Przerażajace!!!

Przerażajace!!!

Książka w pełnej krasie odzwierciedla wykwintną sztukę manipulacji dokonywaną za pośrednictwem bałwochwalstwa, gdzie rolę wszechwiedzącego i jakże nieomylnego w swoich prognozach epicentrum odgrywa jednostka narcystyczna, która poprzez uwielbienie swojej własnej osoby kreuje rzeczywistość innych ludzi wedle własnych przekonań - w tym przypadku za pomocą licznych perswazji, różnorakich dewiacji, ale i domniemanej pobożności, będącej w istocie jedynie fikcją skierowaną do osób słabszych, zagubionych w własnym jestestwie, czy też person wykluczonych społecznie, błąkających się na tak zwanym marginesie społeczeństwa. Wpływ fałszywego mesjasza przybiera systematycznie różne formy, dzięki czemu może on z powodzeniem przywdziewać konkretne szaty w zależności od tego, z kim akurat ma do czynienia lub jakież to zdesperowane serce łaknie obrania nowej ścieżki życia, oczywiście pod skrzydłami miejscowego odkupiciela.


Powieść ma kilka mocnych momentów, a wręcz traumatycznych w swoim wiodącym odbiorze. Jednak warstwa fabularna owego dzieła to w zupełności kwintesencja upadku moralnego samych mieszkańców, w pełni podatnych na zatrważająca kaskadę zakurzonych już zabobonów, bojazni przed nieznanym, a w konsekwencji (i chyba w szczególności) banicją etniczną płynącą z braku przystosowania się do reguł panujących w danej małej "ojczyznie", w której się wychowali.


Ogólnie rzecz biorąc autor zaserwował nam niezwykle intrygująca lekturę, zasiewająca w naszych głowach ziarno wątpliwości na kilku ważnych szczeblach kulturowych. Zdawałoby się , że napięcie podtrzymywane jest tu systematycznie, a losy Szczepana z liczbą przerzucanych stron nabierają rumieńców, lecz niestety w moim odczuciu finalne rozdziały nieco spuszczają z tonu tracąc pewien cień podejrzliwości, co do ostatecznego rozwiązania historii. Mimo to, otrzymaliśmy kawał porządnie zredagowanej opowieści, której aktorem pierwszoplanowym mógłby być przecież każdy z nas....

Książka w pełnej krasie odzwierciedla wykwintną sztukę manipulacji dokonywaną za pośrednictwem bałwochwalstwa, gdzie rolę wszechwiedzącego i jakże nieomylnego w swoich prognozach epicentrum odgrywa jednostka narcystyczna, która poprzez uwielbienie swojej własnej osoby kreuje rzeczywistość innych ludzi wedle własnych przekonań - w tym przypadku za pomocą licznych perswazji,...

„(…) ludzie zazwyczaj krzywdzą się na własne życzenie brakiem uwagi albo zbyt wielką ufnością wobec obcych, wobec kogokolwiek”.

Mocna rzecz dla ludzi, którzy chcą się zatrzymać w tym pędzie za czymś bliżej nieokreślonym. Którzy lubią pobłądzić we mgle. Pozwolić, by rozpłynęły się w niej wygórowane oczekiwania i płonne nadzieje. Którzy nie boją się, że rozetnie ona ich utarte postrzeganie rzeczywistości. Dla tych, którzy wierzą w słowa, które sobie przeczą. Nie wierzą w przypadki. Potrafią w symbole. Tych odważnych w patrzeniu w mrok pełzający wśród nas. Niewrażliwych na smród pychy, chciwości, nieczystości, zazdrości, gniewu, lenistwa, nieumiarkowania.. A może właśnie wrażliwych. Tych noszących w sobie smutek, bo świadomych tego, że nie na wszystkie pytania przyjdzie im poznać odpowiedź.. Ale też tych, nieobawiających się narobić hałasu, by wykrzyczeć swoją prawdę komuś prosto w oczy. I w końcu dla tych gotowych na wojnę ze światem i samym sobą.

