Wszyscy rozmówcy to osoby z jednej bańki. Jakby autorka chciała nobilitować Polaków na emigracji: wszyscy ambitni, elokwentni, z sukcesami, zatroskani losami LGBT i debatą aborcyjną. Zabrakło tu choćby jednego Seby z holenderskiego magazynu.

Wszyscy rozmówcy to osoby z jednej bańki. Jakby autorka chciała nobilitować Polaków na emigracji: wszyscy ambitni, elokwentni, z sukcesami, zatroskani losami LGBT i debatą aborcyjną. Zabrakło tu choćby jednego Seby z holenderskiego magazynu.

Nie znam autorki z bloga i programu telewizyjnego, które, być może, są lepsze niż książka. Książka jest chaotyczna, źle napisana, pełna błędów stylistycznych. Bohaterowie są ciekawi, temat przedni (dlatego po nią sięgnęłam) ALE… Za dużo tych ale. Może sprawdziło by się w innej formule, telewizyjnej właśnie, książkowo – absolutnie na nie. Dowód na to że nie każdy powinien pisać, nawet jeśli ma coś do powiedzenia. Bo jak to robi, stety-niestety, ma znaczenie. Nie polecam.

Nie znam autorki z bloga i programu telewizyjnego, które, być może, są lepsze niż książka. Książka jest chaotyczna, źle napisana, pełna błędów stylistycznych. Bohaterowie są ciekawi, temat przedni (dlatego po nią sięgnęłam) ALE… Za dużo tych ale. Może sprawdziło by się w innej formule, telewizyjnej właśnie, książkowo – absolutnie na nie. Dowód na to że nie każdy powinien...

Książka "Polacy na emigracji. Dlaczego i po co wyjeżdżamy" Agnieszki Kołodziejskiej zabiera nas do ciekawego reportażu o ludziach, którzy wyemigrowali z Polski z różnych powodów . W większości są to historie ludzi młodych z różnych regionów, którzy mieli różne pobudki, aby wyjechać. Jedni zaczynali od zera, spali na ulicy, inni pojechali do rodziny, jeszcze inni szukali własnego kąta.
Polacy wiążą się z osobami z różnych kultur, to kwestia dopasowania charakterów i zwyczaje.
Nie wszystkie historie to cukierkowe baśnie miodem i mlekiem płynące.
Pamiętajmy, że ze związków międzykulturowych rodzą się dzieci, które muszą zmagać się ze stresem związanym z wyborami rodziców.
Książkę odsłuchałam jako audiobook, nie oglądałam programu jaki autorka prowadzi, ani nigdy nie czytałam bloga, więc przyjemnie spędziłam czas poznając treści związane z emigracją różnych Polaków.

Książka "Polacy na emigracji. Dlaczego i po co wyjeżdżamy" Agnieszki Kołodziejskiej zabiera nas do ciekawego reportażu o ludziach, którzy wyemigrowali z Polski z różnych powodów . W większości są to historie ludzi młodych z różnych regionów, którzy mieli różne pobudki, aby wyjechać. Jedni zaczynali od zera, spali na ulicy, inni pojechali do rodziny, jeszcze inni szukali...

Szybka lektura, ale jak dla mnie źle skonstruowana. Historie różnych ludzi zostały podzielone na tematyczne rozdziały, a przez to wiele rzeczy się powtarzało, nawet nieintencjonalnie. Przez to się trochę nudziłam, a błędy i literówki nie pomagały.

Szybka lektura, ale jak dla mnie źle skonstruowana. Historie różnych ludzi zostały podzielone na tematyczne rozdziały, a przez to wiele rzeczy się powtarzało, nawet nieintencjonalnie. Przez to się trochę nudziłam, a błędy i literówki nie pomagały.

W książce zostały poruszone różne aspekty pojęcia emigracji. Mnie najbardziej zainteresowało bezpieczeństwo. Jest to bardzo ciekawe jak Polacy odnajdują się w innych środowiskach i z czym zmierzają się na co dzień. Reportaż szybko się czyta i z rozdziału na rozdział wzbudza co raz to większe zainteresowanie. Na koniec tej książki nasuwa mi się myśl, że emigracja ma sporo zalet, ale również wad. Z pewnością poprawiają się standardy życia, jednak i tak zawsze trzeba z czegoś zrezygnować by godnie żyć. A może po prostu "Wszędzie dobrze gdzie nas nie ma"?

