Bardzo przeciętne. Nie mogłam się wciągnąć, całość nie zaskakuje, a szkoda, bo myślałam, że mi się spodoba.

Bardzo przeciętne. Nie mogłam się wciągnąć, całość nie zaskakuje, a szkoda, bo myślałam, że mi się spodoba.

"Dziewczyny, które zginęły"
Claire Douglas

Małe miasteczko od dwudziestu lat żyje wypadkiem drogowym, w którym zniknęły 3 nastolatki i tylko jedna z nich pozostała w aucie. Zgadka do tej pory nie została rozwiązana.
W Wiltshire pojawia się dziennikarka Jenna, pragnąca ponownie wgłębić się w tę historię. Krótko potem dziennikarka zaczyna dostawać pogróżki, co uzmysławia jej, że mieszkańcy wiedzą o wiele więcej na temat wypadku niż powiedzieli wówczas policji.

Mroczny i tajemniczy thriller, w którym do samego końca nic nie jest pewne.
Rozwiązanie samej zagadki jest mocno zaskakujące i utwierdza w przekonaniu, że najwięcej tajemnic skrywają nasi najbliżsi.
Akcja toczy się w małym, hermetycznym środowisku. Napotkamy również odnośniki do handlu narkotykami, co dodatkowo podkręca całość historii.
Spodobał mi się styl i tajemniczość pisarki, więc myślę, że z chęcią sięgnę po inne jej książki.

Moja ocena : 7 /10

#recenzja #book #booklover #bookstagrammer #bookstagram #bookstagrampl #czytambolubie #czytamkryminaly #czytamthrillery #thriller #kryminał #rybnik #rybnikczyta

"Dziewczyny, które zginęły"
Claire Douglas

Małe miasteczko od dwudziestu lat żyje wypadkiem drogowym, w którym zniknęły 3 nastolatki i tylko jedna z nich pozostała w aucie. Zgadka do tej pory nie została rozwiązana.
W Wiltshire pojawia się dziennikarka Jenna, pragnąca ponownie wgłębić się w tę historię. Krótko potem dziennikarka zaczyna dostawać pogróżki, co uzmysławia...

Bardzo ciekawy thriller, wciągnął mnie od razu i praktycznie do końca byłam ciekawa rozwiązania zagadki. Rozwiązanie okazało się dość zadowalające, wszystko się spieło w klamrę (poz jednym wątkiem, który był przesadzony ciut).Bardzo dobra książka. Polecam.

Bardzo ciekawy thriller, wciągnął mnie od razu i praktycznie do końca byłam ciekawa rozwiązania zagadki. Rozwiązanie okazało się dość zadowalające, wszystko się spieło w klamrę (poz jednym wątkiem, który był przesadzony ciut).Bardzo dobra książka. Polecam.

Zaczęłam czytać, nie porwała mnie.

Zaczęłam czytać, nie porwała mnie.

Naprawdę bardzo dobrze czytało mi się tę książkę. Akcja była wartka i na szczęście nie wiedziałam od pierwszej strony, co się wydarzy, co jest popularną bolączką w tego typu historiach. Tutaj raczej byłam zaskoczona obrotem spraw, choć przyznaję, że oczekiwałam czegoś nieco bardziej... Wykręconego, mówiąc kolokwialnie.
Czyta się szybko. Łatwo buduje się relacje z bohaterami. Jest po prostu fajnym thrillerem na wieczór - zdecydowanie polecam. Dla mnie spełnila wszystkie moje oczekiwania, jakie mam wobec tego typu książek.

Naprawdę bardzo dobrze czytało mi się tę książkę. Akcja była wartka i na szczęście nie wiedziałam od pierwszej strony, co się wydarzy, co jest popularną bolączką w tego typu historiach. Tutaj raczej byłam zaskoczona obrotem spraw, choć przyznaję, że oczekiwałam czegoś nieco bardziej... Wykręconego, mówiąc kolokwialnie.
Czyta się szybko. Łatwo buduje się relacje z...

Thriller z mocno rozbudowanym motywem psychologicznym. Historia pełna emocji i sekretów przepleciona wątkami obyczajowymi. Intryga trzyma w napięciu od pierwszej strony. Książka godna polecenia.

Thriller z mocno rozbudowanym motywem psychologicznym. Historia pełna emocji i sekretów przepleciona wątkami obyczajowymi. Intryga trzyma w napięciu od pierwszej strony. Książka godna polecenia.

Dziennikarka Jenna przyjeżdża do małego miasteczka, aby zrobić podcast dotyczący dziwnego zdarzenia, które miało miejsce 20 lat wczśniej. Wtedy w dziwnych okolicznościach zniknęły, jak zapowiada tytuł, trzy dziewczyny. Samchód, którym jechały cztery przyjaciółki ma wypadek, ale odnaleziona zostaje tylko jedna z nich, Co stało się z pozostałymi, czy żyją, czy zostały porwane. Tę zagadkę próbuje rozwikłać śledczy Dale. Wspólnymi siłami Dale i Jenna doprowadzają do poznania prawdy o wydarzeniach sprzed 20 lat. Fabuła ciekawa, pełna napięciam wciąga do samego końca. Doskonała kreacja bohaterów, z których wielu ma coś na sumieniu i ukrywa. Rozczarowałam się tylko epilogiem, w którym dowiedziałam się o sekrecie Oliwii. Wolałabym, aby nie miała nic na sumieniu i do końca pozostała pozytywną bohaterką.

