Temat super, ale nie dałam rady doczytać, czyta się jak akta sądowe

Temat super, ale nie dałam rady doczytać, czyta się jak akta sądowe

Ciekawy temat, ale bardzo ciężko mi się ją czytało. Za dużo szczegółowych danych.

Ciekawy temat, ale bardzo ciężko mi się ją czytało. Za dużo szczegółowych danych.

Świetna pozycja uświadamiająca o potędze roślin tak bardzo pomijanych na codzień i w wielu różnych sprawach kryminalistycznych. O wielu kwestiach dotychczas nie miałam pojęcia i jakże ciekawe i wciągające to były historie! Bardzo polecam, bo naprawdę jeśli ktoś wcześniej nie słyszał o wykorzystaniu roślin w śledztwach, to będzie na pewno zdziwiony.

Świetna pozycja uświadamiająca o potędze roślin tak bardzo pomijanych na codzień i w wielu różnych sprawach kryminalistycznych. O wielu kwestiach dotychczas nie miałam pojęcia i jakże ciekawe i wciągające to były historie! Bardzo polecam, bo naprawdę jeśli ktoś wcześniej nie słyszał o wykorzystaniu roślin w śledztwach, to będzie na pewno zdziwiony.

Z początkiem XX wieku daktyloskopia zrewolucjonizowała pracę śledczych. Linie papilarne są bowiem nieusuwalne, niepowtarzalne i niezmienne. Przez dziesięciolecia na podstawie znalezionych na miejscu przestępstwa odcisków palców udało się zidentyfikować wielu sprawców.
Kolejnym przełomem stało się powszechne zastosowanie badania DNA do identyfikacji przestępców. Sperma, ślina, fragment naskórka wystarczą aby, gdy mamy materiał porównawczy, aby wskazać winnego.

Ku mojemu zdumieniu po lekturze książki "Dowody zbrodni. Jak rośliny rozwiązują zagadki kryminalne" autorstwa Davida J. Gibsona dowiedziałam się, że świat roślin też ma niepomierny wkład we współczesną kryminalistykę. Ostatnie lata udowodniły, że wiedza botaniczna jest często niezbędna aby udowodnić komuś winę. Widoczne fragmenty roślin, ale też ich DNA przyczyniły się do zakończenia niejednego śledztwa.
David J. Gibson, profesor biologii roślin i badacz uniwersytecki w swojej publikacji opowiada o głośnych sprawach kryminalnych, w których analiza materiału roślinnego odegrała kluczową rolę.
To fascynujące historie, jednak w opowiedziane w sposób, który nie do końca przypadł mi do gustu. Autorowi zabrakło czegoś, co ja osobiście nazywam "genem gawędziarstwa'. Jego opowieść przypomina wykład dla studentów botaniki. Czytelnicy, którzy nie mają wiedzy tym temacie mogą czuć się odrobinę zagubieniu. I nie mam tu na myśli tylko tego, iż każdej roślinie o której mówi przypisuje nazwę łacińską, ale to, że nie rozwija pewnych wątków, zakładając, że odbiorca wie o co chodzi.
Sprawy kryminalne, opisane zdawkowo i pobieżnie, są tylko punktem wyjścia do opowieści o roślinach i ich właściwościach. I nie przeczę, są to historie fascynujące (mnie najbardziej wciągnął rozdział o roślinach trujących),jednak jako laik czuję duży niedosyt.
Żenując poziom graficzny ilustracji (czarno-białe, mało wyraźne) też wpłynął na moją ocenę.

To książka z ogromnym potencjałem jednak w takiej odsłonie raczej nie znajdzie dużego grona czytelników, co stwierdzam ze smutkiem.

Z początkiem XX wieku daktyloskopia zrewolucjonizowała pracę śledczych. Linie papilarne są bowiem nieusuwalne, niepowtarzalne i niezmienne. Przez dziesięciolecia na podstawie znalezionych na miejscu przestępstwa odcisków palców udało się zidentyfikować wielu sprawców.
Kolejnym przełomem stało się powszechne zastosowanie badania DNA do identyfikacji przestępców. Sperma,...