„Krew motyli” to klimatyczna historia obok której ciężko przejść obojętnie. Zaciekawia, niepokoi, przeraża.. O ludzkich granicach, niespełnionych obietnicach, sile manipulacji, o bólu istnienia, grzechach głównych i o poszukiwaniu sensu. No i o tym, czym jest zło i jak bardzo jest blisko nas.. a może jest i w nas z natury przecież dobrych.

Polecam.

„(…) ludzie zazwyczaj krzywdzą się na własne życzenie brakiem uwagi albo zbyt wielką ufnością wobec obcych, wobec kogokolwiek”.

Mocna rzecz dla ludzi, którzy chcą się zatrzymać w tym pędzie za czymś bliżej nieokreślonym. Którzy lubią pobłądzić we mgle. Pozwolić, by rozpłynęły się w niej wygórowane oczekiwania i płonne nadzieje. Którzy nie boją się, że rozetnie ona ich...

"Czy życie człowieka, który nie ma powodu nadającego puls, ma sens? Czy może ma żyć tak długo, aż go znajdzie? Ma żyć po to, by właśnie szukać albo i nie szukać. Nieszukanie to też czynność. Można nie szukać, a znaleźć."

Szczepan Makarewicz znajduje przed swoim mieszkaniem tajemniczy list, który zaprowadza go do maleńkiej miejscowości, gdzie wiara w Boga nabiera zupełnie innego znaczenia...

Do tej książki przyciągnęła mnie wręcz niesamowita okładka. Bardzo do mnie przemówiła jej prostota i jednocześnie głębia. Jednakże dopiero po poznaniu tej historii zrozumiałam ją w pełni i po prostu przepełnił mnie bezbrzeżny smutek.
Nie, nie wiedziałam o czym jest książka przed przeczytaniem jej. I z perspektywy czasu cieszę się, że zwlekałam z wzięciem jej do ręki, bo to, ile bólu zawarte jest na kartach tej powieści, może przekroczyć stan alarmowy każdej rzeki łez.
Jak bardzo można dać się zmanipulować?
Jak bardzo można uwierzyć drugiemu człowiekowi w drodze do zbawienia?
Jak bardzo można być ślepym na czyste zło???

"Czy życie człowieka, który nie ma powodu nadającego puls, ma sens? Czy może ma żyć tak długo, aż go znajdzie? Ma żyć po to, by właśnie szukać albo i nie szukać. Nieszukanie to też czynność. Można nie szukać, a znaleźć."

Szczepan Makarewicz znajduje przed swoim mieszkaniem tajemniczy list, który zaprowadza go do maleńkiej miejscowości, gdzie wiara w Boga nabiera zupełnie...

Akcja powieści rozgrywa się w Łazarach, małej miejscowości na Lubelszczyźnie. To właśnie tutaj zaciera się granica między dobrem a złem. Perwersja seksualna, pedofilia, przemoc, morderstwa, fanatyzm i chore ludzkie wynaturzenia - wszystko to znajdziemy w tej książce. To opowieść inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, a jej tematem przewodnim jest działanie sekt religijnych. Autor oparł fabułę na istnieniu prawdziwej wspólnoty o nazwie "Niebo", która działała w Polsce trzydzieści lat temu, piorąc ludziom mózgi.
Jedynie co mi brakuje, to słów od samego autora na temat książki, swojego debiutu zresztą. Generalnie historia psychodeliczna i niesamowicie dołująca.

Akcja powieści rozgrywa się w Łazarach, małej miejscowości na Lubelszczyźnie. To właśnie tutaj zaciera się granica między dobrem a złem. Perwersja seksualna, pedofilia, przemoc, morderstwa, fanatyzm i chore ludzkie wynaturzenia - wszystko to znajdziemy w tej książce. To opowieść inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, a jej tematem przewodnim jest działanie sekt religijnych....

