Jakub jest kilkunastoletnim, żydowskim chłopcem. Dotąd jego życie płynęło wolnym, spokojnym rytmem. Jedna noc zmieniła wszystko. Gdy w pogromie zginął ojciec Jakub wraz z matką i siostrą za ostatnie pieniądze kupują miejsca na statku płynącym do Londynu. Świat za morzem rodzi nadzieję na lepsze życie, jednak już pierwsze chwile po zejściu z parowca pozbawiają emigrantów wszelkich złudzeń. Londyn epoki wiktoriańskiej jest brudny i cuchnie, a bieda wygląda z każdego kąta. To miejsce gdzie człowiek zredukowany roli śmiecia, larwy nużącej się w smrodzie i szlamie, której zarówno życie jak i śmierć nie mają żadnego znaczenia. Jakub wbrew wszystkiemu postanawia walczyć o przeżycie dla siebie i swojej rodziny. Czy ta walka przyniesie jakikolwiek skutek?
"Humbuk" to książka, w której nigdy nie świeci slońce. Czytając można odnieść wrażenie że brodzi się po pas w cuchnącym szlamie i trujących kloacznych wyziewach. Tragiczne wydarzenia odmalowane są przez autora z makabryczną surowością przez co ich siła rażenia jest jeszcze większa. Nikt tu nad nikim nie płacze, nikomu nie współczuje. Nie ważne czy to dręczenie psa czy śmierć bezimiennego dziecka. "Humbug" to historia, która skłania do zadania sobie pytania co stanowi o naszym człowieczeństwie i jak niewiele potrzeba by je zupełnie zatracić.
Osobiście powiem, że to jedna z lepszych książek jakie czytałam w tym roku. Zdecydowanie polecam!

Jakub jest kilkunastoletnim, żydowskim chłopcem. Dotąd jego życie płynęło wolnym, spokojnym rytmem. Jedna noc zmieniła wszystko. Gdy w pogromie zginął ojciec Jakub wraz z matką i siostrą za ostatnie pieniądze kupują miejsca na statku płynącym do Londynu. Świat za morzem rodzi nadzieję na lepsze życie, jednak już pierwsze chwile po zejściu z parowca pozbawiają emigrantów...

Rozbiła mnie na kawałki...

Rozbiła mnie na kawałki...

Jak napisać o książce, przy której wystrzeliło mnie z kapci, kopara opadła, a na koniec jeszcze wbiło mnie w fotel?
Albo ważniejsze pytanie - jak o niej napisać bez spoilerów?

Mogę Wam tylko zdradzić, że poznacie wiktoriański Londyn. To nie jest przyjemne miejsce. Jest brudno, cuchnąco i mrocznie. Autor niemal jak Baudelaire opisuje bardzo naturalistycznie to miasto, dlatego ja podczas lektury czułam, że tam jestem. A nie chciałam tam być. Chciałam uciec.

Główny bohater też nie chciał tam być. Londyn go zmienił. I bardzo chciałabym Wam opowiedzieć więcej, ale nie mogę. Musicie to przeczytać. Mateusz Jańta po prostu rozłożył mnie na łopatki tą książką. A najlepsze jest to, że ta historia mogła się wydarzyć. A może się wydarzyła? Kto wie?

Jak napisać o książce, przy której wystrzeliło mnie z kapci, kopara opadła, a na koniec jeszcze wbiło mnie w fotel?
Albo ważniejsze pytanie - jak o niej napisać bez spoilerów?

Mogę Wam tylko zdradzić, że poznacie wiktoriański Londyn. To nie jest przyjemne miejsce. Jest brudno, cuchnąco i mrocznie. Autor niemal jak Baudelaire opisuje bardzo naturalistycznie to miasto,...

Smutna, przygnębiająca powieść o losie emigrantów przełomu IX/XX wieku. Wiktoriański Londyn, walka o przetrwanie, kawałek jedzenia, skrawek dachu nad głową. Głód, smród i ubóstwo. Jak długo w takich warunkach można być sobą. Czy w ogóle można ?

Smutna, przygnębiająca powieść o losie emigrantów przełomu IX/XX wieku. Wiktoriański Londyn, walka o przetrwanie, kawałek jedzenia, skrawek dachu nad głową. Głód, smród i ubóstwo. Jak długo w takich warunkach można być sobą. Czy w ogóle można ?

Właściwie to nie wiem czy bardziej książka czekała na mnie, czy ja na nią. Przyznam że oczekiwania były ogromne, strach przed rozczarowaniem nieco hamował mnie przed rzuceniem wszystkiego w kąt. Zdecydowałam że nowy rok rozpocznę właśnie z tym tytułem i tak się stało.

Jest to historia pewnego żydowskiego chłopca, który wraz z mamą i siostrą zmuszeni są szukać lepszego życia w Londynie. Zmuszeni opuścić rodzinne Kłodzewo decydują się na wyemigrować do miasta, w którym nie mają nikogo, nie znają języka, jedyne co trzyma ich przy życiu to nadzieja na lepsze jutro.