W książce zostały poruszone różne aspekty pojęcia emigracji. Mnie najbardziej zainteresowało bezpieczeństwo. Jest to bardzo ciekawe jak Polacy odnajdują się w innych środowiskach i z czym zmierzają się na co dzień. Reportaż szybko się czyta i z rozdziału na rozdział wzbudza co raz to większe zainteresowanie. Na koniec tej książki nasuwa mi się myśl, że emigracja ma sporo...

Nie znam programu tv autorki ani jej blogów, ale z przyjemnością wysłuchałam audiobooka, czytanego przez nią samą. Autorka, rocznik 1978, a wiec nie znająca problemów, z jakimi wiązał się wyjazd zagranicę za komuny, mało czasu poświęca temu zjawisku. Przeważają opowieści ludzi młodych, którzy tamtych czasów nie znają i mają przywilej posiadania paszportu na stałe w domu, co kiedyś było niemożliwe. No i dobrze, niech młodzi jeżdżą i poznają świat 😊. Zgadzam się z opinią o emigracji w Niemczech, ale brakuje mi tu uwagi, ze jest to emigracja szczególna, jakiej nie ma w innych krajach, bo 95% to osoby, które wyjechały z Polski na tzw. niemieckie pochodzenie, i mające często trudności z osobistą identyfikacją. Dostawali wszystko z automatu – opłacone mieszkanie i koszty utrzymania, pieniądze na zagospodarowanie, bezpłatne kursy językowe i przysposabiające do zawodu. Tylko niewielu wykorzystało tę szansę i wykazało się własną inicjatywą. Większość nie przyłożyła się do nauki języka i nie mówi po niemiecku nawet po 30 latach pobytu tutaj. Nie krytykuję nikogo za to, że chce lepiej żyć i chce, żeby jego dzieci też miały lepiej w życiu. Ale jedyna ich rozrywka to pół litra na stole i plotki. Nie mam z nimi o czym rozmawiać, nie utrzymuję z nimi kontaktu. W dużych miastach jest lepiej, tam są i osoby, które np. stan wojenny tu zastał, które pracują i osiągnęły tu status klasy średniej. Nowsza emigracja Polaków do Niemiec to emigracja zarobkowa, która wpłynęła na poprawę opinii o Polakach, bo są cenionymi pracownikami w wielu zakładach.
Opowiadania z innych krajów bardzo ciekawe, styl dobry. Polecam, zwłaszcza osobom planującym wyjazd zagranicę.

Nie znam programu tv autorki ani jej blogów, ale z przyjemnością wysłuchałam audiobooka, czytanego przez nią samą. Autorka, rocznik 1978, a wiec nie znająca problemów, z jakimi wiązał się wyjazd zagranicę za komuny, mało czasu poświęca temu zjawisku. Przeważają opowieści ludzi młodych, którzy tamtych czasów nie znają i mają przywilej posiadania paszportu na stałe w domu, co...

Cześć✈️

Lubicie podróżować? Często wyjeżdżacie poza granice Polski? Ja od kilku już lat mieszkam/studiuję w Holandii i chyba zrosłam się z tym krajem – na pewno z mentalnością (choć nie z typowym holenderskim dusigroszem) i sposobem życia. Lubię Holandię za szeroko rozumianą wolność i stabilność finansową, którą można tutaj osiągnąć. Największym minusem, o którym również mowa w książce, którą chcę dzisiaj zrecenzować, jest kuchnia. W reportażu „Polacy na emigracji. Dlaczego i po co wyjeżdżamy” pojawiło się trafne zdanie: „Mieszkanie tutaj [w Holandii] jest bolesne dla kogoś, kto lubi jeść”. Nigdy z nikim nie chciałam się bardziej zgodzić! Kuchnia holenderska ma do zaoferowania okrągłe zero. Podczas czytania książki autorstwa Agnieszki Kołodziejskiej nie raz i nie dwa śmiałam się pod nosem, przytakiwałam, albo zaznaczałem fragmenty, które na pewno w przyszłości przydadzą mi się, by zobrazować komuś życie w Holandii. W reportażu znajdziemy informacje zarówno o tym, jak i o wielu innych krajach – poznamy przeróżne historie ludzi, którym można pozazdrościć, ale też współczuć.