Okładka bardzo niepozorna, opis także, a autor serwuje mocny temat, bo motywem przewodnim tej książki jest sekta i pedofilia. Także jeśli ktoś jest wrażliwy odnośnie poruszania tych problemów i to w bardzo dosadny sposób, tytuł ten może okazać się za mocny. Ale po kolei. Początek bardzo intrygujący. Akcja rusza z kopyta i gna do przodu w tempie ekspresowym. Gdzieś po setnej stronie naszło mnie uczucie, że zdarzenia następują wręcz za szybko, gubiąc należytą głębię i uwagę czytelnika. Dzięki zawrotnemu tempu tytuł nie nuży, ale z czasem miałam wrażenie spłycania niektórych wątków. Autor nie bawi się w żadną wrażliwość. Dosadnie opisuje to co ma do przekazania, nie pozostawiając miejsca na własną interpretację czy wyobraźnię czytelnika. Większość zdarzeń przybiera wręcz formę absurdalną. Z jednej strony to bardzo mi się podobało, z drugiej zabierało pewną dozę uczucia komfortu podczas lektury. Im dalej tym absurdu więcej i zakończenie także jest utrzymane w tym stylu. Z głównym bohaterem totalnie nie złapałam więzi, ani zrozumienia i chyba w głównej mierze to zadecydowało o ostatecznej ocenie. Ogromny plus za temat, początkowy klimat, ale było szereg rzeczy, które gdzieś po drodze nie zagrały ze sobą zbyt dobrze. Ostatecznie daję pełne sześć gwiazdek. Jeśli ktoś lubuje się w odważnych tematach i opisach i nie lubi się rozckliwiać, porzucając głębię na rzecz piorunujących zdarzeń, to ten tytuł może okazać się strzałem w 10. Pozostali do lektury muszą podejść z pewną rezerwą. Podobało mi się, ale liczyłam na więcej.

Okładka bardzo niepozorna, opis także, a autor serwuje mocny temat, bo motywem przewodnim tej książki jest sekta i pedofilia. Także jeśli ktoś jest wrażliwy odnośnie poruszania tych problemów i to w bardzo dosadny sposób, tytuł ten może okazać się za mocny. Ale po kolei. Początek bardzo intrygujący. Akcja rusza z kopyta i gna do przodu w tempie ekspresowym. Gdzieś po setnej...

Razem ze Szczepanem zagłębmy się w krwawą historię Lazar - małej miejscowości, w której mieszka bóg.
Książka pełna brutalności, przekleństw i wszystkiego co może najgorsze w człowieku. Fanatyzm, który jest tam ukazany, dogłębnie szokuje. "Krew Motyli" to najciemniejsze zakamarki naszych umysłów. Mocna lektura.

Razem ze Szczepanem zagłębmy się w krwawą historię Lazar - małej miejscowości, w której mieszka bóg.
Książka pełna brutalności, przekleństw i wszystkiego co może najgorsze w człowieku. Fanatyzm, który jest tam ukazany, dogłębnie szokuje. "Krew Motyli" to najciemniejsze zakamarki naszych umysłów. Mocna lektura.

Szczepan posiada pewnego rodzaju dar, który inni nazywają często jasnowidzeniem. Pewnego dnia natyka się na klatce schodowej na tajemniczą kobietę, a pod drzwiami mieszkania znajduje zagadkowy liścik z prośbą o pomoc. Pod wpływem śmierci nieznajomej postanawia jechać do Łazar i odnaleźć wspomniany w notatce biały dom. Co odkryje mężczyzna? Czy będzie umiał sobie z tym poradzić?

To kolejna porażająca lektura, na jaką trafiłam w ostatnim czasie. Jest tym bardziej przerażająca, że zainspirowały ją prawdziwe wydarzenia.

Autor idealnie oddał klimat małej, zaściankowej oraz mrocznej miejscowości, gdzie nic przed nikim się nie ukryje. Obraz mieszkańców, których z jednej strony cechuje głęboki fanatazm religijny, a z drugiej strony nagminne staje się przymykanie oczu na rozprzestrzeniające się wokół zło, będące dla nich chlebem powszednim - zdecydowanie zasługuje na uwagę.

Świetnie zostały ukazane także mechanizmy, którymi posługuje się sekta, by znaleźć nowych wyznawców i nie dopuścić do opuszczenia przez "wiernych" tego zgromadzenia. Manipulacja bądź szantaż to główne metody, jakimi się posługują. Najbardziej jednak smutne oraz przygnębiające okazało się zaślepienie wielu osób szerzoną ideologią, które doprowadziło do braku reakcji na krzywdę innych.

