Początek świetny, jednak później coś się zepsuło i autorzy zbytnio nie wiedzieli w którą stronę pójść. Za dużo tutaj wywiadów z osobami, które nie mają zbyt wiele do powiedzenia (Bracia Kacperczyk wypadli według mnie zdecydowanie najlepiej mimo tego, że najmniej się spodziewałem bo nie śledzę twórczości młodego pokolenia). Większość bohaterów wywiadów opowiada się po jasno zadeklarowanej stronie; razi to w oczy i sprawia wrażenie niepełności, mimo tego że drugiej strony politycznej zdecydowanie bardziej nie popieram.

Rażą też poglądy jakoby programowanie miało zniknąć na przestrzeni kilku lat oraz niezrozumienie, że łączenie szkoleń tego typu seniorów oraz ludzi młodych jest wyjątkowo nierozsądne (niestety myślenie idealistyczne nie zda się tutaj na nic).

Mimo wad sam temat jest przedstawiony całkiem dobrze, szczególne jeśli chodzi o rodzimy świat, który chcąc nie chcąc różni się względem różnic pokoleniowych od reszty globu (druga wojna światowa, komuna, wstąpienie do Unii Europejskiej itd.). Zabrakło jednak w temacie tak bardzo neutralnym właśnie tejże neutralności pod względem wyrażania poglądów. Główne przez bohaterów wywiadów, ale także przez autorów.

Początek świetny, jednak później coś się zepsuło i autorzy zbytnio nie wiedzieli w którą stronę pójść. Za dużo tutaj wywiadów z osobami, które nie mają zbyt wiele do powiedzenia (Bracia Kacperczyk wypadli według mnie zdecydowanie najlepiej mimo tego, że najmniej się spodziewałem bo nie śledzę twórczości młodego pokolenia). Większość bohaterów wywiadów opowiada się po jasno...

Książka nieco "rozwodniona", przeplatająca definicje, twarde dane i ich analizy z przydługimi niekiedy wywiadami z mniej lub bardziej znanymi ludźmi, przedstawicielami poszczególnych, choć umownych, pokoleń.

Książka nieco "rozwodniona", przeplatająca definicje, twarde dane i ich analizy z przydługimi niekiedy wywiadami z mniej lub bardziej znanymi ludźmi, przedstawicielami poszczególnych, choć umownych, pokoleń.

Bardzo ciekawy początek teoretyczny, pierwsza rozmowa tragiczna, potem już tylko lepiej, więc nie warto się zniechęcać. Pozycja dostępna w formie audiobooka.

Całościowo jednak na plus, książka skłania do refleksji dotyczących pokoleń.

Bardzo ciekawy początek teoretyczny, pierwsza rozmowa tragiczna, potem już tylko lepiej, więc nie warto się zniechęcać. Pozycja dostępna w formie audiobooka.

Całościowo jednak na plus, książka skłania do refleksji dotyczących pokoleń.

,, Ossowska zwróciła uwagę na to, że pokolenie może być wynikiem następstwa biologicznego; w jej czasach uważano, że nowe pokolenie następuje po średnio 33 latach, czyli występują trzy pokolenia na stulecie".
Wiecie, muszę się zgodzić z tym stwierdzeniem, gdyż ze swoimi starszymi dziećmi spokojnie potrafię się dogadać, ale już z tym młodszym, to tak średnio. Oni mają inny sposób myślenia, inaczej się wysławiają, grają w gry dla mnie całkowicie bez najmniejszego sensu. Wciąż pozostają sprawy w których się dogadujemy, ale już nie tak jak ze starszymi dziećmi. W książce znajdziecie piętnaście rozdziałów w których autorzy będą chcieli nas przekonać do częstej rozmowy z dziećmi. Zauważono bowiem, że im bardziej społeczeństwo stało się zelektryzowane, tym mniej prowadzimy rozmów z dziećmi i tym sposobem nie potrafimy się z nimi dogadać. To jakby nauka w szkole, dziecko coś nam tłumaczy, my nie mamy czasu słuchać, i każde spogląda tylko w telefon. Tak mijają lata i kiedy w końcu jesteśmy ciekawi co się dzieje u naszego dziecka, wychodzi na to, że w ogóle nie rozumiemy co do nas mówi. Nie znamy jego zainteresowań, gier, znajomych i zazwyczaj już za późno, by w jakikolwiek sposób go zmienić. No i niestety te dzieci dorosłe już, robią to co my kiedyś z nimi. Zanika wtedy więź, a słowo rodzina łączy tylko zdjęcie lub nazwisko. Żeby jak najmniej wam zdradzić i najogólniej przedstawić problematykę książki, powiem tylko tyle, że rozmowa jest najlepszym lekarstwem na wszystko. Na samotność dziecka, na brak przyjaźni w jego życiu, na depresyjnych zachowaniach, które później zmieniają się w agresję. Bardzo wartościowa, która pokazuje, że jeśli w naszym życiu się nie zatrzymamy, to bezpowrotnie stracimy osoby, które podczas naszej starości mogłyby nam pomóc. Nieodebrane połączenie nie zawsze oznacza, że ktoś tego nie widział i nie słyszał. A że nie chciał odebrać od nas telefonu, to jest ten sam moment, kiedy my nie mieliśmy czasu go wysłuchać... prem 25.10.2023

,, Ossowska zwróciła uwagę na to, że pokolenie może być wynikiem następstwa biologicznego; w jej czasach uważano, że nowe pokolenie następuje po średnio 33 latach, czyli występują trzy pokolenia na stulecie".
Wiecie, muszę się zgodzić z tym stwierdzeniem, gdyż ze swoimi starszymi dziećmi spokojnie potrafię się dogadać, ale już z tym młodszym, to tak średnio. Oni mają inny...