Dziennikarka Jenna przyjeżdża do małego miasteczka, aby zrobić podcast dotyczący dziwnego zdarzenia, które miało miejsce 20 lat wczśniej. Wtedy w dziwnych okolicznościach zniknęły, jak zapowiada tytuł, trzy dziewczyny. Samchód, którym jechały cztery przyjaciółki ma wypadek, ale odnaleziona zostaje tylko jedna z nich, Co stało się z pozostałymi, czy żyją, czy zostały...

Kiedy cena odkrycia prawdy równoznacznie wiąże się z otwarciem puszki Pandory, mogącej wywołać nieuchronny efekt domina.

Anglia. Stafferbury w hrabstwie Wilthshire. W listopadzie 1998 roku na drodze zwanej wymownie Diabelskim Korytarzem dochodzi do wypadku. Mała osobówka z czwórką młodych pasażerek na pokładzie wskutek gwałtownego skrętu kierownicą wpada w poślizg, po czym dachuje. Kierująca pojazdem Olivia niemal natychmiast traci przytomność, ledwie rejestrując przeszywający ból nóg oraz krzyki wydobywające się z gardeł przyjaciółek. Gdy ocknie się zdezorientowana i na wpół uwięziona we własnym samochodzie, zorientuje się, że została sama. Jej towarzyszki oraz ich rzeczy zniknęły bez śladu… A przecież ludzie nie rozpływają się, ot tak, w powietrzu.

„Życie Olivii wypełnione było oczekiwaniami, kolorami, a teraz stało się czarno-białe niczym szkic ołówkiem, blaknący z upływem czasu”.

W 20. rocznicę sprawy (zwanej potocznie sprawą Olivii Rutherford) w miasteczku pojawia się Jenny Halliday – dziennikarka pragnąca dociec prawdy na temat przebiegu tajemniczego zaginięcia trzech dziewczyn. Tubylcy nie są przychylni podejmowanym przez kobietę działaniom i dają wyraźny upust swojej niechęci. Niemniej determinacja Jenny jest tym silniejsza, że po kilkunastu latach pracy w zawodzie, dostała szansę na stworzenie podcastu dla BBC na podstawie zebranego przez siebie materiału. Nie bez znaczenia pozostaje też fakt, iż w okolicy od lat pojawiają się doniesienia o innych dziwnych przypadkach, do których doszło na konkretnym odcinku Diabelskiego Korytarza. Jakie straszliwie tajemnice może skrywać urokliwe typowo turystyczne miasteczko? Czy miejscowe legendy znajdą pokrycie w rzeczywistości?

„Na tym właśnie polega problem z pamięcią - zwłaszcza po dwudziestu latach. Jak ktokolwiek może być pewny, co było prawdą, a co wymysłem wyobraźni? Spoglądanie wstecz na tamtą noc jest niczym oglądanie starego filmu nagranego na kasecie VHS, którą odtwarzano już zbyt wiele razy i przez to została zniszczona”.

Klamra czasowa akcji thrillera pokrywa się z ilością dni śledztwa prowadzonego przez Jennę i na jego potrzeby zamyka się w zaledwie pięć dni. Autorka zadbała przy tym o pewne urozmaicenie narracji, racząc nas trzema perspektywami: pierwszoosobową prowadzoną przez dziennikarkę, trzecioosobową w postaci Olivii oraz bonusową pozornie niezwiązaną z główną osią fabuły, zapisaną kursywą. W przypadku tej ostatniej możemy całkiem bezpiecznie założyć, że jest w pełni retrospektywna, a jej uzasadnienie stopniowo znajdzie swoją podstawę, jakkolwiek łącząc się ze sprawą Liv. Ale zanim do tego dojdzie, wiernie podążamy śladami Jenny, wraz z nią zbierając informacje - okruch po okruchu. Aż w pewnym momencie ich ilość wyda się nieco przytłaczająca, a my dojdziemy do smutnej konkluzji, którą często i z nieskrywaną lubością przywoływał na niejednym małym ekranie doktor Gregory House; a mianowicie: wszyscy kłamią. Pozostaje tylko kwestia tego w jakim stopniu i co kryje się za motywami takiego postępowania poszczególnych bohaterów, którzy przez większość czasu kryli się w cieniu, w sposób kontrolowany pociągając za niewidzialne sznurki. Całość wciąga, jednak w pewnym momencie początkowe napięcie i zainteresowanie nieco opadają, ustępując pola bardziej przyziemnym sprawom niż nierozwiązana kryminalna zagadka z przeszłości. Dość silnie zostaje zarysowany wątek obyczajowy dotyczący na równi wątpliwości, co studium rozpadu intymnych związków damsko-męskich. W przypadku małżeństwa Jenny mamy do czynienia z wieloletnią rutyną i nieuchronnym oddalaniem się od siebie na skutek codziennych wyzwań (w tym rodzicielskich) oraz zmianami jakie zaszły w partnerze. Natomiast sytuacja Olivii i Wesleya jest nieco bardziej skomplikowana w wyniku występujących współzależności, ale też zmienności nastrojów mężczyzny, który zdaje się wiele ukrywać… Wciąż atrakcyjny pomimo upływu lat Wes jest typem kontrolującym, ze skłonnościami do gaslightingu, a to nie wszystko, co skrywa za uszami. Limit zaufania i wszelka podejrzliwość wydają się w pełni zasadne. Jednak czy ktokolwiek jest tutaj całkowicie otwarty? Claire Douglas specjalnie buduje podejrzenia w kierunku jednego z bardziej krystalicznych bohaterów tylko po to, by zmylić nasze tropy, gdy tak naprawdę powinniśmy przyglądać się bliżej komuś innemu. Tylko czy mamy sposobność wiedzieć o tym wcześniej?

