Super

Super

Też dobra pozycja ale 1 część lepsza w tej dużo bardziej widać że jest robiona dla dzieci i jest dużo mniej wiarygodna

Też dobra pozycja ale 1 część lepsza w tej dużo bardziej widać że jest robiona dla dzieci i jest dużo mniej wiarygodna

Naprawdę przyjemna lektura

Opis książki:
Czy czułeś się kiedyś niedopasowany do otoczenia, zagubiony i samotny? A może nigdy nigdzie nie pasowałeś i miałeś wrażenie, że jesteś niewidzialny? "Klub smutnych duchów. Znajdź swoją bratnią duszę" to powieść graficzna, która zaprasza w podróż po samotności doświadczanej przez nas wszystkich, niezależnie od wieku. Czasem kilka słów wystarczy, aby poczuć się lepiej. Książka ta opisuje losy ducha, który zmaga się z problemem osamotnienia i alienacji. W jego głowie tli się od natrętnych myśli, które próbują go przekonać, że jest bezwartościowy. Czuje, że nikt go nie rozumie i z nikim nie może znaleźć nici porozumienia. Wszystko to sprawia, że już nawet wstawanie z łóżka stało się trudne. Ale czasem właśnie w taki dzień, kiedy zwleczenie się z łóżka jest niemal niewykonalne, można znaleźć się w miejscu, które odmieni nasze życie. Duszek trafia na imprezę, ale i tak czuje się przeraźliwie samotny. W tłumie znajduje jednak duszę, która jest równie smutna jak on. Wspólnie postanawiają założyć tajne stowarzyszenie, które łączyć będzie samotnych, nieszczęśliwych i smutnych. Wszystko z myślą, że czasem zrozumienie wystarcza, aby poczuć się lepiej. Autorką tej powieści graficznej jest Lize Meddings, która podejmuje się tutaj trudnego tematu niedopasowania i depresji. Robi to w sposób zrozumiały zarówno dla najmłodszych, jak i tych bardziej doświadczonych ludzi i duszyczek. „Klub Smutnych Duchów” to wspaniale ilustrowany pierwszy tom nowej serii rozgrzewających serca powieści graficznych o przyjaźni, współczuciu i odnajdywaniu bratnich dusz.
Moja opinia:
Naprawdę przyjemna lektura. Ale związku z jej poniekąd prostotą napiszę jedną recenzję do całej trylogii.
Znaczę od tego że jest to powieść pięknie narysowana. Najbardziej podobały mi się momenty kiedy duchy miały overthink to zmieniało się tło i znikały postacie dookoła. Jedynie co to miałam problemy z rozróżnianiem głównych trzech duchów.
Ciężko tu mówić o stylu pisania. Napewno jest to tak poprowadzona książka żeby przysłowiowo otuliło nas kocem
Postacie są przecudowne. Moja ulubiona to Skarpetka ale tak w ogóle to wszystkie postacie skradły moje serce.
Bardzo podobało mi się pokazanie tego overthinku, może poniekąd przez to że sama jestem taką osobą. No co mam powiedzieć to jest półprosta przyjemne. Miło się to czyta i jak skończy się jedna część to od razu ma się ochotę na następną. Fajnie pokazuje problemy z jakimi mogą borykać się młodzi ludzie, a o czym zaskoczcie mówi.
Moja ocena:
7/10
,,Czytaj sobie, wszystko się jakoś ułoży. Czytaj dalej…”

Naprawdę przyjemna lektura

Opis książki:
Czy czułeś się kiedyś niedopasowany do otoczenia, zagubiony i samotny? A może nigdy nigdzie nie pasowałeś i miałeś wrażenie, że jesteś niewidzialny? "Klub smutnych duchów. Znajdź swoją bratnią duszę" to powieść graficzna, która zaprasza w podróż po samotności doświadczanej przez nas wszystkich, niezależnie od wieku. Czasem kilka...

Słabsza niż pierwsza część. Obawiam się, że może pokazać zachowania, które zaszkodzą wrażliwym młodym czytelnikom. Niemniej przybliżają bardzo ważny temat.
Fabuła do streszczenia w dwóch zdaniach, więc trochę mało nawet jak na powieść graficzną. Zostawiam jednak wysoką ocenę za problemy, których książka dotyka.

Słabsza niż pierwsza część. Obawiam się, że może pokazać zachowania, które zaszkodzą wrażliwym młodym czytelnikom. Niemniej przybliżają bardzo ważny temat.
Fabuła do streszczenia w dwóch zdaniach, więc trochę mało nawet jak na powieść graficzną. Zostawiam jednak wysoką ocenę za problemy, których książka dotyka.