Jak uczyć się od siebie nawzajem

Różne pokolenia, różne generację, dorastające w różnych warunkach.

Pokolenie wojny, PRL-u, pokolenie X,Y,Z, alfa. Wiele je dzieli, a co je łączy?

O pokoleniach często się mówi, przypisując im różne typowe cechy. Tutaj poddane samotni pytaniom. Czy pokornie alfa naprawdę jest tym najbardziej samotnym? Czy millenialsi są niezaradni?

Okres w którym się wychowaliśmy i dorastaliśmy ma na nas wpływ. Tutaj dzięki tej książce możemy dowiedzieć się bardzo wiele ciekawych rzeczy o różnych pokoleniach, a także przy okazji o samym sobie.

O pokoleniach dowiadujemy się także z życiowych przykładów, opowieść osób z różnych generacji.

Co ważne, autorzy podkreślają tutaj jak ważny jest dialog i współpraca między pokoleniami. Że każde jest różne, ale dzięki temu mogą się uczyć od siebie.

To bardzo ciekawa, warta przeczytania książka.

Jak uczyć się od siebie nawzajem

Różne pokolenia, różne generację, dorastające w różnych warunkach.

Pokolenie wojny, PRL-u, pokolenie X,Y,Z, alfa. Wiele je dzieli, a co je łączy?

O pokoleniach często się mówi, przypisując im różne typowe cechy. Tutaj poddane samotni pytaniom. Czy pokornie alfa naprawdę jest tym najbardziej samotnym? Czy millenialsi są niezaradni?

Okres...

Grzegorz Skawiński śpiewa(ł) „każde pokolenie ma własny czas”. Natomiast Tomasz Sobierajski i Magdalena Kuszewska napisali książkę, w której każde pokolenie rozbierają na czynniki pierwsze. Poddają je dogłębnej analizie, ilustrują nam ich najważniejsze cechy, wartości. Każde pokolenie ma swój znak rozpoznawczy, który znajdziemy na kartach książki „Pokolenia”.
To jakże bogata socjologiczna rozprawa na temat generacji urodzonych i dorastających w różnych warunkach społecznych, kulturalnych, politycznych czy też gospodarczych. Ta książka pozwoli rodzicom poznać pokolenie swoich dzieci. Z kolei ich latorośl może poznać generację swoich rodziców. Zatem weźcie do rąk tę książkę i dajcie porwać się w pokoleniową podróż. Ta książka pozwoli poznać Wam czasy, w których żyli nasi przodkowie. A Ci nieco starsi czytelnicy będą mogli zrozumieć potrzeby współczesnego pokolenia.
Tomasz Sobierajski dokonał dogłębnej analizy społeczno-kulturowej pokoleń. Natomiast Magdalena Kuszewska przeprowadziła interesujące i inspirujące rozmowy z osobami z różnych generacji, dzięki czemu możemy poznać ich odmienność ich charakterystyczne cechy. Swoimi refleksjami podzielili się: prof. Maja Komorowska, Magdalena Zawadzka, Agata Młynarska, Marcin Meller, prof. Adam Bodnar, Małgorzata Gołota oraz Bracia Kasperczyk.
Czytając tę książkę, możemy z bliska przyjrzeć się różnym pokoleniom od pokolenia wojny, poprzez pokolenie PRL-U czy też pokolenia X,Y,Z, aż do pokolenia Alfa. Co więcej, powoli definiuje się powstanie nowego pokolenia, które jeszcze się nie narodziło. Szacunkowo będą to osoby urodzone po 2026, a nawet po 2030 roku. Ich nazwę określa się już mianem pokolenia Beta.
Często czytając tę książkę, zastanawiałem się, jakim ja jestem pokoleniem. I wiecie co, ciężko było mi to określić, choć moje pokoleniowe serce skłania mnie najbardziej do określenia siebie pokoleniem MTV, zamienną nazwą pokolenia X. Wówczas jedyna stacja muzyczna emitowała głównie teledyski, które kształtowały moje muzyczne gusta. A w określeniu mojego pokolenia pomógł mi „Przewodnik po nazwach pokoleń, od Arturian do Polarsów” jeden z rozdziałów tej jakże bogatej książki, którą polecam Waszej czytelniczej uwadze.
Jeśli chcecie dowiedzieć się co łączy i dzieli różne pokolenia, to książka Tomasza Sobierajskiego i Magdaleny Kuszewskiej jest właśnie dla Was. Jeśli zaś zastanawiacie się, czy starsze generacje były bardziej pracowite, czy pokolenie Alfa narażone jest na samotność, albo czy milenialsi są niezaradni i roszczeniowi, to koniecznie sięgnijcie po książkę „Pokolenia”. To wyjątkowa podróż, do której zaprosić można każdego niezależnie od tego, jaki numer PESEL widnieje w Waszych dowodach osobistych. A Czyt-NIK osobiście zachęca Was do lektury tej książki, która jest dowodem na to, że „każde pokolenie ma własny czas”.
Książka „Pokolenia” ukazała się nakładem Wydawnictwa Filia, Filia Na Faktach

Grzegorz Skawiński śpiewa(ł) „każde pokolenie ma własny czas”. Natomiast Tomasz Sobierajski i Magdalena Kuszewska napisali książkę, w której każde pokolenie rozbierają na czynniki pierwsze. Poddają je dogłębnej analizie, ilustrują nam ich najważniejsze cechy, wartości. Każde pokolenie ma swój znak rozpoznawczy, który znajdziemy na kartach książki „Pokolenia”.
To jakże...