Żeby oddać sprawiedliwość książce Drewnowskiego trzeba wyraźnie zaznaczyć że to nie jest biografia Borowskiego. Oczywiście jest urodził się, przeprowadził, umarł, ale to jest pozycja literaturoznawcza, analizująca, bardzo szczegółowo twórczość Borowskiego. Drewnowski gromadzi bardzo duży wybór źródeł, pokazuje twórczość Borowskiego w kontekście wojennej i powojennej Polski - kultury i polityki. Opisuje motywy powracające w jego prozie i poezji i również publicystyce, analizuje Borowskiego jako pisarza, a nie jako człowieka. Pokazuje też, bardzo ciekawie, ile kontrowersji budził i Borowski i jego książki. Chciałabym przeczytać pełnokrwistą biografię Borowskiego, ale książkę Drewnowskiego polecam - bardzo dużo można dowiedzieć się z niej o życiu literackim w Polsce po II wojnie i o niewątpliwym, oryginalnym talencie Borowskiego.

Żeby oddać sprawiedliwość książce Drewnowskiego trzeba wyraźnie zaznaczyć że to nie jest biografia Borowskiego. Oczywiście jest urodził się, przeprowadził, umarł, ale to jest pozycja literaturoznawcza, analizująca, bardzo szczegółowo twórczość Borowskiego. Drewnowski gromadzi bardzo duży wybór źródeł, pokazuje twórczość Borowskiego w kontekście wojennej i powojennej Polski...

Tadeusz Borowski, rocznik 1922, był jednym z najzdolniejszych polskich pisarzy okresu wojennego. Nie stworzył zbyt wiele. Nie dożył trzydziestki. Postawił po sobie garść poezji, serię opowiadań obozowych, wreszcie trochę komunistycznej publicystyki, z której sam nie był zadowolony. Jak układało się jego życie i dlaczego zdecydował się je zakończyć? Kim była Maria z jego najgłośniejszego opowiadania (zekranizowanego w latach dziewięćdziesiątych) i dlaczego dziś zalicza się go do Pryszczatych?

Książka Ucieczka z kamiennego świata. O Tadeuszu Borowskim opowiada jego historię. Wspomina o dzieciństwie w Żytomierzu i rodzicach wywiezionych na wschód, czasie spędzonym u ciotki, wreszcie powrocie ojca i kilku latach w Warszawie. Potem wybuchła wojna. Borowski uczęszczał na tajne komplety, zdał maturę i rozpoczął studia na polonistyce. Wtedy też zaczął wydawać swoje pierwsze wiersze. Niektóre – wstrząsające.

„Chodzę sobie po mieście
i przyglądam się dzieciom,
różowiutkim bobaskom –
jakby wyjąć tak z wózka
i zakręcić za nóżkę,
i o chodnik charatnąć,
trzasłoby czy nie trzasło?”

W 1943 roku został aresztowany i trafił do Oświęcimia. Tam wciąż tworzył wiersze, kolędy, piosenki. Jakimś cudem ocalał. Po wojnie pracował w Monachium i pisał opowiadania obozowe, które przyniosły mu krótką sławę. Zaledwie kilka lat po wojnie zarzucił je, gdyż dostrzegł, że współczesnych one nie interesują. Że się przejadły. Że ludzie chcą zapomnieć o wojnie, że szukają innej literatury. Że chcą patrzeć w przyszłość. Dlatego właśnie zwrócił się ku felietonom i reportażom, ku literaturze komunistycznej.

To ona, a ściślej rozczarowanie nią, była jedną z przyczyn jego samobójstwa. Tadeusz Drewnowski wspomina o tym jedynie między wierszami. W swojej biografii sporo miejsca poświęca analizie tekstów, recenzowaniu stylu pisarskiego Borowskiego. Z czasem coraz mniej miejsca poświęca samemu pisarzowi. Być może dlatego, że po wojnie jego życie zrobiło się bardzo zwyczajne. Że błądził w socrealizmie, o czym Drewnowski w latach siedemdziesiątych już doskonale wiedział. Tak czy siak, Ucieczka z kamiennego świata. O Tadeuszu Borowskim to ciekawa lektura o człowieku, który mało kogo już interesuje. I którą trzeba czytać ze świadomością, iż powstała w innym świecie…

Więcej recenzji:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/

Tadeusz Borowski, rocznik 1922, był jednym z najzdolniejszych polskich pisarzy okresu wojennego. Nie stworzył zbyt wiele. Nie dożył trzydziestki. Postawił po sobie garść poezji, serię opowiadań obozowych, wreszcie trochę komunistycznej publicystyki, z której sam nie był zadowolony. Jak układało się jego życie i dlaczego zdecydował się je zakończyć? Kim była Maria z jego...

Sięgnęłam po powyższą publikację, bo chciałam się czegoś więcej dowiedzieć o Tadeuszu Borowskim i jego twórczości, a w Internecie wyczytałam, że książka ta jest kanonem biograficznym o TB. No cóż, kompletnie nie wiem jak podchodzić do tego typu publikacji wydanych w okresie PRL, ale książka została po raz pierwszy wydana w latach 60-tych, a następnie wznowiona w latach 70tych (to wydanie nabyłam),czyli po okresie stalinowskim, i w związku z tym nie wydaje mi się, żeby autor musiał aż tak podlizywać się władzy, łącznie z samym wujaszkiem Stalinem. W związku z czym 2/3 książki jest niestrawne, poprzeplatane nomenklaturą z okresu PRL, niedomówieniami, pewnie nieprawdami. Tego typu publikacje skutecznie odstręczają mnie od wszelkich książek wydanych przed 1989 r. (co dotyczy również powieści i klasyki, bo obawiam się cenzury).

Sięgnęłam po powyższą publikację, bo chciałam się czegoś więcej dowiedzieć o Tadeuszu Borowskim i jego twórczości, a w Internecie wyczytałam, że książka ta jest kanonem biograficznym o TB. No cóż, kompletnie nie wiem jak podchodzić do tego typu publikacji wydanych w okresie PRL, ale książka została po raz pierwszy wydana w latach 60-tych, a następnie wznowiona w latach...