Na pierwszy rzut oka, historia jakich wiele, każdy zna kogoś w podobnej sytuacji, albo sam w takiej się znalazł.
Jest jedno ale, rzecz dzieje się w 1882 roku. Zapraszam do Londynu wiktoriańskiego.
Ówczesny Londyn nie pachnie miło, czuć biedę, brud, głód, strach i przemoc. Widać ludzi upadłych, degeneratow, zgniliznę i degrengoladę.
Czternastoletni chłopak musi szybko przejść w dorosłość, aby zadbać o swoją rodzinę, jest gotowy na wiele. Czy ta opowieść zakończy się happy endem?

W książce nie brak ciężkich scen, trudnych wątków, brutalnych opisów. Pomimo swojej niezbyt wielkiej objętości, zawiera wiele bólu i tragedii.
Książka pochłonęła mnie bez reszty, nie mogłam przestać czytać. Każda kolejna strona mówi spodziewaj się niespodziewanego.
Sprawdźcie sami.
Polecam.

Właściwie to nie wiem czy bardziej książka czekała na mnie, czy ja na nią. Przyznam że oczekiwania były ogromne, strach przed rozczarowaniem nieco hamował mnie przed rzuceniem wszystkiego w kąt. Zdecydowałam że nowy rok rozpocznę właśnie z tym tytułem i tak się stało.

Jest to historia pewnego żydowskiego chłopca, który wraz z mamą i siostrą zmuszeni są szukać lepszego...

Falko i Tomku, Londyn do dziś jest takim miejscem jakim opisał autor, tam się nic nie zmieniło, oprócz tego, że nie ma tam błota, a są drogi. Nadal śmierdzi szczynami. Autor nie opisywał tych dzielnic turystycznych, które są zadbane, a te które niczym się nie różnią od tych opisywanych w książce, prostytucja na ulicach, dziewczyny mają po kilkanaście lat, narkomania, przestępczość, bezdomność. Strach chodzić wieczorami. Codziennie giną dziewczyny, dzieci wiecie w jakich okolicznościach. Londyn nie zmienił się i z przykrością muszę to powiedzieć. Byłam świadkiem wielu obrzydliwych sytuacji i zachowań. Wiele obrazów pozostanie w mojej głowie na zawsze.

Falko i Tomku, Londyn do dziś jest takim miejscem jakim opisał autor, tam się nic nie zmieniło, oprócz tego, że nie ma tam błota, a są drogi. Nadal śmierdzi szczynami. Autor nie opisywał tych dzielnic turystycznych, które są zadbane, a te które niczym się nie różnią od tych opisywanych w książce, prostytucja na ulicach, dziewczyny mają po kilkanaście lat, narkomania,...

Ta książka to – nomen omen – humbug, literacka wydmuszka z ledwie zarysowaną fabułą i płaskimi postaciami. Sprawia wrażenie licealnej wprawki, a z pełnokrwistą powieścią (np. dickensowską) ma tyle wspólnego co fakt wydrukowania na papierze i osnucie okładką.

Ciężko się tutaj do czegoś nie przyczepić. Autor używa współczesnego języka w wiktoriańskiej Anglii, miejsce akcji – Londyn – jedynie zarysowuje, w zasadzie sprowadzając wszelką zmysłowość miasta do cuchnięcia szczynami. Zamiast rozdziałów mamy jedno-dwu stronicowe slajdy, na których, naturalnie, żadna pogłębiona refleksja po prostu nie może się technicznie rozwinąć. Zresztą, sądzę, nawet przy innej strukturze książki do tego by nie doszło: strumień świadomości pierwszoosobowego narratora jest płytki i banalnie zabarwiony czarną rozpaczą, od pierwszej do ostatniej strony (choć zdarzają się momenty, w których Autor zdradza pewną językową kompetencję). Przez to bohater wydaje się odległy, nie-mój, osobny, nawet irytujący. Serwuje się nam też nieuzasadnioną fabularnie przemoc: nagle odcięte łby, spektakularne uduszenia, odzieranie ze skóry. Po co to wszystko? Po co ta książka powstała?

Widzę, że Autor wcześniej pisał wiersze. Może – sugeruję bez ironii, bo miejscami zdarza się w „Humbugu” intrygujące stylistycznie zdanie – zostać przy poezji?

Ta książka to – nomen omen – humbug, literacka wydmuszka z ledwie zarysowaną fabułą i płaskimi postaciami. Sprawia wrażenie licealnej wprawki, a z pełnokrwistą powieścią (np. dickensowską) ma tyle wspólnego co fakt wydrukowania na papierze i osnucie okładką.

Ciężko się tutaj do czegoś nie przyczepić. Autor używa współczesnego języka w wiktoriańskiej Anglii, miejsce akcji –...