To również pozycja o chęci przetrwania, nieustającej walce dobra ze złem czy mocy, jaką można czerpać ze swojego człowieczeństwa. Gorąco Wam polecam tę lekturę, ale jednocześnie pragnę zaznaczyć, że to książka dla Czytelników o mocnych nerwach.

Szczepan posiada pewnego rodzaju dar, który inni nazywają często jasnowidzeniem. Pewnego dnia natyka się na klatce schodowej na tajemniczą kobietę, a pod drzwiami mieszkania znajduje zagadkowy liścik z prośbą o pomoc. Pod wpływem śmierci nieznajomej postanawia jechać do Łazar i odnaleźć wspomniany w notatce biały dom. Co odkryje mężczyzna? Czy będzie umiał sobie z tym...

Mocna.
Kompletnie zaskakujące co kryje się za niewinnie brzmiącym tytułem.
Fanatyzm religijny , perwersja , manipulacja, to jak daleko człowiek posunie się by zostać zaakceptowanym czy zrozumianym ,jak wiele zrobi by uciec od problemów..
Niesamowite jak mozemy wplynac na innych! polecam kazdemu .

Mocna.
Kompletnie zaskakujące co kryje się za niewinnie brzmiącym tytułem.
Fanatyzm religijny , perwersja , manipulacja, to jak daleko człowiek posunie się by zostać zaakceptowanym czy zrozumianym ,jak wiele zrobi by uciec od problemów..
Niesamowite jak mozemy wplynac na innych! polecam kazdemu .

Ta historia inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami.
Autor zabiera czytelnika w podróż do małej miejscowości Łazary, które naznaczone fanatyzmem i obsesją stają się epicentrum zła i alegorią ludzkich trosk, z którymi człowiek nie może sobie poradzić.
Biała chata pośrodku łazarskiego lasu to symbol zacierających się granic między dobrem a złem, między wiarą a wypaczoną religijnością, między życiem a śmiercią. To produkt zastępczy, który ma być alternatywą ludzkich dążeń. To substytut szczęścia, którego w szarej codzienności zabrakło. To ułuda spełnienia, którego brak popycha ludzi do łamania dekalogu i czyni z nich plastyczną masę pozwalającą lepić się jak w glinie. Lepić się pod dyktando Taty, Tatulka, Jahwe Proroka, który z poranionych istot czyni poddanych, zwykłe „wydmuszki, puste skorupy, które łatwo skruszyć”.

To miejsce nazywane „przedsionkiem i przedsmakiem nieba” jest jak piekielny kocioł ociekający gorącą lawą, która wylewa się na świat i płynie w tempie „ostatnich wdechów konającego człowieka” zbierając wszystkie grzechy świata, „bo tam nie ma takiego, co by za uszami czegoś nie miał”.
Jedynym prawem, które obowiązuje jest wzajemne poparcie dla cudzej niegodziwości, a najważniejszym przykazaniem milczenie. Sekta „jest w każdym kącie, w każdej głowie. Ludzie albo ją popierają, albo się jej boją”. Tylko nieliczni cicho błagają o pomoc. Są jak „na wojnie ze złem i na wojnie ze samym sobą”…

Ta książka to namacalny dowód, że „wystarczy odpowiednia historia lub iluzja tego, czego każdy z nas pragnie”, by wciągnąć człowieka w wir głębokiego fanatyzmu, w mroczną podróż celebrującą wypaczoną religijność, za którą kryje się wyzysk, śmierć i „krew motyli”.

Wystarczy obietnica lepszego życia, by pogubione i odrzucone przez społeczeństwo jednostki trzymać na „niewidzialnej smyczy”.
Wystarczy zwykła manipulacja i strach, by człowiek nie tylko zmienił imię i nazwisko, ale, „stał się chodzącą plasteliną, którą lepić mogą wszyscy, tylko nie my sami”.

Doskonały debiut!
Gorąco polecam!

Ta historia inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami.
Autor zabiera czytelnika w podróż do małej miejscowości Łazary, które naznaczone fanatyzmem i obsesją stają się epicentrum zła i alegorią ludzkich trosk, z którymi człowiek nie może sobie poradzić.
Biała chata pośrodku łazarskiego lasu to symbol zacierających się granic między dobrem a złem, między wiarą a wypaczoną...