Przede wszystkim chcę zaznaczyć, że zachwyciła mnie autentyczność reportażu – na swoim przykładzie wiem, że autorka nie wyolbrzymia i nie spisuje jakichś na wpół wymyślonych historii, które miały miejsce raz albo dwa. Niektóre sytuacje, realia, mentalność danego narodu, normy, kultura może wydawać się „zdjęta z choinki” – na tym polega fenomen tej książki. Reportaż jest dokładnie tym – zderzeniem z zupełnie inną rzeczywistością w ciepłym kącie swojego domu. Książka wciąga od samego początku – temat jest bardzo ciekawy, a gdy dodamy do tego lekki styl, niesamowite pokłady wiedzy, ciężką pracę i sumienne opisanie sytuacji polskich emigrantów, to wychodzi publikacja, od której czytania nie można się oderwać.

Moim zdaniem ciekawość to jedna z tych cech człowieka, która pcha ludzkość nieustannie do przodu – nie ważne w jakim kierunku. To motor napędowy i koniec końców 98% egzystencji sprowadza się do zaspokajania tej ciekawości – świadomie lub nie (telewizja stała się dobrym narzędziem do zaspokajania tej potrzeby). „Polacy na emigracji” to taki „zaspokajacz”, który pomaga szeroko otworzyć oczy i zrozumieć świat poza „naszą”, polską kulturą. Możemy zobaczyć, jak wygląda zderzenie różnych kultur, jak ciężko czasami się zasymilować, a niekiedy jak łatwo przestawić się do mieszkania za granicą.

„Polacy na emigracji. Dlaczego i po co wyjeżdżamy” to intrygująca lektura, która wzbudza mnóstwo emocji – śmieszy, smuci, denerwuje, rozczula, rozżala, podbudowuje na duchu, wprawia w stan kompletnego osłupienia, pobudza zazdrość, ale też sprawia, że zaczyna się doceniać to, co się ma. Ponadto można wyciągnąć z reportażu wiele interesujących informacji, które w innym wydaniu ciężko by było przyswoić, znaleźć, lub zapamiętać. Przy czytaniu książki Agnieszki Kołodziejskiej dużo ciekawostek zostaje w głowie – mnie zainteresowało (i mocno mną wstrząsnęło) zjawisko kobietobójstwa w Meksyku. Odszukałam inne źródła, by zgłębić temat.

Bardzo przypadło mi do gustu w „Polakach na emigracji” to, że nie ślęczymy przy jednej historii przez kilka stron, nie poznajemy życia danej pary/osoby od A do Z i nie dostajemy wszystkich informacji na raz. Co rozdział, to wskakujemy w inny temat związany z mieszkaniem poza granicami Polski. Autorka niemal na każdej stronie przywołuje inną postać i jej historię – czasami wracamy do tych samych osób w kolejnych rozdziałach, a czasami pojawia się ktoś zupełnie nowy. Powiem szczerze, że to naprawdę godne podziwu – po pierwsze to, żeby zebrać te wszystkie historie i informacje, a po drugie to, żeby opracować je w sposób, w jaki zostało to zrobione w tej książce. Lekkość z jaką Agnieszka Kołodziejska przechodzi przez różne historie, jak gładko przemieszcza się po mapie ludzi, a wraz z nimi krajów, jest niesamowita – ta łatwość w snuciu opowieści wskazuje, że autorka ma naprawdę obszerną wiedzę.

Książka podzielona jest na rozdziały tematyczne – na początku dowiadujemy się gdzie i dlaczego Polacy wyjeżdżają na obczyznę. W późniejszych rozdziałach mowa jest o pracy, jej warunkach i wyboistej drodze, porażkach oraz sielance co poniektórych emigrantów. Autorka porusza temat związków emigrantów zarówno z obcokrajowcami, jak i z rodakami; aborcji, dzieci ludzi mieszkających zagranicą, życia codziennego (czyli całej masy różnych aspektów) oraz tego, jak bezpiecznie można czuć się w danym kraju (zwłaszcza będąc kobietą).

Myślę, że książka przypadła mi do gustu tak bardzo, ponieważ od razu „polubiłam się” z autorką. Agnieszka Kołodziejska jest świetna w tym, co robi w tej książce – czyli w pisaniu i opowiadaniu niesamowitych, niekiedy smutnych, a czasami budujących historii. Autorka dzieli się swoimi przeżyciami (jak i tymi swojej rodziny),nie kryje swojego zdania w pewnych kwestiach (jak na przykład w temacie posiadania dzieci) i pozwala się poznać. Przyjemnie czyta się tę książkę właśnie przez sposób narracji – poznajemy trochę Agnieszkę Kołodziejską, ale głównie koncentrujemy się na przeżyciach innych, a konkretnie tych, którzy mieszkają za granicą. Autorka nie zrobiła z siebie celebrytki, wkoło której kręci się cały reportaż (a takowe książki też kiedyś mi się nawijały i naprawdę ciężko mi się je czytało) – jest trochę prywaty, ale nie kłuje w oczy, a raczej jest wręcz na miejscu.

