Autobiografia Mateusza Pinnelli.
Autor opisuje początki swojej chory. Diagnoza cukrzycy typu 1. To, w jaki sposób probował odrzucić swoją nową rzeczywistość i żyć w zgodzie z nadopiekuńczą matką.
Ze stron książki wyziera dość mocno to, że, jak napisał autor w blurbie „wiecznie nieobecny tata” również miał ogromny wpływ na to, jak czuł się syn.
Autor od momentu chory czuł się wiecznie winny, bezradny. Nawet jeśli rodzice przestali karać go za złe oceny, to on czuł, że wszystko co mu się przydarzyło było niesprawiedliwe.
Miłość, próba odnalezienia siebie. Krzywdzenie się już nie tylko psychicznie ale również fizycznie…
Cieszę się, że autor z wiekiem, doszedł do tego momentu, w którym zaczął żyć i realizować własne pragnienia. Że odnalazł spokój i nauczył się żyć z chorobą (nie tylko z cukrzycą, ale wszystkim, co nawarstwiło się w jego głowie).
Nie jestem fanką tego typu książek, spodziewałam się czegoś zgoła innego, ale nawet jeśli ja nie jestem targetem, to nie znaczy, że wam się nie spodoba.
Ta książka zdecydowanie daje nadzieję, że nawet jeśli wpada się w największe tarapaty i często nie widzimy już tego światełka, to po każdej nocy, przychodzi dzień.
Autorowi życzę wszystkiego dobrego. I jego mamie również.

Autobiografia Mateusza Pinnelli.
Autor opisuje początki swojej chory. Diagnoza cukrzycy typu 1. To, w jaki sposób probował odrzucić swoją nową rzeczywistość i żyć w zgodzie z nadopiekuńczą matką.
Ze stron książki wyziera dość mocno to, że, jak napisał autor w blurbie „wiecznie nieobecny tata” również miał ogromny wpływ na to, jak czuł się syn.
Autor od momentu chory czuł...

Wyobraź sobie,że masz 13 lat nagle okazuje się, że jesteś chory. Jak grom z jasnego nieba spada na Ciebie choroba, która zostanie z Tobą na zawsze. Musisz zmienić swoje dotychczasowe życie, zacząć dbać o siebie, zwracać uwagę na to co jesz i kiedy jesz.
Musisz nauczyć się z nią żyć !

"Droga do szczęścia" to swego rodzaju pamiętnik Mateusza Pinnell .
W wieku 13 lat wyrzucono go ze szkoły oraz rozpoznano u niego cukrzycę typu 1 .
Poznajemy jego historię, trudy z jakimi musiał się zmierzyć podczas okresu dorastania. Jego droga do szczęścia była ciężka i wyboista. Brak akceptacji wśród rówieśników, nadopiekuńcza mama i brak wsparcia nie pomagały mu cieszyć się życiem, a wręcz prowadziły go na samo dno. Jego dzieciństwo niestety nie było usłane różami.

W biografii mamy narrację pierwszoosobową, ale również znajdziemy komentarze Pani Izabelli - mamy autora.

Książkę czyta się naprawdę szybko. Czytelnik zastanawia się co by zrobił, jakby zareagował w różnych sytuacjach, gdyby postawił się na miejscu bohaterów.

Moim zdaniem książka otwiera oczy rodzicom na pewne sprawy, których czasem nie dostrzegamy. Zbyt bardzo chcemy kontrolować zdrowie, życie naszych dzieci, że zapominamy o nich samych, o ich szczęściu.

To smutna historia spisana po latach, gdy autor osiągnął swoje szczęście. Myślę, że ta książka będzie pomocna rodzinom, których dotyka choroba dziecka i nie tylko bo każdy z niej wyniesie dla siebie cenne rady 😊

Wyobraź sobie,że masz 13 lat nagle okazuje się, że jesteś chory. Jak grom z jasnego nieba spada na Ciebie choroba, która zostanie z Tobą na zawsze. Musisz zmienić swoje dotychczasowe życie, zacząć dbać o siebie, zwracać uwagę na to co jesz i kiedy jesz.
Musisz nauczyć się z nią żyć !

"Droga do szczęścia" to swego rodzaju pamiętnik Mateusza Pinnell .
W wieku 13 lat...