CYKL: "KLUB SMUTNYCH DUCHÓW" (TOM 2)

Drugi z kolei tom cyklu "Klubu Smutnych Duchów", w którym możemy poznać dalszy ciąg wydarzeń jakie miały w pierwszym tomie. Sam znalazł towarzyszkę - co zresztą nietrudno zauważyć, gdyż już sama okładka wskazuje, że nie jest już jedynym duchem w tej historii. Zapewne czytelnicy zaznajomieni z pierwszą częścią pamiętają, że pod koniec historii wydarzyło się coś tajemniczego. W drugim tomie mamy więc rozwiązanie tej zagadki.

Co jeszcze czeka naszych bohaterów? Kolejne zmartwienia. Jedni dostają skrzydeł do działania, podczas gdy inni zamykają się w sobie, a w ich życie wkracza niepewność, nieśmiałość, lęk... Negatywne emocje sprawiają zamknięcie się niczym w bańce lub szklanej kuli. Każdy dzień wygląda tak samo, a człowiek nie chce robić nic, aby zmienić coś w swoim życiu. W takim momencie z pomocą, mogą przyjść przyjaciele. Tylko jak sprawić, aby wyciągnąć osobę z depresją z jej matni? Odpowiedzi między innymi na to pytanie należy szukać w treści tego komiksu.

Narysowany prostą kreską komiks, utrzymany jest w takim samym klimacie jak poprzedni tom. Niesie ze sobą ważny temat pomocy osobom z depresją. Zauważyłam jednak, że historia opowiedziana w tym tomie jest dość krótka i spokojnie mogła zostać ujęta jeszcze w pierwszym tomie, dlatego moim zdaniem druga odsłona przygód Sama i Skarpetki zasługuje na miano niezłego komiksu, który wywołał lekki niedosyt. Kto wie, może po to, aby rozwinąć skrzydła w trzecim tomie...

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2024/02/klub-smutnych-duchow-2.html

CYKL: "KLUB SMUTNYCH DUCHÓW" (TOM 2)

Drugi z kolei tom cyklu "Klubu Smutnych Duchów", w którym możemy poznać dalszy ciąg wydarzeń jakie miały w pierwszym tomie. Sam znalazł towarzyszkę - co zresztą nietrudno zauważyć, gdyż już sama okładka wskazuje, że nie jest już jedynym duchem w tej historii. Zapewne czytelnicy zaznajomieni z pierwszą częścią pamiętają, że pod koniec...

Genialna w swojej prostocie powieść graficzna. Druga część „Klubu Smutnych Duchów” jest kolejnym etapem "wychodzenia z cienia" osób samotnych, tym razem z pomocą innych smutnych duszków. Pokazuje jak ważne jest mówienie o swoich odczuciach i lękach oraz, że czasem warto sprawdzić czy odrzucenie przez przyjaciela jest tym na co wygląda czy po prostu sposobem ucieczki od trudności.

Genialna w swojej prostocie powieść graficzna. Druga część „Klubu Smutnych Duchów” jest kolejnym etapem "wychodzenia z cienia" osób samotnych, tym razem z pomocą innych smutnych duszków. Pokazuje jak ważne jest mówienie o swoich odczuciach i lękach oraz, że czasem warto sprawdzić czy odrzucenie przez przyjaciela jest tym na co wygląda czy po prostu sposobem ucieczki od...

Jesteśmy po lekturze wszystkich trzech tomów cyklu powieści graficznych pt. “Klub Smutnych Duchów” Lize Meddings i od razu zaczniemy od apelu: te książki powinny być lekturą obowiązkową w szkole podstawowej! Nastolatki muszą to czytać i kropka. A jeśli (prawdopodobnie) jesteście w wieku, w którym średnio Was obchodzi kanon lektur szkolnych, to nie macie wyjścia, musicie sami zaopatrzyć się w całą trylogię, przeczytać, otulić się nią i przekazać dalej: swoim znajomym w każdym wieku, dzieciom, rodzicom, wszystkim. 🧑‍🧑‍🧒‍🧒