Autorka z niespotykaną lekkością przesuwa się między kolejnymi historiami, nakreślając okoliczności sytuacji osób mieszkających za granicą krótko i treściwie, ale w zupełności wystarczająco, by móc zrozumieć dany przypadek.

W książce poruszane są dość istotne kwestie, takie jak równouprawnienie, akceptacja osób ze środowiska LGBTQ+ i prawo kobiet do aborcji – jasno wyczuwalne jest liberalne nastawienie Agnieszki Kołodziejskiej. Ja akurat „dogadałam się” z autorką w tym zakresie znakomicie, ale warto mieć to na względzie, jeśli chce się kupić tę książkę komuś na prezent.

„Polacy na emigracji” to świetnie zredagowana, dobrze napisana, ładnie wydana książka, którą czyta się z przyjemnością. Historie zawarte na kartach tego tytułu fascynują – niektóre mogą być dobrą inspiracją do wzięcia się w garść. Moja ocena 10/10.🛸

Cześć✈️

Lubicie podróżować? Często wyjeżdżacie poza granice Polski? Ja od kilku już lat mieszkam/studiuję w Holandii i chyba zrosłam się z tym krajem – na pewno z mentalnością (choć nie z typowym holenderskim dusigroszem) i sposobem życia. Lubię Holandię za szeroko rozumianą wolność i stabilność finansową, którą można tutaj osiągnąć. Największym minusem, o którym również...

Panią Agnieszkę bardzo lubię, jak i program "Polacy za granicą". Obejrzałam prawie wszystkie odcinki, sama też dużo podróżuję. Oczywistym jest, że musiałam po książkę sięgnąć. Ale niestety trochę się rozczarowałam. Wyszło z tego takie chaotyczne "czytadło". Widać, że autorka się starała poruszyć jakieś ważniejsze kwestie, ale koniec końców napisała to tak płytko i mało porywająco. Do zapomnienia w tydzień. Dużo historii, ludzi, krajów wciśniętych w 300 stron (a i tak w kółko powtarzane tymi samymi słowami kim ci ludzie są). Jeśli kogoś ta tematyka również interesuje to zdecydowanie bardziej polecam obejrzeć program. A jeszcze co do książki... kolejny przykład na to, że nie wszystko warto w książkę zamieniać i nie każdy powinien książki pisać.

Panią Agnieszkę bardzo lubię, jak i program "Polacy za granicą". Obejrzałam prawie wszystkie odcinki, sama też dużo podróżuję. Oczywistym jest, że musiałam po książkę sięgnąć. Ale niestety trochę się rozczarowałam. Wyszło z tego takie chaotyczne "czytadło". Widać, że autorka się starała poruszyć jakieś ważniejsze kwestie, ale koniec końców napisała to tak płytko i mało...

Uwielbiam książki z serii reportaży WAB, właśnie te z charakterystycznymi okładkami.
Mam za sobą już parę książek z tej serii wydawniczej, niektóre były rewelacyjne, niektóre przeciętne.
Polacy na emigracji plasuje się gdzieś pomiędzy. Rewelacją nie jest, ale przeciętna też nie.
Tematyka emigrantów polskich mogła mi przypaść do gustu z prostego powodu – troszkę powiało mi moim dzieciństwem, które jest naznaczone ekspatriacką przygodą. Dużo uwag odzwierciedlało idealnie moje wspomnienia i moje doświadczenia z tamtego czasu.
Trochę nie podobał mi się pewnego rodzaju bałagan, takie skakanie po tematach, ale mimo tego dalej była to niesamowicie przyjemna lektura.

Uwielbiam książki z serii reportaży WAB, właśnie te z charakterystycznymi okładkami.
Mam za sobą już parę książek z tej serii wydawniczej, niektóre były rewelacyjne, niektóre przeciętne.
Polacy na emigracji plasuje się gdzieś pomiędzy. Rewelacją nie jest, ale przeciętna też nie.
Tematyka emigrantów polskich mogła mi przypaść do gustu z prostego powodu – troszkę powiało mi...

Nudne, banalne i niczego nie wnoszące . Cała masa błędów stylistycznych i literówek .

Nudne, banalne i niczego nie wnoszące . Cała masa błędów stylistycznych i literówek .