pisarza, w którym opisuje okres od stycznia 1989 roku do września 1990 roku. Czas, który spędził w rybackiej chacie na wybrzeżu hrabstwa Kent. Wokół swego ascetycznego domu uprawiał ogród, który do dziś pozostaje jednym z najbardziej osobliwych dzieł życia. Praca w ogrodzie, jego uprawa miała być lekarstwem na przeciwności losu. Natura stała się schronieniem. Nie tylko obcuje z jej pięknem i nieprzewidywalnością, ale także może się w nią zagłębić. Przeżywa doznania związane z dziką fauną i florą, wykorzystując jej zasoby do egzystencji. I nieustannie tworzy: maluje, pisze, rzeźbi. "Czas jest rozbity, przeszłość i przyszłość, przyszła przeszłość z teraźniejszością". Zawarte są tu wspomnienia życiowych doświadczeń i mnóstwo refleksji. Nostalgiczne zapiski codzienności, które są swoistą autobiografią w drodze ku temu co nieuniknione i pomimo, że Derek świadom jest nadchodzącego końca, to ciągle wierzy, ciągle jest pełen optymizmu. "Sadziłem swój zielnik jako panaceum, czytałem o wszystkich bólach i przypadłościach, które rośliny leczą - i wiem, że nie pomogą. Ogród zawiódł jako farmakopea. Ale w oglądaniu wyrastających roślin jest dreszczyk emocji, który daje mi nadzieję". Zapiski momentami poruszają i zaskakują odwagą. Jarman nie ukrywa swoich związków i orientacji seksualnej, jak i zakażenia wirusem HIV i choroby. Wybrzmiewa samotność, pustka i tęsknota, które nadchodzą zewsząd. Wyznaje ekologię queerową, funkcjonowanie w nienormatywny sposób, negując sztywne koncepty. Zafascynowany chwastami i brakiem ich zainteresowania podpoprządkowaniu się do środowiska. Zachwyt nad tym co otacza staje się inspiracją. Każdy dzień wita z nadzieją i obawą jednocześnie, odczuwając coraz bardziej osłabienie i pogarszający się stan zdrowia. Polecam.