Historia ta pokazuje, że bycie smutnym duchem, czyli osobą, która nie do końca czuje się na miejscu w towarzystwie, nie jest niczym złym, a za rogiem prawdopodobnie czekają osoby podobne do nas, które chętnie spędzą z nami czas. Wykluczenie, którego tak często doświadczają nastolatki, a które w skrajnych sytuacja ma tragiczne konsekwencje, potrafi zatruć życie młodego człowieka i położyć się cieniem na całe jego przyszłe życie. Lektura Klubu Smutnych Duchów pomoże zrozumieć, że nigdy nie jesteśmy sami, a na świecie jest miejsce dla wszystkich. Nawet jeśli do Klubu Smutnych Duchów należysz tylko czasami albo nigdy, przeczytaj te książki - może kiedyś komuś dzięki nim pomożesz albo pozwoli Ci to zrozumieć drugiego, nieco innego od Ciebie człowieka? Z pewnością nie zaszkodzi. Jak pisze wydawca: bardzo często tak proste trzy słowa: “rozumiem, co czujesz” mogą pomóc komuś poradzić sobie z samotnością. 🫂

Cały cykl narysowany jest piękną, prostą kreską, bazującą na metaforze duchów jako bytów niewidzialnych. Przez całość przechodzi się bardzo szybko i lekko, mimo niełatwej tematyki. To bardzo dobrze zrobiona i wartościowa seria, która naszym zdaniem pomoże niejednej młodej (i nie tylko) osobie. Prosimy zatem kupować i obdarowywać wszystkich dookoła, dziękujemy 😆

Jesteśmy po lekturze wszystkich trzech tomów cyklu powieści graficznych pt. “Klub Smutnych Duchów” Lize Meddings i od razu zaczniemy od apelu: te książki powinny być lekturą obowiązkową w szkole podstawowej! Nastolatki muszą to czytać i kropka. A jeśli (prawdopodobnie) jesteście w wieku, w którym średnio Was obchodzi kanon lektur szkolnych, to nie macie wyjścia, musicie...

doprawdy przesłodka, chociaż sd ehh jest momentami doprawdy irytujący

doprawdy przesłodka, chociaż sd ehh jest momentami doprawdy irytujący

Nie obawiaj się innych !

Otwartość umysłu oprócz swych walorów związanych z szerszym postrzeganiem otaczającej rzeczywistości niesie w sobie również zagrożenia, chociażby w postaci łatwowierności. Łatwowierności rozumianej jako szybkie, czasem bezkrytyczne przyjmowanie osądu innych, zwłaszcza na własny temat. Te paskudne myśli zatruwają od środka przez co często dochodzi do wewnętrznej a w dalszej konsekwencji do zewnętrznej samoizolacji. Wtedy już tylko krok od niskiej samooceny, samotności a wreszcie i depresji. Jednak czasem na swej drodze możemy spotkać inne podobne osoby, które są w takiej samej sytuacji jak my, lecz ich wyciągnięta dłoń potrafi wiele zdziałać. Ta pomocna dłoń po długim okresie marazmu jest pierwszym krokiem w stronę światła, ale droga do pełnego powrotu jest długa i niebezpieczna, a chęć odwrotu w stronę poprzedniego stanu jakże silna.

„Klub Smutnych Duchów” jest niezwykłą powieścią graficzną z założenia przeznaczoną dla młodzieży borykającej się z problemami natury psychicznej i społecznej, w rzeczywistości przeznaczoną dla wszystkich którzy chociażby przez krótki okres życia poczuli się osamotnieni. Powieść-misja, która stara się poprzez swój przekaz dotrzeć do wszystkich zagubionych dusz, by wskazać im właściwą drogę. Druga część „Klubu Smutnych Duchów” jest kolejnym krokiem w pokonywaniu własnych słabości i leków, ale tym razem nie w osamotnieniu, lecz u boku mających podobne problemy pokrewnych dusz. Choć druga część nie dostarcza tylu zróżnicowanych stanów i przemyśleń, skupia się bardziej na jednym wiodącym wątku to nie zmienia faktu, że jest to wartościowa, krótka opowieść o emocjach.

W pierwszej części powieści graficznej poznaliśmy dwa samotne duszki – SD i Skarpetkę. Dzięki wzajemnemu wsparciu oraz zrozumieniu, wspólnie zmierzyli się z depresją oraz negatywnymi myślami. W drugim tomie idea przerodziła się w czyn, czyli doszło do założenia Klubu Smutnych Duchów. Tym razem do ich Klubu chce dołączyć trzeci duch, czyli Rue, wówczas sprawy zaczynają się komplikować. Czy uda się zwyciężyć z nieśmiałością, niepewnością, nadinterpretacją zdarzeń oraz masą innych złych emocji? Czy Klub przetrwa? Czy dołączą do niego inne duchy?