„Nagle czuje się potwornie zmęczona. Zdaje sobie w tym momencie sprawę, że jej urazy pomogły Wesleyowi trzymać ją na smyczy. Ogranicza jej swobodę, a ona chce biec, biec, biec jak najdalej”.

„Dziewczyny, które zaginęły” czyta się błyskawicznie, zresztą tak samo było w przypadku poprzednich książek autorki. Wszystko to za sprawą krótkich rozdziałów oraz przyjemnego dla oka stylu. Nie jest to jednak dzieło bez skaz. Niecałkowicie. Zachodzi tutaj bowiem taka sama zależność, jak w przypadku twórczości Rileya Sagera: pod koniec zwroty akcji zaczynają się namnażać w zastraszającym tempie, co powoduje nie tylko mętlik w naszej głowie - swoiste skonfundowanie - ale też jednocześnie prowokuje do tego, że zaczynamy dostrzegać wszelkie nielogiczne elementy w intrydze. Także niezwykle łatwo poddać w wątpliwość motywy postępowania postaci i nie wskazać palcem, gdzie powinna zostać postawiona przysłowiowa kropka nad i, aby nie została utracona autentyczność. Wahałam się długo nad ostateczną oceną - plasuje się gdzieś pomiędzy 5 a 6, więcej nie jestem w stanie dać.

Finalnie prawda znajduje się bliżej niż myślimy. Niemal na wyciągnięcie dłoni. I czasem rzeczywiście lepiej pozostać w stanie błogiej nieświadomości.

IG: zlizujelitery

Kiedy cena odkrycia prawdy równoznacznie wiąże się z otwarciem puszki Pandory, mogącej wywołać nieuchronny efekt domina.

Anglia. Stafferbury w hrabstwie Wilthshire. W listopadzie 1998 roku na drodze zwanej wymownie Diabelskim Korytarzem dochodzi do wypadku. Mała osobówka z czwórką młodych pasażerek na pokładzie wskutek gwałtownego skrętu kierownicą wpada w poślizg, po czym...

Nie wiem dlaczego tak niskie oceny są względem tej książki. Mnie akcja poprowadzona przez autorkę wciągnęła. Jenna pojawia się w miasteczku tuż przed 20 rocznicą zaginięcia trzech dziewczyn, by nakręcić podcast z osobami, które być może rzucą nowe światło na sprawę sprzed lat. Jak się okaże, nie będzie miała łatwego zadania. Nikt nie będzie chciał z nią rozmawiać, a wręcz będą chcieli ją wykurzyć z miasteczka. W książce cały czas coś się dzieje, a każdy z bohaterów skrywa jakąś tajemnicę. Dobrze się czytało, nie mogłam się oderwać. Polecam.

Nie wiem dlaczego tak niskie oceny są względem tej książki. Mnie akcja poprowadzona przez autorkę wciągnęła. Jenna pojawia się w miasteczku tuż przed 20 rocznicą zaginięcia trzech dziewczyn, by nakręcić podcast z osobami, które być może rzucą nowe światło na sprawę sprzed lat. Jak się okaże, nie będzie miała łatwego zadania. Nikt nie będzie chciał z nią rozmawiać, a wręcz...

Niedawno przeczytalam inną książke tej autorki i bardzo mi się spodobała, wiec sięgnęłam po nastepną, czyli tą. Ale niestety troszkę się rozczarowalam. Dużo gorzej napisana i nudniejsza niż to co czytalam wczesniej, czyli "Para spod numeru 9".
Także moja ocena to takie między 5 a 6.

Niedawno przeczytalam inną książke tej autorki i bardzo mi się spodobała, wiec sięgnęłam po nastepną, czyli tą. Ale niestety troszkę się rozczarowalam. Dużo gorzej napisana i nudniejsza niż to co czytalam wczesniej, czyli "Para spod numeru 9".
Także moja ocena to takie między 5 a 6.