Ot, garść ciekawych informacji :)

Ot, garść ciekawych informacji :)

Książka jest idealną lekturą dla pasjonatów zagadek kryminalnych i botaniki. Autor podaje kilka przykładów gdy rośliny miały kluczową rolę w sprawie.

Książka jest idealną lekturą dla pasjonatów zagadek kryminalnych i botaniki. Autor podaje kilka przykładów gdy rośliny miały kluczową rolę w sprawie.

"Dowody zbrodni. Jak rośliny rozwiązują zagadki kryminalne" Davida J. Gibsona - profesora biologii roślin to udane naukowe rozważania o tym, jak rośliny mogą stanowić niejednokrotnie kluczowe, choć na pierwszy rzut oka niedostrzegalne dowody pomagające wyjaśnić zbrodnie.

Materiał botaniczny koleruje z systemem prawnym w różnych aspektach. Rośliny, grzyby i porosty mogą być bezpośrednim narzędziem zbrodni (trucizny),ich obecność może łączyć domniemanych sprawców z miejscami zbrodni, a także bywają przetwarzane w celu otrzymania nielegalnych substancji psychoaktywnych (np. narkotyków). Ponadto są jeszcze akty biopiractwa łamiące konwencję CITES, np. nielegalny przemyt rzadkich i zagrożonych gatunków, rabunkowe pozyskiwanie drewna z gatunków drzew zagrożonych czy nieustająca nielegalna zbiórka roślin dziesiątkująca gatunki.

Zgodnie z Zasadą wymiany Locarda przestępcy mogą nieumyślnie zabierać ze sobą z miejsc zbrodni fragmenty roślin, które potem mogą okazać się cennymi dowodami.
Anatomia drzewa, sposób rozkładu ściółki czy czas wzrostu roślin, jak dowodzi Gibson, również może mieć wartość dowodową w sądzie, a powołanie zawodowego botanika do sprawy, w której znaleziono materiał botaniczny ma często kluczowe znaczenie na drodze ujęcia sprawcy. Są sytuacje, w których makroskopowy materiał i fragmenty roślin odzyskuje się bezpośrednio od podejrzanych - z ich ubrań lub pojazdów lub identyfikuje się treści ustrojowe, takie jak zawartość żołądka ofiary. Istotnych dowodów sądowych dostarczają mikroskopowe dowody, np. pyłki kwiatów, okrzemki oraz zarodniki grzybów, a także analiza molekularna DNA roślin. Pomocne przy ustalaniu czasu zgonu ofiary przez patologa sądowego mogą też być szacunki określane na podstawie fenologii roślin.

Lektura jest idealną lekturą dla pasjonatów zagadek kryminalnych, gdyż autor podaje mnóstwo przykładów z wykorzystaniem roślin, jako niemych bohaterów pomocnych przy dochodzeniach dotyczących zbrodni.
Znaczna ilość ciekawostek sprawia, że książka skierowana jest też do miłośników botaniki i genetyki w ogóle.

Napisana przystępnym rzeczowym językiem sprawia, że czytałam ją z prawdziwą ciekawością i zainteresowaniem.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

"Dowody zbrodni. Jak rośliny rozwiązują zagadki kryminalne" Davida J. Gibsona - profesora biologii roślin to udane naukowe rozważania o tym, jak rośliny mogą stanowić niejednokrotnie kluczowe, choć na pierwszy rzut oka niedostrzegalne dowody pomagające wyjaśnić zbrodnie.

Materiał botaniczny koleruje z systemem prawnym w różnych aspektach. Rośliny, grzyby i porosty mogą być...

Trochę aż zbyt naukowa momentami, mimo ciekawego tematu ciężko było autorowi utrzymać uwagę czytelnika. Trochę jak na wykładzie, gdy bardzo chcesz słuchać, ale musisz sobie robić przerwy na sprawdzenie Facebooka.

Trochę aż zbyt naukowa momentami, mimo ciekawego tematu ciężko było autorowi utrzymać uwagę czytelnika. Trochę jak na wykładzie, gdy bardzo chcesz słuchać, ale musisz sobie robić przerwy na sprawdzenie Facebooka.