Opowieść skupia się na tym co wskazuje sam tytuł. Jesteśmy świadkami powstania Klubu Smutnych Duchów. Tym razem bliżej poznajemy naszych bohaterów, chociaż tak naprawdę prym w tej opowieści wiedzie Skarpetka, która zdecydowanie różni się od swego przyjaciela. O ile w pierwszej części mieliśmy ukazaną większą ilość emocji towarzyszących samotności, depresji oraz wyobcowaniu to drugi tom opiera się głównie na jednej sytuacji, w której błędna interpretacja słów doprowadza do spirali negatywnych emocji.

Drugi tom „Klubu Smutnych Duchów” pokazuje, że czasami sami nadinterpretujemy pewne zdarzenia, co doprowadza do natłoku myśli, które jeszcze bardziej skrzywiają nasz osąd. Drugi tom uzmysławia, że gorsze dni potrafią zdarzyć się każdemu a spędzenie ich w złym nastroju nie jest niczym dziwnym. Jednak gdy zaczynają nad nami dominować, wówczas warto szukać pomocy, gdyż łatwo możemy się w nich zatracić. Warto przytoczyć pewne słowa wypowiedziane przez jednego z duszków – „Przebywanie wśród ludzi jest takie trudne”. Owszem to prawda, ale jest łatwiejsze i bardziej znośne, gdy przebywamy wśród osób , które potrafią nas zrozumieć.

Pierwszy tom w skrócie skupił się na izolacji społecznej wobec wszystkich, natomiast drugi pokazał, że nawet w obrębie małej grupy, podobnych nam ludzi także możemy poczuć się wyobcowani. Najbardziej paraliżuje strach przed otwarciem oraz zamartwianie się o wszystko. Zamykanie się na wsparcie bliskich lub przychylnych nam osób w połączeniu z duszeniem wszystkiego w sobie, bez szczerej rozmowy tylko pogarsza sytuację. Tak samo jak poprzednio zakończenie historii jest niezwykle krzepiące oraz pouczające w nienachlany sposób.

Podobnie jak w poprzednim tomie, elementy stricte artystyczne powieści graficznej nie należą do wyżyn sztuki świata komiksu. Jednakże ta prosta, minimalistyczna kreska jest przyjemna dla oka a wbrew pozorom różne odcienie szarości potrafią stworzyć odpowiedni nastrój.

Podsumowując, choć historia opowiedziana w drugim tomie wydaje się bardziej jednoliniowa i jednowątkowa i nie aż tak emocjonalna jak w pierwszym to nadal przekazuje wiele wartości. Przedstawia nam łatwość z jaką potrafimy ulec przygnębieniu i niskiej samoocenie nawet w grupie rozumiejących nas osób. „Klub Smutnych Duchów 2” dodaje kolejny promyk nadziej do całej serii, czyli pokazuje, jakże łatwo upadają nasze błędne przekonania po szczerej i otwartej rozmowie z kimś bliskim. Budująca i ciepła historia dla każdego z nas.

Nie obawiaj się innych !

Otwartość umysłu oprócz swych walorów związanych z szerszym postrzeganiem otaczającej rzeczywistości niesie w sobie również zagrożenia, chociażby w postaci łatwowierności. Łatwowierności rozumianej jako szybkie, czasem bezkrytyczne przyjmowanie osądu innych, zwłaszcza na własny temat. Te paskudne myśli zatruwają od środka przez co często...

Cała seria bardzo przyjemna. Uważam, że bardzo dobra pozycja dla nastolatków, jak i starszych osób - nie tylko dla tych które czasami czują się nie na miejscu w jakimś towarzystwie, ale też dla osób które chciałyby zrozumieć inne osoby.
Jest to kontynuacja pierwszej części. Dalsza historia znanych już bohaterów, nowe przygody, problemy i rozwiązania.
Bardzo polecam, świetna pozycja na prezent, komiksy ładnie zilustrowane, dość spore, grube, jednak szybko się mknie przez historię. Każda część dotyczy innego problemu, więc myślę że jak na razie cała trylogia warta uwagi.

Cała seria bardzo przyjemna. Uważam, że bardzo dobra pozycja dla nastolatków, jak i starszych osób - nie tylko dla tych które czasami czują się nie na miejscu w jakimś towarzystwie, ale też dla osób które chciałyby zrozumieć inne osoby.
Jest to kontynuacja pierwszej części. Dalsza historia znanych już bohaterów, nowe przygody, problemy i rozwiązania.
Bardzo polecam,...