Dla mnie to prosta opowieść o upadku i degeneracji moralności człowieka. Cieszyłem się na spotkanie z wiktoriańskim Londynem, ale zbyt wiele tego Londynu nie dostałem. Dowiedziałem się jedynie, że był bardzo brudny i cuchnący. Wszystko w tej opowieście jest zbyt proste i uogólnione. Nie znalazłem w niej niestety tej wyjątkowości.

Audiobook nagrany dość dziwnie, lektor moduluje głos w taki sposób aby wprowadzić czytelnika w klimat i nagle wręcz wykrzykuje numer kolejnego rozdziału. Normalnie można się wystraszyć.

Niech jednak każdy przekona się sam, może ja nie potrafiłem odnaleźć tego "czegoś" w tym dość krótkim utworze.

Dla mnie to prosta opowieść o upadku i degeneracji moralności człowieka. Cieszyłem się na spotkanie z wiktoriańskim Londynem, ale zbyt wiele tego Londynu nie dostałem. Dowiedziałem się jedynie, że był bardzo brudny i cuchnący. Wszystko w tej opowieście jest zbyt proste i uogólnione. Nie znalazłem w niej niestety tej wyjątkowości.

Audiobook nagrany dość dziwnie, lektor...

Opowieść o nastoletnim chłopcu, który w obcym sobie mieście staje oko w oko z brutalną dorosłością,  mimo ww mankamentów, ma wiele momentów, które można uznać za dobre,  jednak z niewykorzystanym do końca potencjałem. W mieście, gdzie rodzic staje się kimś obcym a przypadkowo spotkany sprzedawca kimś, kto zapewnia dach nad głową, łatwo ulec podszeptom zła, którego źródło pulsuje w pustych trzewiach niewinnego dziecka. W ówczesnym Londynie niejednego. „Humbug” to obraz moralnego upadku jednostki, symfonia ubóstwa w każdej możliwej postaci, to też społeczne konsekwencje tego stanu, które znacząco wpływają na społeczeństwo i jego kondycję. Granice ludzkiej godności sięgają piekła. Czytałam tę książkę niemal dwa miesiące temu, a wciąż tli się we mnie ta historia. OCENA: 5,5 na 10

IG @angelkubrick

Opowieść o nastoletnim chłopcu, który w obcym sobie mieście staje oko w oko z brutalną dorosłością,  mimo ww mankamentów, ma wiele momentów, które można uznać za dobre,  jednak z niewykorzystanym do końca potencjałem. W mieście, gdzie rodzic staje się kimś obcym a przypadkowo spotkany sprzedawca kimś, kto zapewnia dach nad głową, łatwo ulec podszeptom zła, którego źródło...

Żydowska rodzina musi opuścić swoje dotychczasowe życie z powodu nadciągającej śmierci. Trafiają na cuchnące ulicę wiktoriańskiego Londynu, gdzie w każdej godzinie muszą walczyć o przetrwanie. Gdy w każdym zaułku czai się mrok, niepewność i strach, muszą przyzwyczaić się do nowej rzeczywistości.

A teraz do brzegu.
To jest naprawdę brudna i mroczna książka ale najlepsze w niej jest to, że każdy znajdzie dla siebie coś genialnego i w każdym wywoła cholernie silne emocje. Emocje negatywne, ale również obecną przez wszystkie kartki nadzieję. Nadzieję na przetrwanie, na lepsze jutro i lepsze życie.
Ta historia nie ma żadnych wad, żadnych minusów, jest dopracowana w każdym, najdrobniejszym szczególe.
Przechadzając się ulicami brudnego Londynu z głównym bohaterem, czujemy na sobie cały ten odór, ubóstwo i wszechobecny lęk o każdy kolejny dzień. Nie da się odciąć od tych uczuć, które towarzyszą nam na każdej stronie.
Widzimy w tej książce przeobrażenie głównego bohatera z małego, przerażonego chłopca, który musi zadbać nie tylko o siebie, ale również o swoją matkę i siostrę. Ewolucja jaką przechodzi jest niewyobrażalna. To jaką drogę musi przejść i co musi robić by przetrwać jest trudne, a każdego dnia życie rzuca mu pod nogi kolejne kłody. Odkrywa on w sobie mrok, o który nigdy by siebie nie podejrzewał.

Tę książkę powinien przeczytać każdy, bez względu na swoje preferencje gatunkowe.
Nikt nie będzie zawiedziony🔥

Żydowska rodzina musi opuścić swoje dotychczasowe życie z powodu nadciągającej śmierci. Trafiają na cuchnące ulicę wiktoriańskiego Londynu, gdzie w każdej godzinie muszą walczyć o przetrwanie. Gdy w każdym zaułku czai się mrok, niepewność i strach, muszą przyzwyczaić się do nowej rzeczywistości.

A teraz do brzegu.
To jest naprawdę brudna i mroczna książka ale najlepsze w...