Całkiem przyjemna książka. Kilka ciekawostek o znanych postaciach kultury, sportu. Nawet ...o szpiegu. Jednym. miło było spędzic wieczór w ich towarzystwie.

Całkiem przyjemna książka. Kilka ciekawostek o znanych postaciach kultury, sportu. Nawet ...o szpiegu. Jednym. miło było spędzic wieczór w ich towarzystwie.

Z upodobania do biografii nie mogłam obojętnie przejść wobec takiej pozycji. Toteż gdy zobaczyłam ją wśród nowości zakupionych przez lokalną bibliotekę publiczną, natychmiast ją wypożyczyłam. I owszem, okazała się całkiem przyjemną lekturą i zapewniła dobrze spędzony czas z nią i jej bohaterami, ale w porównaniu z biografiami wypada tak jak opowiadanie wobec powieści. Cóż poradzę, że nie przepadam za krótkimi formami. Taka niechęć, lub mniejsze upodobanie, nie pozwoliło mi do końca cieszyć się tą lekturą. Mam też wrażenie, że ze względu na ilość bohaterów i przeczytanych rozmów, w pamięci pozostało mi niewiele. Jeszcze raz chciałabym podkreślić, że rozmowy bardzo dobrze przeprowadzone, skupienie na dzieciństwie i młodości oraz wyborze drogi życiowej ogromnie interesujące, opowiedziane historie bardzo ciekawe i całość naprawdę sympatyczna. Dobór przedstawionych postaci również świetny: Daniel Olbrychski, Jolanta Kwaśniewska, Vincent V. Sewerski, Alicja Majewska, Irena Eris, Marcin Matczak, Małgorzata Chmielewska, Krzysztof Simon, Michał Kamiński, Dorota Sumińska, Robert Biedroń, Monika Zuber, Rober Korzeniowski, Adam Rapacki. Szczególnie ucieszyły mnie wywiady z osobami o których do tej pory niewiele czytałam, jak np. z Ireną Eris, Małgorzatą Chmielewską, Krzysztofem Simonem (lekarz zakaźnik, który znany szerokiej publiczności stał się znany podczas pandemii covid-19) czy z Moniką Zuber (pierwsza w Polsce kobieta pastor). Więc brak wow! tylko i wyłącznie z powodu krótkich form;-)

Z upodobania do biografii nie mogłam obojętnie przejść wobec takiej pozycji. Toteż gdy zobaczyłam ją wśród nowości zakupionych przez lokalną bibliotekę publiczną, natychmiast ją wypożyczyłam. I owszem, okazała się całkiem przyjemną lekturą i zapewniła dobrze spędzony czas z nią i jej bohaterami, ale w porównaniu z biografiami wypada tak jak opowiadanie wobec powieści. Cóż...

Moi rodzice niejednokrotnie zadawali sobie pytanie, co ze mnie wyrośnie. Moja starsza siostra była poukładana, spokojna, ja nie potrafiłam usiedzieć na pupce. W sumie nadal nie potrafię. Nie byłam wybitną uczennicą, parę razy miałam świadectwo z paskiem, ale nigdy specjalnie o nie nie zabiegałam. Wiedziałam, że w życiu sobie poradzę, bo mam charyzmę i potrafię sobie zjednywać ludzi. I choć nie miałam łatwo, zaszłam bardzo daleko i jestem z tego piekielnie dumna. Rozmówcy Elżbiety Sitek-Wasiak opowiadają o swoim dzieciństwie, o tym, z jakimi problemami się borykali i dokąd ich to zaprowadziło.

Nie wiedziałam, czego mogę spodziewać się po tej książce, co będę w stanie z niej dla siebie wynieść. Bardzo pouczająca była dla mnie rozmowa z Marcinem Matczakiem, w której pokazuje on, jak jego relacje z ojcem wpłynęły na to, jak wychowuje syna. Przyjemnie czytało się również wywiad z Małgorzatą Chmielewską, kobietą, z której można czerpać przykład garściami. Jej podejście do matek, które uciekły z dziećmi od przemocowych małżonków, zasługuje na uznanie. Ona pomaga, ale jednocześnie uświadamia im, że społeczeństwo nie może utrzymywać ich dzieci, podczas gdy tatusiowie będą sobie szaleć. Daje wędkę, ale to, czy ktoś będzie chciał się nauczyć łowić ryby, to inna sprawa. Za sprawą tej publikacji dowiedziałam się też, jak wyglądało dzieciństwo Roberta Biedronia i nóż w kieszeni mi się otwierał, gdy widziałam, że choć ludzie wiedzieli, co się dzieje u niego w domu, to nikt mu nie pomógł, bo tak kiedyś było. Pijany tatuś - norma, nie ma się co mazać.

Każda z tych rozmów pokazuje wybrany fragment społeczeństwa, w jakim dorastali ci ludzie. Pokazuje różne środowiska bez lukru. Widać, jak ogromny wpływ na tych ludzi miały relacje z rodzicami, którzy nie zawsze wspierali swoje dzieci i starali się je złamać, żeby robiły dobrze według ich mniemania. Można też zobaczyć nieznaną dotąd twarz znanych osób, pośmiać się, ale też zatrzymać i przemyśleć to, co właśnie się przeczytało. Myślę, że każdy znajdzie tu choć jedną rozmowę, z której wyniesie coś dla siebie. Ta publikacja może być iskierką nadziei dla osób w bardzo ciężkiej sytuacji życiowej. Bo nie jest ważne to, co z nami zrobiono, ale ważne jest to, co my z tym zrobimy.

Moi rodzice niejednokrotnie zadawali sobie pytanie, co ze mnie wyrośnie. Moja starsza siostra była poukładana, spokojna, ja nie potrafiłam usiedzieć na pupce. W sumie nadal nie potrafię. Nie byłam wybitną uczennicą, parę razy miałam świadectwo z paskiem, ale nigdy specjalnie o nie nie zabiegałam. Wiedziałam, że w życiu sobie poradzę, bo mam charyzmę i potrafię sobie...