Autor jako botanik, naukowiec i fascynat flory popełnił popularnonaukową książkę.

Tak dostajemy obraz botaniki sądowej obecnej i tej sprzed wieków. Autor opisuje najbardziej znane procesy sądowe z wykorzystaniem roślinnych dowodów, znanych trucizn czy nielegalnym handlu florą.
Przedstawia najczęściej stosowane metody wykorzystywane przez botanikę sądową oraz jej twórców.
To skondensowany obraz tego, w jaki sposób florystyczne dowody, mogą wspomóc inne techniki kryminalistyczne.

Polecam fanom roślin oraz szeroko pojętej kryminalistyki.

Autor jako botanik, naukowiec i fascynat flory popełnił popularnonaukową książkę.

Tak dostajemy obraz botaniki sądowej obecnej i tej sprzed wieków. Autor opisuje najbardziej znane procesy sądowe z wykorzystaniem roślinnych dowodów, znanych trucizn czy nielegalnym handlu florą.
Przedstawia najczęściej stosowane metody wykorzystywane przez botanikę sądową oraz jej...

„Dowody zbrodni. Jak rośliny rozwiązują zagadki kryminalne” to świetna książka, która idealnie wpasowała się w moje gusta. I wiedziałam, że tak będzie już w momencie zobaczenia jej zapowiedzi. Uwielbiam kryminalistykę, a z nauką roślinną jestem za pan brat ze względu na kierunek ukończonych już dawno studiów (choć w sumie doktorat skończyłam nie tak dawno…). Tutaj mamy do czynienia z czymś, o czym być może mało z Was słyszało – z botaniką kryminalistyczną! I wierzcie mi, są takie historie, w których to niejednokrotnie ślady roślinne ratowały dane dochodzenie, gdy śledczy rozkładali ręce…
Chociaż dzieło Gibsona nie jest zbyt konkretne jeśli chodzi o objętość, to jest bardzo konkretne pod każdym innym względem. Doskonałe zaprezentowanie tego, jak ta dziedzina się rozwijała, jak niegdyś była traktowana w sądownictwie, a jak jest postrzegana dzisiaj, mnóstwo przykładów i interesujących historii, książka jest po prostu w pełni wysycona informacjami. Tutaj nie ma ani jednego zbędnego zdania, a wszystko jest poparte doskonałą, szeroką bibliografią. Znajdziecie tutaj również trochę przypisów oraz słowniczek wyjaśniający najważniejsze pojęcia, chociażby z dziedziny genetyki, bo i owszem, o tym również tutaj poczytacie!
Zdecydowanie najbardziej do gustu przypadły mi rozdziały o analizach molekularnych (jest to bliskie mojemu sercu ze względu na wykształcenie genetyczne) oraz o roślinnych truciznach, które wykorzystują mordercy lub też samobójcy. Świetnie przekazana wiedza, bez zbędnego owijania w bawełnę, a dodatkowo ogrom różnego rodzaju historii kryminalnych – czyż może być lepsze połączenie? Autor wykonał kawał dobrej roboty – świetny research i doskonałe uporządkowanie zebranej wiedzy oraz sposób jej przekazania – książka jest przejrzysta, napisana przyjemnym językiem i świetnie się ją czyta, z ogromnym zaangażowaniem.
To gratka dla fanów historii kryminalnych, true crime, a może i również tych, co kochają rośliny! Zdecydowanie jest to niecodzienne ujęcie tematu i cieszy mnie fakt, że botanika kryminalistyczna tak mocno się rozwinęła i jest wykorzystywana w rozwiązywaniu zbrodni.

@bookeaterreality
TT: bookeaterreality

„Dowody zbrodni. Jak rośliny rozwiązują zagadki kryminalne” to świetna książka, która idealnie wpasowała się w moje gusta. I wiedziałam, że tak będzie już w momencie zobaczenia jej zapowiedzi. Uwielbiam kryminalistykę, a z nauką roślinną jestem za pan brat ze względu na kierunek ukończonych już dawno studiów (choć w sumie doktorat skończyłam nie tak dawno…). Tutaj mamy do...